นิยาย Picking Up Attributes From Today ไปเก็…

บทที่ 54 ซัดให้ยับ กับเงินค่าชดเชย

เสียงตบที่รุนแรงส่งแลกระเด็นออ ไป ก่อนที่จะเอาหัวโขกขอบเตียงที่ทํามาจากเหล็กสีดําและไม้ แรงกระแทกนั้นทําให้เตียงหักแตกกระจายทันที

ทั้งห้องนั้นเงียบสงัดทันที ทุกคนต่างมองแลรี้ที่กระแทกลงบนเตียงก่อนจะหันไปมองเหมิงเหล่ยที่ยังคงยืนเงียบอยู่ตรงที่เดิม ไม่มีใครตอบสนองอะไรทั้งนั้น มีเพียงความคิดที่ว่า เมื่อกี้แลรี้กระเด็นไปเหรอ

เขาเป็นนักรบระดับ 4 เลยนะ!

อ้าก!!!!

ในตอนที่ทุกคนกําลังงงอยู่นั้นเอง แลรี้ ที่โดนตบก็โกรธจัดทุบพื้นสายตาแดงก่ำ “บ้าเอ๊ย ไอ้สวะเอ้ย กล้าดียังไงวะ ข้าจะฆ่าเจ้า!!”

แลพุ่งตรงเข้าหาเหมิงเหล่ยด้วยความเร็วเหมือนลมกรด ความเร็วนั้นสมกับเป็นนักรบระดับ 4 จริงๆ ในพริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าเหมิงเหล่ยแล้ว

“ตายซะเหอะ ไอ้สวะ!”แลรื้ออกแรงทั้งหมด ต่อยตรงๆไปที่เหมิงเหล่ย ใครที่เห็นก็รู้ว่าถ้าโดนหมัดนั้นละตายแน่

โจเซฟตากระตุกตอนที่เห็น แล้วร้องออกมาทันที “พี่เหมิงเหล่ย ระวัง!!

“ไม่เป็นไรหรอกน่ะ” เหมิงเหล่ยยิ้มให้โจเซฟก่อนจะยื่นมือขวาออกมาแล้วรับหมัดของแลด้วยมือข้างเดียว

หมัดที่ทรงพลังแรงปะทะที่มากล้น จิตสังหารที่แพร่ออกมาทุกอย่างหายไป ในอากาศเหมือนโยนวัวดินปั้นลงไปในทะเล …จมหายวับไปแล้วไม่โผล่ขึ้นมาอีก

“เป็น….ไปได้ยังไงกัน!!”

ดวงตาโกรธเกรี้ยวของแลเบิกกว้างขึ้น เขารู้สึกว่าไม่ว่าจะออกแรงมากแค่ไหนก็ตามก็ไม่สามารถขยับมือของมนุษย์คนนี้ได้เลย

“พระเจ้ามังกรช่วย!”

“นี้ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”

“เขารับหมัดของแลรี้ได้งั้นเหรอ”

“โคตรเจ๋งเลย”

“แลรี้มันเป็นนักรบระดับ 4 เลยนะ ทําไมหมัดของเขาโดนรับได้ง่ายแบบนั้นละ”

ทุกคนต่างตกใจจนกรามค้าง พวกเขารู้ดีว่าแลรี้แข็งแกร่งแค่ไหน แลรี้มีเชื้อสายเลือดบริสุทธิ์ของมังกรดํา เขาเป็นนักรบระดับ 3 ตั้งแต่ก่อนจะมาสอบเข้าที่นี่ซะอีก แล้วพอสอบปลายภาคที่ผ่านมา เขาก็ได้กลายเป็นนักรบระดับ 4 เต็มตัว

เขามีทั้งพรสวรรค์ และพลัง ทั้งโรงเรียนมีนักเรียนแค่ 2 คนเท่านั้นที่แกร่งกว่า เขาอยู่นิดหน่อย เพราะงั้นแล้ว สําหรับเด็กปี 1 ทุกคน ไม่มีใครสู้เขาได้แน่นอน

แต่ถึงอย่างนั้น ตอนนี้จู่ๆก็มีไอ้สวะตัวนึงที่มาจากไหนก็ไม่รู้ ตบหน้าของแลรี้ซะคว่ำ แถมยังรับหมัดของแลได้อย่างง่ายดายอีก
มันเลยทําให้ทุกคนตกใจ สับสน และ เหลือเชื่อกันไปตามๆกัน

“ที่เจ้ามีก็แค่กําลังจอมปลอมเท่านั้นละ” เหมิงเหล่ยส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะขยี้มือของแลรี้แหลกกระจุย เสียงกรอบแกร้บของกระดูกมือที่หักดังลั่นออกมาพร้อมด้วย สีหน้าที่แสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

“เจ้าคิดว่ามีกําลังนิดกําลังหน่อย จะมารังแกคนอื่นได้ตามใจชอบอย่างงั้นเหรอ”เหมิงเหล่ยตุ้ยท้องของแลรี้ด้วยหมัดข้างซ้ายอย่างจังจนแลกระอักเลือดออกมา เขาโค้งตัวลงแล้วขดตัวงอเป็นกุ้งด้วยความเจ็บปวด

“เจ้าเอาแต่ไปรังแกคนโน้นคนนี้ไปทั่ว เคยคิดบ้างไหมว่าคนอื่นรู้สึกยังไง …เจ้าไม่เคยคิดบ้างเหรอว่าซักวันนึงตัวเองจะโดนเอาคืนน่ะ หืม!”

ดวงตาของเหมิงเหล่ยไร้ซึ่งความเห็นใจ เขาตีเข่าขวาอย่างแรงบดขยี้ขางของแลรี้แตกจนเขาร้องออกมาไม่ได้อีก

“คุกเข่าลงซะ!”

เหมิงเหล่ยใช้มือขวากดไหล่ของแลรี่ลงด้วยกําลังมหาศาลจนแลชี้ต้องคุกเข่า แล้วทิ้งตัวลงกับพื้น

แลรี้เหมือนจะขาดใจตายให้ได้ เขาเสียทั้งหน้า บาดเจ็บทั้งตัว เส้นเลือดที่หน้าผากแทบจะระเบิดออกมาดวงตาของเขาแดงก่ําไปด้วยความโกรธ เขาพยายามดิ้นเพื่อลุกขึ้นอีกครั้ง แต่มือขวาของเหมิงเหล่ยไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าแลรี้จะออกแรงดิ้นมากแค่ไหนเขา ก็ไม่อาจต้านทานได้

“เชี่ยยยยยย”

“มันใช่มนุษย์แน่เหรอวะ”

คนร่วมห้องอีก 4คน มองดูแลรี้ที่ก้มหัวลงแทบเท้าพยายามจะดิ้นอยู่บนพื้น ดวงตาของทั้ง 4คนเต็มไปด้วยความกลัว ร่างกายสั่นสะท้าน แลรี้ไร้ซึ่งแรงขัดขืน

แพ้อย่างหมดรูป

ไม่ใช่ว่าพี่เหมิงเหล่ยเป็นนักเวทเหรอ ทําไมร่างกายของเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้กัน

โจเซฟตกใจมาก ทุกคนนั้นไม่รู้เรื่องของเหมิงเหล่ยมาก่อน แต่โจเซฟรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเหมิงเหล่ย นั้นเป็นสาเหตุที่ว่าทําไมเขาถึงตกใจและงงมากกว่าคนอื่นเหมือนกัน

ปรกติแล้วร่างกายของนักเวทจะอ่อนแอแลกกับพลังเวท แต่พี่เหมิงเหล่ยกลับ….

“ชิบหายละไง มันมาเอาเรื่องเราแน่”

3ใน 4 คนในห้องก็เหมือนกับแลรี้ เคยรังแกโจเซฟมาก่อน ในตอนนี้พอได้เห็นสภาพที่หมดรูปของแลแล้ว หน้าของพวกเขาก็ซีดเป็นไก่ต้มเหมือนกับชีวิตกําลังมีภัย

เหมือนกับสิ่งที่เรากลัวมากที่สุดกําลังคืบคลานมาหาเราอย่างช้าๆ

เหมิงเหล่ยหันหน้าไปมองรอบห้อง สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขามองทุกคน “ใครอีกที่รังแกโจเซฟ สารภาพออกมา!!”

ทันทีที่คําพูดนั้นออกจากปากของเหมิงเหล่ย ทั้ง 3 คนก็ตัวเหลวเป็นเจล เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นด้วยความกลัว พวกเขาซวยแน่ เหมิงเหล่ยกําลังจะตามมาล้างแค้น

ทํายังไงกันดีละ

“พวกเจ้ากล้าก่อความผิด แต่กลับไม่ยอมรับผิดอย่างงั้นเหรอ”เหมิงเหล่ยพูด “โจเซฟ ใครอีกที่รังแกเจ้าชี้มาเลย!”

“พี่เหมิงเหล่ย พอเถอะ”

โจเซฟนั้นเป็นคนดีและจริงใจ ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธเกลียดคนในห้องขนาดไหน เขาก็ไม่คิดจะล้างแค้น

“โจเซฟ เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่จะมารับได้นะ” เหมิงเหล่ยส่ายหัว “เรารักษากฎด้วยการไม่ไปเบียดเบียนคนอื่น แต่ถ้าเราโดนคนอื่นมาทําร้าย เราก็ต้องไม่ยอมให้ใครมาทําแบบนั้นได้อีก!” หลังจากพูดจบ เหมิงเหล่ยก็หันไปมองเพื่อนร่วมห้องอีกครั้ง “ข้าจะให้โอกาสสุดท้าย ะ ใครที่เคยรังเกโจเซฟ ก้าวออกมาซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปราณี!”

“ข…ข้า”

ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าซีดฟันกัดแน่น ขาสั่นพูด “ข้าเคย…”

“ดี!”เหมิงเหล่ยพยักหน้าผลุบ

ชายคนนั้นคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะตบหน้าตัวเองแรงๆ “ข้าสมควรตาย ข้ามันแย่ ข้าไม่น่าทําแบบนั้นเลย โจเซฟ ข้าขอโทษนะ ข้าจะชดใช้ให้ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าขอละ”

“ชดใช้เหรอ” ใจของเหมิงเหล่ยสั่นขึ้นมา “เจ้าคิดว่าเจ้าจะทําอะไรกับคนอื่นยังไงก็ได้ พอยัดเงินโง่ๆของเจ้ามาแล้วทุกอย่างจะหายเป็นปรกติงั้นเหรอ ถ้างั้นพวกเจ้าจะฝึกกันเป็นนักรบทําส้นตีนอะไรวะ!”

“10000เหรียญ ทอง ไม่ซิ 30000เหรียญทองเลย ข้าให้เป็นเงินชดเชยสําหรับทุกอย่าง 30000 เหรียญทองแล้ว ข้าสาบานว่าจะไม่รังแกโจเซฟอีกตลอดกาล” ชายคนนั้นร้องไห้น้ําตาแตก ฉี่เกือบเล็ดออกมาจากกางเกงงเกง

“30000 เหรียญทองเหรอ นี้เจ้าคิดว่าให้เงินขอทานอยู่รึไงวะ” เหมิงเหล่ยพูด “50000 เหรียญทอง แล้วข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป ไม่งั้น…”

“50000 เหรอ” ชายหน้าหล่อคนนั้นตกใจแล้วหันขึ้นมามองเหมิงเหล่ย แต่พอเห็นสายตาที่พร้อมต่อยคนของเหมิงเหล่ยแล้ว เขาก็ตัวสั่น “โอเค ข้าจะมอบเงินให้ 50000 เป็นค่าชดเชย!”

“ดี!”เหมิงเหล่ยพยักหน้าแล้วหันไปหาอีก 3 คน

“ข้าเองก็จะมอบเงินค่าชดเชยด้วย 50000 เหรียญทอง”

“ข้าด้วย”

ทั้ง 2 คนรีบพูดขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่าเงิน 50000 มันจะเยอะมาก แต่พวกเขาเองก็ไม่อยากเจ็บตัว เหมือนแลรี้ สภาพของเขาตอนนี้แม้แต่แม่ตัวเองยังจําไม่ได้เลยมั่ง

น่าสมเพชเกินไปปแล้ว”เอาเงินมาเดี่ยวนี้เหมิงเหล่ยสั่ง แล้วยื่นมือออกไป” ครับ ครับ ทั้ง 3 คนไม่กล้าขัด แล้วยื่นบัตรเวทมนตร์ออกมา”ใครกันที่ทะเลาะวิวาทในหอพัก”

ในตอนนั้นเอง เสียงที่ดูเย็นชาและโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้น