เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1283 ความลับของแม่น้ำหวนคืน

แปลโดย  iPAT  

‘ข้าจะล้มเหลวหรือไม่ ?’ ฟางหยวนยังว่ายอยู่ในแม่น้ำ  เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน  หัวใจของเขาจมดิ่งลง  ‘ไม่  จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย  ข้ายังมีโอกาส  ข้าไม่สามารถยอมแพ้ !’

“ก้าวสุดท้าย !” ไป่เฉินเทียนกรีดร้อง

กลุ่มผู้อมตะแทบไม่กล้าหายใจ  พวกเขารู้สึกประหม่ามากกับช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่นี้

“ท่านปู่เหมา  เตรียมช่วยหม่าหงหยุนกันเถอะ  เราจะต่อสู้และนำพวกเขาจากไป !” ผู้อมตะดำส่งสัญญาณเตือนพังพอนหางสุนัข

แต่ฝ่ายหลังกลับตอบว่า  “ไม่จำเป็น ”

“ท่านปู่เหมา  ท่านหมายความว่าอย่างไร ?” ผู้อมตะดำรู้สึกมึนงง

เพราะตอนนี้หม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนไปถึงก้าวสุดท้ายแล้ว

ขาซ้ายของเขายังอยู่ในแม่น้ำหวนคืนขณะที่เท้าขวาลอยอยู่กลางอากาศและกำลังจะก้าวออกจากแม่น้ำ

ตอนนี้ไม่มีผู้ใดสามารถหยุดหม่าหงหยุนได้อีก  เว้นเพียงจ้าวเหลียนหยุนจะกลายเป็นบ้าหรือหม่าหงหยุนจะยอมแพ้

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น

หม่าหงหยุนก้าวไปข้างหน้า

เขาเหยียบน้ำ

“จ๋อม !”

ด้วยเสียงอันแผ่วเบา

“เหตุใดถึงมีน้ำ ?” หม่าหงหยุนตกตะลึง  จ้าวเหลียนหยุนก็มึนงงเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้หม่าหงหยุนอยู่ที่ก้าวสุดท้ายก่อนจะสามารถออกจากแม่น้ำ

แต่ตอนนี้หม่าหงหยุนกลับยังอยู่ในแม่น้ำหวนคืน

“นี่ เป็นไปได้อย่างไร ?” หม่าหงหยุนรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ  เขากัดฟันและก้าวต่อไป

เป็นเช่นก่อนหน้าอีกครั้ง  เขายังอยู่ในแม่น้ำ

กลุ่มผู้อมตะตะลึง

มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ?

นี่มันไร้ยางอายเกินไปแล้ว !

“ฮ่าฮ่าฮ่า ” เหมาหลี่ชิวหัวเราะเสียงดัง  “ช่างสนุกนัก  สนุกเกินไปแล้ว  ดูหน้าพวกเจ้าสิ  ฮ่าฮ่าฮ่า  นี่มันตลกเกินไปจริงๆ ”

การแสดงออกของกลุ่มผู้อมตะเปลี่ยนแปลงไป

ผู้อมตะดำตระหนักได้ทันทีว่าเหมาหลี่ชิวแน่ใจว่าหม่าหงหยุนจะไม่สามารถออกจากแม่น้ำหวนคืน นั่นคือเหตุผลที่มันสามารถสงบจิตใจและไม่พยายามที่จะช่วยพวกเขา

“ท่านปู่เหมา  เกิดสิ่งใดขึ้น ?” ผู้อมตะคลื่นสมุทรร้อนใจถาม

“ฮ่าฮ่าฮ่า  เจ้าโง่  ดูหน้าเจ้าสิ !” เหมาหลี่ชิวหัวเราะและแสดงออกอย่างมีความสุข

“แม่น้ำหวนคืนเป็นเช่นนี้ !”

“มันมีส่วนต้นน้ำและปลายน้ำ  แต่เป็นไปไม่ได้ที่คนผู้หนึ่งจะออกจากแม่น้ำหวนคืนจากทางต้นน้ำ  เพราะแม่น้ำหวนคืนไม่มีจุดสิ้นสุด  ทุกย่างก้าวที่พวกเจ้าเดินไป  แม่น้ำหวนคืนจะสร้างส่วนต่อขยายขึ้นใหม่เสมอ ”

“ในตำนาน  มนุษย์คนแรกต้องการช่วยบุตรชายของเขา  แต่วิญญาณชะตากรรมกำหนดชีวิตและความตายของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเอาไว้แล้ว คนตายจะมีชีวิตที่สองได้อย่างไร ? นั่นเป็นการขัดต่อกฎของสวรรค์พิภพ  ดังนั้นวิญญาณสติปัญญาจึงไม่ได้บอกความลับของแม่น้ำหวนคืนแก่มนุษย์คนแรก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า  นี่มันตลกเกินไปแล้ว  ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะเจอเรื่องน่าขันเช่นนี้ !”

เหมาหลี่ชิวกล่าวและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

มันกลิ้งไปบนพื้นและตบท้องของตนเอง

การแสดงออกของของกลุ่มผู้อมตะเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์

นี่เป็นความลับจากอดีตอย่างแท้จริง

“นี่หมายความว่าในตำนาน  วิญญาณสติปัญญาวางกับดักมนุษย์คนแรกงั้นหรือ ?”

“มนุษย์คนแรกล้มเหลวในก้าวสุดท้าย  แต่ความจริงก็คือไม่มีก้าวสุดท้ายเพราะแม่น้ำหวนคืนไม่มีจุดสิ้นสุด”

“นี่เป็นแผนการของวิญญาณสติปัญญา !”

“เดี๋ยว ! นั่นหมายความว่าหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนจะติดอยู่ในแม่น้ำหวนคืนตลอดไปงั้นหรือ?”

บางคนเตือน

กลุ่มผู้อมตะมองกลับไปที่แม่น้ำ

แต่ครั้งนี้พวกเขาไม่สนใจหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน  พวกเขามองฟางหยวนที่อยู่ด้านหลัง

ฟางหยวน !

เขายังไม่ยอมแพ้  เขายังพยายามเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

“หลิวกวนซื่อผู้นี้ไม่ถูกกวาดออกมา  เขายังพยายามและเข้าใกล้หม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนมากขึ้นเรื่อยๆ!”

“นั่นหมายความว่าด้วยความเร็วของเขา  เขาจะสามารถไล่ตามหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยันได้อย่างแน่นอน ?”

“หลิวกวนซื่อมีพลังการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา  การต่อสู้ก่อนหน้านี้สามารถบอกทุกสิ่ง  เขาต่อสู้กับท่านไป่เฉินเทียนได้อย่างเท่าเทียมในแม่น้ำหวนคืน !”

ผู้อมตะหลายคนคาดเดา

ในแม่น้ำหวนคืนเหลือเพียงสามคนคือฟางหยวน  หม่าหงหยุน  และจ้าวเหลียนหยุน

ผู้อมตะที่อยู่ด้านนอกแม่น้ำหวนคืนถูกกวาดออกมาและไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าไปอีก

‘บัดซบ ! ความหวังเดียวในตอนนี้คือหลิวกวนซื่องั้นหรือ ?’ ไป่เฉินเทียนคิดขณะที่หน้าผากปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อ

เขาแจ้งเตือนหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน  “เดินช้าๆ  อย่ารีบร้อน  ตราบเท่าที่พวกเจ้ารักษาความเร็วในปัจจุบัน  พวกเจ้าจะสามารถอยู่ในแม่น้ำหวนคืนต่อไป !”

ไป่เฉินเทียนเคยต่อสู้กับฟางหยวน  เขาเข้าใจความแข็งแกร่งของฟางหยวนเป็นอย่างดี

ในประเด็นนี้สามารถพิสูจน์ได้จากอาการบาดเจ็บของอิงอู๋เซี่ย  เขาเป็นผีดิบอมตะและได้รับความช่วยเหลือจากราชันภูเขาม่วง  แต่เขายังอยู่ห่างจากความตายเพียงก้าวเดียว

ดังนั้นหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนจึงต้องหลีกเลี่ยงฟางหยวน

พวกเขาต้องยื้อเวลาจนกว่าฟางหยวนจะไม่สามารถอดทนและถูกกวาดออกไป

นี่เป็นความหวังเดียวของผู้อมตะภาคกลาง

แต่ฟางหยวนยังว่ายต่อไปข้างหน้า  เขาไม่เร็ว  แต่หากเปรียบเทียบกับหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนที่ช้าเหมือนเต่า  ฟางหยวนเหมือนจรวด

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ยืนขึ้นจากแม่น้ำ  เขาอยู่ห่างจากหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนเพียงร้อยก้าว

ปีศาจอมตะเซี่ยหูเร่งกล่าว  “ดีมาก  หลิวกวนซื่อ  จับพวกเขา  แล้วเจ้าสามารถขอสิ่งใดก็ได้จากข้า  เมื่อเจ้ามอบพวกเขาให้ข้า  เจ้าจะกลายเป็นพันธมิตรของข้า  ผู้ใดที่พยายามจัดการเจ้าต้องเผชิญหน้ากับข้าเซี่ยหู !”

เว่ยหลิงหยางตะลึง  เขาเร่งกล่าวเช่นกัน  “หลิวกวนซื่อ  เราคือสิบนิกายโบราณของภาคกลางและเป็นสมาชิกของวังสวรรค์  หากเจ้าสามารถปกป้องพวกเขา  เจ้าสามารถเข้าร่วมกับภาคกลาง  เราสามารถเปลี่ยนมิติช่องว่างของเจ้าและทำให้เจ้ากลายเป็นผู้อมตะภาคกลาง หลังจากทำความดีความชอบครั้งนี้  ภาคกลางจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง  ไม่ว่าปีศาจอมตะเซี่ยหูจะมอบสิ่งใดให้เจ้า  เราสามารถให้เจ้าได้มากกว่าหลายสิบเท่า !”

“ฮืม ! หลิวกวนซื่อ  แม้เจ้าจะไม่มีสายเลือดตระกูลฮวงจิน  ตราบเท่าที่เจ้าปกป้องหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนและมอบพวกเขาให้กับถ้ำสวรรค์นิรันดร เราจะอนุญาตให้เจ้าเป็นผู้อาวุโสสุงสุดนอก  การเข้าร่วมกับถ้ำสวรรค์นิรันดรจะทำให้เจ้าได้รับผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด เจ้าจะก้าวเข้าสู่ฝ่ายธรรมะของภาคเหนือ  ไม่ใช่เส้นทางสายปีศาจ  ไม่เพียงพวกเรา  แต่ทุกเผ่าของตระกูลฮวงจินจะต้อนรับเจ้า !” ผู้อมตะคลื่นสมุทรนำเสนอเช่นกัน