ที่ใจกลางสมรภูมิการต่อสู้

ทั่ง 2 ฝ่าย กำลังยืนอยู่ต่อหน้ากันและกัน ทำให้บรรยากาศเริ่มกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ

ฮาชิรามะ ยืนอยู่เพียงลำพัง ขณะเผชิญหน้ากับ ผู้นำตระกูลของทั้ง 5 ตระกูล ตระกูลนารา , ตระกูลอาคิมิจิ , ตระกูลอินุซึกะ , ตระกูลอะบุราเมะ และ ตระกูลยามานากะ

แม้ว่าพวกเขาจะได้เปรียบในเรื่องของจำนวน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าโจมตี ฮาชิรามะ ด้วยความประมาท

ผู้นำตระกูล มองหน้ากันและกัน

ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลนารา ก็พยักหน้าเบา ๆ ให้กับ ตระกูลอะบุราเมะ และ ตระกูลยามานากะ

“คาถาเงาเลียนแบบ!”

“คาถาลับ : ฝูงตั๊กแตน!”

“คาถาจิตป่วนกาย!”

ในวินาทีต่อมา ผู้นำตระกูลทั้ง 3 ก็โจมตีพร้อมกันจาก 3 ทิศทาง

“คาถาไม้ : กำแพงม่านไม้!” สำหรับการป้องกันการโจมตีของทั้ง 3 คนนี้ ฮาชิรามะ ก็ไม่ได้ขยับตัวอะไรมากนัก เขาเพียงแค่ใช่คาถาไม้นั้นออกมา และคาถานั้นก็ไม่ได้เพียงแค่ป้องกันคาถาของทั้ง 3 คนนั้นเอาไว้เท่านั้น แต่รากไม้ก็ยังพุ่งเข้าโจมตี พวกเขาทั้ง 5 คนอีกด้วย

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของ ฮาชิรามะ ผู้นำตระกูลทั้ง 5 ก็กระโดดถอยหลังทันที พวกเขารู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีนี้ได้

แต่อย่างไรก็ตาม ผู้นำตระกูลอินุซึกะ ก็ไม่สามารถตอบสนองได้ทัน เขาคิดที่จะกระโดดหลบช้าไป ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากพยายามป้องกันการโจมตีนี้ไว้ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่สามารถต้านทานมันได้ จนเขาต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เห็นได้ชัดว่า ผู้นำตระกูลอินุซึกะ ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการปะทะกับการโจมตีของ ฮาชิรามะ ในครั้งนี้

แต่ถึงอย่างนั้น ผู้นำตระกูลอินุซึกะ ก็ไม่คิดที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ ในวินาทีต่อมา เขาก็ลูบหัวสุนัขนินจาของเขา จากนั้นควันสีขาวก็ระเบิดออกมา แล้วพวกเขาก็กลายเป็น หมาป่า 2 หัว และทันใดนั้น

“หมาป่าประสานเขี้ยว!”

หมาป่า 2 หัว หมุนตัวและพุ่งอย่างด้วยความเร็วสูงจนเหมือนกับสว่าน มันทำลายรากไม้ที่ขวางทางมันอยู่ และพุ่งตรงอย่างรวดเร็วเข้าหา ฮาชิรามะ

โดยไม่ลังเลใด ๆ ฮาชิรามะ ก็ประสานอินขึ้นมา “คาถาไม้ : วิชายักษ์ไม้!”

มาซาฮิโกะ ที่อยู่ห่างออกไปไกลหลาย 10 เมตร แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็น โกเล็มไม้ ขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจน

เมื่อเห็นแบบนั้น มาซาฮิโกะ ก็ได้แต่พึมพำออกมาว่า “เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นวิชานี้กับตาตัวเอง ช่างน่ากลัวจริง ๆ การต่อสู้คงใกล้จะถูกตัดสินแล้วสินะ…”

แต่ก่อนที่เขาจะพูดได้จบประโยค สีหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความตกใจ “เฮ้เฮ้! นี่มันใหญ่เกินไปรึเปล่าเนี่ย…”

เมื่อ ฮาชิรามะ อัญเชิญ โกเล็มไม้ ออกมา ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ก็ใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกมาเช่นกัน นั่นก็คือวิชาลับของ ตระกูลอาคิมิจิ นั่นเอง ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ก็ขยายร่างจนมีขนาดใหญ่ประมาณ 100 เมตร ซึ่งนั่นทำให้ โกเล็มไม้ ของ ฮาชิรามะ ดูเด็กไปทันตาเห็น!

มาซาฮิโกะ เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เขาพึมพำออกมาเบา ๆ ว่า “เอาเถอะ…ขนาดก็แค่…”

ตู้ม!!!

ก่อนที่ มาซาฮิโกะ จะพูดได้จบประโยค ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ก็ต่อยไปที่ โกเล็มไม้ อย่างจัง!

“โอ้โหแม่เจ้าโว้ย! ตระกูลอ้วนนี้เข้มแข็งแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าเนี่ย?!” มาซาฮิโกะ ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

มาซาฮิโกะ รู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่คิดว่า ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ เพราะตามในการ์ตูน นารูโตะ ที่เขาเคยดู ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ในการ์ตูน คือพ่อของ โจจิ และเขาเป็นแค่ โจนิน เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่สามารถดึงพลังขนาดนี้ออกมาใช้ได้

โทบิรามะ ถามว่า “ท่านปู่ ท่านรู้หรือเปล่าว่าในแง่ของความแข็งแกร่งทางกายภาพแล้ว ใน แคว้นแห่งไฟ แห่งนี้ ตระกูลอาคิมิจิ นั้นแข็งแกร่งเป็นอันดับ 2 รองจาก ตระกูลคางูยะ เลยนะครับ”

“อันดับ 2 เลยเหรอ?” มาซาฮิโกะ ดูตกใจเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นแล้ว ผู้ที่ใช้กระบวนท่า เปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 ล่ะ?”

“ผู้ใช้กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 งั้นเหรอ? มันคืออะไรเหรอครับ ท่านปู่?”

“ฉันไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร…ฉันแค่เคยได้ยินมาเฉย ๆ…” มาซาฮิโกะ ตอบกลับไปอย่างช้า ๆ

ก่อนที่ มาซาฮิโกะ จะรู้วิธีใช้ ระบบพิเศษ เขาได้พยายามหาวิธีฝึก กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 มาก่อน เพราะมันเป็นวิธีที่จะทำให้เขาได้รับพลังมหาศาล แม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าจะยังไง เขาก็ต้องการที่จะพิสูจน์ตัวเองเพื่อให้ผู้คนจดจำเขา แม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ตาม

ใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4 มาดาระ ได้พูดกับ ไก ตอนที่เขาใช้ กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 ว่า “แค่ไอน้ำสีแดง คิดจะดูถูกฉันรึไง” และจากคำพูดที่ มาดาระ พูด จึงทำให้ มาซาฮิโกะ คิดว่า มาดาระ น่าจะเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับ กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 มาก่อนในยุคก่อนการก่อตั้ง โคโนฮะ

อย่างไรก็ตาม มาซาฮิโกะ ก็ได้ใช้เวลาถึง 2 ปี เพื่อสืบหาการมีอยู่ของ ตระกูลไมโตะ ใน แคว้นแห่งไฟ แต่เขาก็ไม่เจออะไรเลย

บางทีอาจเป็นไปได้ว่ากระบวนท่านี้จะไม่ได้ถูกสืบทอดกันมาทางสายเลือด มาซาฮิโกะ นึกถึงหน้าของ ร็อคลี และก็คิดขึ้นมาได้ว่า หรือบางทีมันจะใช้ได้ก็เฉพาะคนที่มีคิ้วหน้าเท่านั้น?

มาซาฮิโกะ นึกถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ ของที่มาของ ระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 จนเขาลืมไปว่าตอนนี้ ฮาชิรามะ กำลังต่อสู้กับ ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ อยู่ จนกระทั่งมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นและทำให้เขาตกใจ

ทันใดนั้นเขาก็เห็น โกเล็มไม้ ตัวใหญ่ขึ้นจนแทบจะบังท้องฟ้าจนมิด มันใหญ่จนเกือบจะเท่ากับ ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ตอนนี้การต่อสู้ของทั้ง 2 กินพื้นที่เป็นวงกว้าง ทำให้ผู้นำตระกูลคนอื่นไม่สามารถหาจังหวะเข้าไปใกล้ทั้งคู่ได้เลย

“คาถาไม้ : ฝ่ามือพันธนาการ!”

ฮาชิรามะ ประสานอินขึ้นมา จากนั้นมือไม้จำนวนมากก็งอกออกมาจากหลังของ โกเล็มไม้ และมือเหล่านั้นก็พุ่งไปคว้าตัว ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ เอาไว้ได้

“วิชาขยายร่างเฉพาะส่วน!” ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ตะโกนออกมา จากนั้นมือของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม จากนั้นเขาก็ทุบหมัดลงไปที่มือของ โกเล็มไม้ ทีละมือ ๆ

“วิชาลับ : คาถาถอดเงา!”

“เขี้ยวประสานเขี้ยว!”

“คาถาแมลง : ฝูงแมลงพิษ!”

เมื่อเห็นว่า โกเล็มไม้ ถูกโจมตีอย่างหนักโดย ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ดังนั้น ผู้นำตระกูลอีก 3 คนจึงไม่ลังเลเลยที่จะโจมตีออกไปเพื่อสนับสนุนเขา และในที่สุด โกเล็มไม้ ก็ถูกทำลายลง

ฮาชิรามะ พยายามจะเรียก โกเล็มไม้ ออกมาอีกครั้ง แต่ระหว่างที่เกิดความชุลมุนกันอยู่นั้น ผู้นำตระกูลยามานากะ ก็ได้ใช้ คาถาจิตป่วนกาย กับเขาเสียแล้ว!

แม้ว่าการใช้คาถานั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุม ฮาชิรามะ ได้อย่างสมบูรณ์ แต่การเข้าปั่นป่วนจิตใจแบบนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ ฮาชิรามะ ไม่สามารถเรียก โกเล็มไม้ ออกมาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องป้องกันการโจมตีของ ผู้นำตระกูลคนอื่นเอาไว้!

“คาถาอัญเชิญ : ประตูราโชมอน 5 ชั้น!”

ในวินาทีต่อมา ฮาชิรามะ ก็อัญเชิญ ประตูราโชมอน 5 ชั้น ออกมาเพื่อป้องกันการโจมตีของพวกเขาเอาไว้ และใช่มันเพื่อถ่วงเวลาจนกว่าเขาจะคลาย คาถาจิตป่วนกาย ออกได้

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปจนเหมือนกับว่ามันจะไม่มีวันสิ้นสุดลง พวกเขาผลัดกันโจมตีผลัดกันป้องกันอยู่หลายต่อหลายครั้ง

ผู้นำตระกูลทั้ง 5 ซึ่งนำโดย ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ยังคงต่อสู่กับ ฮาชิรามะ ต่อไปเรื่อย ๆ อีกกว่าครึ่งชั่วโมง

ในเวลานั้นจักระของพวกเขาก็หมดไปแล้วกว่าครึ่งหนึ่ง ดังนั้น ผู้นำตระกูลนารา ก็คิดที่จะหยุดการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยข้อตกลงทางยุทธวิธี

“ท่านเซนจู ดูเหมือนว่าเราจะสูสีกันแล้วสินะ ฉันคิดว่าการต่อสู้ของเรามันยาวนานเกินไปแล้ว เอาอย่างนี้ดีไหม เรามาแบ่งของไปฝ่ายละ 50 – 50 โอเคไหมละ?” ผู้นำตระกูลนารา เสนอ

ฮาชิรามะ ไม่ตอบ เขาเอาแต่หลับตาและยืนนิ่งอยู่บนมือของ โกเล็มไม้ ของเขา

“ว่าไงละ ท่านเซนจู?” ผู้นำตระกูลนารา ถามอีกครั้ง

แต่ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลยามานากะ ก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

“แย่แล้ว! ท่านอาคิมิจิ โจมตีเขา…เร็วเข้า!” เวลานั้น ผู้นำตระกูลยามานากะ รู้สึกได้ถึงการไหลเวียนของจักระที่แปลกไปภายในตัวของ ฮาชิรามะ

อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว ทันใดนั้น ฮาชิรามะ ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับรอยแต้มสีฟ้าอ่อนรอบ ๆ ดวงตาทั้งคู่ของเขา ใช่แล้ว ตอนนี้ ฮาชิรามะ ได้เข้าสู่ โหมดเซียน เรียบร้อยแล้ว!

“วิชาเซียน : ประตูเทพเจิดจ้า!”

ประตูโทริอิหลายอันตกลงมาจากท้องฟ้า และพุ่งตรงลงไปที่ คอ , ที่ข้อมือทั้ง 2 ข้าง และที่ข้อเข้าทั้ง 2 ข้าง ของ ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ทำให้ ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ ทรุดลงกับพื้นในทันที

“แย่แล้ว ทุกคน ระวังตัวให้ดี!” แม้ว่า ผู้นำตระกูลนารา จะรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะตะโกนบอกทุกคน

แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้า โหมดเซียน ของ ฮาชิรามะ…

“วิถีเซียน วิชานินจาไม้ : เซนจูพันกร!”

ทันใดนั้น ฮาชิรามะ ก็ประกบมือทั้ง 2 ข้างเข้าด้วยกัน แล้วอัญเชิญเทวรูปไม้ขนาดใหญ่ที่มีแขนนับพันออกมา

“พุทธะแปลงบรรพต!” ทันใดนั้น เทวรูปไม้ ก็ต่อยหมัดจำนวนมากออกมาอย่างต่อเนื่อง

มาซาฮิโกะ ที่อยู่ห่างออกไป เมื่อเห็นภาพนี้เขาก็ยิ้มและพูดออกมาว่า “คงจะจบจริง ๆ แล้วละมั้ง…”

หลังจากการโจมตีด้วยหมัดจำนวนมหาศาลของ เทวรูปไม้ ทั้งสนามรบก็ตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นจนแทบจะมองอะไรไม่เห็น หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฝุ่นก็ค่อย ๆ จางหายไป ปรากฏให้เห็นเป็นหลุมขนาดใหญ่ จนเหมือนกับพื้นที่ตรงนั้นเพิ่งถูกอุกกาบาตหล่นใส่

ฮาชิรามะ ออกจาก โหมดเซียน ของเขา

ผู้นำตระกูลทั้ง 5 คน ต่างหมดสติกันไปทุกคนยกเว้นแต่ ผู้นำตระกูลอาคิมิจิ เขายังคงติดแน่นอยู่กับผนึกของ ฮาชิรามะ แน่นอนว่าเขาคงจะตายไปแล้วถ้าการโจมตีของ ฮาชิรามะ เมื่อสักครู่นี้ตั้งใจที่จะโจมตีเขาโดยตรง

5 นาทีต่อมา โทบิรามะ ก็กลับมาที่สนามรบพร้อมกับกองทัพของเขาเพื่อมาสนับสนุน ฮาชิรามะ

ตอนนี้ผู้นำตระกูลทั้ง 6 พ่ายแพ้แล้ว และกองทัพของพวกเขาก็ถูกห้อมล้อมไปด้วย ฮาชิรามะ และกองทัพของเขา ทั้งกองทัพสิ้นหวังทันทีเมื่อเห็น ผู้นำตระกูลของพวกเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป พวกเขาได้แต่รอคอยความตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

เมื่อมองไปที่กองทัพที่สิ้นหวัง ฮาชิรามะ ก็ยิ้ม และแทนที่เขาจะออกคำสั่งให้กองทัพของเขาเข้าโจมตีศัตรู แต่เขากลับพูดกับกองทัพของเขาว่า “เรากลับกันเถอะ…คืนนี้…เราจะฉลองชัยชนะกัน!”