มิติช่องว่างจักรพรรดิ ภาคใต้น้อย ภูเขาผนึกสวรรค์

 

มันเคยเป็นสถานที่ผนึกร่างผีดิบอมตะของฟางหยวน

 

ภูเขาลูกนี้ถูกเรียกว่าภูเขาผนึกสวรรค์เพราะมันหมายถึงการผนึกเจตจำนงสวรรค์

 

ฟางหยวนลอยอยู่กลางอากาศและมองลงไปที่ภูเขาผนึกสวรรค์โดยมีผมที่หกอยู่ข้างกาย

 

การอนุญาตให้ผมที่หกเข้ามาในมิติช่องว่างจักรพรรดิเป็นสิ่งที่ฟางหยวนไตร่ตรองมาอย่างรอบคอบแล้ว

 

โดยปกติมิติช่องว่างของผู้อมตะจะถูกเก็บไว้เป็นความลับเพราะมันเป็นรากฐานของพวกเขา

 

แต่ฟางหยวนอนุญาตให้สมาชิกนิกายเงาเข้ามาในมิติช่องว่างของเขาก่อนแล้ว ขณะที่ผมที่หกก็เป็นหนึ่งในสมาชิกนิกายเงา ดังนั้นฟางหยวนจึงมอบความไว้วางใจให้ผมที่หกเช่นกัน

 

ในช่วงเวลาที่ผ่านมาผมที่หกช่วยฟางหยวนหลอมรวมวิญญาณอมตะอย่างเต็มความสามารถ ฟางหยวนสามารถเห็นถึงความตั้งใจจริงของเขาและจดจำมันไว้

 

เหตุผลอีกประการหนึ่งก็คือผมที่หกและอิงอู๋เซี่ยสามารถติดต่อกัน พวกเขาเป็นสมาชิกนิกายเงาตั้งแต่เริ่มต้น ดังนั้นทั้งสองจึงเข้าใจมิติช่องจักรพรรดิเป็นอย่างดี เมื่ออิงอู๋เซี่ยเคยเข้ามาในมิติช่องว่างจักรพรรดิ มันก็ไม่มีความจำเป็นที่จะซ่อนสิ่งนี้จากผมที่หกอีก

 

“ข้าจะเริ่มหลมอรวมวิญญาณแล้ว” ฟางหยวนกล่าว

 

ผมที่หกพยักหน้า “ท่านผู้นำ ข้าจะช่วยเหลือท่านอย่างเต็มที่”

 

การหลอมรวมวิญญาณกาลเวลาในครั้งนี้มีความสำคัญมาก ฟางหยวนต้องการความช่วยเหลือจากผมที่หก

 

นอกจากนั้นฟางหยวนยังยืมวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมมาจากนิกายหลางหยาเพื่อใช้พวกมันจัดตั้งค่ายกลวิญญาณ

 

โดยการใช้ลูกพลัมแดงอมตะเป็นเชื้อเพลิง ค่ายกลวิญญาณอมตะถูกกระตุ้นใช้งานในที่สุด

 

คลื่นแสงสีขาวอาบย้อมภูเขาผนึกสวรรค์เอาไว้ทั้งหมด

 

ครู่ต่อมาฟางหยวนก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะที่เตรียมไว้

 

“บึม!”

 

เสาแสงสีทองขนาดใหญ่พุ่งลงมาจากท้องฟ้าและทะลวงลึกลงไปยังจุดศูนย์กลางของภูเขาผนึกสวรรค์

 

เสาแสงสีทองปะทะร่างผีดิบอมตะของฟางหยวนและกลืนกินมันเข้าไป

 

หลังจากนั้นฟางหยวนก็นำสัตว์อสูรเดียวดายที่มีชีวิตออกมา

 

“ฉับ!”

 

แสงดาบพุ่งตัดศีรษะของสัตว์อสูรเดียวดายออกทันที

 

“พรวด!”

 

เลือดจำนวนมากทะลักออกมาจากลำคอที่ปราศจากศีรษะของสัตว์อสูรเดียวดายราวกับน้ำพุสีแดง

 

กลิ่นคาวเลือดกระจายออกไปขณะที่เลือดของสัตว์อสูรเดียวดายถูกเสาแสงสีทองดูดกลืนเข้าไป

 

ในไม่ช้าซากศพของสัตว์อสูรเดียวดายก็แห้งเหี่ยวลงเมื่อเลือดของมันถูกดูดออกไปจนหมด

 

ปรากฏร่องรอยของแสงสีแดงเลือดอยู่ภายในเสาแสงสีทอง นั่นทำให้มันดูน่ากลัวและทรงพลังมากกว่าก่อนหน้า

 

ฆ่า ฆ่า ฆ่า…

 

ฟางหยวนฆ่าสัตว์อสูรเดียวดายเจ็ดตัวอย่างไร้ปรานี

 

เสาแสงสีทองดูดซับเลือดของสัตว์อสูรเข้าไปทั้งหมดและเปลี่ยนเป็นเสาแสงสีแดงเลือดอย่างสมบูรณ์

 

ผมที่หกพยักหน้า

 

เขาตระหนักว่าวิธีที่ฟางหยวนใช้คือท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งเลือดที่เรียกว่าเจ็ดสังหาร วิธีนี้มาจากนิกายหลางหยา ผมที่หกเคยได้ยินชื่อของมันแต่ไม่รู้รายละเอียด

 

ฟางหยวนวิเคราะห์ท่าไม้ตายนี้และนำแก่แท้ของมันมาปรับเปลี่ยนกระทั่งสามารถใช้ประโยชน์ได้ในครั้งนี้

 

แม้แต่ผมที่หกยังรู้สึกชื่นชม

 

ฟางหยวนควบคุมเสาแสงสีเลือดขณะที่ผมที่หกเริ่มเคลื่อนไหว

 

ผมที่หกมีงานใหญ่รออยู่

 

โดยไม่จำเป็นต้องรอสัญญาณจากฟางหยวน ผมที่หกรู้ว่าเขาต้องทำสิ่งใด

 

เขานำวัสดุในการหลอมรวมออกมา

 

มันเป็นดอกไม้หลากหลายชนิด มีดอกทานตะวันหน้าผี ดอกฝ้าย ดอกไม้สวรรค์ ดอกไม้เจ็ดสมบัติ ดอกชานม ดอกเปลือกหอยเหล็ก ดอกเรือใบ ดอกโลหิตพิษ ดอกไม้แสงหลากสี และอื่นๆ

 

ดอกไม้บางชนิดเป็นทรัพยากรระดับมนุษย์ขณะที่บางชนิดเป็นทรัพยากรอมตะ

 

ผมที่หกเริ่มแปรรูปดอกไม้เหล่านี้

 

การจัดการวัสดุในการหลอมรวมต้องใช้ความรู้ที่กว้างขวาง

 

โชคดีที่ผมที่หกบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม เขามีประสบการณ์มากมาย ในฐานะร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ รากฐานของเขายิ่งล้ำลึกและสามารถจัดการดอกไม้เหล่านี้ได้อย่างไม่มีปัญหา

 

หลายนาทีผ่านไป ผมที่หกแปรรูปดอกไม้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว

 

แก่นแท้ของพวกมันถูกสกัดออกมาและหลอมรวมเป็นหนึ่ง

 

ฟางหยวนควบแน่นเสาแสงสีเลือดให้เล็กลง

 

“ของเหลวพร้อมแล้ว” ผมที่หกส่งน้ำดอกไม้ที่ดูราวกับฟองอากาศลอยเข้าไปหาฟางหยวน

 

ฟางหยวนคว้ามันเอาไว้

 

เขาสูดหายใจก่อนที่เมฆสีดำจะปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

 

ฟางหยวนคำรามและโยนน้ำดอกไม้ขึ้นไปด้านบน

 

น้ำดอกไม้พุ่งเข้าสู่ก้อนเมฆสีดำและเปลี่ยนมันให้เป็นสีชมพู

 

สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมา

 

ฟางหยวนแสดงออกอย่างเคร่งขรึม นิ้วของเขาขยับอย่างรวดเร็วจนสร้างเป็นภาพติดตา

 

ฝนสีชมพูผสานเข้ากับเสาแสงสีเลือดและหลอมรวมกับร่างผีดิบอมตะ

 

อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นดอกไม้

 

เสาแสงสีเลือดค่อยๆหดตัวลงและหายไปอย่างสมบูรณ์

 

ค่ายกลวิญญาณถูกกระตุ้นใช้งานอย่างเต็มที่

 

ด้วยความสำเร็จบนเส้นทางแห่งค่ยกลระดับปรมาจารย์และแสงแห่งปัญญา เขาสามารถคิดค้นค่ายกลวิญญาณที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการหลอมรวมวิญญาณของเขา

 

ค่ายกลวิญญาณทำงานอย่างต่อเนื่องขณะที่ฟางหยวนนำท่อนไม้สีเหลืองอำพันที่มีลวดลายเหมือนก้อนเมฆออกมา

 

มันคือทรัพยากรอมตะไม้ศักดิ์สิทธิ์ลายเมฆสีทอง

 

ฟางหยวนส่งมันเข้าไปในค่ายกลวิญญาณราวกับเชื้อเพลิง

 

ไม้ศักดิ์สิทธิ์ลายเมฆสีทองแตกสลายไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกัน ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งไม้ก็ก่อตัวขึ้นบนร่างผีดิบอมตะ

 

ฟางหยวนสูดหายใจลึกและกล่าวกับผมที่หก “เข้าแทนที่ข้า”

 

หลังจากแปรรูปดอกไม้ ผมที่หกมีเวลาพักผ่อนเล็กน้อย กระทั่งเขาได้ยินคำสั่งของฟางหยวน เขาจึงเข้าควบคุมค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

ฟางหยวนนั่งลงพักผ่อน

 

แม้กระบวนการทั้งหมดจะราบรื่นมาก แต่ในความเป็นจริงทุกย่างก้าวราวกับการเหยียบลงบนชั้นน้ำแข็งบางๆ เขาใช้จ่ายพลังงานอมตะไปเป็นจำนวนมากขณะที่จิตใจของเขาเต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล

 

แม้เขาจะมาถึงจุดนี้แต่เขาก็แทบไม่สามารถดำเนินการต่อ

 

มันอันตรายที่จะดำเนินการต่อไปในสภาพนี้ ดังนั้นฟางหยวนจึงเลือกที่จะพักผ่อนและปล่อยให้ผมที่หกเข้าแทนที่

 

หลังจากทั้งหมดการหลอมรวมวิญญาณอมตะไม่ใช่เรื่องง่าย โดยปกติผู้อมตะจะไม่สามารถเข้าแทนที่ในการหลอมรวมวิญญาณของอีกคนได้โดยง่าย

 

เนื่องจากแต่ละคนมีแก่นแท้และกลิ่นอายที่แตกต่างกัน มันจะเกิดความขัดแย้งและข้อบกพร่องมากมายในการหลอมรวมวิญญาณ

 

แต่ฟางหยวนอนุมานมาอย่างชัดเจนแล้ว เขาออกแบบทุกขั้นตอนมาอย่างพิถีพิถันและจะไม่พบปัญหาดังกล่าว