“กรงอากาศ!?”

 

“เราถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”

 

“ข้าไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย!”

 

สมาชิกนิกายเงาตกตะลึง

 

พวกเขาไม่รู้ว่าถูกโจมตีตั้งแต่เมื่อใด หากไม่ใช่เพราะผลลัพธ์ของค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ พวกเขาจะคิดว่าวูหยงกำลังข่มขู่

 

ผู้อมตะระดับแปดเป็นตัวตนที่ไม่สามารถประมาท

 

วูหยงเป็นผู้อมตะระดับแปดที่มีความอาวุโสน้อยที่สุดในภาคใต้แต่เขาเรียนรู้และได้รับมรดกมาจากวูตู๋ซิ่ว เขามีวิธีการมากมาย

 

ฟางหยวนขมวดคิ้วลึก

 

‘ท่าไม้ตายนี้ทำงานอย่างไร?’

 

‘มันอยู่ได้นานเท่าใด?’

 

‘ข้าจะค้นหาจุดอ่อนและทำลายมันได้อย่างไร?’

 

ฟางหยวนครุ่นคิดอย่างหนัก

 

บ้านไม้ไผ่สายลมเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าฟาหงยวนไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด

 

สถานการณ์กดดันมาก ฟางหยวนต้องตัดสินใจทันที

 

เขาออกคำสั่ง “ทุกคนเข้าไปในมิติช่องว่างของข้า!”

 

“เพราะเหตุใด?”

 

“พวกเจ้าอ่อนแอเกินไป การเผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปดเป็นเพียงการรนหาที่ตาย มันจะดีที่สุดสำหรับพวกเจ้าที่จะเข้าไปในมิติช่องว่างของข้าและหาวิธีทำลายท่าไม้ตายอมตะกรงอากาศโดยเร็วที่สุด!” ฟางหยวนกล่าวอย่างตรงไปตรงมาและเปิดทางเข้ามิติช่องว่างจักรพรรดิทันที

 

สมาชิกนิกายเงามองหน้ากัน

 

ไห่ลั่วหลันเป็นคนแรกที่เข้าไป เป็นเรื่องปกติที่จะไม่นำตนเองไปสู่ที่ตาย เดิมทีไห่ลั่วหลันคิดว่าฟางหยวนอาจใช้ข้อตกลงพันธมิตรส่งนางออกไปเผชิญหน้ากับวูหยงเพื่อให้เขามีเวลาหลบหนี แต่โดยไม่คาดคิดฟางหยวนกลับไม่ทำเช่นนั้น

 

เทพธิดาเมี่ยวหยินและนางเสือดำลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตามเข้าไป

 

ความสำเร็จในปัจจุบันของพวกนางเกิดจากมรดกที่แท้จริงของราชันภูเขาม่วงและตอนนี้พวกนางก็เป็นสมาชิกนิกายเงา เหตุผลที่พวกนางทำตามคำสั่งของฟางหยวนเพราะเขาเป็นผู้นำนิกาย

 

ตรงข้ามกับไป่หนิงปิงที่ยังรั้นรออยู่

 

นางไม่กังวลเกี่ยวกับฟางหยวน แต่นางต้องการต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด

 

ไป่หนิงปิงไล่ล่าความตื่นเต้นในชีวิต มันเหมือนฟางหยวนไล่ล่าชีวิตนิรันดร์ ความรู้สึกนี้กระตุ้นไฟแห่งความบ้าคลั่งในหัวใจของทั้งสอง

 

“อย่าโง่ แม้เจ้าจะเปลี่ยนเป็นไป่เซียง วูหยงก็ยังสามารถสังหารเจ้าได้อย่างง่ายดาย” ฟางหยวนค่อนข้างร้อนใจ

 

ไป่หนิงปิงก่นเสียงเย็นแต่ยังเข้าไปในมิติช่องว่างของฟางหยวนในที่สุด

 

ฟางหยวนนำอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดออกมาและปิดทางเข้าออกมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

เสียงถอนหายใจของวูหยงดังมาจากด้านหลัง “ฟางหยวน เจ้าเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นจริงๆ เจ้าสามารถซ่อนตัวในตระกูลวูของข้าได้เป็นเวลานานโดยปลอมตัวเป็นวูอี้ไห่ เจ้าเป็นคนกล้าหาญอย่างแท้จริง น่าเสียดายหากเจ้าเป็นวูอี้ไห่จริงๆ มันจะดีมาก”

 

การถอนหายใจของวูหยงเกิดจากความเสียดายคนที่มีความสามารถ

 

ฟางหยวนหลบหนีขณะที่วูหยงไล่ล่า

 

อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดปลดปล่อยความเร็วสูงสุดของมันออกมาในสถานการณ์อันตราย

 

อย่างไรก็ตามบ้านไม้ไผ่สายลมยังเร็วกว่า

 

ท้ายที่สุดมันก็เป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปด

 

นอกจากนั้นมันยังมีข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือมันไม่รู้จักความเหนื่อยล้า

 

ตราบเท่าที่มีพลังงานอมตะอย่างเพียงพอ คฤหาสน์วิญญาณอมตะก็ยังสามารถรักษาสภาพของมันเอาไว้ได้

 

อย่างไรก็ตามอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดแตกต่างออกไป

 

มันจะเหนื่อยเมื่อเวลาผ่านไป

 

แต่ฟางหยวนไม่สนใจประเด็นนี้

 

เพราะคฤหาสน์วิญญาณอมตะบ้านไม้ไผ่สายลมจะตามทันก่อนที่อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดจะเหนื่อย

 

“มีผู้ใดมากับเจ้า เข้ามาพร้อมกัน!” ฟางหยวนหันหน้าไปทางวูหยงและตะโกน

 

“ใจเย็น ข้ามาคนเดียว” วูหยงเผยรอยยิ้มบาง

 

บ้านไม้ไผ่สายลมส่งหยดน้ำค้างพุ่งเข้าโจมตีฟางหยวนราวกับลูกศร

 

ฟางหยวนควบคุมอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดบินขึ้นลงเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีทั้งหมด

 

“ไม่เลว เจ้ามีทักษะในการบินที่ดี ทักษะบนเส้นทางแห่งทาสยิ่งยอดเยี่ยม” วูหยงยกย่อง

 

ฟางหยวนตระหนักถึงสิ่งผิดปกติ

 

สายลมอันแผ่วเบาลอยเอื่อยเฉื่อยอยู่รอบตัวเขา

 

มันกระทั่งพัวพันอยู่รอบๆบินของอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดและทำให้ความเร็วของมันลดลง

 

‘การโจมตีของวูหยงทำให้ข้าต้องเปลี่ยนทิศทาง ความเร็วของอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดลดลงขณะที่บ้านไม้ไผ่สายลมเคลื่อนที่เป็นเส้นตรงเข้ามาด้วยความเร็วสูง’

 

‘ยังมีมวลอากาศพัวพันอยู่รอบตัวข้า มันควรจะเป็นท่าไม้ตายอมตะกรงอากาศ นอกจากนั้นมันยังสามารถใช้ประโยชน์จากสายลมเพื่อเพิ่มพลังอำนาจ’

 

การโจมตีของวูหยงไม่สามารถสัมผัสร่างกายของฟางหยวนแต่มันยังบรรลุเป้าหมาย

 

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“พวกเจ้ายังไม่พบวิธีทำลายมันอีกงั้นหรือ?” ฟางหยวนถามสมาชิกนิกายเงา

 

“ยาก!”

 

“มีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย”

 

“เห็นได้ชัดว่านี่เป็นท่าไม้ตายอมตะระดับแปด มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย”

 

ฟางหยวนกัดฟันแน่นขณะที่เสียงของวูหยงดังขึ้นอีกครั้ง “เจ้ากำลังคิดวิธีทำลายท่าไม้ตายของข้าใช่หรือไม่? บอกได้เลยว่าเมื่อพวกเจ้าถูกโจมตีโดยท่าไม้ตายนี้ พวกเจ้าก็ไม่สามารถหลบหนี มันมีระยะการทำงานที่ยาวไกล นอกจากนั้นมันยังอยู่ได้นานถึงแปดนาที”

 

วูหยงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

 

หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลงเมื่อได้รับข้อมูลนี้

 

พฤติกรรมของวูหยงแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจในตนเองของเขาอย่างชัดเจน เขารู้สึกว่าฟางหยวนอยู่ในกำมือของเขาแล้วและไม่สามารถหลบหนีได้

 

บ้านไม้ไผ่สายลมโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง

 

วูหยงเผยรอยยิ้มบางและชี้นิ้วไปที่ฟางหยวน

 

ท่าไม้ตายอมตะดัชนีมังกรวายุ!

 

หนอนตัวน้อยบินออกมาจากปลายนิ้วของวูหยงก่อนจะขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นมังกรวายุยาวหนึ่งร้อยเมตร

 

มังกรวายุพุ่งเข้าโจมตีอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดแต่ฝ่ายหลังยังสามารถหลบเลี่ยง

 

ฟางหยวนก้าวออกไปข้างหน้าและปะทะมังกรวายุโดยตรง

 

วูหยงรู้สึกประหลาดใจก่อนจะกลายเป็นความตกใจอย่างรวดเร็ว

 

เพราะหลังจากมังกรวายุปะทะกับฟางหยวน มันไม่ได้รับความเสียหายแต่มันบินกลับไปหาเจ้าของ

 

“บึม!”

 

เสียงระเบิดดังขึ้นขณะที่มังกรวายุพุ่งชนคฤหาสน์วิญญาณอมตะบ้านไม้ไผ่สายลม

 

บ้านไม้ไผ่สายลมสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ความเร็วของมันลดลงมากกว่าครึ่ง

 

ฟางหยวนฉวยโอกาสบังคับอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดบินห่างออกไป

 

วูหยงเห็นฟางหยวนในชุดคลุมยาวที่โปร่งแสงและปลดปล่อยกลิ่นอายอันลึกลับออกมา

 

“ท่าไม้ตายนี้ เป็นไปไม่ได้!” วูหยงอุทาน

 

แม้เขาจะไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้ที่แม่น้ำหวนคืน แต่ข้อมูลเกี่ยวกับหลิวกวนซื่อก็กระจายไปทั่วทั้งห้าภูมิภาค

 

วูหยงสามารถจดจำท่าไม้ตายนี้เพราะมันคือเกราะหวนคืน

 

นี่ทำให้วูหยงตระหนักว่าฟางหยวนก็คือหลิวกวนซื่อ หลิวกวนซื่อก็คือฟางหยวน

 

ฟางหยวนเห็นความประหลาดใจของวูหยงและคิด ‘ดูเหมือนวังสวรรค์ไม่ได้บอกวูหยงว่าหลิวกวนซื่อคือข้า หรือบางทีวังสวรรค์ก็อาจไม่รู้เรื่องนี้?’

 

ฟางหยวนรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย การเปิดเผยตัวตนของหลิวกวนซื่อจะส่งผลกระทบต่อสายสัมพันธ์ของเขากับภาคเหนือ

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือก

 

เผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปด ฟางหยวนต้องใช้เกราะหวนคืนเท่านั้น

 

แม้วูหยงจะล้มเหลว แต่สายตาของเขากลับร้อนแรงมากขึ้น

 

ฟางหยวนไม่เพียงเป็นวูอี้ไห่และมีนิกายเงาอยู่เบื้องหลัง แต่เขายังมีแม่น้ำหวนคืนและเกราะหวนคือ ตราบเท่าที่วูหยงสามารถจับตัวฟางหยวน รากฐานของตระกูลวูจะก้าวเข้าสู่ระดับใหม่

 

ผลกำไรมหาศาลทำให้วูหยงเคลื่อนไหว

 

นอกจากนี้ฟางหยวนยังเป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับตระกูลวู

 

“ดี แผนการของข้าไม่สูญเปล่าจริงๆ” วูหยงพึมพำและควบคุมบ้านไม้ไผ่สายลมออกไล่ล่าฟางหยวน

 

ฟางหยวนไม่ได้รับผลกระทบจากกรงอากาศแต่อินทรีย์สวรรค์ยังถูกรบกวน อีกด้านหนึ่งวูหยงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

 

วูหยงบังคับบ้านไม้ไผ่สายลมพุ่งเข้าชนอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดโดยตรง

 

ฟางหยวนถอนหายใจและก้าวออกไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับคฤหาสน์วิญญาณอมตะ

 

วูหยงหัวเราะเบาๆ เขาบินออกจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะและเผชิญหน้ากับฟางหยวน

 

ในเวลาเดียวกันบ้านไม้ไผ่สายลมก็พุ่งเข้าโจมตีอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด

 

แม้วูหยงจะไม่ได้อยู่ในบ้านไม้ไผ่สายลมแต่เขายังทิ้งเจตจำนงเอาไว้พร้อมกับพลังงานอมตะจำนวนมาก

 

อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

 

สถานการณ์ของฟางหยวนยิ่งเลวร้ายลงเมื่อเผชิญหน้ากับพลังอำนาจของผู้อมตะระดับแปด

 

เขาทำได้เพียงรับการโจมตีของวูหยงและสะท้อนมันกลับไปเท่านั้น

 

หลังจากสิบรอบ วูหยงก็เข้าใจเกราะหวนคืนของฟางหยวนแม้เขาจะไม่สามารถทำร้ายฝ่ายตรงข้ามก็ตาม

 

วูหยงมองไปยังอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด

 

สัตว์อสูรแรกกำเนิดตัวนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์วิกฤต

 

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ วูหยงจึงใช้ท่าไม้ตายอมตะของเขาเพื่อโจมตีอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด

 

อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

 

“ไม่ดีแล้ว!” การแสดงออกของฟางหยวนเปลี่ยนแปลงไป

 

เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง สัญชาตญาณเอาชีวิตรอดของอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดก็ถูกกระตุ้นและสามารถเอาชนะท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อยได้ในที่สุด

 

มันสะบัดปีกและหลบหนี!

 

ฟางหยวนถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับวูหยงและบ้านไม้ไผ่สายลมเพียงลำพัง

 

“ยังไม่มีความคืบหน้าอีกงั้นหรือ?” ฟางหยวนกระตุ้นสมาชิกนิกายเงาที่อยู่ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

“เราจะมีความคืบหน้าในเวลาอันสั้นได้อย่างไร!?” ขวัญกำลังใจของไป่หนิงปิงและคนอื่นๆตกต่ำลง

 

วูหยงตะโกน “เมื่อข้าอยู่ที่นี่ อย่าคิดว่าจะสามารถใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ!”

 

แน่นอนว่าการต่อสู้ครั้งต่อไปเขาจะไม่เปิดโอกาสให้ฟางหยวน

 

หลังจากหลายรอบ วูหยงก็กางแขนออกและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะที่เตรียมมาเป็นเวลานาน

 

วิสัยทัศน์ของฟางหวนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาติดอยู่ในสนามรบที่แปลกประหลาดและไม่สามารถหลบหนี

 

“ยอมแพ้และมอบทุกสิ่งของเจ้าให้ข้า ด้วยวิธีนี้ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า ฟางหยวน!” วูหยงยื่นคำขาด

 

การแสดงออกของฟางหยวนกลายเป็นมืดมน

 

นี่เป็นสถานการณ์สิ้นหวังอย่างแท้จริง

 

ความหวังเดียวของเขาในเวลานี้คือไป่หนิงปิงและคนอื่นๆสามารถใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศเพื่อหลบหนี

 

แต่ในขณะที่วูหยงกำลังจะเคลื่อนไหว การแสดงออกของเขากลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขามองไปยังทิศทางหนึ่ง “ผู้ใด? ออกมา!”

 

เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของผู้อมตะภาคกลาง

 

ทั้งฟางหยวนและวูหยงต่างประหลาดใจที่เห็นคนผู้นี้

 

“เจ้าคือ…ฟงจิวเก้อ!?”