ตอนที่ 13 ต่อหัวเสือกลายพันธุ์

“เฮ้ย ไอเวร แกจะทำอะไรวะ!!! พวกเราอุสาช่วยแกตามหาเพื่อนนะ” ชายหัวร้อนตะโกนจับปืนแน่นเขามองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาว่าไนเรลอยู่ตรงไหน

ปัง! ชายหัวร้อนถึงตกใจ เขานึกว่าตัวเองโดนยิง

เขาพยายามหาแผลว่าตัวเองโดนยิงตอนไหน แต่ก็ไม่เจอ และในตอนนั้นเองที่เสียงร้องของเก็นก็ดังขึ้นด้วยความโอดโอย

เมื่อหันไปดูก็เห็นว่าเก็นโดนยิงที่ขา

“บัดซบ ออกมาซิวะ!!!” ชายหัวร้อนด่าออกมาด้วยความโกรธ ที่ไนเรลเล่นเป็นแมวหยอกหนูอยู่แบบนี้

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักจากด้านข้าง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ชายหัวร้อนยิงปืนสาดกระสุนจนหมดเเม็กไปที่ตำแหน่งนั้นทันที และรีบลากเก็นที่ร้องด้วยความเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเขาเจ็บเพราะแผลที่ถูกยิงหรือเจ็บเพราะปรสิตแต่แน่นอนว่าชายหัวร้อนไม่รู้

หลังจากที่ลากเก็นมาหลบอยู่ข้าง ๆ และรอสักพักก็ยังไม่มีการตอบสนองจากไนเรล

ดังนั้นเขาจึงคิดว่าที่ยิงไปตอนแรกคงจะเป็นไนเรล จึงรีบใส่ลูกกระสุนใหม่และค่อย ๆ เดินไปทางที่เขาสาดกระสุนไปเมื่อสักครู่

เขาค่อย ๆ ใช้ปลายปืนแหวกหญ้าออกอย่างช้า ๆ แต่ทันใดนั้นก็มีซอมบี้พุ่งออกมาหาเขา ด้วยความตกใจชายหัวร้อนกดยิงจนร่างของซอมบี้พรุนไปหมด

“บัดซบเอ้ย! ถุย!” เขาด่าและถุยไปที่ศพของซอมบี้

แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้านหลังเมื่อหันกลับไปยังไม่ทันที่จะได้เห็นตัวก็โดนตบด้วยปืนลูกโม่ที่อยู่ในมือของไนเรล

และภาพก็ตัดไปทันที

ไนเรลแบกชายหัวร้อนและเก็นออกจากบริเวณนี้ ได้อย่างง่ายดายด้วยความสามารถ [พละกำลัง 50 เท่า (มดกินเหล็ก) B]

เขามัดชายหัวร้อนและเก็นไว้ที่ต้นไม้ต้นเดียวกัน

เพี๊ยะ!

ชายหัวร้อนตกใจตื่นเพราะความความเจ็บที่ใบหน้า เขาเห็นไนเรลที่ตอนนี้ยืนอยู่ด้านหน้า

“แกต้องการอะไรวะ! พวกเราช่วยมึงตามหาเพื่อนแต่กับตอบแทนแบบนี้เหรอวะ!” ชายหัวร้อนยังด่าไนเรลด้วยความโกรธ

ไนเรลไม่ได้ตอบคำถามของชายหัวร้อน เพราะเขาคิดว่ามันตลก พวกมันต้องการจะฆ่าเขาแต่ตอนนี้มันกับมาบอกว่าช่วยเขา

“พวกแกเอามีดเล่มนี้มาจากไหน?” ไนเรลหยิบมีดสั้นทังสเเตนออกมา

“มีดอะไร? ไม่รู้โวย!!!”

“ไม่รู้งั้นเหรอ” ไนเรลใช้มีดปักลงไปที่หัวไหล่ของชายหัวร้อนทันที

“อ๊ากก ๆ ” ชายหัวร้อนร้องและยิ่งร้องมากขึ้นเมื่อไนเรลบิดมีดไปมา

“ในเมื่อแกไม่รู้งั้นฉันจะถามคนที่รู้แล้วกัน”

เขาหันไปหาเก็นที่สภาพดูจะมึน ๆ “รู้จักมีดเล่มนี้ไหม”

“นั้นมันมีดของฉัน” ตอนนี้เก็นตอบด้วยเสียงที่แหบเพราะเขาเสียเลือดไปมาก

“ได้มันมาจากไหน?” เขาถามเก็นแต่ดูเหมือนมันจะรู้ว่าถ้าตอบจะต้องตายแน่

แต่แล้วอยู่ ๆ เก็นก็อ้วกออกมา

อ้วก!

“เก็นเป็นอะไรวะ!” ชายหัวร้อนถามแต่เมื่อมองไปที่อ้วกที่เต็มไปด้วยชิ้นเนื้อและหนอนเขาก็รู้สึกขนลุก

“มึงทำอะไรเก็นวะ ปล่อย…นะเว้ย! ปล่อยสิวะ!” ชายหัวร้อนตอนแรกยังเป็นห่วงเก็นอยู่เพราะเขาเป็นน้องชายของโจ แต่แล้วเมื่อเห็นหนอนหรือที่ดอนเรียกว่าปรสิตกำลังกระดึ๊บมาทางเขา มันก็กลัวทันที

แต่ไนเรลก็ไม่ปล่อยมัน

“ปล่อย…ผมเถอะ…ขอละ ข้อร้องละ” เขาพูดขอร้องไนเรลด้วยความสุภาพ

ชายหัวร้องถึงกับเยี่ยวเล็ดทันทีเมื่อเห็นเก็นชักกระตุกมีหนอนออกจากปาก หู จมูกและตาจำนวนมาก

ไนเรลดึงมีดออกจากไหล่ของชายหัวร้อนและถามอีกครั้ง “มีดนี่มาจากไหน ผู้หญิงเจ้าของมีดอยู่ไหน”

คราวนี้ชายหัวร้อนตอบทุกคำถามของเขาแต่โดยดี

“มีดนี่มาจากเพื่อของแกที่คนของเราพามาเธอถูกขังอยู่ห้องใต้ดิน ที่บ้านหัวหน้า….”

หลังจากที่ถามอีกหลายคำถามเขาก็รู้ว่าที่จริงแล้วพวกเขาเป็นพวกฟอกเงินและบ่อนการพนันขนาดใหญ่ โดยใช้การเปิดรีสอร์ตบ้านพักบังหน้าแต่เบื้องหลังนั้นก็พวกมาเฟีย

ตอนแรกมีหลายคนที่หนีมาจากที่ถนนเพื่อมาหลบในนี้แต่ก็ถูกปล้นเงิน ฆ่า และสาวสวยก็จะถูกข่มขืน

บางส่วนถูกขังไว้ในห้องใต้ดินเพราะเห็นว่ายังมีประโยชน์อยู่ ส่วนคนรวยที่ไม่ได้ถูกขังพวกเขาเป็นลูกค้าในบ่อนและยังมีประโยชน์อยู่เพราะพวกเขาคิดว่าเมื่อมีทหารหรือคนของรัฐบาลมาช่วยก็ยังอาศัยคนพวกนี้ได้

เมื่อฟังที่ชายหัวร้อนเล่าด้วยท่าทีปกติไม่รู้สึกผิดอะไรกับสิ่งที่ทำ ราวกับว่านี่มันเป็นสิ่งที่พวกมันชอบ โลกที่ไร้กฎหมาย กฎเกณฑ์

“ปล่อยกูได้แล้ว! กูเล่าไปหมดแล้ว!!!” ชายหัวร้อนบอกไนเรลด้วยเสียงที่ดังเพราะมีหนอนปรสิตบางตัวคลานจะถึงตัวมันอยู่แล้ว

“ฉันบอกตอนไหนว่าจะปล่อยแก” หลังจากที่ได้ฟังเขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยชายหัวร้อนไปแต่อย่างไร แต่เขาจะให้มันโดนกินโดยหนอนประสิทธิ์พวกนั้นจนตาย เพื่อชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป

ไนเรลเดินออกมาพร้อมกับเสียงร้องโวยวายของชายหัวร้อน

หลังจากที่ไนเรลเดินออกไปไม่นานเก็นก็ตายลง แมลงปรสิตและหนอนจำนวนมากออกมาจากตัวของเขา

แมลงพวกนั้นก็เริ่มวางไข่ใส่ชายหัวร้อนอย่างต่อเนื่องโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ต้องมองดูร่างกายของตัวเองถูกกินไปทีละน้อยด้วยความเจ็บปวด หลังจากนี้จะมีโครงกระดูกที่ถูกกินโดยตัวอ่อนแมลงปรสิตถูกติดอยู่ กับต้นไม้นี้ไปอีกนาน

ไนเรลออกมาจากป่า กลับไปทางเดิม แต่เขากำลังจะวางแผนเข้าไปช่วยนิเรียโดยที่ไม่ใช้โจรู้ได้อย่างไร

“หรือข้าจะบุกเข้าไปซึ่งหน้าดี” เขาเดินไปด้วยคิดไปด้วย แต่แล้วก็มีซอมบี้เดินไปมาขวางเขาอยู่ 1 ตัว

ไนเรลอ้อมไปข้างหลังและจัดการมันอย่างง่ายได้

ขณะที่ดึงมีดสั่นออกมาจากหัวของมันและกลืนน้ำลายไปด้วยเพราะความหิวที่คริสตัลตรงหน้าอก

เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่าง มันเหมือนกับเสียงของเฮลิคอปเตอร์ ไนเรลรีบวิ่งออกไปทันทีเพราะเสียงนี้ดังมาจากทางบ้านพักรีสอร์ท

เขาวิ่งมาสุดกำลังเห็นฝูงบางอย่างอยู่บนท้องฟ้าเหนือรีสอร์ท

“ต่อหัวเสือกลายพันธุ์ บ้าเอ๊ยนิเรียอยู่ด้านใน” ไนเรลรีบวิ่งสุดชีวิต

ต่อหัวเสือกลายพันธุ์แต่ละตัวมีขนาด 1 เมตรพวกมันล่ากันเป็นฝูงชอบกินเนื้อสด ๆ ที่สำคัญคือมันมีพิษที่ร้ายแรงมาก แม้แต่มนุษย์ชั้นสูงในระดับเดียวกันถ้าถูกต่อยก็ถึงตายได้จากพิษของมัน

มันคือหนึ่งในแมลงที่อันตรายมาก และจัดการยากเพราะมันบินอยู่บนท้องฟ้า จะยิงหรือทำอันตรายมันนั้นยากมา

เขาวิ่งมาถึงประตูตอนนี้มันวุ่นวายไปหมดเสียงของปืนที่ยิงอย่างต่อเนื่องเสียงของคนที่ร้องด้วยความหวาดกลัว

“เปิดประตู” ไนเรลตะโกนบอกให้คนข้างในเปิดประตูออกแต่ก็ไม่มีใครสนใจเปิดประตูให้เขา

“ฮ้า!!!” ไนเรลใช้แรง 5 เท่าจนถึงขีดจำกัดของความสามารถ [พละกำลัง 50 เท่า (มดกินเหล็ก) B] กระชากประตูเหล็กออกทันที

และเขาก็วิ่งตรงไปที่บ้านพักหลังสุดท้าย

แต่แล้วก็มีต่อหัวเสือตัวหนึ่งที่สนใจเขา เพราะมันคิดว่าเนื้อของไนเรลที่เป็นพวกวิวัฒนาการจะต้องอร่ายกว่าพวกชั้นต่ำพวกนี้แน่

มันบินออกจากศพคนและตรงไปหาเขาทันที

ฮื่อ ๆ เสียงบินต่อหัวเสือเสียงตรงมาหาเขาด้วยความเร็ว “บ้าเอ๊ย”

ไนเรลรีบชักปืนออกมายิงมันแต่มันกับหลบไปอย่างง่ายดายเขาจึงรัวยิงไปอีก 4 นัดจนกระสุนหมด

ถึงจะโดนมันแต่เปลือกที่เป็นปลอกของมันก็เหมือนกับเกาะกันกระสุนทำให้มันไม่เป็นอะไรมากนัก

ทันใดนั้นมันก็พุ่งและใช้เหล็กในต่อย ๆ ไปที่เขา ไนเรลกระโดดหลบไปด้านข้าง

ปัก!

เสียงของเหล็กในที่เป็นเหมือนกับมีดสั้นแทงลงไปในพื้นปูน ไนเรลที่เห็นแบบนั้นก็กระโดดขึ้นคร่อมไปที่หลังของมันและใช้ดาบตัดไปที่ปีกตรงข้อต่อของมัน

“เสร็จละ” เมื่อตัดปีกมันได้ต่อหัวเสือก็เหมือนฉลามเกยตื้น แค่ต้องระวังเหล็กในของมันเท่านั้น

ต่อหัวเสือเป็นนักสู้ที่จะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง

มันพยายามงอตัวเพื่อใช้เหล็กในแทงเขา ไนเรลใช้ดาบยาวทังสแตนแทงไปตามข้อต่อตรงช่วงลำตัวของมันซ้ำหลายครั้ง

“ตาย ๆ!!!” เขาแทงมันจนเลือดและเมือกเละตามตัว ร่างของมันก็หยุดนิ่ง

ไนเรลเลียปากด้วยความอยากกินมันแต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา

เขารีบวิ่งไปที่บ้านพักและเมื่อมาถึงก็มีรอยของกระจกแตกตรงหน้าต่างดูเหมือนว่ามันจะมีต่อเข้ามาในบ้าน

เมื่อเข้าไปในบ้านก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องใต้ดินมีต่อบางตัวพยายามจะพังประตูเข้าไป

ย้า!!! ไนเรลใช้จังหวะที่มันกำลังพังประตูจับปีกหลังของมันและลากออกมา ต่อหัวเสือที่ตอนนี้โดนไนเรลจับปีกไว้แน่นก็พยายามม้วนตัวดิ้นออกจากเขาและใช้เหล็กในอาวุธเดิม ๆ ของมัน

แต่ยังไม่ทันจะใช้ก็โดนไนเรลใช้แรงยกมันและฟาดไปบนพื้นบันไดที่เป็นปูนอย่างแรง จนมันถึงกับแน่นิ่งร่างและเปลือกแตก

เมื่อเห็นว่ามันนิ่งไปไนเรลก็ยังไม่ประมาณเขาเอาดาบยาวตัดไปที่หัวของมันบริเวณรอยต่อของข้อ

“นิเรีย!!! นิเรีย!!!” ไนเรลพยายามเรียกหาเขาและทันใดนั้นประตูก็เปิดออก

“พี่…พี่ชาย” นิเรียเปิดประตูออกมาพร้อมกับถือปืนไว้ด้วย

ไนเรลรีบดึงตัวเธอมาพร้อมกับจับตามตัวเธอทันทีด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร

แต่นิเรียกลับรีบดิ้นให้หลุดจากเขาและพูดว่า “พี่หนูโตเป็นสาวแล้วนะ”

ดูเหมือนเธอจะโกรธเล็กน้อย เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรปกติพี่น้องกัน เขาก็ไม่ได้คิดอะไร

“โตแล้วเหรอ เมื่อก่อนยังให้พี่ช่วยอาบน้ำอยู่เลย” ไนเรลบีบจมูกของเธอไปมาอย่างหยอกเย้าและเอ็นดู

แต่นิเรียตอนนี้ก็หน้าแดงทันทีและพยายามเอาจมูกเล็กของเธอออกจากมือพี่ชาย “หนูออกอี่ออั่งแอ้ว….ว่าอย่าบีบจมูก”

“เดี่ยวไม่สวยขึ้นมาจะทำอย่างไร? อีกอย่างตอนนั้นหนู่ยังเด็กอยู่แต่ตอนนี้หนูเป็นสาวแล้ว” นิเรียเชิ่ดหน้าขึ้นและทำท่าแบบผู้ใหญ่

เมื่อก่อนเธอกลัวผีอย่างมากจึงชอบอ้อนให้พี่ชายอาบน้ำให้เธอตอนเด็ก ๆ

“ใช่พี่สาวโตแล้ว” ทันใดนั้นก็มีเสียงขัดทั้งสองคน เมื่อเขามองไปที่ด้านหลังนิเรียก็เจอเด็ก 8 ขวบที่หลบอยู่ข้างหลังเธอ

“เด็กหัวขโมย…มาอยู่นี่ได้อย่างไร” ไนเรลถามด้วยความแปลกใจ

“เขาชื่อ เจคอบ หนูเจอก็เลยแรกมากินข้าวและบังเอิญเกิดเรื่อง ต่อพวกนั้นบุกก็เลยมาหลบและติดกันอยู่ที่ห้องใต้ดิน” นิเรียอธิบาย

“พี่ไนเรล เจอกับดาลิธไหม?” ดามินที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ถามขึ้นมา

“เจอ เธอถูกจับอยู่ที่บ้านโจ พวกเราจะไปช่วยเธอหลังจากนี้” ไนเรลเล่าเรื่องพวกนี้ให้กับทุกคนฟังแต่แล้ว พวกเขาก็ดูจะไม่แปลกใจเรื่องที่คนพวกนี้คือพวกมาเฟีย เพราะว่านิเรียได้หลอกถามเจคอบไปช่วงกินข้าวแล้ว