บทที่ 1630 กับดักเกาะบัวหิน

 

“แค่ก แค่ก” จางซุนจือนอนอยู่บนดาดฟ้าของนาวานิรันดร์ด้วยร่างที่เปียกโชก

 

ข้างเขา เซี่ยซุนจือหมดสติไปแล้ว อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงมากสถานการณ์ของเขาค่อนข้างเลวร้าย

 

ผู้อมตะระดับแปดชิงเย่เดินออกมาและกล่าวกับจางซุนจือ “อีกสองคนถูกสายธารแห่งกาลเวลาพัดพาไป เราไม่พบพวกเขา”

 

จางซุนจือหอบหายใจสักพักก่อนจะบังคับตนเองให้ยืนขึ้น เขาชําเลืองมองเชียจุนซื้อก่อนกล่าวด้วยใบหน้าซีดขาว “พวกเขาตายแล้ว ปีศาจฟางหยวนแข็งแกร่งเกินไป การกอบกู้วิหารอดีตปัจจุบันเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

สี่ซุนจือเป็นพี่น้องฝาแฝดที่มีความสัมพันธ์ทางเลือดใกล้ชิด แต่ตอนนี้จางซุนจือกลับกังวลเกี่ยวกับวิหารอดีตปัจจุบันมากกว่าความตายของพี่น้อง! เขาไม่แม้แต่จะแสดงความโกรธหรือโศกเศร้าใดๆออกมา

 

ชิงเย่ยิ้ม “วิญญาณอมตะที่เป็นแกนกลางไม่ถูกทําลาย เรากู้คืนพวกมันเรียบร้อยแล้ว”

 

“ดี!” จางซุนจือสูดหายใจลึกขณะที่การแสดงออกของเขาผ่อนคลายลง

 

ชิงเย่พยักหน้า “ข้าเตรียมห้องให้เจ้าแล้ว”

 

จางซุนจือกล่าว “ขอบคุณมาก ข้าจะไปชุบชีวิตพี่น้องของข้าเดี๋ยวนี้!”

 

ปรากฏว่าสี่พี่น้องฝาแฝดมีท่าไม้ตายอมตะที่สามารถชุบชีวิตอีกสามคน ตราบเท่าที่หนึ่งในสี่รอดชีวิต อีกสามคนจะถูกชุบชีวิต

 

นั่นเป็นเหตุผลที่จางซุนจือไม่รู้สึกโศกเศร้า

 

ครูต่อมาสี่ซุนจือก็กลับมายืนบนชั้นดาดฟ้าของนาวานิรันดร์โดยไม่มีอาการบาดเจ็บและกระทั่งพร้อมรบอีกครั้ง

 

กองทัพอสูรมีของฟางหยวนปิดล้อมนาวานิรันดร์และโจมตีมันจากทุกทิศทาง

 

สําหรับฟางหยวน เขากลับสู่ร่างเดิมและเข้าไปในคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์เพื่อพักผ่อน

 

ด้วยคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์หลังนี้ มันเป็นรากฐานที่มีประโยชน์มากสําหรับเขา

 

‘นาวานิรันดร์ไม่ได้ไล่ล่าพวกเรา…’ หลังจากออกจากสนามรบได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ฟางหยวน รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย

 

ความเร็วของคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์ของฟางหยวนไม่สามารถเปรียบเทียบกับนาวานิรันดร์

 

เผชิญหน้ากับวิหารอดีตปัจจุบัน คฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์ไม่สามารถปก ปิดตัวตน แต่นาวานิรันดร์ไม่สามารถตรวจจับคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์ มิฉะนั้นเหตุใดพวกเขาถึงไม่ไล่ล่าฟางหยวนด้วยข้อได้เปรียบด้านความเร็ว

 

“เราปลอดภัยชั่วคราว” อิงอู๋เชี่ยสูดหายใจลึกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้ มันค่อนข้างอันตราย”

 

“หากท่านผู้นําไม่ทําลายวิหารอดีตปัจจุบัน เราอาจติดอยู่ในการต่อสู้ที่ยากลําบากและไม่สามารถหลบหนี” เทพธิดาเมี่ยวหยินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

ไป่หนิงปิงเงียบ

 

ไห่ลั่วหลันมองออกไปข้างนอก

 

ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนขมวดคิ้ว เขาพยายามค้นหาเกาะบัวหินโดยใช้วิญญาณกาลเวลา แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

 

ตามการอนุมานของเทพปีศาจจิตวิญญาณ ยิ่งระดับของวิญญาณกาลเวลาสูงเท่าใด ระยะการตรวจจับของมันก็ยิ่งกว้างเท่านั้น

 

วิญญาณกาลเวลาของฟางหยวนเป็นเพียงวิญญาณอมตะระดับหก แม้เขาจะมีเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณกาลเวลามากมาย แต่ความพยายามหลายครั้งของเขาจบลงด้วยความล้มเหลว

 

นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าแต่ฟางหยวนทําเต็มที่แล้ว

 

สองสามเดือนที่ผ่านมา เขาใช้ความพยายามในการบ่มเพาะจิตวิญญาณ สํารวจอาณาจักรแห่งความฝัน พัฒนาท่าไม้ตายอมตะ รีดไถฝ่ายธรรมะของภาคใต้ วางแผนสําหรับภาพรวม ป้องกันการอนุมาน กลืนกินมิติช่องว่าง และอื่นๆอีกมากมาย เขาใช้เวลาและพลังงานทั้งหมดแล้ว

 

มันถือเป็นปาฏิหารย์ที่เขายังมีเวลายกระดับวิญญาณกาลเวลาแม้จะล้มเหลวก็ตาม

 

‘แม้วิญญาณกาลเวลาจะเป็นวิญญาณอมตะระดับหก แต่ข้าชดเชยข้อบกพร่องด้านอื่นของมันแล้ว’ ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้นด้วยความมั่นใจ

 

ฟางหยวนวางแผนมาเป็นอย่างดีก่อนจะเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งโชคเช่นผลาญวิญญาณระเบิดโชคหลายครั้งจนถึงขีดจํากัด

 

ในสายธารแห่งกาลเวลาอันกว้างใหญ่ การค้นหาเกาะบัวหินหนึ่งหรือสองเกาะขึ้นอยู่กับโชคเท่านั้น

 

“โฮก…”

 

เสียงคํารามของสัตว์ร้ายพลันดังขึ้น

 

“มีอสูรปีแรกกําเนิดสองตัวต่อสู้กันอยู่ข้างหน้า!” อิงอู๋เซี่ยแจ้งเตือน

 

หลังจากตรวจสอบอย่างใกล้ชิด พวกเขาตระหนักว่าอสูรปีแรกกําเนิดทั้งสองตัวต่อสู้กันมานานแล้วและอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก

 

ฟางหยวนหัวเราะ นี่อาจเป็นเพราะโชค

 

เขาบินออกจากคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์และกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคยปลอมตัวเป็นส่วนหนึ่งของสายธารแห่งกาลเวลา

 

ต่อมาเขากระตุ้นใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะตกอสูรปี

 

อสูรปีแรกกําเนิดทั้งสองพบสิ่งผิดปกติและแข่งขันกันพุ่งเข้าหาฟางหยวน

 

พวกมันไม่พบศัตรูแต่พวกมันสัมผัสได้ถึงอาหารที่อยู่ในสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

ทั้งสองไม่คิดมากและบุกเข้าสู่สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาทันที

 

แน่นอนว่ามันเชื่อมต่อกับมิติช่องว่างของฟางหยวน

 

หากเป็นก่อนหน้านี้ ฟางหยวนจะไม่กล้าล่อลวงอสูรปีแรกกําเนิดเข้าสู่มิติช่องว่างจัก รพรรดิ หากพวกมันเข้าไป พวกมันอาจทําลายล้างทรัพยากรที่อยู่ภายใน

 

แต่ตอนนี้แตกต่างออกไป ฟางหยวนมีสระแก่นแท้ปีถึงสองสระ!

 

สระแก่นแท้ปีเชื่อมต่อกับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา มันเหมือนเขื่อนขนาดใหญ่

 

เมื่ออสูรปีแรกกําเนิดถูกล่อลวงเข้าไป พวกมันจะติดอยู่ในเขื่อนและไม่สามารถหลบหนี

 

ฟางหยวนหยุดใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะตกอสูรปีและกลับไปยังคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์

 

อสูรปีวอกแรกกําเนิดสองตัวที่ติดอยู่ในสระแก่นแท้ปีไม่พบอาหารแต่พวกมันก็ไม่สามารถกลับไปยังสายธารแห่งกาลเวลา

 

ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งทาสกําหราบอสูรปีวอกแรกกําเนิดทั้งสองอย่างรวดเร็ว

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างลับๆเพื่อค้นหาเกาะบัวหิน

 

ฟางหยวนพบอสูรปีมากมายระหว่างทาง เขารวบรวมพวกมันทั้งหมดโดยการล่อลวงพวกมัน เข้าสู่สระแก่นแท้ปีก่อนจะกําหราบพวกมัน

 

ในไม่ช้าอสูรปีแรกกําเนิดของฟางหยวนก็เพิ่มขึ้นเป็นหกตัว

 

อสูรปีเดียวดายและอสูรปบรรพกาลยิ่งมากกว่า

 

นอกจากอสูรปียังมีสิ่งมีชีวิตอื่นๆเช่นอสูรวัน อสูรเดือน หรือแมงมุมทมิฬ แต่ฟางหยวนไม่สนใจพวกมัน

 

สระแก่นแท้ปีแสดงคุณค่าของมันออกมาในครั้งนี้

 

ด้วยการคงอยู่ของสระแก่นแท้ปี มิติช่องว่างจักรพรรดิจะปลอดภัยมาก อสูรปีที่เดินทางเข้าสู่สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาจะถูกขังอยู่ในสระแก่นแท้ปีทั้งหมด

 

“เดี๋ยว!” เมื่อเวลาผ่านไปร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนก็เปิดเปลือกตาขึ้น

 

ดูเหมือนเขาจะพบบางสิ่ง

 

จากนั้นร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาก็ปิดเปลือกตาลงอีกครั้งและพยายามสัมผัสมัน

 

ต่อมาเขาชี้นิ้วไปยังทิศทางหนึ่ง “ดูเหมือนจะมีบางสิ่งอยู่ที่นั่น วิญญาณกาลเวลาเกิดปฏิกิริยาตอบสนองเล็กน้อย”

 

ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลากล่าวด้วยความไม่แน่ใจ

 

แต่นี่เป็นเบาะแสเดียวที่พวกเขามี ฟางหยวนบังคับคฤหาสน์วิญญาณอมตะเปลี่ยนทิศ

 

ยิ่งเดินทางไปเท่าใด ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาก็ยิ่งมีความสุขเท่านั้น “ความรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น โชคของเราไม่เลว เราพบมันเร็วมาก!”

 

พวกเขาพบกลุ่มหมอกหนาทึบอยู่ข้างหน้า

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์หยุดชั่วครู่ก่อนจะบินเข้าไปในกลุ่มหมอกหนาทึบโดยไม่ลังเล

 

กลุ่มหมอกเหล่านี้ไม่ธรรมดา มันสามารถทําลายการรับรู้ทิศทางและทําให้พวกเขาสับสน แต่ด้วยการชี้นําของวิญญาณกาลเวลา พวกเขาจึงสามารถเคลื่อนที่ไปในทิศทางที่ถูกต้อง

 

หมอกหนาทึบมากขึ้นเรื่อยๆ สายธารแห่งกาลเวลาเคลื่อนที่ช้าลง มันไม่ปั่นป่วนเหมือนด้านนอก

 

เงาของเกาะปรากฏขึ้นในมุมมองสายตาของฟางหยวนและคนอื่นๆในที่สุด

 

“เกาะบัวหิน! มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง!” อิงอู๋เซี่ยจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้างและตะโกนเสียงดัง

 

ไปหนิงปิงและคนอื่นๆเริ่มหายใจอย่างเกรี้ยวกราดด้วยความตื่นเต้น

 

เมื่อคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์ไปถึงรอบนอกของเกาะบัวหิน ลําแสงสีขาวสายหนึ่งก็พุ่งออกมาโจมตีคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์โดยไม่คาดคิด

 

“บึม!”

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น?” เทพธิดาเมี่ยวหยินกรีดร้อง

 

“ไม่! นี่เป็นกับดัก!” ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายแหลมคม แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วที่จะหลบหนี

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันแทบไม่สามารถต่อต้านการโจมตีที่รุนแรงครั้งนี้

 

“ปีศาจ ข้ารอพวกเจ้าอยู่นานแล้ว!” ผู้อมตะระดับแปดปรากฏขึ้นบนเกาะบัวหิน

 

ในเวลาต่อมาท่าไม้ตายอมตะที่ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าก็พุ่งเข้าโจมตีคฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์อีกครั้ง

 

“บึม!”

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะที่ไม่สมบูรณ์ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที