เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1107 การต่อสู้ของเผ่าไห่ (3)

แปลโดย iPAT 

 

‘ตัวที่สี่!’ เทพธิดานกยูงเหินอี้เหราสามารถกำหราบอินทรีย์มงกุฎเหล็กเป็นตัวที่สี่ นี่ทำให้นางรู้สึกมีความสุขมาก

 

สัตว์อสูรเดียวดายไม่ใช่เรื่องง่าย

 

ในเขตต้องห้ามของภาคเหนือ เนื่องจากการคงอยู่ของฝูงสัตว์อสูรเดียวดายจำนวนอยู่นับไม่ถ้วน มันทำให้กองกำลังของผู้อมตะไม่กล้าเข้าไป

 

อย่างไรก็ตามพลังการต่อสู้ของอินทรีย์มงกุฎเหล็กที่เผ่าไห่เลี้ยงดูยังไม่สามารถแข่งขันกับอินทรีย์มงกุฎเหล็กป่า

 

ขณะเดียวกันเทพธิดานกยูงเหินอี้เหราก็มีทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา นี่ทำให้นางสามารถจับอินทรีย์มงกุฎเหล็กได้ถึงสี่ตัว

 

‘เผ่าไห่มีชื่อเสียงในการเลี้ยงดูอินทรีย์มงกุฎเหล็ก ข้าสงสัยนักว่าพวกเขามีอินทรีย์มงกุฎเหล็กอยู่มากเท่าใด?’ อี้เหรามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจ

 

ยังมีอินทรีย์มงกุฎเหล็กอีกมากมายบินอยู่กลางอากาศ อินทรีย์มงกุฎเหล็กสี่ตัวที่ถูกจับโดยอี้เหราไม่ถือเป็นสิ่งใด

 

‘แปลก…เหตุใดผู้อมตะเผ่าไห่ยังไม่ปรากฏตัว? แม้ข้าจะจับอินทรีย์มงกุฎเหล็กสี่ตัว พวกเขาก็ไม่สนใจงั้นหรือ?’

 

อี้เหราระวังตัวมากและไม่หลงระเริงไปกับผลประโยชน์ที่ได้รับ

 

ทันใดนั้นเสียงระเบิดพลันดังขึ้นอย่างกะทันหัน

 

ร่างหนึ่งพุ่งเข้าปะทะอินทรีย์มงกุฎเหล็กกลางอากาศ

 

รูม่านตาของอี้เหราหดเล็กลง นางสามารถจดจำคนผู้นี้ ‘เหนียงเอ๋อกู๋! ฮืม…ไม่ดีแล้ว’

 

เหนียงเอ๋อกู๋มาจากเผ่าเหนียงเอ๋อ หนึ่งในสมาชิกตระกูลฮวงจิน

 

คนผู้นี้มีร่างกายอ้วนกลมแต่แขนขากลับลีบเล็ก

 

อย่างไรก็ตามรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดไม่ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเขา

 

เหนียงเอ๋อกู๋เป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่อยู่ในระดับเดียวกับบัณฑิตสันโดษและไป่ซุ้ยฮันของฝ่ายปีศาจ

 

การเคลื่อนไหวของเหนียงเอ๋อกู๋ทำให้ฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็กโกรธ

 

ในครั้งเดียวอินทรีย์มงกุฎเหล็กมากกว่าห้าสิบตัวพุ่งเข้าโจมตีเขา

 

เหนียงเอ๋อกู๋ตกใจมาก เขาไม่คิดว่าตนเองจะดึงดูดความสนใจของอินทรีย์มงกุฎเหล็กได้ถึงระดับนี้

 

ในช่วงเวลาวิกฤต เหนียงเอ๋อกู๋ต้องใช้ท่าไม้ตายอมตะของตน

 

หน้าท้องของเขาขยายขึ้นหกเท่าราวกับหญิงตั้งครรภ์

 

เหนียงเอ๋อกู๋ตีหน้าท้องของตนเอง

 

“บึม!”

 

คลื่นเสียงระเบิดออกทำให้การเคลื่อนไหวของฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็กหยุดลง

 

“บึม!”

 

คลื่นเสียงดังขึ้นสามครั้งทำให้กองทัพอินทรีย์มงกุฎเหล็กรู้สึกวิงเวียนและตกสู่ความสับสนวุ่นวาย

 

เหนียงเอ๋อกู๋ฉวยโอกาสนี้หลบหนีจากการปิดล้อมของฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็ก

 

ฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็กไล่ล่าเขาอยู่ชั่วครู่ก่อนจะบินกลับไปยังตำแหน่งเดิม

 

เหนียงเอ๋อกู๋งบินลงบนพื้นด้วยเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผาก ตอนนี้หน้าท้องของเขาหดเล็กลงแล้วแต่เขายังรู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง

 

เสียงดังมาจากด้านหนึ่ง “เหนียงเอ๋อกู๋ เหตุใดเจ้าดูน่าสงสารนัก?’

 

เหนียงเอ๋อกู๋มองไปทางต้นกำเนิดเสียงและพบกับชายร่างสูงดวงตาสีแดงผิวสีน้ำเงินเส้นผมสีม่วงและมีเขี้ยวยื่นออกมาจากปาก

 

เหนียงเอ๋อกู๋ก่นเสียงเย็น “ฮืม…กวงฉู! หากมีความกล้าก็ลองเข้าสู่สถานการณ์เดียวกันกับข้า!”

 

กวงฉูเย้ยหยัน “สองหมัดไม่สามารถต่อต้ากับสี่หมัด ข้าไม่โง่เช่นเจ้า”

 

“เจ้า!” เหนียงเอ๋อกู๋โกรธมาก ดวงตาของเขาแทบสามารถพ่นไฟออกมา

 

กวงฉูหัวเราะเสียงเย็นอย่างไม่เกรงกลัว

 

เหนียงเอ๋อกู๋เป็นผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งเสียงที่มีชื่อเสียงของฝ่ายธรรมะ แต่กวงฉูก็ไม่อ่อนแอ เขาเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงจากเผ่ากวง

 

‘ดังคาด แม้ผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงดูเหมือนจะเป็นตัวปัญหาแต่พวกเขาก็ไม่ใช่ภัยคุกคาม’ อี้เหราเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

 

‘เป้าหมายของเหนียงเอ๋อกู๋และกวงฉูคืออินทรีย์มงกุฎเหล็ก ดูเหมือนทรัพยากรส่วนใหญ่ที่อยู่บนพื้นจะถูกยึดครองไปแล้ว’ อี้เหราค่อยๆล่าถอยออกไปอย่างเงียบๆ

 

นางเป็นเพียงปีศาจอมตะระดับหก นางไม่กล้าเข้าใกล้ผู้อมตะระดับเจ็ดที่มีชื่อเสียงทั้งสองของฝ่ายธรรมะ

 

การต่อสู้ในแดนศักดิ์สิทธิ์อินทรีย์เหล็กยังร้อนแรง การต่อสู้ทุกประเภทปะทุขึ้น

 

บางการต่อสู้จบลงด้วยผลแพ้ชนะขณะที่บางการต่อสู้มีผู้เสียชีวิต

 

บางคนได้กำไรขณะที่บางคนหลบหนีด้วยอาการบาดเจ็บ

 

ทรัพยากรที่อยู่บนพื้นลดน้อยลงเรื่อยๆ ผู้อมตะระดับล่างบางส่วนถูกกำจัดออกไป บางคนตาย บางคนล่าถอย บางคนซ่อนตัวและสังเกตการณ์อยู่อย่างเงียบๆ

 

ตอนนี้กลุ่มผู้อมตะเริ่มให้ความสนใจกับทรัพยากรที่อยู่บนท้องฟ้ามากขึ้น

 

สายตาแห่งความโลภกวาดผ่านฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็กเช่นเดียวกับรังอินทรีย์ที่ซ่อนอยู่

 

อินทรีย์มงกุฎเหล็กคือสมบัติที่เผ่าไห่สะสมมานานหลายปีผ่านความพยายามและโชคลาภมากมาย นี่คือทรัพยากรที่มีค่าที่สุดของแดนศักดิ์สิทธิ์อินทรีย์เหล็ก

 

อย่างไรก็ตามกระทั่งเหนียงเอ๋อกู๋ก็ยังไม่สามารถต่อต้านฝูงอินทรีย์จำนวนมาก

 

หลังจากทั้งหมดมันมีมากเกินไป

 

แน่นอนว่ามันเป็นเพราะเหนียงเอ๋อกู๋ไม่เต็มใจที่จะจ่ายด้วยพลังงานอมตะของเขา

 

ดวงตาของเหนียงเอ๋อกู๋ส่องประกายขึ้นก่อนตะโกน “มีอินทรีย์มงกุฎเหล็กมากเกินไป ผู้อมตะเผ่าไห่ยังไม่ปรากฏตัว พวกเราทุกคนควรช่วยกันแยกกลุ่มอินทรีย์เหล่านี้และจับพวกมัน!”

 

“ข้าเห็นด้วย!” บัณฑิตสันโดษเป็นคนแรกที่ตอบสนอง

 

ทั้งสอง หนึ่งเป็นผู้อมตะฝ่ายธรรมะ อีกหนึ่งเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษของฝ่ายปีศาจ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้พวกเขาก็สามารถสร้างความร่วมมือ

 

การแยกกลุ่มอินทรีย์จะทำให้ทุกฝ่ายได้รับผลประโยชน์

 

มีผู้อมตะจำนวนไม่น้อย หากพวกเขาทำงานร่วมกัน อินทรีย์มงกุฎเหล็กเหล่านี้จะไม่ต่างจากเนื้อที่วางอยู่บนเขียง

 

เมื่อคนแรกเริ่มโจมตี การต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับนกอินทรีย์ก็ปะทุขึ้น

 

เสียงกรีดร้องของนกอินทรีย์และมนุษย์ดังขึ้นพร้อมกันและเกิดเป็นสถานการณ์ที่สับสนวุ่นวาย

 

กงเอ๋อนั่งมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ด้านนอกแดนศักดิ์สิทธิ์อินทรีย์เหล็ก

 

ฉากการต่อสู้ของฝ่ายธรรมะ ฝ่ายปีศาจ และผู้บ่มเพาะสันโดษถูกบันทึกไว้ในวิญญาณที่ซ่อนอยู่อย่างลับๆ

 

นี่คือข้อมูลที่ล้ำค่า!

 

ตั้งแต่วังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริงล่มสลาย วิญญาณอมตะจำนวนมากถูกยึดครองโดยผู้อมตะ นี่ทำให้พลังการต่อสู้ของพวกเขาเพิ่มสูงขึ้น

 

ผู้อมตะที่ทำเช่นเดียวกับกงเอ๋อมีไม่กี่คน แต่ทุกคนต่างมีจุดประสงค์เดียวกัน

 

ข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญมาก

 

ไม่ว่ากองกำลังขนาดใหญ่หรือผู้บ่มเพาะสันโดษ หากพวกเขาเข้าใจฝ่ายตรงข้าม พวกเขาจะสามารถตอบโต้ แม้จะไม่สามารถเอาชนะ แต่พวกเขายังสามารถป้องกันตัว

 

ผู้อมตะจำนวนมากกำลังต่อสู้กับฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็ก นี่เป็นเวลาที่ดีในการเก็บรวบรวมข้อมูล

 

ภายใต้การต่อสู้อันเดุเดือดมีแผนการมากมายซ่อนอยู่

 

ผู้อมตะเหล่านี้กำลังประเมินตนเองและศัตรู หลังจากเก็บตัวฝึกตน พวกเขาจะจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอกว่าคนอื่นๆ พวกเขากำลังยืนยันสถานะของตนเองในโลกของผู้อมตะ

 

อินทรีย์มงกุฎเหล็กเหล่านี้เป็นผลประโยชน์ในปัจจุบันแต่ข้อมูลเป็นผลประโยชน์ระยะยาว

 

กงเอ๋อเฝ้ามองและรู้สึกร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆขณะที่ผู้อมตะเผ่าไป่ซูทั้งสามที่อยู่ด้านข้างยังไม่เคลื่อนไหว

 

เผ่ากงนำคฤหาสน์วิญญาณอมตะวังตะวันตกออกมาเพื่อหวังฉกฉวยผลประโยชน์ขนาดใหญ่ นั่นเป็นวิธีที่จะทำให้การเดินทางครั้งนี้คุ้มค่า

 

ด้วยเหตุนี้กงเอ๋อจึงไม่สามารถอดทนอีกต่อไป “แดนศักดิ์สิทธิ์อินทรีย์เหล็กกำลังพังทลาย ผู้อมตะเผ่าไห่ยังไม่ปรากฏตัว นี่เป็นเรื่องแปลก ลงไปช่วยสหายของเราและทำลายแผนการของเผ่าไห่ พวกเราเผ่ากงจะเป็นผู้นำฝ่ายธรรมะปกป้องพันธมิตรของเรา!”

 

“ถูกต้อง!” ผู้อมตะเผ่ากงอีกสองคนเร่งตอบรับ

 

ผู้อมตะเผ่าไป่ซูที่นั่งอยู่ในห้องโถงลอบหัวเราะอยู่ในใจ

 

ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้ถูกตัดสินตั้งแต่ต้น แม้จะมีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีอันตรายใดๆ ผู้อมตะเผ่ากงทำเช่นนี้เพียงเพราะผลประโยชน์และความเห็นแก่ตัวของตน แต่พวกเขายังต้องการแสดงตัวเป็นผู้ยิ่งใหญ่และไม่เห็นแก่ตัวในเวลาเดียวกัน

 

ณ จุดสูงสุดของแดนศักดิ์สิทธิ์อินทรีย์เหล็ก

 

ผู้อมตะเผ่าไห่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ พวกเขามองไปยังสนามรบด้วยความรู้สึกหนักใจ

 

“เหตุใดเขายังไม่เคลื่อนไหว?”

 

“ถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ทำสิ่งใด อย่าบอกว่าข้อตกลงของพวกเราถูกยกเลิกไปแล้ว”

 

ผู้อมตะเผ่าไห่บางคนถามด้วยความกังวล

 

“เขาตกลงแล้ว ด้วยสถานะของเขา เขาย่อมไม่กลับคำพูด”

 

“รอดูไปก่อน เราจัดแนวป้องกันไว้สามชั้น ฝูงอินทรีย์มงกุฎเหล็กเป็นการป้องกันชั้นแรกเท่านั้น”

 

คำกล่าวของผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สองของเผ่าไห่ทำให้จิตใจของผู้อมตะเผ่าไห่สงบลงเล็กน้อย

 

อี้เหราในร่างนกยูงกางปีกต่อสู้กับอินทรีย์มงกุฎเหล็กสามตัว

 

นี่เป็นส่วนเล็กๆท่ามกลางสนามรบขนาดใหญ่ นางเป็นเพียงผู้อมตะที่ไร้นัยสำคัญหากเปรียบเทียบกับผู้อมตะจำนวนนับไม่ถ้วน

 

ในกรณีที่ปราศจากผู้อมตระดับแปดและผู้อมตะระดับเจ็ด ผู้อมตะระดับหกที่แข็งแกร่งที่สุดจะได้รับผลประโยชน์มากที่สุด

 

ทันใดนั้นกลิ่นหอมแปลกๆพลันลอยเข้ามา หัวใจของอี้เหราะแทบกระโดดออกจากหน้าอก นางเร่งกลั้นหายใจ

 

‘ข้าถูกวางยา!’ เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ อี้เหรารีบใช้วิญญาณรักษาตนเอง

 

อินทรีย์มงกุฎเหล็กสามตัวกรีดร้องก่อนจะร่วงลงจากท้องฟ้าอย่างไร้เรี่ยวแรง

 

ร่างหนึ่งพุ่งเข้าจับอินทรีย์มงกุฎเหล็กทั้งสามตัวและเก็บไว้ในมิติช่องว่างของเขาทันที

 

นี่คือปีศาจอมตะซากศพพิษ

 

เขาหัวเราะอย่างน่าสยดสยองอยู่ท่ามกลางกลุ่มควันสีม่วง หลังจากเก็บอินทรีย์มงกุฎเหล็ก เขาหันหน้าไปทางอี้เหราและเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

 

“ฮิฮิ คนสวย มากันข้า” ปีศาจเฒ่าซากศพพิษบินเข้าไปหาอี้เหรา

 

อี้เหราที่ถูกพิษสูญเสียการควบคุมร่างกาย นางรู้สึกอ่อนแรงและเริ่มร่วงลงจากท้องฟ้า

 

‘ข้าโลภมากเกินไป ข้าต้องการจับอินทรีย์มงกุฎเหล็กให้มากขึ้นและละเลยอันตรายรอบข้าง สุดท้ายข้าจึงถูกลอบโจมตีโดยปีศาจเฒ่าตนนี้!’ อี้เหรารู้สึกสิ้นหวัง

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่แสงดาบพุ่งมาจากระยะไกล

 

แสงดาบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าแทงทะลุร่างของปีศาจเฒ่าซากศพพิษ หลังจากนั้นเหนียงเอ๋อปิงซื่อจึงปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปหนึ่งร้อยก้าว

 

ปีศาจเฒ่าซากศพพิษเต็มไปด้วยความโกรธ “อันตพาลน้อย เจ้ายังตามข้ามาอีกงั้นหรือ!?”

 

 —————–

พรุ่งนี้หยุด