เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1188 การทดสอบของปีศาจ

แปลโดย  iPAT  

หลายวันต่อมา

ภาคเหนือ  ถ้ำปีศาจคลั่ง

“หลิวกวนซื่อ  เรารอเจ้าอยู่ !” ปู้อู๋หมิงออกมาต้อนรับฟางหยวนกับชูตู๋

ทั้งสามพูดคุยกันและเดินลึกเข้าไปในถ้ำ

ฟางหยวนพบว่าเส้นทางในครั้งนี้แตกต่างจากก่อนหน้าเล็กน้อย

“เส้นทางในถ้ำปีศาจเปลี่ยนแปลงบ่อยเพียงใด ?” ฟางหยวนถาม

“พวกมันเปลี่ยนแปลงบ่อยขึ้นเรื่อยๆ  ดังนั้นเส้นทางที่เราใช้ก็ต้องเปลี่ยนเช่นกัน  เมื่อเสียงปีศาจดังขึ้น  สัตว์อสูรจะกลายเป็นบ้าคลั่งและทำให้ภูมิประเทศเปลี่ยนไป ” ปู้อู๋หมิงอธิบาย

หลังจากชั่วครู่พวกเขาก็พบเพิ่งซาน

เพิ่งซานตื่นขึ้นจากการหลับใหล  “น้องชู  เจ้ามาแล้ว ”

ดูเหมือนเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชูตู๋

จากนั้นเขาจึงหันหน้าไปทางฟางหยวน  “น้องหลิว  ข้ารู้ความสามารถของเจ้าแล้ว  เรามาพูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลปีศาจคลั่งกันเถอะ ”

ฟางหยวนถาม  “เราจะสร้างข้อตกลงอย่างไร ?”

“เราต้องไปให้ถึงชั้นในสุด  แต่ข้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้โดยง่าย  ข้าไม่สามารถไปพร้อมกับเจ้า ” เพิ่งซานกล่าวอย่างคลุมเครือ

“ตามข้ามา ” ปู้อู๋หมิงนำทางต่อไป

ผู้อมตะทั้งสามยังเดินลึกเข้าไปในถ้ำ

“ในถ้ำแห่งนี้ทางอ้อมเร็วกว่าทางตรง ” ปู้อู๋หมิงยิ้ม

ชูตู๋พยักหน้า  “เมื่อเราไปถึงที่นั่น  อย่าตกใจเกินไป ”

ฟางหยวนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

หลังจากนั้นพวกเขาก็พบกับพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง

แสงทุกเฉกสีส่องประกายออกมาจากดิน  ก้อนหิน  และต้นหญ้า

ฟางหยวนสูดหายใจลึก  “นี่คือพลังงานแห่งเต๋าทั้งหมด  มีเพียงทรัพยากรอมตะกึ่งระดับเก้าเท่านั้นที่สามารถปลดปล่อยแสงชนิดนี้ พวกมันเป็นทรัพยากรอมตะกึ่งระดับเก้าทั้งหมดงั้นหรือ ?”

ปู้อู๋หมิงหัวเราะ  “น้องหลิวกล่าวถูกต้องแต่พลังงานแห่งเต๋าของทรัพยากรเหล่านี้วุ่นวายมาก พวกมันไม่สามารถใช้งาน ”

ชูตู๋ยิ้ม  “ก่อนหน้านี้เมื่อข้าเห็นพวกมันเป็นครั้งแรก  ข้าก็ตกใจเช่นกัน ”

ปู้อู๋หมิงหยุดหัวเราะ  “พลังงานแห่งเต๋าของที่นี่หนาแน่นมาก  บางส่วนของมันยังเหมือนกับท่าไม้ตายเขตแดนอมตะ  นี่ทำให้การเดินทางผ่านมันกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก  น้องหลิว  เจ้าสามารถทดลองด้วยตนเอง ”

ฟางหยวนส่ายศีรษะ  “ผู้อาวุโสปู้อู๋หมิง  ตั้งแต่ท่านเป็นผู้กล่าว  ข้าจะไม่เชื่อท่านได้อย่างไร ? ไม่จำเป็นต้องทดลอง ”

ปู้อู๋หมิงมองชูตู๋และยิ้ม  “น้องหลิวฉลาดกว่าบางคน  ตอนนั้นเขาปฏิเสธที่จะเชื่อข้า  เขาต้องการทดลองด้วยตนเอง  ข้าไม่สามารถหยุดเขา  นั่นทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ”

ชูตู๋ถูจมูก  “ปู้อู๋หมิงกำลังกล่าวถึงข้า  ข้าต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ  อย่าดูแคลนพลังงานแห่งเต๋าของที่นี่  สถานที่แห่งนี้อันตรายมาก  ข้าจะบอกเคล็ดลับแก่เจ้า  พยายามอยู่ใกล้กับพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางสายหลักของเจ้าให้มากที่สุด นั่นจะช่วยให้เจ้าเดินไปข้างหน้าได้ง่ายขึ้น ”

ปู้อู๋หมิงพยักหน้า  “นั่นเป็นเรื่องจริง  ข้าเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกฎ  ข้าต้องพยายามเดินไปในตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกฎอยู่มากที่สุด”

“และข้าบ่มเพาะบนเส้นทางความแข็งแกร่ง  ข้าจำเป็นต้องเดินไปในตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางความแข็งแกร่ง ดังนั้นหลังจากนี้พวกเราจะไม่สามารถช่วยเหลือเจ้า  เจ้าต้องเดนนไปบนเส้นทางของตนเอง ” ชูตู๋กล่าวเตือน

ฟางหยวนพยักหน้า

ปู้อู๋หมิงเริ่มก้าวเท้าออกไปเป็นคนแรก  “ข้าจะไปก่อน  น้องหลิว  คอยดูให้ดี ”

ฟางหยวนตั้งใจดูการเคลื่อนไหวของปู้อู๋หมิงอย่างเต็มที่

ปู้อู๋หมิงก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง  สิบก้าวแรกเขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย  แต่หลังจากนั้นมันเริ่มยากลำบากมากขึ้น  เมื่อ ผ่านไปยี่สิบก้าวการเคลื่อนไหวของเขาเริ่มไม่มั่นคง  หลังจากผ่านไปสามสิบก้าว  ใบหน้าของปู้อู๋หมิงก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ  เขาหยุดเคลื่อนไหวในก้าวที่สี่สิบสอง

ปู้อู๋หมิงถอนหายใจและหันหลังกลับมาทางฟางหยวน  “น้องหลิว  เจ้าตั้งใจดูหรือไม่ ?”

ชูตู๋หัวเราะ  “ปู้อู๋หมิง ! หยุดแสดงละคร  เจ้าไม่สามารถเดินหน้าต่อแต่เจ้ากลับแสดงออกราวกับเป็นห่วงน้องหลิวมากมาย ความจริงก็คือเจ้าหยุดอยู่ตรงนี้ !”

ปู้อู๋หมิงรู้สึกอับอายเมื่อถูกเปิดโปง  เขาตะคอก  “ชูตู๋  เช่นนั้นเจ้าก็แสดงให้ข้าดูว่าเจ้าจะไปได้ไกลกว่าข้าหรือไม่ ?”

ชูตู๋ตะคอกกลับ  “ข้าต้องกลัวงั้นหรือ ? คอยดูให้ดี !”

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยค  เขาก็ก้าวไปข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว

การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วกว่าปู้อู๋หมิงทำให้ฝ่ายหลังแสดงออกด้วยใบหน้าที่มืดมน

แต่ในไม่ช้าชูตู๋ก็ก้าวพลาด  พลังงานแห่งเต๋าใต้ฝ่าเท้าของเขาส่องประกายขึ้นและทำให้ชูตู๋กระอักเลือดออกมาทันที

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในครั้งเดียว  แต่เขายังไม่หยุด  ชูตู๋อดทนต่อความเจ็บปวดและเดินหน้าต่อไปทีละก้าวอย่างยากลำบาก

ในที่สุดเขาก็หยุดอยู่ที่ก้าวที่สี่สิบ

“ข้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับเจ้าได้จริงๆ ” ชูตู๋เช็ดเลือดที่มุมปากและถอนหายใจ

ปู้อู๋หมิงตกใจมาก  เขามองชูตู๋ด้วยดวงตาเบิกกว้าง  “จักรพรรดิอมตะ  เจ้าพัฒนาขึ้นมากจากครั้งก่อน ! ข้ารู้สึกละอายใจนัก  ข้าอยู่ในถ้ำปีศาจคลั่งมานาน  แต่ข้ายังมาได้เพียงสี่สิบสองก้าวเท่านั้น ”

ชูตู๋หัวเราะ  “เอาล่ะ  หยุดประจบข้า  ข้ารู้ว่าเจ้ายังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมด  เจ้าเพียงพยายามกอบกู้ใบหน้าของข้าเท่านั้น ”

ปู้อู๋หมิงไม่ได้ปฏิเสธ  เขาหัวเราะเบาๆ  “แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่พัฒนาการของเจ้าก็เกินกว่าจินตนาการของข้า  เจ้าเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง  เพิ่งซานมองคนไม่ผิดจริงๆ ”

ชูตู๋หัวเราะและโบกมือ  “เอาล่ะ  หยุดคำเยินยอของเจ้า  ต่อไปเรามาดูน้องหลิวกันเถอะ ”

ผู้อมตะทั้งสองหันหน้ามาทางฟางหยวน

ฟางหยวนพยักหน้า  “อย่าหัวเราะเยาะข้าเมื่อข้าทำให้ตนเองอับอาย ”

“น้องหลิว  ผ่อนคลายเถอะ  นี่เป็นครั้งแรกของเจ้า  ให้ความสำคัญกับทุกย่างก้าวและอย่าหมกมุ่นกับจำนวนก้าว ” ปู้อู๋หมิงกล่าว

ชูตู๋หัวเราะ  “ฮ่าฮ่า  อย่ากังวล  น้องหลิว  ข้าจะจดจำสภาพที่น่าสมเพชของเจ้าเอาไว้  ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ข้าเดินมาได้ยี่สิบสองก้าว  หากเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้า  ข้าจะหัวเราะเยาะเจ้าตลอดไป  ฮ่าฮ่าฮ่า ”

ฟางหยวนหัวเราะผสมโรง

แต่ในความเป็นจริงเขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่  ‘ทั้งสองตั้งใจพิสูจน์ความสามารถของข้า ’

‘แม้ชูตู๋จะแนะนำข้าแต่พวกเขาก็ยังไม่มั่นใจในความสามารถของข้า  ดังนั้นปู้อู๋หมิงจึงนำข้ามาที่นี่ ’

‘นี่คือการตรวจสอบรากฐานของข้า ’

‘หากข้าทำผลงานได้แย่เกินไป  พวกเขาอาจไม่ทำข้อตกลงกับข้า !’

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเทพปีศาจไร้ขอบเขตและความลับของชีวิตนิรันดร์ ดังนั้นฟางหยวนจึงตัดสินใจที่จะแสดงผลงานที่ดีให้พวกเขาได้เห็น

ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น  เขาสูดหายใจลึกและยืนอย่างมั่นคงก่อนจะก้าวเท้าออกไป

เขาเลือกตำแหน่งที่มีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงมากที่สุด

แต่ในช่วงเวลาต่อมาการแสดงออกของฟางหยวนกลับเปลี่ยนแปลงไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า ” ชูตู๋สังเกตเห็นการแสดงออกของเขาและหัวเราะออกมา  “น้องหลิว  มองอย่างเดียวไม่มีประโยชน์  เจ้าต้องรู้สึกถึงแรงกดดันถูกต้องหรือไม่ ?”

ฟางหยวนเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดอยู่ภายในแต่เขาไม่ได้แสดงออก

เขาไม่ตอบชูตู๋

หนึ่งก้าว  สองก้าว  สามก้าว  ฟางหยวนเดินไปข้างหน้ามากกว่าสิบก้าวอย่างมั่นคง

ความรู้สึกแปลกประหลาดทวีความรุนแรงมากขึ้น  ‘เกิดสิ่งใดขึ้น ? เหตุใดข้าไม่รู้สึกถึงสิ่งกีดขวาง  ข้าก้าวมามากกว่าสิบก้าวและรู้สึกราวกับกำลังเดินอยู่บนพื้นปกติ ’

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก

ฟางหยวนเดาได้ในไม่ช้าว่าสถานการณ์นี้เกิดจากร่างทารกอมตะของเขา

‘ชูตู๋และปู้อู๋หมิงต้องเผชิญกับแรงกดดันจากความขัดแย้งระหว่างพลังงานแห่งเต๋าที่แตกต่าง’

‘ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกถึงแรงกดดันและยากที่จะก้าวเท้าออกไป ’

‘แต่ข้าแตกต่างจากพวกเขา  พลังงานแห่งเต๋าเหล่านี้ไม่ส่งผลกระทบต่อข้า !’

‘แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาของข้าเท่านั้น  ความจริงอาจไม่เป็นเช่นนั้น ’

ฟางหยวนคิดและเดินต่อไปอีกสองสามก้าว

การแสดงออกของปู้อู๋หมิงและชูตู๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย

‘หลิวกวนซื่อผู้นี้แข็งแกร่งมาก !’ ปู้อู๋หมิงตกใจมาก

‘เขาเดินมาเกือบยี่สิบก้าวแล้วแต่ยังสงบนิ่ง  ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่  ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความยากลำบาก  ข้าต้องทุ่มเทความพยายามทั้งหมด  มันเป็นภาพที่น่าสมเพช !’ ชูตู๋นึกถึงประสบการณ์ของตนเองและรู้สึกประทับใจในตัวฟางหยวนมากขึ้น

ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยง  ‘อยาบอกว่าหลิวกวนซื่อผู้นี้เป็นอัจฉริยะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงที่กระทั่งเก่งกาจกว่าข้าเมื่อเปรียบเทียบกับความสำเร็จบนเส้นทางความแข็งแกร่งของข้า ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของเขาอยู่ในระดับใดกันแน่?’

หลังจากชั่วครู่ฟางหยวนแสร้งหอบหายใจราวกับว่าเขาเหนื่อยมาก

แต่การแสดงออกของเขาเปรียบเทียบกับครั้งแรกของชูตู๋และปู้อู๋หมิง  มันยังต่างกันมาก

ในที่สุดฟางหยวนก็หยุดที่ก้าวที่ยี่สิบและยิ้ม  “ข้าเกือบจะถึงตำแหน่งเดียวกับพี่ชู ”

ชูตู๋มองฟางหยวนอย่างมีความหมาย  “น้องหลิว  เจ้ายังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมด ”

ฟางหยวนเผยรอยยิ้มขมขื่น  “ข้าแทบจะไม่สามารถก้าวต่อไป  หากข้าก้าวต่อไป  ข้าอาจกระอักเลือดออกมา ”

รอยยิ้มของชูตู๋ดูขมขื่นยิ่งกว่า  “ข้าจะไม่โกหกเจ้า  ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่  ข้าเริ่มกระอักเลือดตั้งแต่ก้าวที่สิบ !”