chapter 45: การปรับแต่งร่างกาย

 

นิยาย Paragon of Destruction chapter 45: การปรับแต่งร่างกาย

 

อาร์รัน มองไปที่ เจียงเฟย เธอหลับตาและนั่งลงบนพื้นหญ้าพร้อมกับใบหน้าที่มีสมาธิ

 

เป็นเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ ขุนนางเจียง มอบม้วนกระดาษเกี่ยว กับเทคนิคการไหลเวียนให้เธอ แต่จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่ประสบความสำเร็จในการควบคุมมัน

 

ในตอนแรก อาร์รัน ค่อนข้างโล่งใจที่เธอมีปัญหาในการเรียนรู้เทคนิคเขากลัวว่าด้วยความสามารถทางเวทมนตร์ของเธอ เธอจะเหนือกว่าเขาในเวลาไม่กี่วัน เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกดีที่มีการเปลี่ยนแปลงดีกว่าเธอ

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกไม่ดีแทนเธอ เธอฝึกฝนทั้งกลางวัน และกลางคืน แต่เทคนิคนี้ก็ยังคงหลบเลี่ยงเธออยู่ เห็นได้ชัดว่าพรสวรรค์ทางเวทมนตร์เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะเรียนรู้การปรับแต่งร่างกาย

 

ในทางกลับกัน อาร์รัน มีความก้าวหน้าอย่างมากในการเรียนรู้เทคนิคการไหลเวียน การใช้มันในขณะที่วิ่งเป็นเรื่องยากในตอนแรก แต่ด้วยคำแนะนำของ ขนนางเจียง เขาใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้สามารถทำได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

 

ผลกระทบยังคงทำให้เขาประหลาดใจ ตราบใดที่เขาใช้เทคนิคนี้ เขาก็ไม่อ่อนล้า ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากแค่ไหนก็ตาม หากเขาต้องการ เขาจะ สามารถวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดได้เป็นเวลาหลายชั่วโมงตราบเท่าที่เขายังคงใช้เทคนิคการหมุนเวียน

 

ข้อเสีย คือ ถ้าความสนใจของเขาหลุดออกไปแม้แต่น้อย ผลกระทบของเทคนิคจะพังทลายลงและความเหนื่อยล้าที่สร้างขึ้นจะกระทบเขาทั้งหมดในครั้งเดียว แย่กว่านั้น เมื่อเป็นเช่นนั้นความเหนื่อยล้าทำให้แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมามีสมาธิ โดยไม่ต้องหยุดหายใจ

 

“ให้ความสนใจ!” เสียงของ ขุนนางเจียง ทำให้ อาร์รัน หลุดจากความคิดของเขา

 

“ฉันขอโทษ” อาร์รัน พูด “ฉันแค่คิดถึง…” เขายังพูดไม่จบประโยค แต่กลับมองไปที่ เจียงเฟย

 

“ไม่ต้องห่วงเธอ” ขุนนางเจียง พูด “มันอาจจะดูไม่เหมือน แต่เธอ ก้าวหน้าเร็วกว่าปกติ แม้ว่ามันจะไม่เร็วเท่านาย แต่ก็ไม่เลวเลย”

 

อาร์รัน พยักหน้ารู้สึกโล่งใจสำหรับ เจียงเฟย และภาคภูมิใจในความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของตัวเอง

 

“ตอนนี้ให้ความสนใจ” ขุนนางเจียงพูด “ฉันจะสอนนายเกี่ยวกับการใช้ เทคนิคใหม่ แต่ก่อนที่จะทำ ฉันต้องเตือนนายเกี่ยวกับอันตราย”

 

“อันตราย?” จนถึงตอนนี้สิ่งที่ ขุนนางเจียง สอนเขาดูเหมือนไม่เป็น อันตรายอย่างสิ้นเชิง ความเสี่ยงเพียงอย่างเดียว คือ การปล่อยให้เทคนิค ล่มสลาย ในขณะที่เขากำลังวิ่ง ซึ่งเขาจะหายใจไม่ออกและถึงแม้จะเป็น อย่างนั้น ด้วยการใช้เทคนิคนี้เขาก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

 

“สิ่งที่ฉันจะสอนนายต่อไป คือ วิธีเพิ่มความแข็งแกร่งของนาย” ขุนนาง เจียง พูด “มันเป็นรูปแบบของเทคนิคเดียวกับที่นายเคยใช้มาแล้ว ยกเว้น ครั้งนี้ นายจะนำพลังงานของนายไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย

 

“แต่ทำไมถึงอันตราย” อาร์รัน ถาม เขาไม่ได้กังวลมากนัก แต่เขาก็ยังอยากรู้ว่าเขาต้องเผชิญกับความเสี่ยงอะไรบ้าง

 

“นายรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อนายเสียสมาธิขณะวิ่ง” ขุนนางเจียง พูด

 

อาร์รัน พยักหน้า

 

“ทีนี้ลองพิจารณาดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้านายยกก้อนหินหนึ่งพันปอนด์ขึ้นเหนือหัวของนายและพลังของนายก็ล้มเหลวทันที”

 

อาร์รัน ไม่ต้องใช้จินตนาการมากนักในการจินตนาการว่าผลลัพธ์ของ มันจะเป็นอย่างไร และเมื่อเขาคิดว่าเขาเสียความสนใจบ่อยแค่ไหน ใน ขณะที่ใช้เทคนิคนี้ขณะที่วิ่ง การอาศัยเทคนิคการหมุนเวียนสำหรับทุกสิ่งที่ เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงดูเหมือนจะเป็นอันตรายอย่างมาก

 

“แล้วฉันจะฝึกมันยังไง?” อาร์รัน ถาม

 

“สำหรับการเริ่มต้น นายจะไม่สามารถยกก้อนหินขนาดพันปอนด์ได้” ขุนนางเจียง พูด “หรืออย่างอื่นประมาณนั้น อย่าจนกว่านายจะมั่นใจอย่าง เต็มที่ที่จะมีสมาธิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”

 

“เข้าใจแล้ว” อาร์รัน พูด หลังจากสิ่งที่ ขุนนางเจียง เพิ่งบอกเขา เขาจะต้องเป็นคนงี่เง่าอย่างสมบูรณ์ที่จะไม่สนใจคำพูดของชายคนนั้น

 

“ตอนนี้ให้ฉันอธิบายว่าต้องทำอย่างไร…” ขุนนางเจียง เริ่มอธิบาย

 

ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา อาร์รัน ตั้งใจฟังขณะที่ ขุนนางเจียง อธิบายวิธีใช้เทคนิค เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง

 

แนวคิดพื้นฐานนั้นง่ายมาก สิ่งที่เขาต้องทำ คือ ปรับใช้เทคนิคการไหล เวียน เพื่อเปลี่ยนเส้นทางแก่นพลังของเขาไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่ เขาต้องการเสริมความแข็งแกร่ง แต่รายละเอียดนั้นซับซ้อนพอ ๆ กับความคิดที่เรียบง่ายและหลายครั้ง อาร์รัน พบว่าตัวเองหลงในคำอธิบายของขุนนางเจียง

 

สุดท้ายแล้วเขาคิดว่าเขาเข้าใจมากพอที่จะลองดู

 

“ฉันจะฝึกอย่างไรให้ปลอดภัย ?” เขาถาม โดยนึกถึงคำเตือนก่อนหน้านี้ของ ขุนนางเจียง

 

“กระโดด” ขุนนางเจียง พูด “ยืนอยู่กับที่ ย่อตัวลงแล้วส่งแก่นพลังเข้าที่ ขาของนาย ทันทีที่นายขยับเพื่อกระโดด เช่นนี้”

 

ทันใดนั้น ขนนางเจียง ก็ผลักร่างที่ใหญ่โตของเขาขึ้นจากพื้นและบินขึ้นไปในอากาศด้วยความสูงสิบห้าฟุต เมื่อเขาลงถึงพื้น มันก็เกิดเสียงดัง สนั่นและเท้าของเขาก็ทิ้งรอยพิมพ์ลึกสองรอยไว้บนพื้นนุ่ม

 

อาร์รัน จ้องมองด้วยความประหลาดใจ ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตของชาย คนนั้น มันจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์เล็กน้อยสำหรับเขาที่จะกระโดดขึ้นจากพื้นได้แม้แต่เท้าเดียว อย่างไรก็ตาม มันจะไม่น่าประหลาดใจเลย หาก ขุนนางเจียง ไม่ได้มีขนาดเท่ากับภูเขาลูกเล็ก ๆ

 

“เมื่อฉันลงกับพื้น…ฉันจะหลีกเลี่ยงการทำร้ายตัวเองได้อย่างไร?” อาร์รัน ถามด้วยความคิด

 

“ถ้านายสามารถกระโดดได้สูง นายจะต้องเสริมความแข็งแกร่งให้ขา ของนายด้วยแก่นพลัง” ขุนนางเจียง พูด จากนั้นด้วยเสียงหัวเราะดัง ๆ เขาพูดเสริมว่า “แต่นายยังไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นไปอีก 2-3 สัปดาห์

 

ชั่วโมงต่อมาเห็น อาร์รัน กระโดดขึ้นลงเหมือนกบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจะเข้าใจว่าสิ่งนี้จะยากยิ่งกว่าการเรียนรู้ที่จะใช้ เทคนิคการหมุนเวียนในขณะที่วิ่งและเขารู้ว่าตอนนี้สิ่งที่เขากังวลก่อนหน้านี้ ทำให้เขาดูเหมือนคนโง่

 

เมื่อใกล้จะพระอาทิตย์ตก ทันใดนั้นเอง เสียงของ เจียงเฟย ก็ดังไปทั่วสนาม

 

“ฉันทำมันได้!” เธอร้องไห้ออกมา “ฉันสามารถใช้เทคนิคการไหลเวียนได้!”

 

ทันใดนั้น อาร์รัน วิ่งไปแสดงความยินดีกับเธอ ขอบคุณสำหรับโอกาสที่จะหยุดพักที่จำเป็นมาก

 

“มันง่ายมาก” เธอพูดด้วยท่าทางสับสน “ฉันใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการเรียนรู้ แต่ตอนนี้…มันง่ายเหมือนยกมือขึ้น”

 

“มันเป็นเช่นนั้น” อาร์รัน พูดพร้อมกับพยักหน้า “แต่เมื่อเธอรู้วิธีเท่านั้น”

 

เจียงเฟย เข้าใจทันทีว่า อาร์รัน ได้เรียนรู้อะไรบ้างในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งก็คือเทคนิคการปรับแต่งร่างกายนั้นยากที่จะเรียนรู้ แต่ใช้งานได้ง่ายกว่าการควบคุมแก่นพลังด้วยวิธีปกติ

 

“ทำได้ดี เฟยน้อย!” ขุนนางเจียง พูด ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา

 

“ฉันจะเริ่มใช้งานได้อย่างไร?” เจียงเฟย ถามทันที เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนใจร้อนที่จะเริ่มฝึก

 

“หลานทำไม่ได้” ขุนนางเจียงตอบ “อย่างน้อยที่สุด ก็ไม่ใช่ตอนนี้”

 

“แต่ลงหมี..” เจียงเฟย เริ่มพูด ความหงุดหงิดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

 

“ไม่มีแต่” ขุนนางเจียง ขัดจังหวะเธอ “หลานจะเริ่มการฝึกในวันพรุ่งนี้ตอนเช้า ก่อนอื่นเราต้องฉลอง!”

 

“ฉลอง?” เจียงเฟย ดูสับสนเหมือนที่อาร์รัน รู้สึก

 

“เทคนิคเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของการปรับแต่งร่างกาย” ขุนนางเจียง พูด

 

“อีกครึ่งหนึ่ง คืออะไร?” ขณะที่เขาถามคำถาม อาร์รัน ก็สงสัยอยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร

 

“อีกครึ่งหนึ่ง คือ กินและกินให้ดี!” ขุนนางเจียง พูดอย่างสดใส “ตามฉันมาสิ มีงานฉลองรอพวกเราสามคนอยู่!”