Monarch of Time MOT.43 – วางประมูล

ผู้ที่รีบเดินออกมาจากหอสมบัติคือหยินชิงยอดนักปรุงยาระดับทองแดงขัน3แห่งหอสมบัติ

 

บัตรเชิญทุกใบจากหอสมบัตินั้นจะมีตราส่วนตัวของเจ้าของบัตรเชิญบัตรเชิญของหยินชิงเองก็ไม่ต่างกัน

 

เขารู้อยู่แล้วว่าใต้เท้าจะมาในวันนี้ หยินชิงจึงสั่งให้คนที่ทางเข้ามาแจ้งเขาทันที่ที่ชายสวมชุดดําผู้มาพร้อมกับบัตรเชิญปรากฏตัว

ทันทีที่คนประจําทางเข้าเห็นตราประจําตัวหยินชิงบนบัตรเชิญของชุนหลงพวกนางรีบไปบอกหยินชิงว่าคนที่เขารอได้มาถึงแล้วและหยินชิงจึงรีบออกมาต้อนรับที่ทางเข้า

 

“ท่านใต้เท้า เชิญตามข้ามาได้เลย”

 

เมื่อชุนหลงกับหยินชิงหายเข้าไปในหอสมบัติ ผู้คนเริ่มกระซิบกรมซาบ

 

“ศิษย์พี่ หรือว่าคนผู้นั้นจะเป็นผู้อาวุโสนักปรุงยาที่ขั้นสูงกว่านักปรุงยาหยิน? คนระดับนั้นควรจะเป็นระดับเงินไหม?”

ศิษย์พี่พยักหน้าพูด

 

“อืม เขาจะต้องระดับเงินเป็นอย่างน้อย ใต้เท้าหยินถึงได้รีบมาต้อนรับด้วยความสุภาพเช่นนั้น”

ขณะที่การพูดคุยเกิดขึ้นจากทางเข้าหอสมบัติ หยินชิงก็ได้พาชุนหลงเดินลึกเข้าสู่ชั้นแรกไปยังหอสมบัติที่ลึกเข้าไปอีก ประตูบาน ใหญ่ 2 บานเปิดกว้างคนคุ้มกันประจําอยู่สองข้างทาง

 

ชุนหลงตามหยินชิงไปด้านใน เขาเห็น 2 เส้นทางที่เดินได้ทางหนึ่งตรงไปยังประตูทางเข้าไปทางที่นั่งส่วนนอกที่คนผู้ไร้บัตรเชิญจะนั่งหยินชิงนําชุนหลงผ่านทางเข้าด้านข้างจนไปถึงจุดที่มีหลายมุ มส่วนตัวสําหรับผู้มีบัตรเชิญเท่านั้น

 

“ใต้เท้า ทางนี้”

 

หยินชิงชี้ไปที่มุมส่วนตัวหมายเลข 6

ชุนหลงเดินไปโดยมีหยินชิงตามหลัง

แม้ห้องจะนับว่าเล็ก แต่ความหรูหรานั้นอาจจะสูงกว่าหอกลิ่นพิศวงด้วยซ้ํา

ห้องมีเบาะนั่งสีแดงหรูตรงกลางและโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารกับสุราหอสมบัติให้ความสําคัญกับการตกแต่งห้องเหล่านี้มาก เพราะมันเป็นห้องสําหรับคนสําคัญ

ชุนหลงมองห้องก่อนจะหันไปมองหยินชิงที่ยืนด้านหลังและกําลังมองเขา

 

ชุนหลงหัวเราะก่อนจะพูดในเสียงทุ่มต่ํา

“เจ้าอยากจะถามอะไรข้าล่ะ?”

 

หยินชิงรีบส่ายหน้าตอบ

 

“ไม่เลยใต้เท้า ข้าเพียงแค่อยากจะรู้ว่าท่านพอใจหรือไม่”

 

“ใช่ ทุกอย่างดีอยู่แล้ว โดยเฉพาะเบาะนั่งจากหมาป่าขนแดงขั้น 2 ชั้นสูง”

ชุนหลงตอบ

หยินชิงตาลุกวาว

“สมกับเป็นใต้เท้านักปรุงยาผู้ยิ่งใหญ่ ท่านรู้ว่าสิ่งนั้นทํามาจากอะไรเพียงแค่มองครั้งเดียว”

 

หยินชิงประทับใจชุนหลงมากนักปรุงยาผู้เก่งกาจจําเป็นต้องรอรู้มิใช่แค่การผสมสมุนไพรโอสถ แต่เป็นความรู้ที่กว้างขวางในเรื่องสัตว์อสูรด้วย

 

ชุนหลงนั้นดูดซับความรู้เรื่องสมุนไพรโอสถมาอย่างมหาศาลแม้กระทั่งเรื่องร่างกายมนุษย์ก็เป็นของเด็กเล่นสําหรับเขาเช่นเดียวกับเรื่องวัตถุดิบสัตว์อสูร

 

หยินชิงมองชุนหลงด้วยคววามคาดหวัง

“ท่านใต้เท้า ท่านบังเอิญมีโอสถทลายม่านปราณเหล่านั้นอีกหรือไม่?”

ชุนหลงยิ้มอยู่ใต้ผ้าคลุมหยินชิงพูดต่อ

 

“บอกใต้เท้าตามตรง โอสถทลายม่านปราณ 5 เม็ดที่ใต้เท้าขายให้เราคราวที่แล้วถูกผู้เฒ่าตําแหน่งสูง 2 คนของนิกายซื้อไปพวกเขากดดันข้ามาตั้งแต่ครั้งนั้น”

ชุนหลงเริ่มกลัวว่าตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผย ใครจะไปรู้เล่าว่านิกายจะทําอย่างไรเมื่อได้รู้ว่าศิษย์นอกขั้น 7 สามารถหลอมโอสถเหล่านั้นได้?เขาหายใจเข้าลึกก่อนจะทําใจให้สงบและพูดด้วยเสียงแข็งกับหยินชิง

 

“หวังว่าจะไม่มีผู้ใดได้รู้เรื่องของเรา มิเช่นนั้น เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้โอสถแม้แต่เม็ดเดียวจากข้า”

หยินชิงรับรู้ถึงความระคายใจในน้ําเสียงชุนหลงเขารีบพูด

 

“ท่านใต้เท้าโปรดวางใจ แม้ว่าจะบอกว่าซื้อโอสถมาจากใต้เท้าปริศนาหยินชิงผู้นี้ก็มิเคยแพร่งพรายสิ่งที่ใต้เท้าไม่อยากให้ผู้อื่นรู้”

 

ชุนหลงพยักหน้า

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”

เขาหยิบโอสถ 12 ขวดที่มีโอสถขวดละ 10 เม็ดออกมา

“โอสถทลายม่านปราณ 120 เม็ด เจ้าเอาไปประมูลวันนี้ได้หรือไม่?”

 

หยินชิงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นโอสถ