ตอนที่ 18 จดหมายจากปู่

ไนเรลวางตู้เหล็กลงและมองไปที่เอส เหมือนกับจะบอกว่าข้าก็มีพลังเช่นกัน ตอนนี้เขายังใส่หมวกปิดคริสตัลที่หน้าผากไว้เอสจึงยังไม่เห็นในตอนแรก

อีกอย่างเอสคิดว่าตัวเองเป็นเพียงผู้เดียวที่พิเศษ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ก็เพื่อให้เขากลายเป็นพระเอกและปกครองโลกนี้ ซึ่งในตอนนี้เขารู้แล้วว่าไม่ได้มีแค่เขาคนเดี่ยวที่มีพลังเหนือธรรมชาติ แต่เขาก็ยังคงหลงตัวเองคิดว่าคือคนที่เก่งที่สุด

“เจ้าจงมาเป็นผู้ติดตามข้าซะ เมื่อข้าปกครองโลกใบนี้เจ้าจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการ” เอสยังคงแสดงบทเทพพระเจ้าของเขาต่อไป

แต่ไนเรลไม่อยากที่จะเล่นด้วย เขาคิดว่าทำไมพวกนี้ถึงให้ไอตัวปัญญาอ่อนนี่มาควบคุมคุกกัน

“เจ้ารู้จักคนที่ชื่อ เนโค อาโรเดีย ไหม?” เขาหันไปถามนักโทษและผู้คุมที่ยืนอ้าปากค้างอยู่ด้านข้าง

ผู้คุมชี้ไปที่เอกสารอย่างลืมตัว ซึ่งในนั้นมีรายละเอียดของนักโทษและห้องขัง

ไนเรลเดินไปดูมันทันทีโดยไม่สนใจเทพเอส เขาค้นหาในตู้ตามหมวดตัวอักษรก็พบเอกสารข้อมูลปู่ของเขา

“เจ้าบังอาจมาก!” เอสรู้สึกโกรธมากที่ไนเรลบังอาจเมินเขา ด้วยความโมโหเอสจึงยิงลูกไฟใส่ไนเรลทันที

ตูม!

ไนเรลรีบหลบลูกไฟที่ยิงมาอย่างรวดเร็ว แต่ลูกไฟกลับไปโดนเอกสารที่เขากำลังดูอยู่ เขาได้ทันอ่านแค่เลขห้องขังเท่านั้น

“บัดซบ!” ไนเรลถึงกับด่าออกมาด้วยความโกรธมองไปที่เอสด้วยสายตาที่น่ากลัว

บรรยากาศภายในห้องถึงหนาวเย็นขึ้นมาทันใด

“นั่นละคือโทษของการเมินข้า…” เอสยังคงพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ทำอะไรลงไป

เขาไม่ให้เอสพูดจบด้วยซ้ำก็เตะเข้าไปที่ท้องของมันจนถึงกับที่

เอสอ้วกเอาอาหารกลางวันออกมาทั้งหมด

“อั๊ก! อ้วก!”

ตัวของเอสงอเป็นกุ้งโดนน้ำร้อนทันที สีหน้าของเขาเขียวคล้ำแสดงถึงความจุกราวกับจะตาย

ไนเรลกระซิปไปที่ข้างหูของเอสว่า “มึงรู้ไหม คนที่เขาแข็งแกร่งจริง ๆ เขาไม่พูดมากกันหรอก”

จากคำพูดนี้ของไนเรล เอสก็เอาไปตีความหมายผิด ๆ ในอนาคต

ตอนนี้เอกสารก็ไหม้ไปหมดแล้วแต่เขายังรู้เลขห้องของปู่ ดังนั้นเขาจึงลองไปหาปู่ที่นั่นดู “หวังว่าปู่จะยังอยู่แถวห้องขังนะ”

ที่นี่ขังนักโทษได้นับหมื่นคนดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่ตัวคุกแห่งนี้จะใหญ่มาก ในตอนที่เกิดเรื่องมีนักโทษไม่ 1 ใน 3 เท่านั้นที่ตายและกลายเป็นซอมบี้

และส่วนใหญ่จะถูกขังอยู่ในห้องขังดังนั้นเชื้อซอมบี้จึงถูกจำกัดในการแพร่กระจายได้ง่าย

ที่นี่จึงมีนักโทษเหลืออีกหลายพันคน นั่นจึงทำให้ซอมบี้จำนวนมหาศาลมารวมตัวกันล้อมรอบที่แห่งนี้

ที่ไหนมีมนุษย์และชีวิต พวกซอมบี้ก็จะตามไปที่นั่น

เขาเดินลงตามบันไดไปตึกของคุกแห่งนี้แบ่งออกเป็น 4 แดนคือ A B C และ 0 (ศูนย์)

แดน A B และ C ไว้ขังนักโทษที่ไม่ได้มีคดีร้ายแรงอะไร แต่แดน 0 (ศูนย์) นั้นต่างกันมากมันถูกควบคุมอย่างเเน่นหนา

และที่สำคัญตอนนี้พวกเขาก็ยังถูกขังอยู่ เพราะแม้แต่ผู้คุมและเอส ก็ยังกลัวพวกนี้เช่นกัน

กรงขังพวกนี้เเข็งแรงมากเพราะดังนั้นก่อนออกมาจากห้องพัศดี เขาจึงเอากุญแจมาด้วย

เขาไขประตูและเข้าไปทีละด่าน ด้านในมีนักโทษอยู่บ้างนักโทษในนี้ถ้าไม่เป็นพวกบ้า หรือ โรคจิต ก็เป็นพวกที่เก่งและแข็งแกร่งไปเลย

เมื่อเดินมาถึงห้องของปู่ ปรากฏว่าประตูมันถูกเปิดทิ้งไว้แล้ว ไนเรลที่เห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปดู และก็พบว่าไม่มีใครอยู่ในนั้น

“ในห้องไม่มีร่องรอยของการต่อสู้หรือว่ามีคนพาตัวปู่ไป?” มองไปที่ห้องขังและพยายามนึกเรื่องราวในชีวิตก่อน แต่ต่อให้นึกถึงมันไปก็แค่นั้นเพราะเขาไม่เคยมาที่นี่ในชีวิตที่แล้ว

“เฮ้ไอ้หนู เจ้าเป็นใคร? ทำไมถึงเรียกเนโคว่าปู่”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากห้องขังข้าง ๆ เป็นเสียงของชายแก่หน้ารำคาญคนหนึ่ง

“เนโคคือปูของผม ผมมาที่นี่เพื่อช่วยท่าน” ไนเรลพูดออกไป

“เจ้าคงเป็นหลานของเนโค เสียใจด้วยเจ้ามาช้าไป พวกนั้นพาเนโคไปตั้งแต่วันแรกที่เกิดเรื่องแล้ว มานี่สิข้ามีจดหมายจากเจ้านั่นที่ฝากไว้” ชายแก่พูดออกมาและโยนก้อนกระดาษออกมาด้านหน้าห้องขัง

ไนเรลที่ได้ยินก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่เขาก็ยังหยิบก้อนกระดาษขึ้นมา เมื่อเเกะออกอ่านก็ต้องแปลกใจเพราะนี่คือลายมือปู่เนโคอย่างแน่นอน

[ถึงทุกคนตระกูลอาโรเดีย ลูกสาวของฉัน ลูกเขย และหลาน ๆ ทั้งสองคนปู่ต้องขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เชื่อเถอะว่าสิ่งที่ปู่ทำลงไปนั้นคือสิ่งที่ดีสำหรับครอบครัวพวกเรา

จดหมายฉบับนี้ถูกฝากไปกับเพื่อนสนิทของปู่ที่ชื่อ เมสัน ไรต์ นักสร้างอาวุธ แต่ก็อย่าไว้ใจเขามาก

ปู่หวังว่าทุกคนจะได้รับการคุ้มครองในฐานะชนชั้นสูงของประเทศ

และที่สำคัญ อย่าเชื่อรัฐบาลไทกีล่ามากนักเพราะพวดเขาปกปิดความจริงในหลาย ๆ อย่างรวมถึงกล่องใบนั้นด้วย…………]

แต่เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้มันก็หยุดลงเพราะจดหมายถูกฉีกออก ในส่วนที่เขาอยากรู้มากที่สุดแต่มันดันถูกฉีกออกไปซะได้

“ส่วนที่เหลืออยู่ไหน?” ไนเรลถามเมสัน

เมสันแบมืออกในนั้นมีจดหมายอยู่ เขาไม่ได้โง่และรู้ว่าเมสันต้องการสิ่งแรกเปลี่ยน

“ต้องการอะไร?” เขาถามออกไปตรง ๆ อีกครึ่งซองจดหมายเขาต้องการจะอ่านมัน

“อิสระภาพและการคุ้มกันด้วย” เมสันพูดออกมาและลุกขึ้นเดินยืนที่ประตูห้องขัง เขามองไนเรลอย่างคาดหวังซึ่งท่าทางนั้นไม่สามารถรอดพ้นไปจากสายตาของไนเรลได้

เมสันพยายามทำตัวให้เข้มขึงที่สุดเพื่อขู่ไนเรล

แต่แล้วเมื่อจ้องกันไปมาสักพัก เมสันก็ดูเหมือนจะทนไม่ไหว เขาจึงพูดออกมาอีก “พาฉันหนีไปด้วย ฉันแก่แล้วไม่อยากตายอยู่ในคุก”

ไนเรลคิดไปคิดมาสักพักก็ตอบตกลง ถึงยังไงเมสันก็เป็นเพื่อนกับปู่ของเขาแต่เมื่อเขาปล่อยเมสันออกมาและกำลังจะอ่านจดหมายต่อ อยู่ก็มีเสียงดังโวยวายมาจาก แดนอื่น ๆ

เมื่อออกไปก็ต้องตกใจซอมบี้ มีซอมบี้เต็มไปหมด

“เร็วรีบตามมา” เขาหันไปบอกกับเมสัน

ไนเรลรีบตรงไปที่ห้องใต้ดินทางออกไปที่ท่อน้ำทิ้ง แต่ว่ายังไปไม่ถึงกับมีหนูจำนวนมากวิ่งออกมาจากประตู

เขาและเมสันรีบหลบไปที่ห้องข้าง ๆ

หนูกลายพันธุ์จำนวนมากกว่า 500 ตัว พวกมันมีมากกว่าตอนที่ไนเรลมาซะอีก

“หรือว่าเอสมันจะออกไปทางท่อน้ำทิ้งแล้วเผลอปล่อยหนู่พวกนี้เข้ามา” ยิ่งเขาคิดก็ยิ่งมีความเป็นไปได้

คนที่รู้ว่าไนเรลเข้ามาทางท่อน้ำทิ่งมีแค่ 3 คนนั้น เอสจะต้องรู้ว่าสถานะการของเขาไม่ดีแล้ว ขืนอยู่ที่นี่ต่อก็มีแต่ตายเท่านั้น

สู้หนีออกไปดีกว่า

ไนเรลไม่รู้ว่าเอสพาหนีกันไปกี่คนแต่ก็ต้องมีพวกไปเป็นจำนวนมากแน่นอน และนั้นจะทำให้ดึงดูดซอมบี้จำนวนมหาศาลไปที่ท่อถ้าเขาไม่รีบออกไปอาจจะตกอยู่ในวงล้อมของซอมบี้ได้

“เราจะฝ่าพวกหนูออกไป” เขาพูดออกมา เมสันก็พยักหน้าการที่เขาเป็นนักสร้างอาวุธได้นั้นแสดงว่าเขาฉลาดมากและรู้ว่าถ้าไปตอนนี้โอกาสตายสูงมาก

ทั้งสองคนวิ่งตรงไปที่ท่อน้ำผ่านศพของซอมบี้ที่เขาฆ่าตายไปตอนเข้ามาแต่มันก็มีศพของนักโทษหลายคนที่ยังใหม่อยู่

ที่นี่ไม่มีซอมบี้อยู่มันน่าจะถูกหนูจัดการไปแล้ว

ทั้งสองคนออกมาจนมาถึงท่อหลัก ก็เห็นว่ามีร่องรอยของไฟซึ่งเป็นความสามารถของเอสอย่างแน่นอน

ในขณะเดียวกันที่ห้องควบคุม

มีหนูกลายพันธุ์บางส่วนเข้าไปลุมขย่ำคนควบคุม และเขาก็เผลอไปกดโดนปุ่มเปิดประตูของตึกคุกทำให้ซอมบี้จำนวนมหาศาลเข้ามาในคุก

ตอนนี้คุกแห่งนี้กลายบุฟเฟ่ต์เนื้อของเหล่าซอมบี้ไปแล้ว

พวกหนูกลายพันธุ์หลังจากที่ได้อาหารเพียงพอพวกมันก็ถอยกลับเข้าไปทางที่มา เนื่องจากมีซอมบี้อยู่จำนวนมหาศาลไล่ฆ่าตามหลังพวกมันไป

…………………………

นิเรียที่ส่องกล้องจากปืนสไนเปอร์ M-21 อยู่ก็เห็นว่าพวกซอมบี้บุกไปในคุกได้แล้ว จะต้องเกิดเรื่องขึ้นอย่างแน่นอน เธอก็กระวนกระวายใจทันที

“ฉันจะไปช่วยพี่ชาย” นิเรียลุกและหยิบปืนขึ้น แต่ก็ถูกห้ามโดยดามินก่อน

“พี่ไนเรลให้รอที่นี่ ถ้าลูกพี่ไปแล้วพี่ไนเรลกลับมาไม่เจอจะทำไง?” ดามินพยายามไม่ให้นิเรียไปเพราะมันอันตรายเกินไป อีกอย่างเขาเชื่อว่าไนเรลเอาตัวรอดได้

นิเรียลังเลอยู่สักพักแต่เธอก็เลือกที่จะยอมเชื่อในความสามารถพี่ชายของเธอ

และนั้นก็ไม่ทำให้เธอผิดหวังไนเรลกลับออกมาหลังจากนั้นไม่นานด้วยสภาพที่อนาถเล็กน้อย ตัวเขาเต็มไปด้วยเลือดของซอมบี้สีดำเน่าเหม็น

ตอนกลับออกมาทางเข้าท่อหลักกับมีซอมบี้จำนวนมากปิดทางไว้อยู่เขาจึงต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด ตอนนี้เขาสูญเสียกำลังไปมากแต่มันยังไม่ใช่เวลาที่จะหยุดพัก

“เก็บของ เราต้องออกจากที่นี่ด่วน” ไนเรลบอกกับทุกคนและหอบหายใจไปด้วยจากนั้นเขาก็แนะนำเมสันแบบง่าย ๆ ให้ทุกคนฟังในระหว่างที่เก็บของ

พวกเขายังไม่ทันได้ลงมาจากตึกซอมบี้จำนวนมหาศาลก็เริ่มแตกออกจากฝูงขนาดใหญ่ที่คุกและตรงมาหาพวกเขา

ไม่สิ! ตรงมาหาพวกนักโทษที่วิ่งหนีไปที่สะพาน และหนึ่งในนั้นก็มีบักเอส อยู่ด้วย

เอสพยายามที่จะปล่อยไฟออกมาทั้งสองมือใส่พวกซอมบี้ เขายิ่งใส่ซอมบี้ไปหลายครั้งจนกระทั่งหัวของซอมบี้ไหม้และมันล้มลง

เมื่อซอมบี้ตาย ลูกสมุนในกลุ่มของพวกมันก็สรรเสริญทันที

ไนเรลที่แอบมองอยู่นั้นก็คิดว่า ‘มันบ้าหรือสมองมีปัญหาหรือไง’ ลูกไฟที่ยิงออกไปก็เหมือนกับพุสัญญาณล่อให้ซอมบี้ตามฆ่าพวกมันชัด ๆ

เขายังไม่อยากตายไปพร้อมกับพวกสมองมีปัญหานี้ ตอนนี้เขาต้องหาทางออกไปแต่ทางไปสะพานคงไม่ได้แล้ว

เพราะเอส ล่อซอมบี้ไปที่นั้นจำนวนมากตอนนี้ มีซอมบี้ที่เข้ามาในตึกบ้างแล้ว

พวกเขารีบลงและออกจากตึก วิ่งไปตามซอยทางด้านหลัง

ไนเรลจะเป็นคนจัดการซอมบี้ที่อยู่ข้างหน้า

นิเรียตามหลังแต่เธอไม่ได้ใช้ปืนแต่ใช้มีดสั้นทังแสตนของไนเรลที่เขาส่งให้ ตรงกลางตามมาด้วย เจคอบ หมอแฮรี่ เมสัน และตนสุดท้ายคือ ดามิน

ยังโชคดีที่บริเวณที่เขาอยู่นั้นเป็นรอบนอกแถวย่านการค้าของเมือง ออกไปไม่กี่กิโลเมตรก็เจอพื้นที่กว้าง ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงอีกพื้นที่ และมันก็มีสะพานอีกเเห่งที่เต็มไปด้วยรถที่จอดทิ้งไว้

“สะพาน! ไปเร็ว!”

สะพานที่พวกเขาเห็นนี้เป็นสะพานข้ามแม่น้ำเก่า อยู่ห่างจากสะพานเดิมมากพอสมควร

แต่ก่อนที่เขาจะข้ามที่สะพาน มันกับมีซอมบี้จำนวนมาก ซอมบี้อีกฝูงขวางเส้นทางพวกเขาอยู่ หลายตัวติดอยู่ในรถขณะที่บางส่วนที่ไม่ติดอยู่ในรถ ก็กำลังจะเดินไปตามเสียงระเบิดและเสียงปืนของพวกเอส

“ซวยละสิ” ตอนนี้พวกเขาซวยจริง ๆ แล้วเมื่อตกอยู่ระหว่างกลางซอมบี้สองฝูง ไนเรลอยากจะไปตบกระบาลเอสอีกสักทีจริง

ในขณะที่เขาคิดหาทางอยู่นั้น ไม่รู้เพราะอะไรเมื่อมองไปที่ตึกห้องเช่าด้านข้างปรากฏว่ามีแมวกำลังกวักมือเรียกพวกเขาอยู่

แล้วไม่รู้เพราะอะไรเขาดันเข้าใจมันซะงั้นว่า ‘มาหลบทางนี้เหมียว มันปลอดภัยนะเหมียว’

แต่ไนเรลก็ตามแมวไปจริง ๆ ตึกแห่งนี้ก็เป็นที่ให้พวกเขาหลบที่เดี่ยวจริง เพราะที่เหลือก็เป็นบ้าน ชั้นเดี่ยวไปก็ที่โล่งกว้าง

“ไปเร็วตามแมวไป” ไนเรลพูดออกมา

ทุกคนถึงกับมองไปที่เขาแบบแปลก ๆ ‘ไนเรลพูดว่าให้ตามแมวไป จะบ้าเหรอหรือว่าเขาเป็นบ้าไปแล้ว’

ถ้าเขารู้ความคิดทุกคนในตอนนี้จะต้องรู้สึกกระอักกระอวนแน่นอนเพราะเขาพึ่งจะว่า เอสในใจไปด้วยคำนี้เช่นกัน

แต่มันจะไม่ให้เขาพูดอย่างนั้นได้อย่างไร ในเมื่อมีแมวกวักมือเรียกเขาจริง ๆ

“มีแมวกวักมือจริง ๆ ด้วย” นิเรียที่ใช้ความสามารถของเธอจึงเห็นได้ชัดกว่าไนเรลมากในระยะที่ไกลเช่นนี้

มันคือลูกแมวสีขาวขี่หนูยักษ์คาปิบาราอยู่