เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1329 การตอบสนองของฟางหยวน

แปลโดย  iPAT   

พื้นที่ตระกูลจื่อ  ในห้องทำงาน

จื่อลิ่วถูกเรียกตัวเข้าพบและหลังจากได้รับคำสั่งจากจื่อซาน  เขากล่าวด้วยท่าทางอึดอัดใจ  “นายท่าน  นั่นจะดีหรือ ? ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจื่อของเราและตระกูลวู …ยังค่อนข้างดี  อย่างน้อยในสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลวู  ตระกูลจื่อก็ควรรักษาความเป็นกลางเอาไว้ ”

“แล้วอย่างไร ? ตระกูลอื่นสามารถเคลื่อนไหว  แล้วเหตุใดตระกูลจื่อจะไม่สามารถ !” จื่อซานเริ่มโกรธ

จื่อลิ่วคิด  ‘ท่านจื่อซานเป็นเหมือนข่าวลือจริงๆ  ข้าควรทำอย่างไร ?’

จื่อลิ่วกล่าวต่อด้วยความกังวล  “ข้าเข้าใจอารมณ์ของนายท่าน  แต่ที่นี่  เรามีภารกิจที่ต้องร่วมมืออย่างใกล้ชิดกับตระกูลวู  หากเราตัดขาดอย่างกะทันหัน …”

จื่อซานตระหนักถึงบางสิ่ง

“โอ้ ”

“เจ้ากำลังกล่าวถึงธุรกิจซื้อขายโอกาสงั้นหรือ ?”

จื่อลิ่วพยักหน้า  “นายท่านฉลาดมาก ”

ตระกูลวูทำธุรกิจซื้อขายโอกาสเพื่อหารายได้  แต่เหตุใดตระกูลจื่อถึงมองข้ามการกระทำของพวกเขา ?

ค่ายกลวิญญาณนี้เป็นของกองกำลังใหญ่ทั้งหมดของภาคใต้  แต่มันถูกจัดตั้งขึ้นโดยผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของตระกูลจื่อ

แม้ตระกูลจื่อจะสนับสนุนวิญญาณอมตะเพียงเล็กน้อย  แต่พวกเขายังมีอิทธิพลมากในค่ายกลวิญญาณนี้

ดังนั้นตระกูลวูจึงต้องนำตระกูลจื่อเข้าร่วมในธุรกิจซื้อขายโอกาส  หากพวกเขาไม่เข้าร่วม  ธุรกิจนี้จะไม่สามารถดำเนินการได้

จื่อซานลอบถอนหายใจและคิด  ‘ไม่แปลกใจเลยที่ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งเคยกล่าวว่าเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจจิตใจของผู้คน เห้อ …จื่อลิ่วเป็นคนของตระกูลจื่อ  แต่เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว  เขายังไม่ยืนอยู่ข้างข้า ’

ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมน  เป็นเรื่องยากที่จะแก้ปัญหานี้

เขาต้องการล้มฟางหยวนในที่สาธารณะแต่เขาพบอุปสรรค์ตั้งแต่แรกเริ่ม  แล้วตอนนี้เขาควรทำอย่างไร ?

เขามาที่นี่อย่างกะทันหันและรู้จักผู้อมตะตระกูลจื่อน้อยมาก  โดยปกติเขาจะปิดประตูฝึนตนอยู่อย่างเงียบๆ  อิทธิพลในตระกูลจื่อของเขาค่อนข้างอ่อนแอและอาจกล่าวได้ว่าเขามีอิทธิพลน้อยที่สุดในบรรดาผู้อมตะระดับเจ็ดทั้งหมด

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่  แม้เขาจะเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด  แต่เขาก็ไม่สามารถออกคำสั่งจื่อลิ่วได้อย่างสมบูรณ์

อารมณ์ของจื่อลิ่วค่อนข้างแย่  การต่อต้านผู้อมตะระดับเจ็ดโดยเฉพาะคนที่เป็นความหวังของตระกูลในอนาคต นี่ทำให้เขารู้สึกไม่ดี

อย่างไรก็ตามคนระดับต่ำกว่ามักมีวิธีเอาตัวรอดเป็นของตนเอง

จื่อลิ่วคิดก่อนกล่าว  “นายท่าน  ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการทำเรื่องนี้ในนามของนายท่าน  มันเป็นเพียงว่าสถานะของท่านสูงส่งเกินไป  เรื่องนี้จะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวง  ข้าคิดว่าเราควรแจ้งให้ท่านจื่อกุ้ยรับทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอันดับแรก เขาเป็นผู้นำของที่นี่  เราควรฟังความคิดเห็นของเขา  ท่านคิดอย่างไร ?”

น้ำเสียงของจื่อลิ่วอ่อนน้อมและสุภาพมาก

จื่อซานพยักหน้าเห็นด้วย  “เอาล่ะ  มาดูกันว่าท่านจื่อกุ้ยจะว่าอย่างไร ?”

จื่อกุ้ยขมวดคิ้วเมื่อได้รับรายงานจากจื่อลิ่ว  การทะเลาะวิวาทเพราะผู้หญิงไม่ทำให้ผู้ใดรู้สึกดี

แน่นอนว่ามันทำให้จื่อกุ้ยรู้สึกลำบากใจ

ด้านหนึ่ง  เขาต้องแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของตระกูลจื่อที่อยู่เบื้องหลังจื่อซาน

ในทางกลับกัน  หากพวกเขาทำเรื่องนี้จริงๆ  มันจะไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอีกต่อไปแต่จะเป็นเรื่องการเมืองที่อาจส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลวูกับตระกูลจื่อ

นี่คือโลกของผู้แข็งแกร่ง

ดังนั้นการเมืองจึงถูกกำหนดโดยบุคคล

จื่อซานและวูอี้ไห่มีสถานะสูงมากทั้งคู่  ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาก็คือความขัดแย้งระหว่างตระกูล

นี่ไม่ใช่การกล่าวเกินจริง

‘โดยเฉพาะตระกูลวู  พวกเขากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก  หากตระกูลจื่อร่วมสร้างปัญหาให้กับพวกเขา  มันจะทำลายความเป็นกลางของตระกูลจื่อและมันจะทำให้ชื่อเสียงของเราตกต่ำลงด้วยการเตะขัดขาบางคนให้ล้มลง นี่จะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเลวร้ายลงไปอีกและจะส่งผลเสียต่อผลประโยชน์ของตระกูลจื่อ’

‘แต่ข้าก็ต้องเอาใจจื่อซานเช่นกัน …’

จื่อกุ้ยครุ่นคิดก่อนจะส่งข้อความถึงจื่อซาน  “เราไม่สามารถทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่  มิฉะนั้นผลกระทบของมันจะเลวร้ายมาก  แม้เราจะชนะ  แต่เราก็จะกลายเป็นตัวตลก  เราควรจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว  อย่างไรก็ตาม เจ้าสามารถบอกเทพธิดาซื่อหลิวเกี่ยวกับสถานการณ์ของวูอี้ไห่  หากเจ้าสามารถขอให้นางเป็นพยาน  วูอี้ไห่ย่อมไม่กล้ากระทำการไร้ยางอายอย่างแน่นอน ”

จื่อซานตบต้นขาของตนเองและตะโกน  “เป็นความคิดที่ดี !”

จื่อกุ้ยเผยรอยยิ้มพึงพอใจกับตนเองเล็กน้อย

จื่อซานเร่งส่งวิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูลไปหาเฉียวซื่อหลิว

‘ตอนนี้เทพธิดาซื่อหลิวรู้เรื่องนี้แล้ว  นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างสุภาพบุรุษ ’

‘ข้าต้องรีบทำภารกิจของวูอี้ไห่ให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด !’

‘นี่คือความสามารถพิเศษของข้า  ข้าจะแพ้ไม่ได้ !’

แรงกดดันมหาศาลกลายเป็นแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับจื่อซาน

เขาเริ่มจดจ่ออยู่กับปัญหา

‘นี่เป็นส่วนหนึ่งหรือไม่ ?’

‘มันมีความสัมพันธ์เล็กน้อยกับส่วนก่อนหน้านี้ ’

‘มีแนวโน้มว่าค่ายกลวิญญาณทั้งหมดจะถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ  หากข้าเห็นค่ายกลวิญญาณทั้งหมด  มันจะง่ายกว่านี้  ตอนนี้ข้าสามารถอนุมานได้จากสิ่งที่มีอยู่เท่านั้น ’

เราเริ่มปวดหัว

จื่อซานเริ่มใช้ทักษะของเขา

มันก็คือค่ายกลวิญญาณ !

เขาเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งค่ายกลที่ได้รับการสั่งสอนมาโดยผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของตระกูลจื่อ

ค่ายกลวิญญาณนี้ใช้วิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งปัญญาเป็นแกนกลางขณะที่ใช้วิญญาณอมตะดวงหนึ่งเป็นส่วนหนุนเสริม

โดยทั่วไปไม่ว่าจะเป็นท่าไม้ตายอมตะหรือค่ายกลวิญญาณอมตะ  ทั้งสองจะใช้วิญญาณอมตะเป็นแกนกลางและวิญญาณระดับมนุษย์เป็นส่วนสนับสนุน อย่างไรก็ตามค่ายกลวิญญาณนี้กลับทำสิ่งตรงข้าม

วิญญาณอมตะที่ใช้สนับสนุนเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งวารีชื่อหยาดเหงื่อ

ชื่อของค่ายกลวิญญาณนี้คือหยาดเหงื่อแห่งปัญญา  มันค่อยๆทำงานหลังจากได้รับพลังงานอมตะจากจื่อซาน

แสงสว่างส่องประกายระยิบระยับขณะที่กลิ่นหอมและกลิ่นเหม็นลอยคละคลุ้งขึ้นพร้อมกัน

กลิ่นที่รุนแรงค่อยๆควบแน่นและกลายเป็นหมอกควันลอยปกคลุมใบหน้าของจื่อซานเอาไว้

เป็นเวลาสามวันสามคืนที่จื่อซานไม่ได้พักผ่อนและยังครุ่นคิดต่อไป

ในที่สุดกลุ่มหมอกควันก็สลายหายไปพร้อมกับค่ายกลวิญญาณ  วิญญาณส่วนใหญ่ถูกทำลาย  มันเหลือเพียงสิบส่วนเท่านั้น

ใบหน้าของจื่อซานกลายเป็นซีดขาว  ร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

แต่ดวงตาของเขายังส่องประกายเจิดจ้า

เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะเสียงดัง  “ฮ่าฮ่าฮ่า  ในที่สุดข้าก็แก้ปัญหานี้ได้สำเร็จ  ข้าจะดูว่าเจ้าจะแสดงออกอย่างไร  วูอี้ไห่ !”

หลังจากนั้นไม่นานฟางหยวนก็ได้รับจดหมาย

“โอ้  เขาฉลาดขึ้นแล้ว  ใช้เฉียวซื่อหลิวสร้างปัญหาให้ข้างั้นหรือ ?”

“น่าเสียดายที่เป้าหมายของข้าไม่ใช่นาง  การคุมคามเล็กน้อยนี้ไม่มีความหมายต่อข้า ”

ฟางหยวนชื่นชมอีกครั้ง

“น่าสนใจ  น่าสนใจ  วิธีแก้ปัญหานี้เป็นวิธีที่ดีจริงๆ ”

“แต่เหตุใดข้าถึงคิดไม่ออก ?”

เส้นทางแห่งค่ายกลกว้างใหญ่ไพศาล  มรดกที่ฟางหยวนได้รับเป็นเพียงมรดกระดับมนุษย์  เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่เข้าใจหลายสิ่ง

สำหรับตระกูลจื่อ  พวกเขาไม่ขาดแคลนมรดกบนเส้นทางแห่งค่ายกลระดับอมตะ  ยิ่งไปกว่านั้นด้วยการพัฒนาและส่งต่อมาจากรุ่นสู่รุ่น  พวกเขาจึงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งค่ายกลอันดับหนึ่งของภาคใต้

“อย่างไรก็ตามแม้ข้าจะไม่มีมรดกอมตะ  แต่หากข้ากลายเป็นปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกล  ข้าจะสามารถแก้ปัญหานี้ ”

ระดับความสำเร็จคือความเข้าใจในแก่นแท้ของเต๋าอันยิ่งใหญ่

เรื่องนี้สามารถเปรียบเทียบกับปัญหาทางคณิตศาสตร์

ฟางหยวนต้องการเลข  5 เป็นคำตอบ  แต่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้รับคำตอบนี้

แต่จื่อซานใช้วิธีการของเขาและบอกว่า  2+3=5

แม้ฟางหยวนจะไม่มีวิญญาณที่สามารถบอกสูตรคำนวณให้เขาได้โดยตรง  แต่หากระดับความสำเร็จของเขาสูงพอ  เขาจะสามารถพึ่งพาสัญชาตญาณเพื่อคาดเดาว่า  2+3=5 หรือ  10/2=5

โดยธรรมชาติแล้วค่ายกลวิญญาณไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น  มันมีวิญญาณจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องและเป็นเรื่องยากที่จะจัดการ

ในคืนวันที่สอง  จื่อซานที่รอคอยอย่างกระตือรือร้นก็ได้รับจดหมายตอบกลับจากฟางหยวน

“คราวนี้มีเทพธิดาซื่อหลิวเป็นพยาน  ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะทำตัวไร้ยางอายได้อย่างไร !?” จื่อซานคิดและเพ่งจิตเข้าไปในวิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูล

ใบหน้าของเขาสว่างไสวขึ้นในไม่ช้า

เพราะฟางหยวนยอมรับความสามารถของเขาและกล่าวว่าเขาคู่ควรที่จะได้รับคำชื่นชมจากเทพธิดาซื่อหลิว แต่ฟางหยวนยังกล่าวว่าตระกูลวูมีคนที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้เช่นกันและมันไม่ใช่เรื่องแปลกใดๆ

จื่อซานขมวดคิ้วแต่เขาไม่สามารถโต้แย้งเนื่องจากตระกูลวูมีคนที่สามารถแก้ปัญหาได้จริงๆ

ในส่วนท้ายฟางหยวนได้หยิบยกปัญหาใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง  นอกจากนี้เขายังสัญญาว่าหากจื่อซานสามารถแก้ปัญหานี้  เขาจะยอมรับว่าจื่อซานเหนือกว่าเขา  แม้กระทั่งต่อหน้าเทพธิดาซื่อหลิว  เขาก็จะยอมรับว่าตนเองด้อยกว่า

จื่อซานสูดหายใจลึก

เขาจินตนาการถึงสถานการณ์นั้นทันที  เมื่อเขาและวูอี้ไห่ปรากฏตัวต่อหน้าเฉียวซื่อหลิวพร้อมกันขณะที่วูอี้ไห่ป้องหมัดกล่าวว่า ข้าด้อยกว่าท่าน

คู่แข่งความรักยอมรับว่าตนเองด้อยกว่า !

ยิ่งจื่อซานคิดเรื่องนี้มากเท่าใด  เขาก็ยิ่งมีกำลังใจมากขึ้นเท่านั้น

“วูอี้ไห่มีสถานะสูง  เขาเป็นคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า ”

“ข้าสามารถชนะและเอาชนะเขาได้ !”

“สิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือเทพธิดาซื่อหลิวจะเป็นพยานในเรื่องนี้  ข้าไม้ต้องกลัวว่าวูอี้ไห่จะผิดสัญญา !”