บทที่ 1635 ผนึกห้าเซียง

 

มิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

ทะเลทรายตะวันตกน้อย

 

พื้นที่บริเวณนี้ถูกปกคลุมไปด้วยสีขาวราวหิมะ ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนเดินทางมาที่นี่ก่อนจะหยิบทรายขึ้นมาดู

 

เม็ดทรายใสสะอาดราวกับคริสตัลหรือเกล็ดน้ําแข็ง

 

ทะเลทรายตะวันตกน้อยเป็นสถานที่ค่อนข้างอบอุ่น แต่ทะเลทรายแห่งนี้กลับเย็นสบาย

 

ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลากินทรายเข้าไปและสัมผัสถึงรสเค็มของมัน

 

นี่คือทรายเกลือ

 

ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ทรายเกลือมีเรื่องราวที่ยาวนานมาก

 

หนึ่งล้านปีก่อน แม้วังสวรรค์จะถูกก่อตั้งขึ้นแล้ว แต่อีกสี่ภูมิภาคยังเต็มไปด้วยกองกําลังของมนุษย์กลายพันธุ์ มนุษย์ถูกกดขี่และตกเป็นทาส

 

ในทะเลทรายตะวันตก มีเมืองมนุษย์แห่งหนึ่งสามารถปราบปรามมนุษย์กลายพันธุ์

 

มนุษย์กลายพันธุ์รวมตัวกันปล้นสะดมขบวนสินค้าและพยายามทําลายเมืองมนุษย์ เมื่อเวลาผ่านไปเมืองมนุษย์เริ่มขาดแคลนทรัพยากรที่จําเป็นและไม่สามารถอยู่รอด

 

เจ้าเมืองกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของพลเมือง เขาต้องขอความช่วยเหลือจากมนุษย์กลายพันธุ์และให้บุตรสาวของตนแต่งงานกับมนุษย์กลายพันธุ์เพื่อแลกกับความสงบสุข

 

บุตรสาวของเจ้าเมืองรู้ว่าสิ่งใดสําคัญ เพื่อผลประโยชน์ของเมืองมนุษย์ นางยินดีเสียสละตนเอง

 

ขบวนเจ้าสาวเดินทางออกจากเมืองโดยมีเจ้าเมืองเป็นผู้คุ้มกัน

 

ระหว่างการเดินทางในทะเลทราย พวกเขาพบชายชราผู้หนึ่งหมดสติอยู่เบื้องหน้า

 

ชายชราได้รับบาดเจ็บสาหัสและใกล้ตาย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยฝีหนองและปลดปล่อยกลิ่นเน่าเหม็นออกมา เจ้าเมืองเห็นว่าชายชราเป็นมนุษย์ผู้หนึ่ง ดังนั้นเขาจึงช่วยชีวิตและมอบน้ําดื่มให้แก่ชายชรา

 

ชายชราตื่นขึ้นอย่างช้าๆและกล่าวกับเจ้าเมืองว่า “โอ้ ท่านเจ้าเมือง เมื่อท่านช่วยข้า เหตุใดท่านไม่ช่วยข้าอีกครั้ง มอบเสื้อคลุมและม้าแก่ข้า ข้าจะสามารถจากไปด้วยตนเอง”

 

ลูกน้องของเจ้าเมืองเริ่มหัวเราะ เสื้อผ้าเป็นสิ่งมีค่าสําหรับที่นี่ พวกเขาจะมอบมันให้ขอทานต่ําต้อยเช่นนี้ได้อย่างไร

 

แต่เจ้าเมืองโบกมือ “ชีวิตของมนุษย์มีค่ามากกว่าเสื้อผ้า ข้ามีเสื้อผ้ามากมาย ข้าจะมอบมันให้เจ้า แต่ม้าของข้าสามารถใช้ได้โดยผู้ใช้วิญญาณที่แข็งแกร่งเท่านั้น หากข้ามอบมันให้เจ้า มันจะกลายเป็นการทําร้ายเจ้า”

 

หลังกล่าวจบคํา เจ้ามองก็มอบเสื้อคลุมพร้อมทั้งอาหารและน้ําดื่มให้แก่ชายชรา

ต่อมาเจ้าเมืองยังสั่งให้ลูกน้องของเขานําอูฐที่มีอารมณ์อ่อนโยนมามอบให้ชายชรา

 

ชายชราถอนหายใจ “ท่านเจ้าเมือง ข้าเคยได้ยินชื่อเสียงที่ดีของท่านมานานแล้ว นั่นไม่ใช่เรื่องโกหก เมื่อท่านต้องการทําความดี เหตุใดท่านไม่ช่วยข้าอย่างเต็มที่ ข้ามีฝีบนแผ่นหลังมากมาย มันทําให้ข้าทุกข์ทรมานมาหลายปี มีเพียงหญิงพรหมจรรย์ที่เกิดปีหยินเดือนหยิน และวันหยินเท่านั้นที่สามารถรักษาข้าด้วยการใช้ปากของนางระเบิดพวกมัน”

 

เมื่อได้ยินคํากล่าวของชายชรา ลูกน้องของเจ้าเมืองเริ่มดุด่าด้วยความโกรธและต้องการฆ่าชายชราทันที

 

เจ้าเมืองโกรธเล็กน้อยเพราะทุกคนรู้ว่าบุตรสาวของเขาเป็นหญิงพรหมจรรย์ที่เกิดปีหยินเดือนหยินและวันหยิน

 

เจ้าเมืองกล่าวว่า “ท่านผู้เฒ่า หยุดเยาะเย้ยข้าเถอะ แม้ข้าจะเป็นเจ้าเมือง แต่ข้าก็เป็นพ่อที่น่าสงสารเช่นกัน ข้ารักลูกสาวของข้า แต่ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องส่งนางไปเป็นนางบําเรอของมนุษย์วิหคที่ชั่วร้าย”

 

“ท่านพ่อ หากการเสียสละของข้าสามารถช่วยผู้คนทั้งเมือง ข้าจะยอมรับชะตากรรมนั้น” เป็นเพียงเวลานี้ที่บุตรสาวของเจ้าเมืองมาถึงและทําความเข้าใจสถานการณ์จากคนอื่นๆ

 

นางเดินเข้าไปหาชายชราและพยักหน้า “ท่านผู้เฒ่า โปรดให้ข้าดูฝีของท่าน”

 

“เจ้ายินดีรักษาข้างนหรือ?” ชายชายถาม

 

“ถูกต้อง แม้ข้าจะเป็นบุตรสาวของเจ้าเมืองและผู้คนคิดว่าข้าเป็นคนสูงศักดิ์ แต่ข้าจะเป็นคนสูงศักดิ์ได้อย่างไร?” หญิงสาวเผยรอยยิ้มขมขึ้น “เมืองมนุษย์กําลังมีภัย ข้าต้องไปเป็นนางบําเรอของมนุษย์กลายพันธุ์ แล้วเหตุใดข้าถึงไม่ควรช่วยท่าน? พวกเราต่างเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอ การช่วยเหลือคนผู้หนึ่งยังดีกว่าไม่ทําสิ่งใดเลย”

 

เจ้าเมืองและคนอื่นๆรู้สึกซาบซึ้งและไม่ได้หยุดนาง

 

ผีบนแผ่นหลังของชายชราน่าขยะแขยงมาก มันเต็มไปด้วหนองและมีกลิ่นเหม็นเน่า ผู้คนจะรู้สึกอยากอาเจียนเพียงได้เห็นพวกมัน

 

บุตรสาวของเจ้าเมืองมึนงงเล็กน้อยแต่นางยังอดทนใช้ฟันกัดฝีบนแผ่นหลังของชายชรา

 

เมื่อมันแตกออก ของเหลวสีขาวก็ไหลออกมา

 

ของเหลวตกลงบนทะเลทรายและส่งกลิ่นหอมที่ทําให้ผู้คนรู้สึกสดชื่น

 

ร่างของชายชราหายไปอย่างกะทันหัน มีเพียงเสียงของเขาที่ดังขึ้น “เจ้าเมือง เจ้าคู่ควรที่จะได้รับความช่วยเหลือจากข้า เจ้าเป็นความหวังในอนาคตของมนุษย์ ข้าจะมอบทะเลทรายแห่งนี้ให้เจ้า จงใช้มันให้เป็นประโยชน์”

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เจ้าเมืองและคนอื่นตระหนักว่าชายชราคือผู้อมตะเผ่ามนุษย์ ดังนั้นพวกเขาจึงคุกเข่าลงบนพื้น

 

ทะเลทรายแห่งนี้เปลี่ยนเป็นทรายเกลือสีขาว หลังจากได้รับทะเลทรายแห่งนี้ เจ้าเมืองเริ่มขายทรายเกลือซึ่งเป็นเกลือที่กินได้ และสามารถฟื้นฟูเมืองของเขาให้กลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง

 

ปัจจุบันทรายเกลือไม่ใช่สินค้าพิเศษของทะเลทรายตะวันตกอีกต่อไป มันมีจําหน่ายในทั้งห้าภูมิภาค

 

มิติของว่างของฟางหยวนมีทรายเกลือเช่นกัน เขาได้รับมันมาจากการกลืนกินมิติของว่างของผู้อมตะภาคใต้

 

หลังจากตรวจสอบ ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนเข้าใจทะเลทรายนี้มากขึ้น เขากลับมาด้วยความพึงพอใจ

 

“ตอนนี้วังสวรรค์เริ่มขายปลามังกรเงินในสวรรค์สีเหลืองแล้ว พวกเขาต้องได้รับวิธีการผลิตพวกมันมาจากเทพปีศาจจิตวิญญาณ หลังจากนี้ปลามังกรทองจะปรากฏในตลาดเช่นกัน

 

ธุรกิจปลามังกรของฟางหยวนได้รับผลกระทบอย่างมาก

 

แต่ในระยะสั้นปลามังกรของเขายังสามารถทํากําไร แน่นอนว่ามันจะค่อยๆสูญเสีกําไรให้กับวังสวรรค์

 

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ตอนนี้มิติของว่างจักรพรรดิมีแหล่งทรัพยากรมากมายจากการกลืนกิน ศักดิ์สิทธิ์หรือกระทั่งถ้ําสวรรค์

 

ลืมทรายเกลือไปได้เลย เขายังมีแหล่งทรัพยากรอมตะอีกอย่างน้อยห้าถึงหกแห่งที่สามารถแข่ ขันกับธุรกิจปลามังกร สระแก่นแท้ปีของเซี่ยชาเป็นหนึ่งในนั้น

 

ด้วยเหตุนี้ฟางหยวนจึงสามารถทํากําไรได้มากมาย เขาสามารถสะสมหินวิญญาณอมตะได้เร็วกว่าก่อนหน้า

 

ด้วยการจัดการในอดีต เขาจึงไม่ขาดแคลนอาหารของวิญญาณอมตะ แม้เขาจะได้รับวิญญาณอมตะดวงใหม่ แต่เขาก็ได้รับมิติช่องว่างจากผู้อมตะเหล่านั้นรวมถึงแหล่งอาหารของวิญญาณอมตะของพวกเขา

 

“การให้อาหารวิญญาณอมตะยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา” ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลามองทะเลทรายเกลือเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะใช้วิญญาณท่องแดนอมตะจากไป

 

ต่อมาร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาปรากฏตัวขึ้นที่เมืองจิ๋ว

 

ในเมืองจิ๋วมีมนุษย์ขนอาศัยอยู่มากมาย

 

มนุษย์ขนเหล่านี้มาจากมิติช่องว่างของผู้อมตะภาคใต้ ผู้อมตะภาคใต้เกือบทุกคนเลี้ยงมนุษย์ขนไว้ในมิติช่องว่างของพวกเขา

 

ทาสมนุษย์ขนได้รับความนิยมมากที่สุดในสวรรค์สีเหลือง

 

ฟางหยวนนํามนุษย์ขนทั้งหมดมาอยู่ที่เมืองจิ๋ว

 

ปัจจุบันมนุษย์ขนมีประโยชน์มากที่สุดสําหรับฟางหยวน

 

ฟางหยวนมอบเคล็ดลับการหลอมรวมและวิธีการฝึกฝนให้กับมนุษย์ขนเหล่านี้ งานของพวกเขาคือการเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน และรวบรวมทรัพยากรบนเส้นทางแห่งความฝัน เพื่อหลอมรวมวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝัน

 

ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันของฟางหยวนต้องใช้วิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝันจํานวนมาก

 

การสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันก่อนหน้านี้ทําให้วิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝันของเขาหมดลง หากไม่ใช่เพราะมนุษย์ขนเหล่านี้ช่วยหลอมรวมและเติมเต็มพวกมัน ฟางหยวนจะไม่สามารถสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันทั้งหมด

 

ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลามาถึงเมืองจิ๋วเมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง

 

หลังจากก้าวเข้าสู่ระดับแปด มิติช่องว่างของฟางหยวนก็เปลี่ยนจากแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นถ้ําสวรรค์ ตอนนี้มันมีการเปลี่ยนแปลงทางดาราศาสตร์ เนื่องจากมิติช่องว่างจักรพรรดิมีทรัพยากรบนเส้นทางแห่งกาลเวลาอยู่มากมาย ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของมันจึงเกือบเหมือนโลกภายนอก

 

ขณะที่ร่างแยกบนเส้นทางแห่งกาลเวลากําลังตรวจสอบสถานการณ์ของมนุษย์ขน เขากลับหยุดเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันพร้อมกับดวงตาที่ส่องประกายขึ้น ร่างหลักพบตําแหน่งของผนึกห้าเซียงแล้ว!”

 

การพัฒนามิติของว่างจักรพรรดิดําเนินไปได้ด้วยดี ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น เขาไม่ต้องเสียเวลาพักฟื้นมากนัก ขณะที่พลังงานอมตะของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

ร่างหลักของฟางหยวนพักผ่อนอยู่ในถ้ําเพลิงภูตผีชั่วครู่ ก่อนจะเดินทางไปยังสวรรค์สีขาว

 

ตอนนี้เป็นเวลาที่ผนึกห้าเซียงจะเปิดออก การเดิมพันจากอดีตกาลจะดําเนินต่อไปอีกครั้ง