ตอนที่ 1604 ชื่อที่ไม่อาจกล่าวถึง

 

เดิมหลินฮวงคิดว่าเขาจะได้พบกับหยางหลิง แต่ไม่คิดว่าหงซวงจะมาแทน

 

ไม่ใช่แค่นั้น นางยังนําข่าวการตายของหยางหลิงมาด้วย

 

หลินฮวงพอรู้จักหงซวง เขาพบนางปีแรกที่เขาเดินทางไปโลกกรวด ตอนนั้น เขาเพิ่งเริ่มเส้นทางบ่มเพาะ ตั้งแต่นั้น เส้นทางของทั้งสองก็บรรจบกันมากกว่าครั้ง แต่ทว่า เท่าที่หลินฮวงกังวล การพบกับของเขากับนางไม่ค่อยจะน่ายินดี

 

ตั้งแต่ต้น เขาไม่เคยเข้าใจผู้หญิงคนนี้

 

ถ้าเขาพิจารณาการพบกันในอดีต หลินฮวงไม่เต็มใจจะติดต่อกับนางนัก

 

แต่ทว่า เนื่องจากตําแหน่งของนาง เขาจึงไม่อาจเป็นการขอความช่วยเหลือได้

 

นางคือแฟนสาวของหยางหลิง

 

นอกจากนี้ หลินฮวงได้ถือว่าหยางหลิงคือเพื่อนแท้

 

แม้บนผิวเผินจะดูเหมือนว่าทั้งสองแทบไม่เคยพบกัน พอพบกันก็มีแต่เรื่องการทําธุระที่เกี่ยวกับการปลอมตัวตน แต่หยางหลิงกับหลินฮวงคือนักเดินทางจากโลกทั้งคู่ เช่นนั้น พวกเขาจึงเข้าใจกันหลายเรื่อง

 

พวกเขาต่างเป็นคนแปลกหน้าในโลกนี้

 

ทั้งคู่มาจากที่เดียวกัน ทั้งคู่ยังมีประสบการณ์คล้ายกันในฐานะนักเดินทางที่ตอนนี้อยู่ในโลกแปลก ๆ ในความเป็นจริง พวกเขาเห็นใจกัน

 

หลินฮวงยังคิดว่าถ้าเขามีเวลา เขาจะหาเวลาคุยเล่นกับหยางหลิงถึงเรื่องบนโลก

 

แต่ทว่า ตอนนี้เขาไม่มีโอกาสทําแบบนั้นแล้ว

 

หลังคุยกับหงซวง เขาก็พบว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางและหยางหลิงบ้าง

 

ทั้งคู่ซ่อนตัวจากการไล่ล่าของไรเตอร์แทบตลอดเวลาหลายครั้ง พวกเขาต้องไปซ่อนตัวในโลกกรวดกับโลกขนาดเล็กต่างๆ

 

หยางหลิงยังเคยบอกว่าอยากให้หงซวงทิ้งเขาไปเพื่อให้นางรอดพ้น แต่นางกลับปฏิเสธและยังอยู่กับเขา ด้วยเหตุผลว่านางสามารถช่วยหยางหลิงจัดการกับหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่สะดวกจะเปิดเผยร่องรอย

 

คู่รักที่โชคร้ายไม่ได้พบเจอชีวิตที่แสนสุขนัก ทรัพยากรที่พวกเขาหามาได้ก็มีจํากัดมาก

 

ตามที่หงซวงบอก หยางหลิงสามารถฟื้นฟูพลังได้แค่ระดับเทพแท้จริงขั้นเก้าก่อนตาย

 

ในขณะเดียวกัน นางก็ได้เลื่อนเป็นเทพแท้จริงขั้นหนึ่ง มันเพราะหยางหลิงได้มอบทรัพยากรมากมายของเขาให้นางเพื่อป้องกันนางจากการเป็นตัวถ่วง

 

สําหรับนิ้วทองคําที่หยางหลิงส่งเข้าตัวของหงซวง ในความเป็นจริง มันไม่อาจนับได้ว่าเป็นนิ้วทองคําอีกแล้ว

 

หลินฮวงสามารถสัมผัสได้แค่เศษเสี้ยวพลังงานที่หลงเหลือภายในนิ้วทองคํา

 

นิ้วทองคําของหยางหลิงไม่สมบูรณ์ตั้งแต่มันโดนปล้น ตอนนี้เขารีเซ็ตมันและโอนมันให้หงซวง มันอาจไม่สามารถทํางานได้ถึงหนึ่งในสิบของก่อนหน้า

 

“แม้หยางหลิงจะให้ข้ามาตามหาเจ้า เขาก็ไม่คิดว่าเจ้าจะล้างแค้นให้เขา”

 

ขณะที่ความคิดของหลินฮวงกําลังบ้าคลั่ง หงซวงพลันพูดขึ้นอีกครั้ง ดึงเขากลับจาก ความคิด” เขายังขอให้ข้าบอกเจ้าว่าให้เจ้าอย่าทําตัวโดดเด่น ถ้าทําไม่ได้อย่างน้อยก็จงปลอมตัว ก่อนเจ้าจะมีพลังพอ พยายามอย่างดึงดูดความสนใจพวกไรเดอร์”

 

“ในความทรงจําที่เขาทิ้งไว้ให้ข้า มีบางอย่างที่เขาย้ำให้ข้าต้องส่งต่อให้เจ้า”

 

“สิ่งแรกคือในหมู่พวกไรเดอร์ จ้าวเทวะที่ปล้นนิ้วทองคําของหยางหลิงได้ออกเดินทางไปในจักรวาลแล้ว แต่เขาทิ้งร่างแยกไว้ในมหาพิภพ ร่างแยกนี้มีความสามารถของจ้าวเทวะเช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้น เขายังสวมอุปกรณ์เฝ้าระวังที่นิ้วทองคําทิ้งไว้ อุปกรณ์นั้นจะตรวจสอบข้อมูลของคนที่ต้องสงสัยว่าจะเป็นนักเดินทาง”

 

“สิ่งที่สองคือเพราะการมีอยู่ของอุปกรณ์นี้ ตอนเราอยู่ที่ไหนสักแห่งกับอุปกรณ์นั้นหรือถ้าเราอยู่บนเครือข่าย เราจะไม่สามารถพูดคําหลักสองคําอย่างนักเดินทางกับไรเดอร์ได้ นี้รวมถึงอินทราเน็ตของบางองค์กร รวมถึงอุปกรณ์เข้ารหัส มันดีสุดที่จะไม่แสดงคําหลักนั้น เพราะมันไม่มีทางรับประกันความปลอดภัยได้อย่างสมบูรณ์”

 

“สาม ต่อหน้าอุปกรณ์เฝ้าระวังทั้งหมดหรือถ้าเจ้าอยู่บนเครือข่าย จงอย่าพูดถึงชื่อ หยาง หลิง หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับหยางหลิงเป็นอันขาด ไม่ว่ามันจะเป็นทางข้อความหรือการบันทึก กเสียง จงอย่าทํา”

 

“มันดีกว่าที่จะไม่เอ่ยถึงชื่อของข้าด้วย ในเมื่อมันอาจเชื่อมโยงกับหยางหลิง ข้าจึงตั้งชื่อใหม่ให้ตัวเองว่า ไวโอเล็ต จากนี้ไปจงเรียกข้าด้วยชื่อนั้น ข้าจะเปลี่ยนหน้าตากับร่างกายของข้าด้วย” พอหงซวงพูด ร่างกายนางก็เริ่มเปลี่ยนเป็นหญิงสาวผมสั้นสีม่วง นางดูอายุประมาณ 15 หรือ 16 และมีกระเล็ก ๆ กระจายอยู่บนหน้า นางเตี้ยกว่าเดิมอย่างน้อยสิบเซน

 

หลินฮวงเลิกคิ้วขณะมองดูการเปลี่ยนแปลง

 

นางใช้สมบัติลําดับเทพปลอมแปลงที่สามารถหลอกเทพสวรรค์ส่วนใหญ่ได้ สําหรับหลินฮวง ผู้ที่มีพลังจิตแกร่งกล้าถึงระดับเทพสวรรค์ขั้นสูงสุด เขาจึงมองทะลุมันได้ทันที แต่ทว่า มันก็พอแล้วที่จะใช้ในชีวิตประจําวัน

 

หลังฟังข้อควรระวังอย่างอดทน หลินฮวงก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย

 

หยางหลิงตายไปแล้ว แต่ชื่อของเขายังไม่สามารถเอ่ยถึงได้…

 

จากนี้ไป การกดขี่ของพวกไรเดอร์สามารถมองเห็นได้ชัด

 

ไม่เพียงพวกมันจะอยากเอาของดีไปจากคน แต่มันยังอยากกวาดล้างทุกร่องรอยของการมีอยู่อีกด้วย

 

นี่ถือเป็นความชั่วร้ายแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน!

 

หลินฮวงเงียบไปนาน เหม่อมองหงซวง รูปร่างนางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้นางมีผมสีม่วงแทน แทบจะไม่มีเค้าเดิมให้เห็น

 

ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

 

หงซวงคนก่อนหัวรั้น ไม่เชื่อฟัง และทําอะไรตามอําเภอใจ แต่ทว่า ตอนนี้หลินฮวงเห็นความเศร้า ฐิติและความมุ่งมั่นแปลก ๆ

 

แม้หลังได้ยินเรื่องราวของนาง มันก็ยังยากจะจินตนาการถึงสิ่งที่นางประสบ

 

“ข้าต้องแก้แค้นให้เขาแน่…”หลินฮวงพูดขึ้นมา

 

หงซวงตกตะลึงพอนางได้ยินและจ้องหลินฮวงตาเขม็ง เดิมนางคิดว่าชายคนนี้จะขลาดกลัว กลัวว่านางจะนําหายนะมาหาเขา นางไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะตอบสนองเช่นนี้

 

“หยางหลิงเป็นเพื่อนของข้า ต่อให้ไม่มีเขา มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนที่พวกไรเดอร์จะเล่นงานข้า หลินฮวงจับจ้องหงซวงและพูดต่อไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะต้องยุติความแค้นระหว่างพวกไรเดอร์กับข้า แต่ทว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา”

 

“ตอนนี้ข้ายังไม่ทรงพลังพอ ทว่าวันหนึ่ง ข้าจะแข็งแกร่งจนพวกมันต้องสั่นกลัว!

 

“เมื่อถึงเวลา ข้าจะเอาหัวของมันไปปลอบดวงวิญญาณของหยางหลิงในสวรรค์!”

 

แม้สิ่งที่หลินฮวงพูดจะดูเหมือนเรื่องเพ้อฝัน หงซวงก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าทําไมนางถึงพบว่ามันน่าเชื่อ

 

นางถือได้ว่าเป็นคนหนึ่งที่เห็นการเติบโตของหลินอวง

 

นางยังจําได้ว่าตอนพวกนางพบกันครั้งแรก เขาเป็นแคระดับทองแดง

 

แต่ทว่า ตอนนี้หลินฮวงได้เติบโตขึ้นเป็นคนน่าเกรงขามที่สามารถสร้างองค์กรของตัวเองได้ในมหาพิภพ

 

“เจ้าสามารถปักหลักอยู่ในเขตดาวนักล่าปีศาจได้อย่างสบายใจ แม้ที่นี้จะห่างไกล ทรัพยากรที่นี่ก็พอให้เจ้าบ่มเพาะเป็นเทพสวรรค์”

 

“หยางหลิงตายไปแล้ว และเจ้าต้องการเวลาไว้ทุกข์ แต่อย่าจมปลักอยู่กับอารมณ์ของเจ้า เจ้าควรใช้เวลาบ่มเพาะให้มากขึ้น เมื่อมนุษย์ยุ่ง พวกเขาจะมีความคิดฟุ้งซ่านน้อยลง ในเวลาว่าง ถ้าเจ้ารู้สึกไม่อยากบ่มเพาะจริง ก็พาหลินชินกับคนอื่นไปเที่ยวเล่นซะ”

 

หลินฮวงค่อย ๆลุกขึ้นหลังพูดจบ” ข้าจะพาเจ้าเดินชมรอบๆก่อนและจะแนะนําเจ้าให้ทุกคนรู้จัก”