เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1265 ม้าปีศาจฝันร้าย

แปลโดย  iPAT  

หลังจากฟางหยวนกำจัดฝูงปลาหมึกยักษ์  ฝูงวานรก็ปรากฏขึ้น

ต่อจากฝูงวานรยังมีฝูงอสรพิษเพลิง

‘ฝูงสัตว์อสูรเหล่านี้เคยอยู่ภายใต้การควบคุมของกองกำลังพันธมิตรผีดิบมาก่อน ตัวอย่างเช่นฝูงปลาหมึกยักษ์เป็นสัตว์อสูรของนักรบมังกรเย่ชา ’

‘เมืองคลื่นทมิฬยังอยู่รอดมาถึงตอนนี้  ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สัตว์อสูรเหล่านี้จะยังอยู่  นอกจากนั้นพิจารณาถึงท่าไม้ตายอมตะของไห่ลั่วหลัน  อาจมีวิญญาณอมตะอยู่เช่นกัน ’

‘หากเป็นเช่นนั้นข้าต้องประเมินพลังการต่อสู้ของอิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะทำความเข้าใจท่าไม้ตายอมตะได้ในเวลาสั้นๆ และยังมีปัญหาเกี่ยวกับความขัดแย้งของพลังงานแห่งเต๋า ’

ฟางหยวนวิเคราะห์สถานการณ์ขณะต่อสู้

เป็นเพียงเวลานี้ที่ฝูงม้าที่มีเขาเหมือนแกะหนึ่งคู่อยู่บนศีรษะปรากฏตัวขึ้น

‘หือ ? ม้าปีศาจฝันร้าย  สัตว์อสูรเดียวดายบนเส้นทางแห่งความฝัน !’

ฟางหยวนตะลึง

‘ดูเหมือนม้าปีศาจฝันร้ายจะปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่ยุคนี้ …’

‘ยิ่งไปกว่านั้น  มันยังมีมากมาย !’

ฟางหยวนมีความสุข

ม้าปีศาจฝันร้ายเป็นสัตว์อสูรบนเส้นทางแห่งความฝัน  พวกมันหายากมากกระทั่งในชีวิตแรกของฟางหยวน

ยุคสมัยเปลี่ยน  มนุษย์เปลี่ยน  โลกก็เปลี่ยน

วัสดุในการหลอมรวมวิญญาณมากมายสูญหายไปตามกาลเวลา  เส้นทางความแข็งแกร่งและเส้นทางแห่งพลังปราณตกต่ำลง  ในทำนองเดียวกันทรัพยากรชนิดใหม่ก็ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เส้นทางแห่งความฝัน !

เส้นทางสายนี้พึ่งเริ่มต้น  ตอนนี้กองกำลังใหญ่ทั้งหมดกำลังค้นคว้าเกี่ยวกับมัน  แม้พวกเขาจะได้รับกำไรบ้าง  แต่พวกมันก็ยังเป็นส่วนเล็กๆเท่านั้น

หลังจากผ่านไปไม่กี่ร้อยปี  ทรัพยากรบนเส้นทางแห่งความฝันจะเริ่มปรากฏขึ้น  ม้าปีศาจฝันร้ายเป็นหนึ่งในนั้น

ฟางหยวนเคยคิดว่าม้าปีศาจฝันร้ายยังไม่ถือกำเนิดขึ้นในยุคนี้  แต่การปรากฏตัวของพวกมันทำให้ฟางหยวนตระหนักว่าเขาคิดผิด

‘ดีที่ข้าคิดผิด ! ข้าต้องจับม้าปีศาจฝันร้ายมาให้ได้ !’ ฟางหยวนมีความสุขมาก

สัตว์อสูรบนเส้นทางแห่งความฝันหมายถึงสิ่งใด ?

มันหมายถึงวัสดุในการหลอมรวมวิญญาณบนเส้นทางแห่งความฝันจำนวนมาก !

เหตุใดฟางหยวนจึงต้องเข้าไปในอาณาจักรแห่งความฝันของตนเอง ?

เพราะเขาต้องการรวบรวมทรัพยากรบนเส้นทางแห่งความฝัน !

หากฟางหยวนมีม้าปีศาจฝันร้าย   เขาสามารถใช้เนื้อของพวกมันหลอมรวมวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝันจำนวนมากหรืออาจกระทั่งสามารถหลอมรวมวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งความฝัน!

ฟางหยวนไม่สามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันได้มากนักในการสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันที่ภาคใต้เพราะเหตุใด?

มันไม่ใช่เพราะเขามีวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝันไม่เพียงพองั้นหรือ?

‘ม้าปีศาจฝันร้ายเหล่านี้ต้องเป็นของข้า !’

ฟางหยวนเริ่มจับม้าปีศาจฝันร้าย

มังกรดาบบรรพกาลรวดเร็วมาก  มันเคลื่อนที่ไปรอบๆฝูงม้าปีศาจฝันร้ายโดยปราศจากสิ่งกีดขวาง

ฟางหยวนพยายามทุบม้าปีศาจฝันร้ายให้หมดสติและโยนพวกมันเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

อย่างไรก็ตามนิกายเงาได้เตรียมแผนการบางอย่างเอาไว้เช่นกัน

ฟางหยวนพยายามอย่างหนักแต่เขากลับไม่สามารถจับม้าปีศาจฝันร้ายอย่างมีชีวิต อย่างมากที่สุดเขาก็สามารถสังหารพวกมันและเก็บศพเท่านั้น

แต่ถึงกระนั้นฟางหยวนก็เก็บเกี่ยวได้มากมาย

หลังจากกำจัดฝูงม้าปีศาจฝันร้าย  ฟางหยวนยังกวาดล้างฝูงสัตว์อสูรอีกสามฝูง  ท่ามกลางพวกมันมีสัตว์อสูรบรรพกาลรวมอยู่ด้วย

แต่พวกมันไม่ใช่ภัยคุกคามของฟางหยวนอีกต่อไป

หลังจากไม่นานฟางหยวนก็สามารถกวาดล้างฝูงสัตว์อสูรทั้งหมดของเมืองคลื่นทมิฬ เขายังทำลายค่ายกลวิญญาณที่ปกป้องเมืองคลื่นทมิฬเอาไว้อีกด้วย

อย่างไรก็ตามทั้งหมดทำให้เขาใช้เวลาไปค่อนข้างมากและทำให้กลุ่มของอิงอู๋เซี่ยมีเวลาหลบหนี

ผมที่หกถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพื่อหยุดฟางหยวนเช่นเดียวกับซื่อหนิว

การบ่มเพาะของผมที่หกไม่สามารถเปรียบเทียบกับซื่อหนิวแต่เขามีข้อได้เปรียบมากกว่า

เขามองฟางหยวนอย่างไม่เกรงกลัว  “เจ้ากล้าฆ่าข้าหรือไม่ ?”

“มีประโยชน์ใดในการฆ่าเจ้า  เมื่อข้ากำจัดอิงอู๋เซี่ย  ข้าจะปล่อยให้เจ้าตกอยู่ในความสิ้นหวังและความทุกข์ทรมาน ” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มชั่วร้ายขณะที่ร่างมังกรดาบบรรพกาลของเขาบินออกจากโลกใต้บาดาล

ผมที่หกถูกทิ้งไว้กับเมืองคลื่นทมิฬที่ถูกทำลาย

ภาคเหนือกว้างใหญ่มาก  แม้จะมีค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ  แต่แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะก็อยู่ไกลมาก

กลุ่มของอิงอู๋เซี่ยไม่สามารถใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศได้อย่างต่อเนื่อง ดังนั้นฟางหยวนจึงตามพวกเขาทันอีกครั้ง

“คราวนี้มาดูกันว่าผู้ใดจะมาช่วยพวกเจ้า !” มังกรดาบบรรพกาลพุ่งเข้าไป

นำวิญญาณสู่ความฝัน !

อิงอู๋เซี่ยกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของเขา

ฟางหยวนถูกโจมตีอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามอาณาจักรแห่งความฝันครั้งนี้ค่อนข้างยาก  เขาต้องใช้เวลาสักพักก่อนจะสามารถกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“เกิดสิ่งใดขึ้น ?” ฟางหยวนสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ

อิงอู๋เซี่ยหัวเราะ  “ก่อนหน้านี้ข้าสละม้าปีศาจฝันร้ายทั้งหมด  เจ้าคิดว่าทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งความฝันเป็นเรื่องง่ายดายงั้นหรือ? ให้ข้าแนะนำเจ้า  อย่าติดตามพวกเรา  มิฉะนั้นแม้เจ้าจะมีอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด  เจ้าก็ยังต้องตาย ”

“ฮืม  เจ้าเล่ห์นัก !” ฟางหยวนพ่นลมหายใจออกมา

ไม่ว่าอิงอู๋เซี่ยจะมีเจตนาใด  ไม่ว่ามันจะเป็นการข่มขู่หรือเรื่องจริง  ฟางหยวนก็ตัดสินใจหยุดไล่ล่าพวกเขาในเวลานี้

อาณาจักรแห่งความฝันรบกวนเขาตลอดเวลา  เขาต้องคลี่คลายความฝันทั้งหมด  ด้วยวิธีนี้เขาจึงจะได้รับอิสระและปราศจากความกังวล

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันเป็นปัญหาที่ยุ่งยาก แม้ฟางหยวนจะมีท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝัน  แต่เขาก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยความพยายามเพียงครั้งเดียวและต้องผ่านอาณาจักรแห่งความฝันซ้ำๆ

ภายในอาณาจักรแห่งความฝัน

ภาคใต้  รุ่งเช้า

น้ำค้างและชั้นหมอกหนาทึบทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกหดหู่ใจ

ขบวนสินค้าหยุดเดินทาง  หมอกหนาทึบบนภูเขาอาจทำให้เกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด

ฟางหยวนนั่งอยู่ข้างเตียงที่เรียบง่าย

ผู้ใช้วิญญาณเคราหนานอนอยู่บนเตียงในสภาพใกล้ตาย

“ฟางหยวน  ขอบใจเจ้ามากสำหรับสมุนไพร ” ผู้ใช้วิญญาณเคราหนากล่าวด้วยเสียงที่อ่อนแรง

ฟางหยวนสะอื้น  “ลุงเครา  ท่านจะดีขึ้น ”

ผู้ใช้วิญญาณเคราหนาส่ายศีรษะ  “ข้าจะไม่รู้อาการบาดเจ็บของตนเองได้อย่างไร ? เด็กน้อย  อย่าร้องไห้  การร้องไห้ไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเรา ”

“ข้าเคยเป็นเด็กเหมือนเจ้าและมีความฝันอันยิ่งใหญ่ ”

“น่าเสียดายที่พรสวรรค์ของข้าแย่มาก  ในที่สุดข้าก็จมอยู่ในจุดนี้ ”

“ฮ่าฮ่า  โลกใบนี้ใหญ่โตเกินไป  ขณะที่พวกเราเล็กเกินไป ”

“เมื่อข้ายังเด็ก  ข้าอยากเป็นวีรบุรุษเหมือนตัวตนในตำนานของฝ่ายธรรมะ  เมื่อข้ายังเด็ก  ข้าอยากเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน  เมื่อข้าโตเป็นผู้ใหญ่  ข้าพอใจกับการเป็นผู้อาวุโสของตระกูล  เมื่อข้ากลายเป็นชายวัยกลางคน  ข้าถูกเนรเทศออกจากตระกูล  ข้ารู้สึกว่าตนเองสามารถอยู่ได้ด้วยตัวข้าเอง  ข้าพอใจกับการเลี้ยงดูวิญญาณและตัวข้าเอง ”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้ข้าต้องการสิ่งใด ?”

ฟางหยวนกล่าวเบาๆ  “มันคือสิ่งใด ?”

“ข้าเพียงต้องการนอนอยู่ในห้องที่เงียบสงบและค่อยๆนึกถึงอดีตจนกว่าความตายจะมาเยือน” ผู้ใช้วิญญาณเคราหนาแสดงท่าทีเย้ยหยันตนเอง

“ข้าควรออกไปหรือไม่ ?” ฟางหยวนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

“ออกไปเถอะ  ปล่อยข้าไว้คนเดียว  ข้าไม่ต้องการให้ผู้ใดเห็นข้าตาย ” ผู้ใช้วิญญาณเคราหนากล่าว

ฟางหยวนยืนขึ้นอย่างช้าๆและลังเลที่จะเดินออกจากประตู

ผู้ใช้วิญญาณเคราหนากล่าวอีกครั้ง  “เจ้าเคยอ่านตำนานมนุษย์คนแรกบทที่เล่าเรื่องของมนุษย์จิ๋วที่เดินออกมาจากเหวธรรมดาหรือไม่?”

“พวกเราต่างเป็นมนุษย์จิ๋วและพวกเราต่างต้องการเดินออกจากเหวธรรมดา”

“ฟางหยวน  เจ้าต้องเดินหน้าต่อไป ”

“มีชีวิตอยู่ต่อไป  สู้ต่อไป ”

“น่าเสียดายที่วิญญาณทั้งหมดของข้าถูกทำลายไปในการต่อสู้  นี่เป็นคำแนะนำและเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ข้าสามารถมอบให้เจ้า  สำหรับพวกเราตัวตนที่เล็กจิ๋ว  การร้องไห้ไม่มีประโยชน์  ไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงตะโกนของพวกเรา  พวกเราทำได้เพียงอดทนและดูแลตนเองเท่านั้น ”

“จงพากเพียรจนกว่าเจ้าจะบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และกลายเป็นคนที่ไม่ธรรมดา มิฉะนั้นก็จงยอมรับความตาย ”