ตอนที่ 1659 ข้าเองก็ไม่เข้าใจรสนิยมเจ้าเช่นกัน

 

หลังกลับมหาพิภพจากอาณาจักรเสมือน หลินฮวงก็ติดต่อหมัดเหล็กกับผู้เล่นในตํานานทันที

 

เขาไม่มั่นใจว่าใครจะมีเขตแดนเทพของจ้าวเทวะบ้าง แต่เขารู้ว่าเพื่อนทั้งสองของเขาจากสโมสรต้องมีติดตัว

 

เหตุผลเพราะทั้งสองเพิ่งฆ่าไรเดอร์ไปด้วยกัน

 

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองเป็นจ้าวเทวะมาหลายปี พวกเขาอาจต้องฆ่าจ้าวเทวะคนอื่นมาแล้วในอดีต

 

ภายในสิบนาที หลินฮวงก็ได้ตกลงกับทั้งคู่

 

พวกเขาจะแลกศพของจ้าวเทวะทั้งสามกับเขตแดนจ้าวเทวะ

 

มันน่าเสียดายที่ทั้งสองมีเขตแดนไม่มาก พวกเขาคงหลอมมันไปนานแล้ว

ผู้เล่นในตํานานยังระบุตรงๆว่าถ้าหลินฮวงไม่ติดต่อมาก่อน ทั้งคู่อาจตัดสินใจหลอมไปแล้ว

 

สําหรับยอดฝีมือจ้าวเทวะ การหลอมเขตแดนเทพของจ้าวเทวะคนอื่นไม่ได้เพิ่มความสามารถมากนัก มากสุด นี่ก็แค่เสริมรากฐานของเขตแดนตัวเองและขยายขนาดของเขตแดนเล็กน้อย

 

เหตุผลเพราะจํานวนห่วงโซ่ลําดับเทพพวกเขามีจํากัด ยิ่งไปกว่านั้น ภายใต้สถานการณ์ปกติ ห่วงโซ่ลําดับเทพในเขตแดนพวกเขาก็ได้เกินขีดจํากัดที่ผนึกเต่พวกเขาจะควบคุมได้แล้ว ต่อให้พวกเขาหลอมห่วงโซ่เพิ่ม พวกเขาก็ไม่อาจเปลี่ยนพวกมันเป็นความสามารถได้

 

แต่ทว่า การมีสามเขตแดนจ้าวเทวะย่อมดีกว่าไม่มีอะไร

 

หลังตกลง หลินฮวงก็ปิดหน้าสื่อสารและหยิบตราราชันออกมา

 

จากนั้นเขาก็เปิดหน้าแลกเปลี่ยน

 

หลังป้อนคําว่า “เขตแดนจ้าวเทวะขั้นต่ํา” เขาก็พลันเห็นข้อมูลของผู้ขายนับร้อย

 

เขารีบแตะดูทีละอัน

 

หลินฮวงรู้สึกหงุดหงิดหลังใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงอ่านข้อมูลทั้งหมด

 

คนเหล่านี้จะแลกเป็นของหายาก ยังมีบางอย่างที่หลินฮวงไม่เคยได้ยินมาก่อน

 

เห็นได้ชัดว่ามีหลายอย่างในจักรวาลที่มหาพิภพไม่มี

 

หลังคิด เขาก็ตัดสินใจไม่แลกเปลี่ยนศพของภูเขาดํากับสายลับไปก่อน

 

แม้เขาจะรู้ว่าเขาสามารถแลกศพของจ้าวเทวะขั้นกลางเป็นเขตแดนจ้าวเทวะขั้นต่ําจํานวนมากได้ เขาก็จะตัดสินใจหลังปลดผนึกแหวนมิติของภูเขาดําได้แล้วเท่านั้น

 

เขาเพิ่งส่งแหวนสี่วงให้หยางหลิง และด้วยสภาพปัจจุบันของหยางหลิง เขาคงใช้เวลาไม่นานเพื่อปลด

 

ถ้าไม่มีของล้ําค่าอะไรในแหวน หลินฮวงก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ศพแลก ถ้ามีของมีค่าที่สามารถใช้แลกเขตแดนเทพจ้าวเทวะได้พอ เขาก็ยังอยากเก็บศพของพวกภูเขาดําไว้ให้ราชินีแมลงมากกว่า

 

ตอนนี้ หลินฮวงอดส่งจิตสํานึกเข้าเขตแดนภายในตัวเขาไม่ได้ เขาสื่อสารกับหยางหลิงผ่านคลื่นเสียง”โปรดแจ้งข้าทันทีที่เจ้าปลดแหวนเหล่านั้นเสร็จแล้ว”

 

“ข้าจะทําเสร็จบ่ายพรุ่งนี้แหละ” หยางหลิงตอบทันที

 

จิตวิญญาณของหลินฮวงพุ่งทะยานหลังได้ยิน

 

สําหรับเคียวแห่งความตาย ช่องทางอื่นของเขา เขาไม่ได้วางแผนติดต่อเลย เหนือสิ่งอื่นใด ไม่เคยมีจ้าวเทวะปรากฏในเคียวแห่งความตายมาก่อน ความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมีศพหรือเขตแดนของจ้าวเทวะนั้นต่ํามาก

 

แต่ทว่า หลังคิด หลินฮวงก็ยังส่งข้อความหาใต้สวรรค์อยู่ดี

 

เพื่อพวกเขาจะมีของแบบนั้น เขาไม่อยากพลาด

 

แต่ทว่า ตามที่หลินฮวงคาดไว้ คําตอบของใต้สวรรค์คือไม่มี และเขาก็ตอบกลับทันที

 

หลังปิดหน้าสื่อสาร หลินฮวงก็นั่งลงบนโซฟาในห้องโรงแรม เขาค้นผ่านฟอรั่มของเคียวแห่งความตาย ขณะส่งจิตสํานึกส่วนหนึ่งเข้าเขตแดนเทพภายในตัวเขา เขาสังเกตผนึกเต่ําที่มีหลากสี ทั้งหมดเหมือนดาว

 

มีดาวผนึกเต๋ 31 อันในตัวเขา

 

เขาได้รับพวกมันจากการหลอมเขตแดนเทพของจ้านจั่ว พูดพล่ามและคนอื่น

 

แต่ทว่า เขาไม่อาจหลอมผนึกเต๋าทั้ง 31 เหล่านี้ได้ หรือใช้พวกมัน

 

ไม่เหมือนผนึกดาบ พวกมันควบแน่นภายในตัวหลินฮวงจากชิ้นส่วนผนึกเต๋า

 

เหล่านี้คือผนึกเต๋ที่เดิมเป็นทั้งชิ้น แม้เจตจํานงดั้งเดิมจะโดนลบ พวกมันก็ยังหลงเหลือผนึกที่อยู่ในสภาพหลับใหล

 

หลินฮวงได้ลองใช้หลายทางในอาณาจักรเสมือนแต่ก็ล้มเหลวในการสื่อสาร

 

เขาอนุมานว่าเขาอาจสามารถหลอมผนึกเต๋เหล่านี้และใช้พวกมันได้หลังเขากลายเป็นจ้าวเทวะ

 

หลินฮวงละสายตาจากผนึกเต๋และมองชิ้นส่วนผนึกเต๋าที่เป็นจุดเหมือนดวงดาว

 

เขาได้รับมันจากการหลอมเขตแดนเทพกึ่งจ้าวเทวะ

 

ชั่วขณะนั้น เขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับชิ้นส่วนผนึกเต๋นับพันนี้ยังไง

 

หลังพิจารณาสักพัก เขาก็ตัดสินใจไม่คิดไปสักพัก

 

เขาส่งจิตสํานึกเข้าเขตแดนเทพเขา ที่ทรงกลมยักษ์สองก้อนลอยอยู่

 

พวกมันเหมือนไข่ยักษ์สองฟองที่ลอยในทะเล

 

ก้อนกลมทั้งสองนี้คือเขตแดนเทพของสองจ้าวเทวะขั้นกลาง ภูเขาดํากับสาย

 

ถึงแม้พวกมันจะอยู่ในสภาพปิดผนึกตัวเอง ขนาดพวกมันก็ยังเทียบได้กับเขตดาว

 

พวกมันดํารงอยู่ในลักษณะนี้ภายในเขตแดนเทพของหลินฮวงและไม่กลายเป็นส่วนหนึ่ง เพราะหลินฮวงยังไม่อาจหลอมได้ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากปล่อยพวกมันไว้

 

ยังไงซะ เนื่องจากเจตจํานงโดนลบ เขตแดนทั้งสองจึงอยู่ในสภาพไร้เจ้าของ พวกมันไม่มีพิษมีภัยอะไร

 

หลังถอนจิตสํานึกจากโลกภายในและรู้สึกหน่ายใจ หลินฮวงก็ค่อยๆเริ่มคิดหาทางเสริมความสามารถเขา

 

เวลสผ่านไป ค่ําคืนมาเยือน

 

ความปลอดภัยบนดาวริคกี้ถือว่าสูง เหนือสิ่งอื่นใด นี่คืออาณาเขตของศาลาสมบัติล้ําค่า องค์กรระดับเจ็ด ถึงแม้จะไม่มีจ้าวเทวะคุ้มกันที่นี่ มันก็ยังมีกิ่งจ้าวเทวะ

 

นอกจากนี้ มีองค์กรมากมายอยู่ที่นี่ด้วย ด้วยยอดฝีมือเทพสวรรค์มากหน้าหลายตาที่มาและไปเป็นประจํา

 

โดยธรรมชาติ มีคนไม่มากที่จะกล้าสร้างปัญหาที่นี่

 

หลินฮวงเองก็เพลิดเพลินกับความสงบสุขนี้

 

เช้าวันต่อมา ไม่นานหลังหลินฮวงกินข้าวเช้าเสร็จ ผู้มาเยือนก็โทรมา

 

มันคือผู้เล่นในตํานานจากสโมสร

 

เขายังอยู่ในชุดลําลอง แต่ผมสีฟ้าแบบเดิมตอนนี้ถูกย้อมเป็นสีเหลือง นอกจากนี้ มันยังตัดเป็นทรงแปลกตา ที่ฝั่งหนึ่งสั้น ฝั่งหนึ่งยาว ขอบด้านยาวโค้งลงมาจากหน้าผากเขา ไม่เพียงจะปิดตาขวาทั้งหมด แต่ยังยึดไปถึงปากเขาด้วย

 

หลินฮวงไม่อาจเข้าใจความชอบของอีกฝ่ายได้เลย

 

เขาแค่เหลือบบมองมันและรีบละสายตาจากทรงผมของเขา

 

“หมัดเหล็กบอกว่ามีธุระและขอให้ข้ามาช่วยนางทําการแลกเปลี่ยนแทน”

 

หลินฮวงพยักหน้า”ข้าเพิ่งได้รับข้อความของนาง”

 

เขาไม่บอกผู้เล่นในตํานานว่าข้อความของหมัดเหล็กคือ ครั้งนี้ข้าจะไม่ไปกับผู้เล่นในตํานาน ทรงผมของเขาทําให้ข้าอยากควักลูกตาทิ้งทุกครั้งที่เห็น เขายังคุยแนะนําเรื่องทรงผมกับข้าด้วย มันทําให้ข้าอยากฆ่าเขาทิ้ง…”

 

“เจ้าคิดว่าทรงผมใหม่ข้าเป็นไง?”ผู้เล่นในตํานานชี้หัวเขาและถาม

 

“ก็ดี เหมาะกับเจ้า” หลินฮวงจะไปพูดอะไรได้?

 

“ข้าคิดว่ามันหล่อเช่นกัน เจ้าเชื่อไหมว่าสาวๆอย่างหมัดเหล็กกลับบอกว่ามันน่าเกลียด?!”ผู้เล่นในตํานานพูดด้วยใบหน้าสับสน” นางยังบอกข้าว่าต่อให้ข้าโกนหัว มันก็ยังดูดีกว่าตอนนี้ ข้าไม่ใช่วันพันซ์แมนซะหน่อย ข้าไม่ได้จะเก่งขึ้นถ้าข้าโกนหัว”

 

“ข้าไม่เข้าใจรสนิยมของพวกผู้หญิงเลยจริงๆ”

 

หลินฮวงลอบพูดในใจ ข้าเองก็ไม่เข้าใจรสนิยมเจ้าเช่นกัน

 

Related