เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1187 โอกาสในการบ่มเพาะ

แปลโดย  iPAT  

ท่าไม้ตายอมตะหนึ่งวันเคลื่อนผ่านราวกับหนึ่งปี !

วิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนบินอยู่บนท้องฟ้าและปลดปล่อยแสงสว่างขึ้นในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

“ครืน …”

สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาปรากฏขึ้นในมิติช่องว่างจักรพรรดิและสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ภายใต้พลังอำนาจของท่าไม้ตายอมตะหนึ่งวันเคลื่อนผ่านราวกับหนึ่งปี  สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาถูกบีบให้หดเล็กลง

ในที่สุดฟางหยวนก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความผ่อนคลาย

“ข้าทำสำเร็จ  เวลาในมิติช่องว่างจักรพรรดิเดินช้าลงแล้ว  มันช่วยขยายเวลาที่ข้าต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติออกไปอย่างมาก ” หลังจากยืนยันความสำเร็จของท่าไม้ตายนี้  ฟางหยวนดึงสัมผัสศักดิ์สิทธิ์กลับมาจากมิติช่องว่างจักรพรรดิ

ตอนนี้เขาอยู่ในเมืองเมฆาของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

หลังจากกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ฮันตง  ฟางหยวนก็เดินทางกลับทันที

ไท่ชิวเป็นสถานที่อันตรายขณะที่วิญญาณขีดจำกัดความมืดมีขีดจำกัดเรื่องระยะเวลาใช้งาน หากฟางหยวนยังรั้งรออยู่ที่นั่น  เจตจำนงสวรรค์จะมีเวลาวางแผนสังหารเขา

เมื่อเวลาของมิติช่องว่างจักรพรรดิเดินช้าลง  ภัยพิบัติครั้งต่อไปก็ถูกผลักออกไปเช่นกัน

ฟางหยวนรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อยจากแรงกดดันนี้

เขาไตร่ตรองมาอย่างรอบคอบแล้วก่อนจะตัดสินใจเลือกวิธีนี้  เหตุผลเป็นเพราะการบ่มเพาะของเขาไม่จำเป็นต้องก้าวข้ามภัยพิบัติ  เขาสามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อยกระดับการบ่มเพาะของตนเองได้ทันที

สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาในเวลานี้คือแดนศักดิ์สิทธิ์

เขาจะหาแดนศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ใด ?

ฟางหยวนนึกถึงแดนศักดิ์สิทธิ์ไป่หูและแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งดวงดาว

แต่ในไม่ช้าเขาก็ปัดความคิดนี้ทิ้งไป

มันเป็นไปไม่ได้ !

ภาคกลางเป็นสถานที่อันตราย  สิบนิกายโบราณพร้อมทั้งวังสวรรค์มีรากฐานที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าถ้ำสวรรค์นิรันดร

เช่นเดียวกับอิงอู๋เซี่ยที่ต้องหลบหนีออกจากภาคกลาง  หากฟางหยวนเข้าไป  มันจะเป็นเพียงการรนหาที่ตายเท่านั้น

ไม่นานมานี้แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งดวงดาวต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ  จิตวิญญาณแผ่นดินแห่งดวงดาวร้องขอความช่วยเหลือจากฟางหยวนแต่ฟางหยวนปฏิเสธ

สำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์ไป่หู  ฟางหยวนไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย

ต่อมาเขาคิดถึงหุบเขาเหล่าโป

หรือกล่าวให้ถูกต้องมากกว่านั้นคือที่ตั้งเดิมของมัน

ที่นั่นเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างกลุ่มผู้อมตะภาคกลางนำโดยฟงจิวเก้อและสมาชิกนิกายเงาที่นำโดยฉินไป่เฉิง มีผู้อมตะหลายคนตกตายอยู่ที่นั่น

‘แดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้อยู่ในภาคเหนือ  ข้าจะยึดครองพวกมันได้หรือไม่ ?’ ฟางหยวนคิด

แต่หลังจากไตร่ตรอง  เขายอมแพ้ตัวเลือกนี้เช่นกัน

เนื่องจากทางเลือกนี้มีความเสี่ยงสูงเกินไป

แม้การต่อสู้ครั้งนี้จะถูกซ่อนไว้จากโลกผู้อมตะภาคเหนือ  แต่นิกายโบราณทั้งสิบและวังสวรรค์รู้เรื่องนี้เช่นเดียวกับนิกายเงา

หลังจากผู้อมตะตาย  แดนศักดิ์สิทธิ์จะก่อตัวขึ้น

แดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เต็มไปด้วยทรัพยากร  ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังที่ร่ำรวยหรือยากจน  ทุกฝ่ายจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเก็บเกี่ยวทรัพยากรเหล่านี้

‘ภาคกลางส่งคนมายังภาคเหนือเพื่อตรวจสอบความจริงเบื้องหลังการล่มสลายของวังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริง เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะสามารถส่งบางคนมายึดครองแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น’

‘และนิกายเงาก็ต้องการพวกมันเช่นกัน ’

‘ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้ไปที่นั่นและไม่มีทางที่ข้าจะไปที่นั่นในเวลานี้’

นี่เป็นการตัดสินใจที่ฉลาดมาก

เพราะตอนนี้คนที่ภาคกลางส่งมายึดครองแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นก็คือผู้อมตะระดับแปดองค์ชายฟงเซี่ยน!

หากฟางหยวนบุ่มบ่ามไปที่นั่น  องค์ชายฟงเซี่ยนจะหัวเราะแม้ในยามหลับเพราะฟางหยวนส่งตัวเองไปหาเขาโดยที่เขาไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ

ฟางหยวนนึกถึงทะเลตะวันออก

ใจกลางทะเลไหลเชี่ยวมีเกาะฟองอากาศมากมาย

เกาะแห่งหนึ่งมีแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพเมืองจิ๋วตั้งอยู่และในเมืองจิ๋วมีแดนศักดิ์สิทธิ์ของผู้อมตะมากมาย

ผู้อมตะเหล่านี้ถูกฟางหยวนสังหารโดยการใช้ประโยชน์จากเมืองจิ๋ว  เขายังเคยเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นเพื่อเก็บเกี่ยวทรัพยากรมาแล้ว

สิ่งที่ดึงดูดใจมากที่สุดคือแดนศักดิ์สิทธิ์ของติงฉี

ติงฉีเป็นปีศาจอมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งเลือด  เขาระเบิดตัวเองและตายโดยไม่ทิ้งทรัพยากรใดๆหรือดวงวิญญาณของตนเองเอาไว้ให้กับฟางหยวน

แม้ฟางหยวนจะสามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเขา  แต่ฟางหยวนก็ไม่ได้ทำเช่นนั้นในครั้งก่อน

ประการแรก  จิตวิญญาณแผ่นดินของแดนศักดิ์สิทธิ์ติงฉีมีเงื่อนไขที่ยากลำบาก  หากฟางหยวนต้องการเป็นเจ้าของคนใหม่  เขาต้องคิดค้นเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะเลือดล้างเลือด  หากฟางหยวนใช้แสงแห่งปัญญา  เขาจะสามารถทำสิ่งนี้  แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้งานวิญญาณสติปัญญา  หากฟางหยวนต้องคิดค้นมันด้วยตนเอง  เขาต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมาก  มันไม่คุ้มค่า

ประการที่สอง  วิธีการบ่มเพาะของฟางหยวนในเวลานั้นคือการให้ความสำคัญกับศักยภาพ  เขาต้องก้าวข้ามภัยพิบัติเพื่อให้ได้รับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า  ขณะที่การกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ของติงฮีจะลดศักยภาพในอนาคตของเขา

แต่ตอนนี้แตกต่างออกไป

ประการแรก  ฟางหยวนตระหนักถึงความเร็วในการเติบโตของอิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆ  ครั้งต่อไปที่พวกเขาพบกัน  ฟางหยวนอาจถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

นอกจากนี้ยังมีพันธมิตรเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์  พันธมิตรระหว่างจักรพรรดิสวรรค์ไป่ซุ  ชูตู๋  และข้อตกลงของสามปีศาจที่กำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้  สถานการณ์ของฟางหยวนซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ  เขารู้สึกราวกับติดอยู่ในอ่างน้ำวน  หากเขาไม่สามารถกำจัดข้อตกลงพันธมิตร  เขาจะสูญเสียอิสรภาพ

เวลาเปลี่ยน  สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป  ฟางหยวนตระหนักถึงความจำเป็นที่ต้องเปลี่ยนแปลง

ประสบการณ์ห้าร้อยปีของเขาทำให้เขารู้สึกถึงภัยคุกคามในอนาคต

เขามีความรู้สึกอันแรงกล้าว่าหากเขาไม่เปลี่ยนแปลง  อนาคตของเขาจะเลวร้ายมาก

การตระหนักถึงลักษณะพิเศษของมิติช่องว่างจักรพรรดิเกี่ยวกับการกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ทำให้เขาพบโอกาส

‘ข้าเป็นปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งเลือด  การกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดไม่ใช่ปัญหา  นอกจากนั้นแดนศักดิ์สิทธิ์ติงฉียังเล็กกว่ามิติช่องว่างจักรพรรดิ ’

หากกล่าวตามหลักการ  การบ่มเพาะระดับหกของฟางหยวนไม่สามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดของติงฉี

แต่รากฐานของมิติช่องว่างจักรพรรดิสามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดของติงฉีได้อย่างง่ายดาย

‘อย่างไรก็ตามจิจวิญญาณแผ่นดินยังเป็นปัญหา ’

‘เงื่อนไขของจิตวิญญาณแผ่นดินติงฉีค่อนข้างยาก  ข้าไม่สามารถตอบสนองความต้องการของมันในตอนนี้  หากข้าทำลายจิตวิญญาณแผ่นดิน  ลมมรณะจะพัดมาทำลายแดนศักดิ์สิทธิ์ ’

เพื่อให้แดนศักดิ์สิทธิ์ยังคงอยู่หลังจากทำลายจิตวิญญาณแผ่นดิน  แดนศักดิ์สิทธิ์นั้นๆจำเป็นต้องกลืนกินเศษชิ้นส่วนของเก้าสวรรค์เข้าไป ถ้ำสวรรค์ก็เช่นกัน

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือถ้ำสวรรค์ไห่ฟาน  ฟางหยวนทำลายจิตวิญญาณสวรรค์ระฆังทองเหลืองแต่ถ้ำสวรรค์ไห่ฟานก็ยังคงอยู่เพราะมันเคยกลืนกินเศษชิ้นส่วนของสวรรค์สีฟ้าเข้าไป

สิ่งสำคัญที่ฟางหยวนต้องพิจารณาอีกประการก็คือทะเลไหลเชี่ยวอยู่ไกลเกินไป

เจตจำนงสวรรค์อาจวางแผนกำจัดหรือป้องกันไม่ให้ฟางหยวนไปถึงและยึดครองเมืองจิ๋ว

ฟางหยวนคิดและพบปัญหาอีกอย่าง  นั่นคือระดับความสำเร็จของเขา

ฟางหยวนไม่ใช่เทพปีศาจจิตวิญญาณที่บรรลุความสำเร็จระดับสูงในทุกเส้นทางและสามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างๆได้อย่างง่ายดาย

‘เป็นไปได้หรือไม่ว่านิกายเงาสร้างร่างทารกอมตะขึ้นมาเพื่อให้มันกลืนกินมิติช่องว่างของผู้อมตะ?’

ฟางหยวนตระหนักว่าหากเทพปีศาจจิตวิญญาณสามารถฟื้นคืนสู่ชีวิตและครอบครองร่างทารกอมตะ พัฒนาการของเขาจะรวดเร็วจนน่าตกใจ

เทพปีศาจจิตวิญญาณเป็นคนกระหายเลือด  เขามีท่าไม้ตายอมตะมากมายที่สามารถสังหารผู้อมตะ  เขาจะกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเป้าหมายเพื่อเพิ่มร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าให้กับตนเองและสามารถก้าวข้ามภัยพิบัติต่างๆ

นี่เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงมาก

‘ไม่แปลกใจเลยที่เทพปีศาจจิตวิญญาณประสบความสำเร็จในชีวิตก่อนหน้าของข้า!’

‘ไม่แปลกใจเลยที่สวรรค์พยายามทุกวิถีทางและส่งข้ากลับมาในอดีตเพื่อหยุดยั้งเขา!’

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้  ฟางหยวนหันหน้าไปทางทิศใต้โดยไม่รู้ตัว

มุ่งสู่ภาคใต้

ฟางหยวนรู้ว่ามีอาณาจักรแห่งความฝันขนาดใหญ่อยู่ที่นั่นรวมถึงดวงวิญญาณของเทพปีศาจจิตวิญญาณ มันยังเป้าหมายของอิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆเช่นกัน

‘ระดับความสำเร็จ …อาณาจักรแห่งความฝัน …ภาคใต้ !’ ร่างของฟางหยวนสั่นสะท้านขึ้นเมื่อเขาคิดถึงบางสิ่ง

‘โอกาสในการบ่มเพาะที่ข้าต้องการอยู่ที่นั่น !’

…..

แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะ  ยอดเขาที่หนึ่ง

ค่ายกลวิญญาณยังทำงานอยู่

ท่านหญิงหว่านซูปรากฏตัวต่อหน้าหม่าหงหยุนอีกครั้ง

หม่าหงหยุนเห็นนางและเริ่มกรีดร้อง  “เจ้ามาที่นี่เพื่อทรมานข้าอีกครั้ง  เจ้าต้องการทรมานข้าอีกกี่ครั้ง !”

“ดีที่เจ้ารู้ ” ท่านหญิงหว่านซูยิ้มและผลักบอลสายฟ้าออกไป

“อ๊าก …” หม่าหงหยุนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เขาดิ้นรนอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหมดสติไป

“ระดับการบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง  นอกจากนี้เขายังอดทนได้นานกว่าก่อนหน้าสามสิบส่วน ” ท่านหญิงหว่านซูขมวดคิ้ว

เลือดไหลออกมาจากดวงตาและใบหูของนาง

นี่คือฟันเฟือนจากความล้มเหลวในการหลอมรวม

แต่ท่านหญิงหว่านซูคุ้นเคยกับมันแล้ว  วิธีการรักษาของนางก็รวดเร็วและมีประสิทธิภาพ

“นี่ค่อนข้างลำบาก  ยิ่งหม่าหงหยุนถูกปรับแต่งด้วยบอลสายฟ้ามากเท่าใด  การต่อต้านของเขาก็ยิ่งมากเท่านั้นและมีโอกาสที่ขั้นตอนนี้จะล้มเหลวมากขึ้นเช่นกัน ข้าควรทำอย่างไร ? ข้าต้องเปลี่ยนวิธีการหลอมรวมหรือไม่ ? ไม่ ! หากข้าเปลี่ยนวิธีตอนนี้  ข้าต้องเปลี่ยนเคล็ดลับการหลอมรวมและหาวัสดุในการหลอมรวมใหม่ทั้งหมด กองกำลังภูเขาหิมะไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่ายดังกล่าว !”

ท่านหญิงหว่านซูถอนหายใจและรู้สึกกังวลมาก