“ในกรณีของนายมันจะง่ายขึ้น” อาจารย์คาเดอร์ พูด “นายได้เปิดอาณาจักรหนึ่งครั้งแล้ว ดังนั้น นายจึงสามารถดึงประสบการณ์ที่ผ่านมาของนายได้”

อาร์รัน หน้าซีด อาณาจักรปัจจุบันของเขาทั้งหมดได้รับการเปิดด้วยความช่วยเหลือของยาเปิดอาณาจักรของ ศาสตราจารย์เชา  และเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร เมื่อพยายามเปิดอาณาจักร

อาจารย์คาเดอร์ หยุดที่ด้านหน้าของอาคารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง

“นี่คือห้องที่ฉันสงวนไว้สำหรับนาย” เขาพูด “ข้างในนายจะพบม้วนกระดาษอาณาจักร พร้อมกับหนังสือบางเล่มเกี่ยวกับเทคนิคต่าง ๆ ในการเปิดอาณาจักร ทุกเช้า บริวารจะทิ้งสิ่งจำเป็น เช่น อาหารและเสื้อผ้าใหม่ที่ทางเข้าและหยิบเสื้อผ้าสกปรกและอาหารที่เหลือที่นายวางไว้ข้างนอก”

“มีหนังสือเกี่ยวกับวิธีเปิดอาณาจักรข้างในด้วยหรือ?” อาร์รัน รู้สึกโล่งใจบางอย่าง แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจเต็มที่

อาจารย์คาเดอร์ “พวกมันอาจมีประโยชน์กับนายบ้างเล็กน้อย แม้ว่าฉันจะแนะนำให้นายใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมาของนาย”

ไม่สามารถบอก อาจารย์คาเดอร์ ได้ว่าเขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน อาร์รัน เพียง แต่บังคับตัวเองให้ยิ้ม “ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

“ขอให้โชคดี ผู้ริเริ่ม ฉันหวังว่าจะพบนายในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า” อาจารย์คาเดอร์ พูดด้วยรอยยิ้ม

เขามองไปที่อาคารขนาดเล็กด้านหน้าเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาทำผิดพลาดร้ายแรง แต่มันก็สายเกินไปที่จะหันหลังกลับ

อาร์รัน ขอบคุณ อาจารย์คาเดอร์ สำหรับความช่วยเหลือของเขา จากนั้นก้าวเข้าไปด้านในค้นหาห้องเล็ก ๆ ที่มีเตียงเรียบง่ายเก้าอี้ไม้และโต๊ะไม้เล็ก ๆ บนโต๊ะมีหนังสือม้วนใหญ่และหนังสือหลายเล่ม

อาร์รัน ถอนหายใจและนั่งลง

อาร์รัน มองไปที่ม้วนกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าเขา ดูเหมือนว่าเขาจะเคยเห็นมาก่อน แต่คราวนี้ เขาจะต้องเปิดอาณาจักร โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจาก ศาสตราจารย์เชา

เขาถอนหายใจอย่างหนัก หยิบม้วนกระดาษขึ้นมาและเริ่มศึกษามัน

ตัวอักษรนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากตัวอักษรที่อยู่บนม้วนกระดาษของอาณาจักรแห่งไฟและเงา ลายเส้นนั้นบางและคมชัดราวกับว่าบางคนเขียนโดยใช้ดาบของเขาเป็นปากกา ฟาดฟันกระดาษด้วยหมึก

ขณะที่เขาอ่านม้วนกระดาษ เขารู้สึกถึงความคุ้นเคยของแก่นพลัง ตอนนี้เขาคุ้นเคยกับแก่นพลังมากขึ้น เขาสามารถรู้สึกว่าตัวอักษรที่อยู่ในม้วนกระดาษนั้นมีชีวิตชีวาและปั่นป่วนเหมือนสายลมฤดูใบไม้ร่วงที่แข็งแกร่ง

เขาไตร่ตรองสักพัก โดยทำความเข้าใจว่าม้วนกระดาษต้องผสมกับแก่นพลังลม เขาคิดว่าแก่นพลังลมจากม้วนกระดาษเข้าไปในร่างกายของเขา สร้างความเชื่อมโยงระหว่างเขากับอาณาจักรลม

เขาใช้เวลาคิดเกี่ยวกับมัน โดยหวังว่าจะมีจิตวิญญาณใด ๆ ที่เขาได้รับตอนนี้อาจช่วยเขาได้ เมื่อเขาพยายามเปิดอาณาจักรลม

ด้วยความผิดหวัง จิตวิญญาณที่เขาคาดหวังไม่ได้เกิดขึ้นและเขากลับไปเรียนม้วนกระดาษ

เขาค่อย ๆ เรียนรู้มัน ดูดซับแก่นพลังจากตัวอักษรแต่ละตัว ทุกครั้งที่เขารู้สึกถึงแก่นพลังภายในตัวเอง แต่ในแต่ละครั้งความรู้สึกจะหายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาไปถึงจุดสิ้นสุดของม้วนกระดาษ มันก็ร่วงเป็นเถ้าถ่าน เขากวาดขี้เถ้าจากโต๊ะลงบนพื้นแล้วนั่งลง ตอนนี้ เขารู้แล้วว่าส่วนที่ยากที่สุด คือ การเปิดอาณาจักรและก่อนที่เขาจะเปิดอาณาจักร เขาจะต้องหามันก่อน

เขาหลับตาแล้วเพ่งความสนใจเข้าไปด้านใน

อย่างช้า ๆ และเป็นระบบ เขาใช้สติของเขา เพื่อค้นหาร่องรอยของแก่นพลังลมที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้ หลายชั่วโมงผ่านไป เมื่อเขาค้นหาจิตใจทุกส่วนของเขา แต่เขาไม่พบอะไรเลย เมื่อเขาเสร็จสิ้นการค้นหาครั้งแรกของเขาโดยไม่มีผลลัพธ์ เขาก็เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

เขาเข้าใจว่าการค้นหาอาณาจักรลมของเขาจะไม่ง่ายเพียงวันเดียวและเขาตัดสินใจที่จะนอนหลับก่อนที่เขาจะทำต่อ เพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่เขานอนลงบนเตียงขนาดเล็ก เขาหลับสนิท จิตใจของเขาก็หมดแรงจากความพยายามมาทั้งวัน

เมื่อเขาตื่นขึ้น เขามองออกไปนอกทางเข้าของอาคารขนาดเล็ก เพื่อดูว่ามีอาหารเหลืออยู่หรือไม่ อย่างที่ อาจารย์คาเดอร์ พูด เขาดีใจที่พบตะกร้าฟางที่บรรจุเหยือกน้ำหลายเหยือก ขนมปังสดใหม่และผลไม้แห้ง

เขากินอย่างเงียบสงบและพยายามค้นหาอาณาจักรลมต่อไป

คราวนี้ เขามุ่งความพยายามที่จะสงบสติอารมณ์และไม่สนใจสิ่งรบกวนใด ๆ และแม้ว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่เขาก็รู้สึกว่าเขาอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้อง

ในขณะที่เขายังไม่สามารถสัมผัสกับอาณาจักรลมได้ แต่เขาสามารถสัมผัสกับสิ่งรบกวนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อนราวกับว่าอาณาจักรลมนั้นส่งผลกระทบต่อแก่นพลังภายในร่างกายของเขา

ในวันที่สาม ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ ฝังลึกอยู่ในใจของเขา เขาพบที่มาของความวุ่นวายที่เขารู้สึกเมื่อวันก่อ มันเล็กมาก ถ้าหากเขาไม่คุ้นเคยกับแก่นพลัง เขาจะไม่สามารถรับรู้ได้

ทันใดนั้น เขาเข้าใจว่าทำไมผู้ริเริ่มส่วนใหญ่ประสบปัญหาในการเปิดอาณาจักรแรกของพวกเขา เพียงแค่พบว่ามันเป็นเหมือนการหาเข็มในกองหญ้า โดยไม่รู้ว่าเข็มคืออะไร

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลายคนล้มเหลว

เขาละทิ้งความคิด โดยมุ่งความสนใจไปที่อาณาจักรแห่งลม ในขณะที่เขาสำรวจและกระตุ้นมัน เขาพบว่ามันเป็นเหมือนช่องว่างเล็ก ๆ ที่ลอยอยู่ในใจของเขา ปกคลุมด้วยกำแพงหนา ๆ ซึ่งดูเหมือนจะปิดกั้นแก่นพลังที่อยู่ด้านหลังมัน

หากอาณาจักรอื่น ๆ ของเขาเป็นเหมือนประตูที่เปิดอยู่ ดังนั้น อาณาจักรนี้ก็เหมือนประตูที่ถูกปิด เขาสามารถรู้สึกถึงแก่นพลังลมอยู่ด้านหลังได้อย่างชัดเจน แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไร เขาก็ไม่มีทางที่จะผ่านกำแพงนี้ได้

เขาลืมตาของเขาด้วยความผิดหวัง เขารู้ว่าการเปิดอาณาจักรลมของเขานั้น เขาจะต้องเอาชนะอุปสรรค แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร