“เสร็จข้า!”

 

เกราะเงินสัมผัสได้ชัดว่าการโจมตีของเขาไม่พลาด

 

ขณะที่เขากำลังจะไล่ตามเก้าเถาวัลย์ต่อ สัญชาตญาณอันตรายเขาพลันร้องเตือน อย่างรวดเร็ว เขาตัดสินใจถอยวินาทีที่ปลายเท้าแตะพื้น

 

วินาทีที่เขาขยับ เถาวัลย์ดำนับไม่ถ้วนก็เปลี่ยนเป็นหนามนับหมื่นี่แทงทะลุจุดีท่เขาเคยยืนก่อนหน้า พวกมันรวมกันเป็นดอกไม้ผลึกดำขนาดใหญ่

 

แม้เขาจะคาดไว้แล้วว่าการโจมตีนั้นไม่มีทางฆ่าเก้าเถาวัลย์ได้ แต่เกราะเงินก็ยังรู้สึกว่านั่นอาจทำให้ศัตรูบาดเจ็บได้บ้าง แต่ทว่าจากี่มองดู เขาประเมินเก้าเถาวัลย์ต่ำไป การโจมตีผสานของเขาไม่สร้างความเสียหายให้เก้าเถาวัลย์เลย

 

ใบมี่เต็มไปด้วยหนามของดอกไม้ผลึกยักษ์รวมเข้ากับใบหน้ายักษ์เมื่อการโจมตีของเกราะเงินล้มเหลว มันเป็นใบหนี่ทักทายสี่หน้าก่อนหน้านี้

 

“เกราะเงิน ฝีมือของเจ้าสมกับชื่อเสียง ถ้าเจ้าใช้การโจมตีผสานนั่นนอกเขตแดนเทพของข้า เจ้าอาจทำให้ข้าบาดเจ็บสาหัสได้จริง”

 

“แต่ทว่า เจ้าอยู่ในเขตแดนเทพของ้ขา เจ้าไม่มีทางเลือกนอกจากยอมจำนนต่อกฏของข้า ภายใต้กฏเหล่านี้ของข้า เจ้าควรยอมรับความพ่ายแพ้เสียดีกว่า!”

 

ทันทีที่ใบหน้าใหญ่พูดจบ มันก็สลายัทนที เปลี่ยนเป็นเถาวัลย์ดำนับไม่ถ้วน

 

ขณะที่เกราะเงินกำลังจะหลบ เขาสังเกตเห็นว่าเถาวัลย์ไม่พุ่งใส่เขา แทนที่ ร่างพวกเขาเปลี่ยนแปลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดหลากขนาด

 

มีมนุษย์ โปรตอส มอนสเตอร์เผ่าแมลง รวมถึงสิ่งมีชีวิตหุบเหว…

 

แต่ละตัวมีกลิ่นอายทรงพลังแทบเท่าเทพสวรรค์ขั้นเก้า

 

พวกมันนับสิบมีกลิ่นอายที่ใกล้กับพวกราชา

 

ยังมีจำนวนหนึ่งที่กลิ่นอายไม่น้อยกว่าหกราชา

 

พอเขาเหลือบมองมอนสเตอร์ที่มีกลิ่นอายทรงพลัง แสงสีแดงในดวงตาเกราะเงินก็ไหววูบเล็กน้อย

 

เขาคุ้นเคยกับพวกเขาอย่างน้อยครึ่ง

 

ยอดฝีมือแต่ละคนล้วนเป็นผู้น่าเกรงขามในประวัติศาสตร์ของโลกภายในที่ครั้งหนึ่งเคยอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งราชา

 

สิ่งที่รบกวนจิตใจของเกราะเงินยิ่งกว่านั้นคือเขาเห็นนางพญางูสามหาง เนตรเพลิงกับเนื้อเยื่อยักษ์เพิ่งพ่ายแพ้ กลิ่นอายพวกเขาแทบเหมือนกับตอนมีชีวิต

 

“นี่คือไพ่ตายที่เจ้าปิดบังมาตลอด?!”เกราะเงินระงับความตกใจ ตอนนี้เขามีความคิดคร่าวๆถึงความสามารถที่เก้าเถาวัลย์มี

 

“เจ้าคิดว่าชื่อของข้าได้มาเฉยๆหรือไง?”เก้าเถาวัลย์แห่งความมืด(แก้จากเศร้า)พูดขึ้น”เก้าเถาวัลย์แห่งความมืดคือฉายาของข้า!”

 

เปลวไฟที่ลุกโชนในดวงตาของเกราะเงินไหววูบอีกครั้งตอนเขาได้ยิน

 

แน่นอน เขารู้ดีว่าฉายานั้นคืออะไร

 

พอคนก้าวหน้าไปตามเส้นทางบ่มเพาะ พวกเขาจะได้รับฉายาที่สอดคล้องตอนบรรลุเงื่อนไขบางอย่าง

 

ฉายาต่างๆมาจากผลที่ต่างกัน บ้างมอบกฏเกณฑ์แห่งเทพ ลำดับเทพหรือบางทีก็ความสามารถเทวะ บ้างอาจช่วยให้เข้าใจแก่นแท้กฏสวรรค์และบ้างก็อาจสร้างผลที่ไม่มีใครเหมือน

 

ฉายาเก้าเถาวัลย์แห่งความมืดต้องทำให้เก้าเถาวัลย์มีความสามารถเทวะพิเศษบางอย่างหรือพลังลำดับเทพที่ช่วยให้เขาคืนชีพและควบคุมยอดฝีมือที่ตายไปแล้วได้

 

สำหรับเกราะเงิน ความสามารถแบบนี้ค่อนข้างเป็นปริศนา

 

เหนือสิ่งอื่นใด ความสามารถของเก้าเถาวัลย์ไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวเขาเลย เนื่องจากมียอดฝีมือหลายคนที่เทียบได้กับเนตรเพลิงกับเนื้อเยื่อยักษ์ โอกาสชนะของเขาจึงน้อย

 

แต่ทว่า เกราะเงินรู้ดีว่าเขาได้เห็นไพ่ตายของศัตรูแล้วและเก้าเถาวัลย์ก็ไม่น่าจะปล่อยให้เขามีชีวิตรอด ตอนนี้ เกราะเงินไม่มีทางหนีได้อีก เขาทำได้แค่สู้

 

พอพิจารณาถึงจุดนี้ เกราะเงินก็ไม่มีเจตนาหลบหนี พอเห็นว่ามีฝูงมอนสเตอร์พุ่งหาเขา เขาก็ไปพบพวกมันทันที

 

เหมือนพายุรุนแรง หอกมังกรดำในมือเขาแทงไปข้างหน้า แทงมอนสเตอร์ทีละตัว

 

การฆ่าติดต่อกันเหล่านี้ดูง่าย แต่ในความคิดเขา เกราะเงินกลับมีแต่กังวล

 

ก่อนการโจมตี เขาวางใจในโชค เขาคิดว่าเก้าเถาวัลย์อาจแค่จำลองร่างและกลิ่นอายของยอดฝีมือที่ตกตายเหล่านี้ คิดว่าเป็นแค่ร่างแยกของเก้าเถาวัลย์และไม่มีความสามาถรดั้งเดิม

แต่ทว่า เขาคิดผิด

 

มอนสเตอร์เหล่านี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตจำลอง พวกมันครอบครองเจตจำนงต่อสู้ของตน ไม่เพียงกลิ่นอายจะเหมือนกับตอนมีชีวิต แต่ยังสามารถจำลองความสามารถกับพลังที่เคยมีได้อย่างสมบูรณ์

 

โดยธรรมชาติ เก้าเถาวัลย์สัมผัสได้ถึงการตรวจสอบของเกราะเงิน

 

“มันดูเหมือนเจ้าจะพบแล้วว่าพวกมันแบสามารถคัดลอกความสามารถจากตอนมีชีวิตได้หมด แต่ทว่า เจ้ารู้ไหมว่าความสามารถของฉายาข้าใช้ง่ายมาก?ทั้งหมดที่ข้าต้องทำก็แค่หาส่วนหนึ่งของผู้ตายก่อนดวงวิญญาณจะสลายไปอย่างสมบูรณ์ และข้าก็จะ’คืนชีพ’พวกเขาได้”

 

“แน่นอน ‘การคืนชีพ’ประเภทนี้มาพร้อมกันข้อจำกัด พวกมันไม่สามารถออกจากเขตแดนเทพของข้าได้ แต่ทว่า นั่นไม่ใช่ปัญหา ทั้งหมดที่ข้าต้องทำคือลากศัตรูเข้าเขตแดนเทพของข้า”

 

บางทีอาจเพราะเขารู้สึกมั่นใจว่าจะชนะหรือด้วยเหตุผลอื่น เก้าเถาวัลย์จึงเริ่มพูดมาก

 

“โชคไม่ดีที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับสี่หน้า เขาจึงหลบหนีเขตแดนเทพข้าไปได้ล่วงหน้า เดิม ข้าพิจารณาจะกำจัดพวกเจ้าให้หมดก่อน จากนั้นก็ฆ่าเขาไปด้วยเพื่อให้ข้าจะได้อยู่อย่างสงบไปตลอด!’

 

เก้าเถาวัลย์แห่งความมืดเปิดเผยสิ่งที่คิดในใจ ในความเป็นจริง ถ้าเขาไม่รู้สึกว่าอาการของสี่หน้าดูแปลก เขาคงฆ่าอีกฝ่ายไปแล้ว

 

สิ่งที่เรียกว่าพันธมิตรถูกสร้างขึ้นเพราะผลประโยชน์ ทันทีที่ผลประโยชน์บรรลุ มันย่อมไม่ต้องกังวลอะไรอีก สำหรับเก้าเถาวัลย์แห่งความมืด นี่เป็นเรื่องปกติ

 

ตอนนี้เกราะเงินถึงพบว่าสี่หน้ายังไม่ตาย

 

ก่อนหน้านี้ เขาสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของสี่หน้าหายไป เขาจึงสันนิษฐานมาตลอดว่าสี่หน้าตายในการต่อสู้

 

ตอนนี้ หลังได้ยินสิ่งที่เก้าเถาวัลย์พูด เกราะเงินก็ตระหนักว่าสี่หน้าหลบหนีออกเขตแดนเทพได้สำเร็จ เขาอดอิจฉาไม่ได้ แต่ก็ยังเสียใจที่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้

 

หากเขารู้มาก่อนว่าเก้าเถาวัลย์แห่งความมืดมีความสามารถแบบนี้ เขาคงไม่เลือกเป็นศัตรูด้วยแน่ แต่ทว่า ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกแล้ว

 

ขณะหลบการโจมตีจากฝูงมอนสเตอร์ เกราะเงินก็พยายามหาทางรับมือ

 

ด้วยจำนวนกับความสามารถที่อีกฝ่ายเรียกมา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าทั้งหมด เกราะเงินยังสงสัยว่าพลังเทวะของเขาคงพอให้ฆ่าแค่หนึ่งในสาม

ดังนั้น กุญแจสำคัญในการแก้ปัญหาก็ยังเป็นร่างจริงของเก้าเถาวัลย์

 

ทันทีที่เขาฆ่าเก้าเถาวัลย์แห่งความมืด ผู้เป็นแหล่ง เขตแดนเทพย่อมพัง ‘ผู้พิทักษ์’เหล่านี้ที่สร้างขึ้นก็จะหายไปเอง

 

ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่สุดคือการเลี่ยง’ผู้พิทักษ์’เหล่านี้และฆ่าเก้าเถาวัลย์แห่งความมืด

 

นอกจากนี้ เกราะเงินยังต้องฆ่าเก้าเถาวัลย์แห่งความมืดภายในเวลาอันสั้น ไม่งั้น’ผู้พิทักษ์’เหล่านี้จะล้อมเขา

เกราะเงินตกอยู่ในห้วงความคิด