93 โซ่ลูกศร

ความเร็วในการยิงของถังเอี๋ยน ได้แสดงให้เห็นแล้วในรอบคัดเลือก

แต่ในการแข่งขันประเภททีม เพื่อไม่ให้เกิดแรงกดดันต่อเพื่อนร่วมทีมเขาจึงไม่ทำมันอีก

แต่ในความเป็นจริงแม้จะผ่านการคัดเลือกเขาก็ไม่ได้แสดงความเร็วเต็มที่ ไม่ใช่ว่าเขาทำไม่ได้แต่เขาไม่ต้องการ เพราะถ้าแสดงความเร็วสุดขีดแบบนั้นมันอาจทำให้เขาเดือดร้อนโดยไม่จำเป็น

แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของอังฮันเต็งนั้นเหนือความคาดหมายของเขาและทุกครั้งที่เขายิงได้ 10 คะแนนก็จะมีสายตาท้าทายส่งมาโดยตลอด

เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกถึงความเกลียดชังที่ชายคนนี้มีต่อเขา

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ

เขาปรับน้ำหนักบนคันธนูซ้ำโดยตรงจาก 50 ถึงสูงสุดที่ 100 ปอนด์

“นักธนูจีนคนต่อไปโปรดออกมา!”

ผู้ตัดสินส่งสัญญาณให้เขาขึ้นไป

ถังเอี๋ยนเดินไปประจำจุดยิง

ไม่เหมือนกับรอบที่แล้วมันมีความรุนแรงเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในดวงตาของเขา

อารมณ์แบบนี้ไม่สามารถสัมผัสได้ แต่ผู้ชมรอบข้างรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว ทุกคนจ้องไปที่ถังเอี๋ยนด้วยความกลัวว่าจะพลาดอะไรบางอย่าง

ภายใต้สายตาของผู้ชม ถังเอี๋ยนเดินไปประจำจุดของเขา

เขาไม่ได้เร่งรีบที่จะยิง แต่เขาเริ่มขยับมือขวาของเขาไปมาแสร้งทำเป็นว่าจับลูกศรตะปบและยิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ผู้ชายคนนี้กำลังทำอะไร” เมื่อมองเห็นการกระทำของถังเอี๋ยน, อังฮันเต็งเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ความสงสัยยังปรากฏในใจของผู้ชม

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ถังเอี๋ยนก็หยุดและวางมือลงบนลูกศรในซอง

เมื่อเห็นว่าถังเอี๋ยนกำลังจะเริ่ม ผู้ชมในสนามก็หยุดพูดกันทันทีและหันกลับไปมองอย่างตั้งใจ

ถังเอี๋ยนขยับตัวเขาดึงลูกศรออกจากซองและพาดสายอย่างรวดเร็วจากนั้น …

ควับ!

เขาเคลื่อนไหวเร็วเกินไปผู้ชมแทบไม่สามารถตอบสนองตามทันได้

ถังเอี๋ยนยกเลิกการเคลื่อนไหวทางเทคนิคโดยตรง

ถังเอี๋ยนไม่หยุดหลังจากยิงลูกศรลูกแรกเขาดึงลูกศรอีกลูกออกจากซองอย่างรวดเร็ว มันเป็นการเคลื่อนไหวต่อเนื่องลื่นไหลอย่างถึงที่สุด เมื่อมือขวาของเขาปล่อยออก เมื่อลูกศรแรกถูกยิงออกไปเขาก็ขยับตรงไปหาลูกศรที่สองทันที

ตอนนี้ผู้คนตระหนักแล้วว่าทำไมถังเอี๋ยนถึงขยับมือขวาไปมาด้วยลักษณะที่แปลกประหลาดเมื่อครู่นี้ ก็เพื่อที่จะฝึกฝนการใช้ลูกศรลูกที่สองในเวลาที่เร็วที่สุด

แต่เมื่อทราบถึงเรื่องนี้ก็มีคำถามอื่นปรากฏขึ้น

ทำไมต้องรีบร้อน?

มีเวลา 4 นาทีในแต่ละรอบให้กับนักธนู ทำไมถึงไม่ใช้เวลาให้คุ้มค่า

 

ฟิ้วว!

ลูกศรลูกที่สองพุ่งออกจากสายธนู

ว้าว!

ตามที่คาดไว้เส้นทางลูกศรพุ่งออกไปตรงๆด้วยความเร็วอันมหาศาล

ท่ามกลางการแสดงออกที่สับสนของผู้ชม ลูกศรทั้งสองปรากฏขึ้นในอากาศ ลูกศรลูกแรกอยู่ด้านหน้าโดยมีลูกศรลูกที่สองตามหลัง

ลูกหนึ่งอยู่บนวิถีพาราโบลาส่วนอีกลูกหนึ่งอยู่บนเส้นทางเกือบตรง

ระยะห่างระหว่างลูกศรทั้งสองปิดลงเรื่อยๆ มันแทบจะตกลงที่เป้ายิงในเวลาพร้อมกัน

“นั่น … ” เมื่อลูกศรทั้งสองเข้าใกล้กันมากขึ้นอังฮันเต็งก็ตระหนักว่าถังเอี๋ยนพยายามทำอะไรใบหน้าของเขาซีดเผือดในทันที

ชลัค!

บูม !!

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของผู้ชมลูกศรลูกที่สองพุ่งเข้าใส่ลูกศรแรกก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่เป้ายิง ลูกศรลูกแรกถูกลูกศรลูกที่สองแทงเข้าไปโดยตรงก่อนที่จะพุ่งปักกลางเป้ายิง

โรบินฮู้ดสไตล์!

ในสมัยโบราณการยิงธนูส่วนใหญ่จะใช้ในการสงครามการยิงธนูแบบนี้เรียกว่าการยิงธนูแบบแมนจู

ชาวแมนจูขึ้นชื่อเรื่องการยิงธนูอยู่แล้ว

สิ่งที่ถังเอี๋ยนเพิ่งแสดงให้เห็นคือเทคนิคระดับสูงของแมนจู

การปรับความเร็วและมุมของลูกศรเพื่อให้ลูกศรแรกอยู่บนวิภีพาราโบลาความเร็วต่ำ และลูกศรที่สองอยู่บนเส้นทางตรงความเร็วสูง ถ้าทำได้ดีพอลูกศรลูกที่สองจะพุ่งเข้าชนลูกศรแรก จากนั้นพวกมันทั้งหมดก็พุ่งเข้าสู่เป้าหมาย

นี่เป็นศิลปะการยิงธนูขั้นสูง ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่ผู้บัญชาการทหารระดับสูงของแมนจูใช้ออกมาเพื่อแสดงอำนาจและศักดิ์ศรีให้แก่ตนเอง

โดยปกติแล้วหลี่กวงก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน

เนื่องจากถังเอี๋ยนมีพลังถึง 80% ของหลี่กวง เขาจึงสามารถทำได้อย่างง่ายดาย อันที่จริงตอนแรกเขาเตรียมสิ่งนี้ไว้สำหรับทีมเกาหลี แต่ตอนนี้เขาต้องใช้มันออกมาล่วงหน้า

และเนื่องจากลูกศรในยุคปัจจุบันทำจากคาร์บอนเมื่อลูกศรลูกที่สองเจาะลูกแรกจึงเกิดเสียงดังเหมือนเสียงกระสุนปืนทำให้เกิดความน่าตกใจมากยิ่งขึ้น

เป็นการเล่นที่สวยงามจริงๆ

 

ไม่มีเสียงใดๆในสนามเป็นเวลานานแม้แต่ผู้ตัดสินก็ลืมที่จะไปยืนยันจำนวนคะแนนของเขา

คนแรกที่ขยับตัวก็คือถังเอี๋ยน

เขาพาดคันธนูไว้บนไหล่แล้วเดินออกไปพักผ่อนอย่างใจเย็น

เมื่อเขามาถึงพื้นที่พัก ในที่สุดผู้ตัดสินรีบวิ่งเข้าไปดูคะแนนแล้วตะโกนออกมา

10 แต้ม!

10 แต้มทั้งสองครั้ง!

หลังจากกรรมการประกาศผลในสนามก็ตามมาด้วยเสียงเชียร์อย่างบ้าคลั่ง

ผู้ชมต่างลุกขึ้นกรีดร้องอย่างดุเดือดอย่างที่ไม่เคยปรากฏในการแข่งขันเอเชี่ยนเกมส์ครั้งนี้มาก่อน