Monster Paradise 1560

Now you are reading Monster Paradise Chapter 1560 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลินฮวงก้าวไปข้างหน้าและปรากฏบนหลังนกกระดูกทันที

 

เมื่อเห็นแบบนั้น ทุกคนก็คิดว่านกกระดูกจบสิ้นแล้ว ไม่ใช่กับแค่ตัวนกกระดูกเอง

 

ผู้สังเกตการณ์หลายคนลอบรำพึงว่านกโง่นี้พรากชีวิตตัวมันโดยไม่สามารถใช้สมองมันได้ แม้กระทั่งพยายามโกหก

 

แต่วินาทีต่อมา ทุกคนก็เห็นนกกระดูกกระพือปีกมัน นำชายชุดคลุมดำแสนลึกลับไปด้วย…

 

ทั้งหมดที่เหลือคือผู้สังเกตการณ์ที่ยืนจ้องหน้ากัน

 

“เกิดอะไรขึ้น?ชายชุดดำเชื่อคำพูดไร้สาระของนกโง่นั่นจริงๆ?”

 

….

 

สถานที่ที่นกกระดูกอาศัยอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าและออกของโลกภายนอก ห่างไม่ถึงห้านาที ในความเป็นจริง มันอยู่ด้านบนอาคาร

 

หลินฮวงมองหลังคายุบของอาคารสูงสองหรือสามชั้นและพบว่ามันน่าจะเป็นรังที่นกกระดูกใช้อาศัย มันถึงกับทำให้หลังคาเป็นรูปทรงของรังเพื่อหลับนอน

 

“ผะ-ผู้อาวุโสต้องการให้ข้าทำอะไร?”แม้มันจะตัวใหญ่กว่าหลินฮวงเป็นสิบเท่า นกกระดูกก็ยังเชื่อฟังเขาเหมือนลูกศิษย์ตัวน้อยๆ

 

เหนือสิ่งอื่นใด เขาฆ่ามอนสเตอร์ลูกตาด้วยการโจมตีครั้งเดียวและความสามารถมันก็ไม่ได้เหนือไปกว่ามอนสเตอร์ลูกตาเลย

 

“เทพแท้จริงขั้นแปด..”จากระยะประชิด หลินฮวงได้สำรวจนกกระดูก ทำให้มันตื่นตระหนก”ข้าเดาว่าเจ้าคงอยู่ในนี้มาหลายปีแล้วสินะ?”

“มะ-มันแค่ไม่กี่ปีเองครับ”นกกระดูกลังเลแต่ก็พยักหน้าอยู่ดี

 

“ยอดเยี่ยม”ทันทีที่หลินฮวงพูดจบ รูม่านตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ตัวของนกกระดูกแข็งค้าง ดวงตาสีแดงมันยังกลายเป็นสีดำสนิทด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

จากที่หลินฮวงเห็นมัน แม้ความสามารถของนกกระดูกจะเป็นค่าเฉลี่ย แต่มันก็ยังเป็นเทพแท้จริงขั้นแปด ยิ่งไปกว่านั้น มันอยู่ในโลกภายในมาหลายปี ความรู้มันของโลกนี้สูงกว่ามอนสเตอร์ตะกอนมาก

 

ดังนั้น เขาอ่านความทรงจำของนกโดยตรงโดยไม่ลังเลเลย

 

อาจบอกได้ว่าแม้นกกระดูกตัวนี้จะไม่ฉลาดนัก หลินฮวงก็ดึงข้อมูลเป็นประโยชน์ได้มากจากความทรงจำมัน เรื่องมากมายที่มอนสเตอร์ตะกอนไม่ค่อยรู้กลับเป็นสิ่งที่มันรู้ดี

 

ยังมีข้อมูลที่หลินฮวงอยากรู้ด้วย

 

มันคือข้อมูลที่น่าจะเกี่ยวข้องกับผู้สร้างเมืองภูตผี!

 

ในความทรงจำของนกกระดูก หลินฮวงพบเรื่องเล่าที่ปรากฏในตำนาน

 

ในยุคโบราณ มีผู้ทรงอำนาจสามคนที่เผยแพร่เคล็ดบ่มเพาะและก่อตั้งโลกภายในนี้

 

สามผู้ทรงอำนาจคือมังกรทอง ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางที่มีความงามไร้ใครเทียบเคียง และพระพุทธศาสนาตันตระ

 

แต่ทว่า นอกจากเรื่องเล่ามากมายภายในตำนาน ไม่มีข้อมูลอื่นเกี่ยวกับทั้งสาม

 

ตามความทรงจำของนกกระดูก โลกภายในไม่มีเจ้าของ เจาะจง มีแค่ยอดฝีมือระดับเทพแท้จริงขั้นเก้า 6 คนคอยดูแล

 

‘ตำนานเล่าว่าสามผู้ทรงอำนาจได้สร้างโลกภายในขึ้น จึงมีโอกาสที่ผนึกเจ้าปราสาทจะแบ่งเป็นสามส่วน ตอนนี้ที่มีหกคนดูแล มันเป็นไปได้สูงว่าผนึกจะอยู่กับสามในหกคนนั้น’หลินฮวงลอบวิเคราะห์ผู้ครอบครองผนึก ‘แต่ทว่า มันไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ที่ว่าตำนานจะถูกสร้างเพื่อปกปิดความจริง ในความเป็นจริง ทั้งหมดอาจครอบครองชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท..’

 

‘ยังมีความเป็นไปได้ที่ว่าทั้งหกต่างไร้ผนึก พวกเขาเป็นแค่เหยื่อล่อที่ผู้ถือผนึกตัวจริงสร้างขึ้นมา..’

 

ถึงแม้จะทำการวิเคราะห์ หลินฮวงก็ยังไม่ได้ข้อสรุปชัดเจน

 

‘แม้ข้าจะไม่สามารถแน่ใจได้ว่าใครคือผู้ถือผนึก อย่างน้อยมันก็มีเบาะแสใหม่..’

 

หลินฮวงตั้งเป้าไปที่ราชาโลกภายในทั้งหก ต่อให้พวกเขาไม่มีชิ้นส่วนผนึกกับตัว เขาก็มั่นใจว่าพวกเขาต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับผนึกเจ้าปราสาท

 

แต่ทว่า หลินฮวงไม่ตั้งใจใช้กำลังกับทั้งหก เขามีแผนอื่น

 

เมื่อดวงตาสีดำสนิทของเขาหายไป นกกระดูกก็ค่อยๆได้สติ

 

พอหัวมันโล่งอย่างสมบูรณ์ หลินฮวงก็ได้หายไปจากสายตามันแล้ว

 

“เขาไปไหน?”นกกระดูกกวาดตามอง แต่ไม่เห็นหลินฮวง”เกิดอะไรขึ้น?”

 

มันนึกย้อน แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า มันจำได้เลือนรางว่ามีวังวนคล้ายหลุมดำที่ดูเหมือนจะปรากฏใต้ฮู้ดดำ…

 

เนื่องจากนกกระดูกนึกไม่ออก มันจึงไม่คิดเสียเวลาใช้เซลล์สมองแสนน้อยนิดของมัน มันสะบัดหัว ขับไล่ความทรงจำเหล่านี้ถึงไปหลังหัว

 

ในโลกภายใน สองวันผ่านไปราวกับโกหก

 

หลินฮวงมาถึงตึกที่สูงสุดในย่านใจกลางเมือง

 

เขาหาที่นั่งที่ร้านอาหารเปิดโล่ง สั่งเครื่องดื่ม รอจิ่วเจี้ยนกับเวอชุโอโซอย่างอดทน

 

สองวันก่อน ทั้งสามตกลงมาพบกันภายใต้ตึกที่สูงสุดที่นี่

แม้พวกเขาไม่รู้ในตอนแรกว่าเมืองภูตผีมีโลกพื้นผิวกับโลกภายใน หลินฮวงก็รู้ว่าเวอชุโอโซกับจิ่วเจี้ยนต้องมาตึกนี้ในโลกภายในแทนตึกบนโลกพื้นผิว

 

ตามคาด จิ่วเจี้ยนปรากฏใต้ตึกไม่นานหลังจากนั้น

 

หลินฮวงมองเขา ราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาเขา จิ่วเจี้ยนหันไปมองทางหลินฮวงเช่นกัน

 

เมื่อสังเกตเห็นหลินฮวง จิ่วเจี้ยนก็เดินตรงไปโต๊ะที่เขากำลังนั่งโดยไม่ลังเล จากนั้นก็นั่งตรงข้ามหลินฮวง

 

“เจ้าจะสั่งอะไร?”หลินฮวงถามด้วยรอยยิ้ม

 

จิ่วเจี้ยนมองแก้วกาแฟตรงหน้าหลินฮวง”เหมือนกับเจ้าละกัน”

 

พนักงานนำกาแฟมาให้จิ่วเจี้ยนในไม่ช้าและทั้งคู่ก็คุยกันขณะดื่ม พวกเขาไม่พูดถึงผนึกเจ้าปราสาทเลย

 

เวอชุโอโซยังมาไม่ถึง มันจึงไม่สมเหตุสมผลที่พวกเขาจะรีบคุย

 

หลังพวกเขาคุยกันสักพัก หลินฮวงก็ตระหนักว่าเขาดื่มกาแฟหมดแล้วและก็อดเหลือบมองเวลาไม่ได้”มันเกือบถึงเวลาที่เราตกลงกันแล้ว เขาจะมาสายอีกแล้วงั้นเหรอ?”

 

จิ่วเจี้ยนพูดอย่างเคืองๆ”แทนที่จะเลือกนิสัยดีๆของร่างต้น มันกลับเลือกนิสัยแย่ๆ!”

 

โชคดี เวอชุโอโซมาตรงเวลา

 

เขามาถึงตอนเก้าโมงตรง

 

เขาจับสายตาของหลินฮวงกับจิ่วเจี้ยนได้ทันที รีบเดินมาหาทางคู่ นั่งลงโดยไม่มีการทักทาย

 

“วันนี้เจ้ามาตรงเวลานะ”หลินฮวงแสดงความคิดเห็น

 

“แน่นอน ข้าบอกว่าข้าจะมาที่นี่เก้าโมง ข้าก็มาเก้าโมงตรงพอดี!”เวอชุโอโซตอบด้วยน้ำเสียงดีใจกับความสำเร็จของตัวเองมาก

 

“ข้าสงสัยว่ามันเป็นใครที่ไม่เคยตรงต่อเวลาแม้จะตกลงเวลากันแล้วก็ตาม”จิ่วเจี้ยนกระชากพรมออกจากใต้เท้าเวอชุโอโซแบบไม่ใยดี

 

เวอชุโอโซเมินคำดูถูกของจิ่วเจี้ยน และพูดกับทั้งสอง”มาเข้าเรื่องกันเลยเถอะ”

 

เมื่อเห็นว่าเวอชุโอโซจริงจัง จิ่วเจี้ยนจึงยอมปล่อยวาง

 

“การสอบสวนของพวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?บอกข้ามาทีละเรื่อง”เวอชุโอโซตรงเข้าประเด็น

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด