“ หากนายยังต้องการดำเนินการต่อ จ่ายค่าธรรมเนียมการสมัครให้ฉันแล้วเราจะเริ่มการทดสอบ ” อาจารย์ซอง มอง อาร์รัน อย่างคาดหวัง

” ค่าธรรมเนียมการสมัคร? ” อาร์รัน ถามด้วยความประหลาดใจ

“ ในการทดสอบ นายต้องจ่ายมงกุฎทองคำหนึ่งอันหรือเหรียญเงินยี่สิบเหรียญ ” ชายคนนั้นอธิบาย

อาร์รัน อ้าปากค้างอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็คิดว่าจะออกไปทันที สำหรับเขา เหรียญเงินยี่สิบเหรียญนั้นเป็นสมบัติขนาดย่อมการจ่ายเงินจำนวนมากนั้นทำให้เขาเกือบจะหมดตัว ที่แย่กว่านั้น ถ้าเขาล้มเหลวในการทดสอบ เขาจะติดอยู่ในเมืองฟู่ไหล ไม่มีแม้แต่เหรียญที่เขาต้องการ เพื่อกลับไปยังริเวอร์เบนด์

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจไม่ออกไป แม้ว่าเขาจะออกไปตอนนี้ เหรียญส่วนใหญ่ของเขาจะเสียไปกับการเดินทางนอกจากนี้ เขาไม่สามารถทนความคิดที่จะกลับไปที่ริเวอร์เบนด์หลังจากล้มเหลว หากไม่ได้อะไรเลย เขาจะถูกเยาะเย้ยอย่างไม่หยุดยั้ง

อาร์รัน หยิบกระเป๋าเงินเหรียญออกมานับยี่สิบเหรียญเงิน ยังคงมีเหรียญเงินเหลือหนึ่งเหรียญ พร้อมด้วยเหรียญทองแดงจำนวนหนึ่ง เช่นนั้น เงินที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้เขาทั้งหมดได้หายไป เขาถอนหายใจอย่างเสียใจ

อาจารย์ซอง รวบรวมกองเล็ก ๆ ของเหรียญและวางไว้ในกล่องโลหะเล็ก ๆ บนโต๊ะทำงานของเขา จากนั้น เขาหยิบถุงผ้าไหมผืนเล็ก นำแผ่นวงกลมที่ทำจากหินสีขาวนวล มอบให้ อาร์รัน

” เริ่มกันเลย ” เขาพูด ” แผ่นหินที่ฉันให้นายเป็นของวิเศษที่สามารถเปิดเผยความสามารถของนายได้ วางมือทั้งสองข้าง จากนั้นจดจ่อที่จุดศูนย์กลาง “

อาร์รัน ทำตามคำแนะนำของชายคนนั้น จับแผ่นหินด้วยมือทั้งสองอย่างอย่างระมัดระวัง เขาจ้องมองอย่างตั้งใจ พยายามอย่างดีที่สุดที่จะให้ความสนใจกับจุดศูนย์กลางของแผ่นหิน

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและหลังจากนั้นไม่นาน อาร์รัน เงยหน้าขึ้นมองชายคนนั้น ” มีบางอย่างที่ฉันควรทำหรือเปล่า? ” เขาถาม ค่อนข้างสับสน

“ สิ่งที่นายต้องทำ คือ มุ่งเน้นความสนใจของนาย ” ชายคนนั้นตอบ ” ให้เวลาหน่อย ถ้านายมีความสามารถ นายจะเห็นผลเร็วพอ “

อาร์รัน เพ่งความสนใจไปที่แผ่นหินอีกครั้ง โดยให้ความสนใจมากกว่าเดิม ก่อนพยายามทำ…บางสิ่งบางอย่าง แต่แผ่นหินยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและเขาเริ่มสูญเสียความหวัง

” ดูเหมือนว่านายขาด… ” อาจารย์ซอง ได้เริ่มพูดแล้วจู่ ๆ อาร์รัน รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง ราวกับว่าสติของเขาเชื่อมต่อกับแผ่นหินและเขารู้สึกถึงสิ่งที่ดูเหมือนเป็นช่องว่างในนั้น

” มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น! ” เขาอุทาน เสียงของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้น

ในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับความสนใจ อาร์รัน รู้สึกได้ว่าการเชื่อมต่อของเขากับแผ่นหินนั้นแข็งแกร่งขึ้นและเขาก็รู้สึกถึงแรงดึง ราวกับว่าแผ่นดิสก์กำลังดึงบางสิ่งบางอย่างจากจิตใจของเขา

จุดสีดำขนาดเล็กค่อย ๆ ปรากฏขึ้นที่ศูนย์กลางของแผ่นหิน

ด้วยความพยายามทั้งหมดที่เขาสามารถรวบรวม อาร์รัน ตั้งใจไปที่จุดศูนย์กลางและด้วยความอัศจรรย์ใจ มันดูเหมือนว่าจะตอบสนองช้า แต่เริ่มเข้มและใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ในขณะที่จุดเติบโต แรงกดดันอันเจ็บปวดก็เพิ่มในหัวของ อาร์รัน แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ นี่เป็นโอกาสของเขาที่จะเป็นนักเวทย์และเขาจะอดทนทุกอย่าง เพื่อให้ประสบความสำเร็จ

เขากัดฟันแน่น เทความตั้งใจของเขาลงในแผ่นดิสก์ทุกจุดและจุดสีดำยังคงขยายตัวแม้ว่าจะช้าลงกว่าเดิม มาถึงตอนนี้ มันขนาดของนิ้วหัวแม่มือของ อาร์รันและแรงกดดันที่ อาร์รัน รู้สึกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้หัวของเขาเต้นรัวด้วยความเจ็บปวด

ในที่สุด แรงกดดันก็มากเกินกว่าที่เขาจะทนได้

ด้วยเสียงคร่ำครวญ เขาถูกบังคับให้ทิ้งแผ่นหิน ทำให้เส้นสีดำแผ่ออกจากจุดดำ รอยแตกขนาดเล็กปรากฏตามแนวและในทันใดการเชื่อมต่อของ อาร์รัน กับแผ่นหินก็ถูกตัด

อาร์รัน หายใจลึก ๆ หัวใจของเขาเต้นแรงจากการออกแรง ร่างกายของเขาอ่อนล้า ราวกับว่าเขาวิ่งมาหลายไมล์เต็มแรง แต่รอยยิ้มขนาดใหญ่ปรากฏบนใบหน้าของเขา

เขาประสบความสำเร็จ

“ ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม มันเปลี่ยนไป…นั่นหมายความว่าฉันผ่านการทดสอบแล้ว? ” อาร์รัน เต็มไปด้วยความคาดหวัง ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง อาจารย์ซอง อย่างกระตือรือร้น

ทันใดนั้นเองที่เขาเห็นว่าใบหน้าของชายนั้นซีดเหมือนแผ่นหินที่เคยเป็น ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความตกใจ

แม้เขาจะหมดแรง อาร์รัน ก็เข้าใจทันทีว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

” ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า? ” เขาถามด้วยเสียงกังวล “ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำลายแผ่นหิน ” เขาพูดขอโทษ

อาจารย์ซอง ลังเลแล้วตอบว่า ” ไม่เลย ” เขายิ้มเสริมว่า “ ผลลัพธ์ของนายแปลกเล็กน้อยแค่นั้น ”

อาจารย์ซอง ยืนขึ้นและหยิบแผ่นหินที่แตกออกจากโต๊ะ ” ฉันต้องคุยกับอาจารย์ของฉัน อยู่ที่นี่ ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ” เมื่อเขาเดินออกจากประตูแล้วปิดมันไว้ข้างหลังเขา อาร์รัน ได้ยินเสียงฝีเท้าของชายคนนั้นดังก้องอยู่ในทางเดิน ขณะที่เขารีบออกไป

อาร์รันหายใจช้า ๆ แข่งกับใจของเขา ช่วงเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เขาใส่ใจก็คือผ่านการทดสอบ แต่ตอนนี้ เขาตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก

ความรู้สึกของอันตรายร้ายแรงเกิดขึ้นภายใน อาร์รัน ในขณะที่เขานั่งอยู่ในสำนักงาน คิดพยายามที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป