King of Sport 3 ม้ามืดหรือหมาป่าห่มหนังแกะ?

Now you are reading King of Sport Chapter 3 ม้ามืดหรือหมาป่าห่มหนังแกะ? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลังจากปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเขามองไปรอบ ๆ เสียงหัวเราะของฝูงชนยังคงลอยอยู่ในอากาศ

เขามองเห็นกรรมการอยู่ด้านข้าง กำลังกระซิบกับกรรมการอีกคนขณะมองมาที่เขา

มือของเขากำธนูไว้แน่น

“ หวังเต๋ามาตรฐานของการทดสอบครั้งนี้ต่ำเกินไปนี่แค่เพียง 30 เมตรแต่ดูคนพวกนี้สิ เด็กคนนั้นที่นั้นยังไม่สามารถยิงโดนเป้าได้แม้จะผ่านไปห้าครั้งคุณควรเพิ่มข้อกำหนดในครั้งต่อไป “ชายชราผมขาวคนหนึ่งมองไปที่ชายวัยกลางคนข้างเขา

“ใช่ครับอาจารย์หลี่ครั้งต่อไปเราควรกำหนดความต้องการที่สูงขึ้นในครั้งนี้เนื่องจากข้อจำกัดด้านเวลาผมจึงผ่อนปรนข้อกำหนดเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่านั่นเป็นความผิดพลาด” ชายวัยกลางคนตอบผู้อาวุโสกว่า

ขณะที่เขาผ่านเมืองพวกเขาถูกเชิญให้ลงไปดูเหตุการณ์

ในความเป็นจริง อู่โจว เป็นเมืองที่ล้าหลังในแง่ของการยิงธนู ความสามารถของพวกเขามักจะด้อยกว่าค่าเฉลี่ย แต่ถึงอย่างนั้นฝีมืออย่างถังหยาน ก็มากเกินกว่าจะเรียกว่า ย่ำแย่

“ โอเครอบแรกผ่านไปแล้วพวกคุณสามารถเริ่มเตรียมตัวสำหรับรอบที่สองได้” เจ้าหน้าที่จากข้างสนามตะโกนออกมา

เมื่อได้ยินเสียงนี้นักธนูรอบตัวเขาก็วางคันธนูลงบนหญ้าและนั่งลงพักผ่อน

มีทั้งหมดสี่รอบในการทดลองนี้ แต่ละรอบพวกเขาได้รับสี่นาทีในการยิงลูกศรหกลูก พวกเขาใช้เป้ามาตรฐานซึ่งมี 10 วงแหวนที่เว้นระยะเท่ากัน วงแหวนแต่ละวงมีสีและค่าคะแนนที่ตั้งไว้

สีขาว: 1-2 คะแนน

ดำ: 3-4 คะแนน

สีน้ำเงิน: 5-6 คะแนน

แดง: 7-8 คะแนน

ทอง: 9-10 คะแนน

วงแหวนด้านนอกสุดของสีนั้นมีค่าน้อยกว่าส่วนในสุด ตัวอย่างเช่นส่วนด้านนอกของวงแหวนสีขาวมีค่าเพียง 1 คะแนนในขณะที่ส่วนด้านในของวงแหวนสีขาวจะมีค่า 2 คะแนน

จำนวนคะแนนสูงสุดที่เป็นไปได้ต่อรอบคือ 60 คะแนน

ถังหยานยิงธนูออกนอกเป้าห้าลูกและใช้เวลาจนหมดก่อนการยิงธนูลูกสุดท้ายจบรอบแรกด้วย 0 คะแนน

เมื่อมองดูคะแนนของตัวเองเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

นักยิงธนูทางด้านซ้ายของเขาได้คะแนน 48 คะแนนโดยเฉลี่ย 8 คะแนนต่อลูกศร อีกคนทางด้านขวามือของเขาได้คะแนน 55 คะแนนโดยเฉลี่ย 9 คะแนนต่อลูกศร

‘ถ้าฉันทำคะแนนได้อย่างนั้นในรอบที่เหลือฉันจะยังคงมีโอกาสได้รับเลือก!’ ถังหยานคิด

เขาวางคันธนูทแยงมุมลงบนหญ้า

“เฮ้เพื่อนร่วมชั้นสายตาของนายโอเคไหม” นักยิงธนูทางด้านขวาหันมาถามเขาด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ทำไม?” ถังหยานมองเขาด้วยความสับสน

“ อะไร?นายได้ 0 คะแนนยังต้องถามอีกเหรอช่างสมกับเป็นขยะจริงๆ” นักยิงธนูคนนั้นพูดขณะหัวเราะ

ถังหยานมองดูป้ายชื่อบนหน้าอกของนักธนูคนนั้น ชื่อของเขาคือเฉียนเฟิง

“ถ้าฉันเป็นนายฉันจะหาข้อแก้ตัวก่อนจะออกจากรอบนี้ถ้านายยังคงยิงไม่เข้าเป้าในรอบหน้าอย่างนี้ก็อย่าโทษพวกเราที่หัวเราะเยาะนายและนายจะกลายเป็นตัวตลกในโรงเรียน” เฉียนเฟิงกล่าวด้วยความเย้ยหยัน

ถังหยานยักคิ้ว แต่ไม่ตอบโต้

แม้ว่าคำพูดของเฉียนเฟิงจะรุนแรง แต่ก็เป็นความจริงในอดีตนี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาได้กลายเป็นตัวตลกของเมือง

“ เราจะเริ่มรอบที่สองในขณะนี้” กรรมการคนหนึ่งตะโกน

เวลาพักในระหว่างการแข่งขันยิงธนูแต่ละรอบคือหนึ่งนาที หลังจากให้เวลานักกีฬาปรับตัวพอสมควรรอบต่อไปก็จะเริ่มขึ้น

ถังหยานหายใจเข้าลึก ๆ แล้วลุกขึ้นรับคันธนูทะแยง เขาเดินขึ้นไปยังตำแหน่งที่ด้านหน้าของเส้นสีขาว

เมื่อเห็นว่าถังหยานไม่ได้รับฟังคำแนะนำของเขาเฉียนเฟิงก็กระแทกลมหายใจอย่างชิงชังก่อนจะยกคันธนูของเขาพร้อมกับเดินขึ้นไปบนเส้นสีขาว

“ดูสิถังหยานยังคงจะแข่งขันอยู่อีก”

“ว้าวเขาช่างเป็นคนหน้าหนาจริงๆ!”

“ฮ่าฮ่า..หนากว่ากำแพงเมืองซ่ะอีก”

นักเรียนบางคนที่ดูการแข่งอยู่ด้านข้างสนามเห็นฉากนี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากเสียงกระซิบกระซาบกันเบาๆ

ยิงธนูไม่ได้เป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากนัก นอกจากนี้อู่โจวยังอ่อนด้อยในแง่ของการยิงธนู เช่นนี้ความสนใจที่ได้รับจึงไม่สูง

ดังนั้นจึงไม่มีความหมายที่จะสร้างที่นั่งสำหรับผู้ชม

พวกเขาทำเครื่องหมายพื้นที่สำหรับผู้ชมไว้ ปัจจุบันมีนักเรียนท้องถิ่นประมาณสามสิบถึงสี่สิบคนดูเหตุการณ์

พื้นที่ผู้ชมอยู่ไม่ไกลจากสถานที่แข่งขัน เช่นนี้คำพูดของพวกเขาก็ลอยเข้าไปในหูของถังหยานโดยธรรมชาติ

ตัวจับเวลาที่ด้านข้างของสนามเริ่มนับถอยหลังแล้ว ใน 240 วินาทีเขาต้องยิงลูกธนูหกดอก

ถังหยานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วทิ้งคำพูดของเหล่านักเรียนไว้ข้างหลังเขาถือคันธนูไว้ในมือซ้ายเท้าของเขาแยกออกจากกันไหล่กว้าง

เขายืนในท่ายืนเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสน้ำหนักของร่างกายของเขาตกลงบนสองเท้าอย่างสม่ำเสมอ

เขาหยิบลูกธนูออกจากซอง ปรับมือจับของเขา เริ่มดึงสายธนูกลับและเล็ง

หลังจากการทำแบบนี้เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีบางสิ่งเปลี่ยนไป

แม้หลังจากยิงธนูไปสิบปีเขาก็ไม่เคยได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ราบรื่นเช่นนี้มาก่อน

เขารู้สึกสบายใจ แม้แต่การดึงสายธนูก็รู้สึกได้อย่างง่ายดาย

สำหรับนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยกคันธนูทแยงขนาด 30 ปอนด์

แต่เขาผ่อนคลายมาก

พร้อมกับเล็งไปที่เป้ากว้าง 80 ซม.อย่างกระทันหัน

ราวกับว่าวิสัยทัศน์ของเขาซูมเข้าเขาเห็นวง 10 วงอย่างชัดเจน

นี่คือ … ความสามารถของหลี่กวง?

ถังหยานรีบระงับความตื่นเต้นในหัวใจของเขาลง ปรับจุดมุ่งหมายและยิง

ฟิ้วววว

ลูกศรถูกยิงออกมาแล้วบินตรงไปยังเป้าหมาย

ในที่นั่งของกรรมการดวงตาของผู้เฒ่าหลี่เกิดประกายแวววับปรากฏในดวงตาของเขา

คนธรรมดาเห็นผลลัพธ์ แต่ผู้เชี่ยวชาญเห็นเทคนิค

ลูกศรของถังหยานนี้แตกต่างจากลูกศรก่อนหน้าของเขาอย่างสิ้นเชิง มันเร็วเสถียรและแม่นยำแตกต่างอย่างมากจากภาพอืดอาดไม่แน่นอนก่อนหน้านี้

บูม!

ลูกศรเจาะเป้าหมายและเกิดเสียงอู้อี้

ผู้ชมทั้งหมดมองดูเป็นตาเดียว

เขายิงเข้าเป้า

กรรมการตะลึงงันพึมพำ: “ถังหยาน 10 คะแนน”

10 คะแนน!

ถังหยานสูดลมหายใจลึกๆและผ่อนคลายท่าทางของเขา

“หือ..เพื่อนร่วมชั้นดูเหมือนว่าโชคของนายจะดีอยู่บ้าง” เฉียนเฟิงกล่าวพร้อมมองไปที่ถังหยานอย่างประหลาดใจ

ถังหยานไม่สนใจเขาและหยิบลูกศรที่สองขึ้น

“ก็แค่ฟลุ๊กได้10คะแนน”

“ แน่นอน เขาไม่แม้แต่จะยิงเข้าเป้าในรอบแรก”

“ มีอะไรแปลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาอาจจะโชคดี”

“มันแค่ 30 เมตรให้ลูกธนูหกลูกฉันก็มั่นใจว่าจะทำ 10คะแนนได้หมือนกัน”

บูม!

ถังหยานยิงธนูลูกที่สองของเขา

การโต้เถียงของผู้ชมหยุดชะงักลงทันที คนสุดท้ายที่กำลังพูดพบว่าคำพูดของเขาติดอยู่ในลำคอ

เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาเห็น

10 คะแนน!

อีกครั้ง หลังจากยิงธนูห้าลูกออกนอกเป้ายิงในรอบแรกถังหยานก็เพิ่งยิง 10 คะแนนติดต่อกันสองรอบในรอบที่สอง!

เป็นไปได้อย่างไร!

ผู้เฒ่าหลี่อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นนั่งตรง

ความคมชัดเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์

ในความเป็นจริงการยิง 10 คะแนนสองครั้งที่ระยะ 30 เมตรนั้นไม่น่าทึ่ง แต่การยิง 10 คะแนนสองครั้งหลังจากยิงออกนอกเป้าอย่างต่อเนื่อง5ครั้งนั้นทำให้ผู้คนตกตะลึง

ถังหยาน รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเขา

“แม่งนายนี่มันโชคดีจริงๆ!” เฉียนเฟิงกล่าวอย่างอารมณ์เสีย เขาเพิ่งยิงได้ 9 คะแนนต่ำกว่าถังหยาน

ถังหยานไม่สนใจเฉียนเฟิง  เขาหยิบลูกธนูอีกอันออกมาแล้วเล็งอีกครั้ง

“นี่จะเป็นอีก 10 คะแนนเหรอ?” คราวนี้นักเรียนบนสนามไม่ได้หัวเราะอีกต่อไป แต่เฝ้าดูถังหยานด้วยความสนใจ

ฟิ้ววววว

บูม!

“ถังหยาน …. 10 คะแนน”

ลูกศรสามลูก, 30คะแนน

“ว้าว!”

“10คะแนน3ครั้ง”

“เชี่ย เขาจะเป็นม้ามืดหรือเปล่า”

“ เดี๋ยวก่อนนะถ้าเขาสามารถยิงได้ถึงสิบคะแนนสามครั้งติดกันแล้วเขาทำบ้าอะไรในรอบแรก”

“ นั่นคือสิ่งที่ม้ามืดมันตั้งใจใว้”

“ม้ามืดตูดของฉันเหมือนหมาป่าในชุดแกะมากกว่า”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

King of Sport 3 ม้ามืดหรือหมาป่าห่มหนังแกะ?

Now you are reading King of Sport Chapter 3 ม้ามืดหรือหมาป่าห่มหนังแกะ? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลังจากปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเขามองไปรอบ ๆ เสียงหัวเราะของฝูงชนยังคงลอยอยู่ในอากาศ

เขามองเห็นกรรมการอยู่ด้านข้าง กำลังกระซิบกับกรรมการอีกคนขณะมองมาที่เขา

มือของเขากำธนูไว้แน่น

“ หวังเต๋ามาตรฐานของการทดสอบครั้งนี้ต่ำเกินไปนี่แค่เพียง 30 เมตรแต่ดูคนพวกนี้สิ เด็กคนนั้นที่นั้นยังไม่สามารถยิงโดนเป้าได้แม้จะผ่านไปห้าครั้งคุณควรเพิ่มข้อกำหนดในครั้งต่อไป “ชายชราผมขาวคนหนึ่งมองไปที่ชายวัยกลางคนข้างเขา

“ใช่ครับอาจารย์หลี่ครั้งต่อไปเราควรกำหนดความต้องการที่สูงขึ้นในครั้งนี้เนื่องจากข้อจำกัดด้านเวลาผมจึงผ่อนปรนข้อกำหนดเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่านั่นเป็นความผิดพลาด” ชายวัยกลางคนตอบผู้อาวุโสกว่า

ขณะที่เขาผ่านเมืองพวกเขาถูกเชิญให้ลงไปดูเหตุการณ์

ในความเป็นจริง อู่โจว เป็นเมืองที่ล้าหลังในแง่ของการยิงธนู ความสามารถของพวกเขามักจะด้อยกว่าค่าเฉลี่ย แต่ถึงอย่างนั้นฝีมืออย่างถังหยาน ก็มากเกินกว่าจะเรียกว่า ย่ำแย่

“ โอเครอบแรกผ่านไปแล้วพวกคุณสามารถเริ่มเตรียมตัวสำหรับรอบที่สองได้” เจ้าหน้าที่จากข้างสนามตะโกนออกมา

เมื่อได้ยินเสียงนี้นักธนูรอบตัวเขาก็วางคันธนูลงบนหญ้าและนั่งลงพักผ่อน

มีทั้งหมดสี่รอบในการทดลองนี้ แต่ละรอบพวกเขาได้รับสี่นาทีในการยิงลูกศรหกลูก พวกเขาใช้เป้ามาตรฐานซึ่งมี 10 วงแหวนที่เว้นระยะเท่ากัน วงแหวนแต่ละวงมีสีและค่าคะแนนที่ตั้งไว้

สีขาว: 1-2 คะแนน

ดำ: 3-4 คะแนน

สีน้ำเงิน: 5-6 คะแนน

แดง: 7-8 คะแนน

ทอง: 9-10 คะแนน

วงแหวนด้านนอกสุดของสีนั้นมีค่าน้อยกว่าส่วนในสุด ตัวอย่างเช่นส่วนด้านนอกของวงแหวนสีขาวมีค่าเพียง 1 คะแนนในขณะที่ส่วนด้านในของวงแหวนสีขาวจะมีค่า 2 คะแนน

จำนวนคะแนนสูงสุดที่เป็นไปได้ต่อรอบคือ 60 คะแนน

ถังหยานยิงธนูออกนอกเป้าห้าลูกและใช้เวลาจนหมดก่อนการยิงธนูลูกสุดท้ายจบรอบแรกด้วย 0 คะแนน

เมื่อมองดูคะแนนของตัวเองเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

นักยิงธนูทางด้านซ้ายของเขาได้คะแนน 48 คะแนนโดยเฉลี่ย 8 คะแนนต่อลูกศร อีกคนทางด้านขวามือของเขาได้คะแนน 55 คะแนนโดยเฉลี่ย 9 คะแนนต่อลูกศร

‘ถ้าฉันทำคะแนนได้อย่างนั้นในรอบที่เหลือฉันจะยังคงมีโอกาสได้รับเลือก!’ ถังหยานคิด

เขาวางคันธนูทแยงมุมลงบนหญ้า

“เฮ้เพื่อนร่วมชั้นสายตาของนายโอเคไหม” นักยิงธนูทางด้านขวาหันมาถามเขาด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ทำไม?” ถังหยานมองเขาด้วยความสับสน

“ อะไร?นายได้ 0 คะแนนยังต้องถามอีกเหรอช่างสมกับเป็นขยะจริงๆ” นักยิงธนูคนนั้นพูดขณะหัวเราะ

ถังหยานมองดูป้ายชื่อบนหน้าอกของนักธนูคนนั้น ชื่อของเขาคือเฉียนเฟิง

“ถ้าฉันเป็นนายฉันจะหาข้อแก้ตัวก่อนจะออกจากรอบนี้ถ้านายยังคงยิงไม่เข้าเป้าในรอบหน้าอย่างนี้ก็อย่าโทษพวกเราที่หัวเราะเยาะนายและนายจะกลายเป็นตัวตลกในโรงเรียน” เฉียนเฟิงกล่าวด้วยความเย้ยหยัน

ถังหยานยักคิ้ว แต่ไม่ตอบโต้

แม้ว่าคำพูดของเฉียนเฟิงจะรุนแรง แต่ก็เป็นความจริงในอดีตนี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาได้กลายเป็นตัวตลกของเมือง

“ เราจะเริ่มรอบที่สองในขณะนี้” กรรมการคนหนึ่งตะโกน

เวลาพักในระหว่างการแข่งขันยิงธนูแต่ละรอบคือหนึ่งนาที หลังจากให้เวลานักกีฬาปรับตัวพอสมควรรอบต่อไปก็จะเริ่มขึ้น

ถังหยานหายใจเข้าลึก ๆ แล้วลุกขึ้นรับคันธนูทะแยง เขาเดินขึ้นไปยังตำแหน่งที่ด้านหน้าของเส้นสีขาว

เมื่อเห็นว่าถังหยานไม่ได้รับฟังคำแนะนำของเขาเฉียนเฟิงก็กระแทกลมหายใจอย่างชิงชังก่อนจะยกคันธนูของเขาพร้อมกับเดินขึ้นไปบนเส้นสีขาว

“ดูสิถังหยานยังคงจะแข่งขันอยู่อีก”

“ว้าวเขาช่างเป็นคนหน้าหนาจริงๆ!”

“ฮ่าฮ่า..หนากว่ากำแพงเมืองซ่ะอีก”

นักเรียนบางคนที่ดูการแข่งอยู่ด้านข้างสนามเห็นฉากนี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากเสียงกระซิบกระซาบกันเบาๆ

ยิงธนูไม่ได้เป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากนัก นอกจากนี้อู่โจวยังอ่อนด้อยในแง่ของการยิงธนู เช่นนี้ความสนใจที่ได้รับจึงไม่สูง

ดังนั้นจึงไม่มีความหมายที่จะสร้างที่นั่งสำหรับผู้ชม

พวกเขาทำเครื่องหมายพื้นที่สำหรับผู้ชมไว้ ปัจจุบันมีนักเรียนท้องถิ่นประมาณสามสิบถึงสี่สิบคนดูเหตุการณ์

พื้นที่ผู้ชมอยู่ไม่ไกลจากสถานที่แข่งขัน เช่นนี้คำพูดของพวกเขาก็ลอยเข้าไปในหูของถังหยานโดยธรรมชาติ

ตัวจับเวลาที่ด้านข้างของสนามเริ่มนับถอยหลังแล้ว ใน 240 วินาทีเขาต้องยิงลูกธนูหกดอก

ถังหยานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วทิ้งคำพูดของเหล่านักเรียนไว้ข้างหลังเขาถือคันธนูไว้ในมือซ้ายเท้าของเขาแยกออกจากกันไหล่กว้าง

เขายืนในท่ายืนเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสน้ำหนักของร่างกายของเขาตกลงบนสองเท้าอย่างสม่ำเสมอ

เขาหยิบลูกธนูออกจากซอง ปรับมือจับของเขา เริ่มดึงสายธนูกลับและเล็ง

หลังจากการทำแบบนี้เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีบางสิ่งเปลี่ยนไป

แม้หลังจากยิงธนูไปสิบปีเขาก็ไม่เคยได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ราบรื่นเช่นนี้มาก่อน

เขารู้สึกสบายใจ แม้แต่การดึงสายธนูก็รู้สึกได้อย่างง่ายดาย

สำหรับนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยกคันธนูทแยงขนาด 30 ปอนด์

แต่เขาผ่อนคลายมาก

พร้อมกับเล็งไปที่เป้ากว้าง 80 ซม.อย่างกระทันหัน

ราวกับว่าวิสัยทัศน์ของเขาซูมเข้าเขาเห็นวง 10 วงอย่างชัดเจน

นี่คือ … ความสามารถของหลี่กวง?

ถังหยานรีบระงับความตื่นเต้นในหัวใจของเขาลง ปรับจุดมุ่งหมายและยิง

ฟิ้วววว

ลูกศรถูกยิงออกมาแล้วบินตรงไปยังเป้าหมาย

ในที่นั่งของกรรมการดวงตาของผู้เฒ่าหลี่เกิดประกายแวววับปรากฏในดวงตาของเขา

คนธรรมดาเห็นผลลัพธ์ แต่ผู้เชี่ยวชาญเห็นเทคนิค

ลูกศรของถังหยานนี้แตกต่างจากลูกศรก่อนหน้าของเขาอย่างสิ้นเชิง มันเร็วเสถียรและแม่นยำแตกต่างอย่างมากจากภาพอืดอาดไม่แน่นอนก่อนหน้านี้

บูม!

ลูกศรเจาะเป้าหมายและเกิดเสียงอู้อี้

ผู้ชมทั้งหมดมองดูเป็นตาเดียว

เขายิงเข้าเป้า

กรรมการตะลึงงันพึมพำ: “ถังหยาน 10 คะแนน”

10 คะแนน!

ถังหยานสูดลมหายใจลึกๆและผ่อนคลายท่าทางของเขา

“หือ..เพื่อนร่วมชั้นดูเหมือนว่าโชคของนายจะดีอยู่บ้าง” เฉียนเฟิงกล่าวพร้อมมองไปที่ถังหยานอย่างประหลาดใจ

ถังหยานไม่สนใจเขาและหยิบลูกศรที่สองขึ้น

“ก็แค่ฟลุ๊กได้10คะแนน”

“ แน่นอน เขาไม่แม้แต่จะยิงเข้าเป้าในรอบแรก”

“ มีอะไรแปลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาอาจจะโชคดี”

“มันแค่ 30 เมตรให้ลูกธนูหกลูกฉันก็มั่นใจว่าจะทำ 10คะแนนได้หมือนกัน”

บูม!

ถังหยานยิงธนูลูกที่สองของเขา

การโต้เถียงของผู้ชมหยุดชะงักลงทันที คนสุดท้ายที่กำลังพูดพบว่าคำพูดของเขาติดอยู่ในลำคอ

เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาเห็น

10 คะแนน!

อีกครั้ง หลังจากยิงธนูห้าลูกออกนอกเป้ายิงในรอบแรกถังหยานก็เพิ่งยิง 10 คะแนนติดต่อกันสองรอบในรอบที่สอง!

เป็นไปได้อย่างไร!

ผู้เฒ่าหลี่อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นนั่งตรง

ความคมชัดเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์

ในความเป็นจริงการยิง 10 คะแนนสองครั้งที่ระยะ 30 เมตรนั้นไม่น่าทึ่ง แต่การยิง 10 คะแนนสองครั้งหลังจากยิงออกนอกเป้าอย่างต่อเนื่อง5ครั้งนั้นทำให้ผู้คนตกตะลึง

ถังหยาน รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเขา

“แม่งนายนี่มันโชคดีจริงๆ!” เฉียนเฟิงกล่าวอย่างอารมณ์เสีย เขาเพิ่งยิงได้ 9 คะแนนต่ำกว่าถังหยาน

ถังหยานไม่สนใจเฉียนเฟิง  เขาหยิบลูกธนูอีกอันออกมาแล้วเล็งอีกครั้ง

“นี่จะเป็นอีก 10 คะแนนเหรอ?” คราวนี้นักเรียนบนสนามไม่ได้หัวเราะอีกต่อไป แต่เฝ้าดูถังหยานด้วยความสนใจ

ฟิ้ววววว

บูม!

“ถังหยาน …. 10 คะแนน”

ลูกศรสามลูก, 30คะแนน

“ว้าว!”

“10คะแนน3ครั้ง”

“เชี่ย เขาจะเป็นม้ามืดหรือเปล่า”

“ เดี๋ยวก่อนนะถ้าเขาสามารถยิงได้ถึงสิบคะแนนสามครั้งติดกันแล้วเขาทำบ้าอะไรในรอบแรก”

“ นั่นคือสิ่งที่ม้ามืดมันตั้งใจใว้”

“ม้ามืดตูดของฉันเหมือนหมาป่าในชุดแกะมากกว่า”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+