ตอนที่ 1639 งูเหลือมมังกรหายนะ

 

“มีวอยด์รี่?!”

 

หลินฮวงยกสายตามองไปทางสมรภูมิมังกรหุบเหว ในเวลาเดียวกัน เขาใช้จิตเทวะเพื่อตรวจ อีกไม่ช้า เขาก็เห็นรูปลักษณ์ของวอยด์

 

มันคืองูเหลือมยักษ์ที่มีเขาบนหัวคล้ายมังกร ครึ่งล่างมันยึดครองทั้งดาว แม้ดวงดาวจะร้อนแรง งูก็ยังดูไร้บาดเจ็บ ครึ่งตัวบนมันเชิดสูงและยาวกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางของดวงดาวถึงแปดเท่า

 

ปีกค้างคาวสีดำอยู่บนหลังมัน และก็ใหญ่กว่าพื้นผิวของดาวหลายเท่า

 

ดวงตาสีแดงแปดดวงบนหัวมันพ่นประกายไฟคล้ายลาวา แต่ะลูกตามันใหญ่ยิ่งกว่าดาวอื่นรอบๆ

 

ไม่ต้องสงสัยว่ามันเป็นอสูรยักษ์

 

“นี่คืองูเหลือมมังกรหายนะในตำนาน?!” หลินฮวงอดเลิกคิ้วไม่ได้

 

แม้สมรภูมิมังกรหุบเหวจะอนุญาตให้แค่คนที่ต่ำกว่าเทพสวรรค์เข้าไปล่า แต่ยุคแรกๆ มันคือสนามรบหลักระหว่างเจ้ามังกรและเจ้าหุบเหว

 

ย้อนกลับไป เจ้าหุบเหวคืองูเหลือมมังกรหายนะที่โดนฆ่าที่นี่โดยเจ้ามังกร

 

ข้อมูลที่หลินฮวงได้อ่านเกี่ยวกับการต่อสู้นี้ไม่ค่อยมีรายละเอียด และข้อมูลส่วนใหญ่ก็ไม่ชัดเจน แต่ทว่า เขาสามารถเดาได้แค่เหลือบมองว่าสิ่งมีชีวิตนี้เป็นงูเหลือมมังกรหายนะที่โดนฆ่า

 

พอเห็นงูเหลือมมังกรหุบเหว หลินฮวงก็ตระหนักทันที่ว่าทำไมไม่มีวอยด์ในเขตดาวนี้

 

งูมังกรตัวนี้น่าจะกินวอยด์ทั้งหมด ไม่ใช่แค่ในเขตดาวนักล่าปีศาจ แต่อาจรวมถึงหลายเขตดาวใกล้กับสมรภูมิมังกรหุบเหวด้วย

 

ขณะที่หลินฮวงกำลังตรวจสอบงูเหลือมมังกรหุบเหว มันก็ตรวจสอบหลินฮวงเช่นกัน

 

มันพบว่าค่อนข้างแปลกที่จู่ๆมนุษย์ก็ปรากฏ อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าความคิดมันก็ถูกครอบงำด้วยความกระหาย

 

กลิ่นอายที่มาจากมนุษย์ตรงหน้ามันดูอร่อย มากยิ่งกว่าวอยด์ทั้งหมดที่มันเคยกิน

 

จากวินาทีที่มันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหลินฮวง มันก็น้ำลายไหล

 

โดยธรรมชาติ หลินฮวงรู้ว่าทำไมมันถึงน้ำลายไหลและอดเลิกคิ้วไม่ได้ “เจ้าคือว่าข้าเป็นยาอายุวัฒนะหรือไง?!”

 

ตอนนี้ งูเหลือมมังกรหุบเหวพลันกระพือปีกมัน

 

ร่างขนาดมหึมาของมันกระโจนไปข้างหน้าและทะยานมาทางเขตดาวนักล่าปีศาจที่หลินฮวง

 

หลินฮวงยิ้มและสะบัดแขนเสื้อ มีดบินอาวุธเซียนนับไม่ถ้วนพุ่งออกไป ก่อตัวเป็นมังกรยักษ์ ซึ่งจากนั้นก็ทะยานใส่งูเหลือมมังกรหุบเหว

 

นั่นคือหนึ่งในข้อได้เปรียบที่หลินฮวงมี ไม่เหมือนจ้านจั๋ว อาวุธเซียนของเขาสามารถนำเข้าอาณาจักรเสมือนได้ นี่เพราะอาวุธเซียนต่างจากอุปกรณ์ธรรมดาเพราะพวกมันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายจริง พวกมันจะถือเป็นกระดูกหรืออวัยวะในอาณาจักรเสมือน พวกมันจึงไม่ถูกจำกัด

 

งูเหลือมมังกรหายนะโกรธจัดตอนเห็นอสูรมังกรปรากฏในความว่างเปล่า แม้มันจะเสียความทรงจำตอนมันมีชีวิตไปนานแล้ว มันก็ยังกลายเป็นโกรธอย่างไม่มีเหตุผลตอนมันเห็นมังกร

 

ในความเป็นจริง หลินฮวงทำเช่นนี้เพื่อกระตุ้นมัน

 

แม้ขนาดของมังกรตัวนี้จะเกิดจากมีดบินพลังจิตนับล้านที่ไม่อาจเทียบได้กับงูเหลือมมังกรหายนะเลย มันยังไม่ใหญ่ถึงขนาดตาข้างหนึ่งของงูเหลือมมังกรด้วยซ้ำ แต่หลินฮวงก็มั่นใจมากกับการโจมตีนี้

 

ในท้องฟ้า รังสีสีดำนับไม่ถ้วนส่องสว่างจากตาทั้งแปดของงูเหลือมมังกรพร้อมกัน ราวกับคลื่นพลังขนาดมหึมาแปดสายกำลังโจมตีมังกรที่ทำจากมีดบินพลังจิต

 

อสูรมังกรกระจัดกระจายเป็นเส้นสายนับไม่ถ้วนและแยกไปคนละทิศทาง หลบการโจมตีอีกฝ่ายง่ายๆ จากนั้นมันก็ก่อตัวใหม่ พุ่งใส่งูเหลือมมังกรหายนะ

 

พอถึงเวลาที่งูเหลือมมังกรอยากตอบสนอง มันก็สายไปแล้ว

 

อสูรมังกรสีแดงเลือดที่ห่อหุ้มด้วยพลังของผนึกเต๋ากับพลังลำดับเทพกว่าหมื่นสองพันชั้นได้เจาะทะลุตาข้างหนึ่งของงูเหลือมมังกรหายนะทันที และทะลุออกผ่านตาอีกข้าง

 

ภายในชั่วพริบตา มันก็ทำลายตาสองดวงของงูเหลือมมังกรไป

 

ในส่วนของเขานั้น หลินฮวงไม่หลบการโจมตีของอีกฝ่าย

 

เขาลอยเหนือดาวฟิสเตอร์และสร้างกระจกแปดอันพร้อมกัน กระจกแต่ละอันนั้นมีพื้นผิวใหญ่ยิ่งกว่าดาวฟิสเตอร์ พวกมันพลันสะท้อนลำแสงสีดำแปดสายที่ยิงออกจากตาของงูเหลือมมังกร

 

ชั่วพริบตาที่หลินฮวงสร้างกระจก คลื่นพลังสีดำแปดสายก็ชนกับมันแทบทันที โดยไม่หยุดแม้แต่เสี้ยววินาทีคลื่นพลังสีดำถูกสะท้อนกลับออกไปโดยตรง

 

คลื่นพลังแปดสายเปลี่ยนทิศทางโดยไม่หยุดชะงัก เล็งตรงไปที่งูเหลือมมังกรหายนะ

 

ก่อนงูเหลือมจะได้ฟื้นจากความเจ็บปวดที่เสียตาไปสองลูก คลื่นพลังสีดำแปดสายก็ได้มาอยู่ตรงหน้ามันแล้ว

 

ท่ามกลางความตกใจ งูเหลือมมังกรหายนะกระเสือกกระสนที่จะหลบ แต่มันก็สายไปแล้ว

 

แม้มันจะสามารถหลบไปเล็กน้อย แต่ตาอีกสี่ลูกของมันก็โดนทำลาย

 

ในการปะทะที่กินเวลาแค่หนึ่งลมหายใจ งูเหลือมมังกรหายนะกลับเสียตาไปถึงหกข้าง

 

มันยังคิดไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

“เจ้าหมอนี่มีพลังป้องกันสูง ไม่ใช่แค่นั้น พื้นที่รอบหัวมันดูเหมือนจะมีม่านพลังป้องกันพิเศษ หลินฮวงรู้สึกว่ามันน่าเสียดายที่เขาไม่สามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตนี้ได้ในการโจมตีก่อนหน้า

 

จุดประสงค์ของเขาในการบังคับมีดบินให้หลบการโจมตีก็เพื่อฉวยโอกาสใช้มีดบินเจาะทะลุตาของงูเหลือมมังกรหุบเหว หวังทำลายมันจากด้านในกะโหลก

 

เขาไม่คิดว่าหลังมีดบินเจาะทะลุตา มันจะมีม่านพลังอีกชั้นคอยปกป้องข้างในหัว หลินฮวงไม่มีทางเลือกนอกจากถอยและต้องเลือกใช้ทางเลือกอื่น ซึ่งคือควบคุมมีดบินให้เจาะทะลุตาอีกข้าง

 

การโจมตีสะท้อนดูเหมือนจะชนใส่หน้ามันโดยตรงและทำลายตาไปสู่ข้าง แต่แท้จริงแล้ว หลินฮวงไม่ได้คาดหวังว่าจะเกิดอะไรแบบนี้เลย

 

เขาคิดว่าสิ่งมีชีวิตนั้นจะสามารถตอบสนองได้ทันและป้องกันตามันเนื่องจากพวกมันคือจุดสำคัญ

 

บางทีมันคงไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเลย เช่นนั้นความสามารถต่อสู้จริงของมันจึงอ่อนแอลง หรือไม่ก็มันประมาท

 

แม้หลินฮวงจะได้เปรียบในการปะทะครั้งนี้ เขาก็ยังไม่กล้าดูถูกสิ่งมีชีวิตตรงหน้า เหนือสิ่งอื่นใด มันเป็นจ้าวเทวะ และพลังกายของมันก็อาจใกล้เคียงกับจ้าวเทวะขั้นกลางด้วย

 

ดวงตานั้นคือจุดสำคัญของคนธรรมดา

 

แต่ทว่า สำหรับจ้าวเทวะ ดวงตาไม่ได้สำคัญ

 

นี่เพราะจ้าวเทวะจะใช้จิตเทวะเป็นส่วนใหญ่เพื่อจับการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้

 

การที่หลินฮวงทำลายตาหกข้างของมันตั้งแต่ต้นการต่อสู้นั้นแทบไม่มีผลต่อความสามารถของงูเหลือมมังกรหายนะเลย อย่างมาก มันก็แค่ทำลายหนึ่งในวิธีการโจมตีของอีกฝ่าย แต่นี่ก็ทำให้อีกฝ่ายระวังตัวมากขึ้นเช่นกัน

 

หลังจากนั้น หลินฮวงก็ควบคุมมีดบินพลังจิต พยายามจะทำลายตาที่เหลือของงูเหลือมมังกรหายนะ แต่ทว่า เห็นได้ชัดว่ามันตื่นตัวแล้วและก็ไม่มอบโอกาสให้เขาอีก

 

“เจ้าหมอนี่หนังหนามาก ข้าเกรงว่าการต่อสู้นี้จะยืดยาว” หลินฮวงพยายามโจมตีส่วนอื่นของงูเหลือมมังกรหายนะ แต่ไม่นาน เขาก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปม

 

Related