“เรายังไม่พบของผิดปกติอะไร ตอนนี้ สิ่งเดียวที่เรายังไม่ตรวจสอบคือแหวนเก็บของ”จิ่วเจี้ยนมองแหวนเก็บของสองวง

 

“ต่อให้เราไม่พบอะไร มันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอะไรผิดปกติ”สายตาของเวอชุโอโซหยุดกับแหวนสองวง’เหนือสิ่งอื่นใด เราไม่รู้ว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทของเมืองภูตผีแห่งนี้หน้าตาเป็นแบบไหน”

“มีทางตรวจค้นแหวนเก็บของสองวงนี้ไหม?”หลินฮวงตรงเข้าประเด็น

 

เวอชุโอโซยื่นมือและหยิบแหวนสองวงขึ้นมา”แหวนเก็บของสองวงนี้เป็นแหวนกุญแจลับรูปแบบเก่า มันต้องปรับพลังจิตเทวะตัวเองให้มีความถี่เฉพาะเจาะจงเพื่อปลดผนึก นั่นคือทางเดียวที่จะเข้าถึง มันเปล่าประโยชน์เว้นแต่เจ้าจะมีกุญแจลับ”

 

“แต่ทว่า ข้าดันรู้กุญแจลับสหรับแหวนสองวงนี้”ขณะพูด เวอชุโอโซก็ได้ปรับจิตเทวะเขาให้มีความถี่เจาะจง เขาเหลือบมองแหวนสองวงอย่างรวดเร็ว

 

ถึงแม้เวอชุโอโซจะไม่พูดอะไรเพิ่ม หลินฮวงกับจิ่วเจี้ยนก็รู้ว่าเขาต้องอ่านความทรงจำของหนึ่งในสมุนคนสนิทของสี่หน้ามา นอกจากนี้ คนคนนี้ดันมีข้อมูลเกี่ยวกับกุญแจลับทั้งสองในความทรงจำ

 

เวอชุโอโซค้นแหวนเก็บของสองวงเป็นเวลานานก่อนในที่สุดก็ดึงของชิ้นหนึ่งออกมา

 

“ข้าใช้จิตเทวะของข้าค้นของทุกชนิดในแหวนสองวงนี้สามครั้ง แต่ข้าไม่พบอะไรผิดปกติ”เวอชุโอโซพูดขึ้นขระหันไปมองหลินฮวงตอนพูดจบ”แต่ทว่า ข้าพบสิ่งนี้”

เขาเปิดฝ่ามือ ตรงกลางฝ่ามือเป็นเหรียญเงินโบราณ

 

หลินฮวงอดขมวดคิ้วไม่ได้ตอนเขาเห็นเหรียญโบราณ ก่อนเขาจะได้เปิดปาก เวอชุโอโซก็พูดก่อน

 

“เหรียญโบราณนี้ดูเหมือนอันที่เจ้าซื้อที่ตลาดเลยนี่?”

 

“ไม่เชิง”หลินฮวงส่ายหัว”ของเจ้าเหมือนเหรียญเงิน แต่อันที่ข้าซื้อเหมือนเหรียญทองแดง ไม่เพียงสีจะต่าง แต่ขนาด ความหนากับการแกะสลักยังไม่เหมือนกันเลย เหรียญเงินของเจ้าเล็กกว่าเหรียญของข้าอย่างน้อยหนึ่งขนาด”

“ทำไม?เจ้าสงสัยว่าเหรียญเงินนี้อาจเป็นชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทเหรอ?”หลินฮวงถาม

 

“ถ้าเจ้านำเหรียญโบราณของเจ้าออกมา เราจะรู้ว่านี่ใช่ชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทหรือไม่”เวอชุโอโซมักสงบ แต่ตอนนี้ น้ำเสียงของเขาดูร้อนรน

 

ชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทสามารถสัมผัสถึงกันได้ ถ้าเหรียญโบราณในมือเวอชุโอโซสามารถสัมผัสอันที่หลินฮวงซื้อมาได้ พวกเขาก็จะยืนยันได้ว่าเหรียญโบราณทั้งสองคือชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท

 

หลินฮวงรู้สึกว่าเวอชุโอโซกำลังตื่นเต้น เหรียญโบราณที่เขาซื้อมาที่ตลาดถือเป็นเหรียญสะสม แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เวอชุโอโซได้เชื่อมโยงวัตถุที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงทั้งสองนี้เข้าด้วยกันผ่านการจินตนาการ ไม่เพียงจะเชื่อว่าเหรียญทั้งสองเกี่ยวข้องกัน เขายังเชื่อว่าทั้งคู่คือชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท

 

อย่างไรก็ตาม หลินฮวงไม่คิดเถียงกับเวอชุโอโซ เขาหยิบเหรียญโบราณออกมา ซึ่งเขาต้องแลกมาด้วยหินเทวะสองก้อน

 

จากที่เขาดู ตราบเท่าที่เหรียญโบราณที่เขานำออกมาไม่แสดงปฏิกิริยาใด มันคงพอจะพิสูจน์ว่าการคาดเดาของเวอชุโอโซผิด ไม่จำเป็นที่หลินฮวงต้องไปเถียงให้เปลืองน้ำลาย

 

แต่ทว่า ทันทีที่เขานำเหรียญทองแดงออกมา เหรียญเงินในฝ่ามือเวอชุโอโซก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ในเวลาเดียวกัน หลินฮวงสามารถสัมผัสได้ชัดว่า’เหรียญทองแดง’ระหว่างนิ้วเขากำลังสั่นอย่างรุนแรงเช่นกัน

 

ความรู้สึกนั้นเหมือนกับสุนัขที่กระดิกหางอย่างบ้าคลั่งตอนเห็นเจ้านายมันกลับบ้าน

 

โดยไม่รอให้หลินฮวงตรวจสอบเพิ่ม เวอชุโอโซได้ดึงฝ่ามือเขาออกจากเหรียญโบราณ พอเห็นแบบนี้ หลินฮวงก็ปล่อยเหรียญของเขาเช่นกัน อนุญาตให้เหรียญโบราณทั้งสองลอยด้วยตัวมันเอง

 

เหรียญทั้งสองต่างกันในด้านสี ขนาด ความหนาและแม้กระทั่งลวดลาย แต่ทว่า สถานการณ์ปัจจุบันได้พิสูจน์ว่าวัตถุทั้งสองถูกดึงเข้าหากัน

 

หลังหลินฮวงกับเวอชุโอโซปล่อยการจับกุม เหรียญโบราณทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นแสงแพรวพราวสองกลุ่ม หนึ่งทอง หนึ่งเงินที่ผสานกันกลางอากาศเหมือนวังวน พวกมันหมุนวนอย่างรวดเร็ว คล้ายดาวแฝด

 

เมื่อวังวนหมุน ระยะห่างระหว่างลำแสงทั้งสองก็ยิ่งสั้น และรังสีที่พวกมันปล่อยก็เพิ่มขึ้น

 

ไม่ช้า ลำแสงทั้งสองก็เปล่งแสงสว่างจนถึงขีดสุด จนถึงจุดที่สีเงินกับทองไม่สามารถหักล้างกันได้ แม้กระทั่งหลินฮวงกับคนอื่นก็ไม่สามารถจ้องลำแสงเพ่อสังเกตการเปลี่ยนแปลงภายในได้

 

ในขณะเดียวกัน เวอชุโอโซได้เตรียมการมาล่วงหน้า และตั้งม่านพลังคลุม ถ้าไม่ทำ รังสีแสงคงสว่างพอจะย้อมท้องฟ้า ดึงดูดปัญหามากมาย

 

อึดใจต่อมา รังสีแสบตาก็ค่อยๆเลือนหาย เหรียญโบราณทั้งสองได้หายไป แทนที่ด้วยเหรียญทองคำที่ดูค่อนข้างเก่า

 

“เหรียญโบราณทั้งสองคือชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทจริงๆ?!”ใบหน้าของหลินฮวงเต็มไปด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าของที่เขาซื้อมาที่ตลาดจะกลายเป็นชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทไปได้

 

“เราโชคดี”เวอชุโอโซยิ้ม

 

“เจ้ารู้ได้ไง?”หลินฮวงยังสับสน

 

“ชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทสามารถอยู่ในรูปแบบใดก็ได้ แต่ทว่า ชิ้นส่วนที่ต่างกันของผนึกกจะมีการเชื่อมต่อกัน”เวอชุโอโซอธิบายด้วยรอยยิ้ม”ให้ข้าได้อธิบายเจ้า ถ้าหนึ่งในชิ้นส่วนคือกุญแจ จากนั้นชิ้นส่วนอื่นก็อาจเป็นกุญแจรูปทรงอื่น หรือมันอาจเป็นตัวล็อก แม้กระทั่งประตู”

 

“ตอนข้าเห็นเหรียญเงินนี้และสแกนมัน จิตเทวะของข้าไม่พบอะไรเลย พูดตามตรง นี่หายากมากในโลกภายใน ดังนั้น ข้าจึงคิดถึงเหรียญทองแดงที่เจ้าซื้อที่ตลาด ไม่มีคลื่นพลังงานบนมันเลย ราวกับเหรียญทั้งสองมาจากโลกพื้นผิวที่หลุดเข้ามายังที่นี่

 

“แน่นอน เราไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ที่จะมีคนนำเหรียญธรรมดาจากโลกพื้นผิวเข้ามา ดังนั้น ข้าจึงไม่มั่นใจสนิทว่าเหรียญโบราณทั้งสองคือชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาท แต่ตอนนี้ข้ามั่นใจแล้ว…”

 

“พวกเจ้าสองคนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ”เวอชุโอโซยอมรับว่าการค้นพบเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการคาดเดาของเขา

 

หลินฮวงไม่พูดอะไรมากถึงแนวทางเชิงตรรกะที่เข้มงวดน้อยกว่าวิทยาศาสตร์ของเวอชุโอโซ ทั้งหมดที่สามารถพูดได้คือพวกเขาทั้งสามโชคดีมาก มันเป็นโชคล้วนๆ

 

“รอข้าก่อน ให้ข้าได้ส่งของเหล่านี้กลับคืน”เวอชุโอโซอธิบาย จากนั้นก็รีบขนเสื้อผ้ากับสิ่งของต่างๆกลับ

 

“เจ้าแน่ใจหรือว่าการสลับจะไม่โดนพบ”หลินฮวงอดถามไม่ได้ขณะรอให้เวอชุโอโซส่งของกลับ

 

แต่ทว่า คำตอบของเวอชุโอโซเหนือความคาดหมาย”แน่นอนว่ามันย่อมถูกค้นพบ!”

 

“ทันทีที่สี่หน้าตรวจสอบของในแหวนเขาด้วยจิตเทวะ เขาจะรู้ว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทหายไป ไม่ใช่แค่นั้น ในไม่ช้าเขาจะพบว่าคนนอกได้เข้ามาในเมืองนี้แล้ว”

 

‘ดังนั้น เราต้องหาชิ้นส่วนสุดท้ายให้เร็วที่สุด ดีสุดคือก่อนสี่หน้าจะรู้ตัว”

 

“ถ้าเกิดเขาพบว่าชิ้นส่วนผนึกเจ้าปราสาทถูกขโมย เขาน่าจะส่งคนออกล่าคนนอก นั่นจะทำให้การเคลื่อนไหวครั้งต่อไปไม่สะดวก”หลินฮวงพยักหน้าเล็กน้อย

 

“ยิ่งเรายื้อนาน ความยากจะยิ่งเพิ่ม”จิ่วเจี้ยนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง