Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน 1719 ต่อสู้จนตาย

Now you are reading Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน Chapter 1719 ต่อสู้จนตาย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1719 ต่อสู้จนตาย

 

“อัญเชิญอดีต สนับสนุนอนาคต มันมีความคล้ายคลึงกับท่าไม้ตายอมตะตัวตนในอนาคตมันสามารถเรียกบางคนมาจากสายธารแห่งกาลเวลาในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง

 

“ถูกต้อง ผู้อมตะภาคเหนือเหล่านี้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด พวกเขามีวิญญาณอมตะทั้งหมด

 

“เพื่อคลี่คลายท่าไม้ตายนี้ มันควรใช้วิธีคล้ายคลึงกับที่ข้าเคยใช้จัดการท่าไม้ตายอม ตะสนับสนุนอนาคตในเวลานั้นเราต้องขัดจังหวะคนที่ใช้ท่าไม้ตายนี้หากเราสามารถทําลายแท่นบูชาแห่งโชค ราจะสามารถหยุดท่าไม้ตายอัญเชิญอดีต”

 

การคาดเดาของราชันมังกรไม่ผิด โชคไม่ดีที่เขาถูกผนึกไว้โดยท่าไม้ตายอมตะระดับเก้าเขาไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นๆ

 

“โอ้ ช่างเป็นภาพที่งดงามนัก!” อีกคนเดินออกมาจากสายธารแห่งกาลเวลา เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาและดูเป็นสุภาพบุรุษ

 

เขากางแขนออกและถอนหายใจ “ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ของข้า ตงฟางอ!”

 

“ฮีม เดรัจฉานภาคเหนือ เหตุใดต้องเสแสร้งเป็นสุภาพบุรุษ สู้กับข้า!” ผู้อมตะของวังสวรรค์ที่พึ่งได้รับวิญญาณอมตะกลับคืนพุ่งเข้าโจมตีตงฟางอวี่

 

เขาอยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กชาย เขามีเส้นผมสีดํา ศีรษะของเขาเหมือนลูกท้อที่ดูน่ารักแต่กลิ่นอายของเขากลับน่ากลัว นี่ทําให้การแสดงออกของตงฟางอวเปลี่ยนแปลงไป

 

ตงฟางอวีหลบการโจมตีของเด็กชาย เมื่อเห็นสภาพที่น่าสมเพชของตงฟางอวี่ เขาหัว เราะ“เจ้ารู้จักพลังของทารกมิติพิศดารหรือยัง”

 

ตงฟางอวีโกรธมาก “ธรรมชาติที่ร่าเริงของข้าเป็นของจริง แต่เจ้าเป็นเพียงเจ้าแก่น่ารังเกียจที่แสร้งทําตัวเป็นเด็กน้อย น่าขยะแขยง!”

 

รอยยิ้มของทารกมิติพิศดารจางหายไป เขาพุ่งเข้าโจมตีตงฟางอวีด้วยความโกรธ

 

ตงฟางอวไม่สามารถหลบหนีแต่เขายังตอบโต้อย่างดุเดือด

 

“บึม!”

 

ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง

 

กระแสลมกรรโชกแรงมาถึงผู้อมตะภาคเหนืออีกคนที่พึ่งะปรากฏตัวขึ้น

 

“ลมแรงมาก มันเกือบทําให้ข้าตาบอด” ผู้อมตะภาคเหนือผู้นี้เป็นชายชรา กางเกงของเขาถูกม้วนขึ้นและเผยให้เห็นขาที่เต็มไปด้วยโคลน หลังของเขาโค้งงอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นปากของเขากําลังดูดยาสูบ

 

“เห้อ…” ชาวนาเฒ่าไม่มีเจตนาสังหาร เขาถอนหายใจกล่าว “ข้าเหนียงเอ๋อตงผู้บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งปฐพี สิ่งที่ข้าเชียวชาญที่สุดคือการจัดการมิติช่องว่าง”

 

เหนียงเอ๋อตงฟูอาจไม่ใช่ผู้อมตะระดับแปดที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของเผ่าเหนียงเอ๋อแต่เขาสร้างประโยชน์ให้กับเผ่าเหนียงเอ๋อมากที่สุด

 

เขามีทักษะในการจัดการมิติช่องว่าง แม้อาณาเขตของเผ่าเหนียงเอ๋อจะไม่ขยายใหญ่ขึ้นแต่ทรัพยากรของพวกเขาเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า

 

“เยู่เฉียวจื่อทักทายสหายเหนียงเอ๋อ” เป็นเพียงเวลานี้ที่ผู้อมตะชราของวังสวรรค์ปรา

กฏตัวขึ้น

 

“เจ้ารู้จักข้างั้นหรือ?” เหนียงเอ๋อตงฝถาม

 

ผู้อมตะวังสวรรค์ยิ้ม “ข้าบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งไม้ ข้ามีทักษะในการจัดการทรัพยากรเช่นกันเมื่อข้ายังเยาว์ สหายเหนียงเอ๋อตงฟูเป็นหนึ่งในเป้าหมายของข้า”

 

“เป็นเช่นนั้น” เหนียงเอ๋อตงฟูยิ้ม

 

ทั้งสองพูดคุยกันด้วยน้ําเสียงที่เป็นมิตรแต่การต่อสู้เริ่มต้นไปแล้ว พวกเขากระทั่งดุร้ายกว่าผู้อมตะคนอื่นๆ

 

ดวงแสงสีแดงบินไปรอบๆ การแสดงออกของนูเอ๋อเปาซ่งกลายเป็นเคร่งขรึม เขายังส่งระเบิดสายฟ้าออกไปอย่างต่อเนื่อง

 

ดวงแสงขยายตัวก่อนจะแยกออกเป็นแปดดวงและพุ่งเข้าโจมตีงูเอ๋อเปาซ่งจากทิศทางที่แตกต่าง

 

นี่เอ๋อเปาซ่งกันเสียงเย็น เขาสูดหายใจลึกและสร้างใยแมงมุมสายฟ้าขึ้นปกป้องตนเอง

 

“ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม”

 

ดวงแดงเจ็ดดวงปะทะใยแมงมุมสายฟ้าและเกิดการระเบิดที่รุนแรง ดวงแสงสีแดงที่เหลือคือร่างหลักของจูชิวเอ๋อ

 

“ต่อไปเป็นคราวของข้า” นูเอ๋อเปาซ่งลูบเคราของเขา

“ไป”เคราของเขาพุ่งออกมาราวกับสายฝนก่อนจะที่พวกมันจะกลายเป็นหอกสายฟ้าพุ่งเข้าโจมตีจูชิวเอ๋อ

 

จูชิวเอ๋อกรีดร้อง ดวงแสงสีแสงกลายเป็นสีรุ้งและปลดปล่อยความร้อนออกมา

 

เมื่อเห็นคนทั้งสองใช้ท่าไม้ตายอมตะ ผู้อมตะที่อยู่รอบๆก็กระจัดกระจายกันออกไป

 

บนพื้น หวังจื่อหงเงยหน้าขึ้นและลอบสาปแช่ง บัดซบ! ข้าขาดวิญญาณอมตะ ตอนนี้ข้าไม่เหลือวิธีโจมตีอีกแล้ว ผู้ใดจะคิดว่าวันหนึ่งข้าจะกลายเป็นผู้อมตะสายรักษา คือ?”

 

หวังจือหงรู้สึกสังหรณ์ร้าย รูม่านตาของนางหดเล็กลง นางกลายเป็นกลีบดอกไม้จํานวนนับไม่ถ้วนและหายไปจากจุดนั้นทันที

 

ในเวลาต่อมาแสงสีทองก็พุ่งมายังตําแหน่งเดิมของนาง

 

เย่หลิวเกาปรากฏตัวขึ้นบนพื้นและกันเสียงเย็น “ผู้อมตะของวังสวรรค์ต่างเป็นตัวตนชั้นสูงอย่างแท้จริง การโจมตีของข้าพลาดถึงสองครั้ง แต่เจ้าไม่สามารถหลบหนี!”

 

เขาชี้นิ้วไปยังที่ว่าง

 

แสงสีทองพุ่งออกไปจากปลายนิ้วของเขาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

 

“เขาค้นพบตําแหน่งของข้าแล้ว!” หวังจื่อหงต้องการล่าถอยแต่มันสายเกินไป

 

แสงสีทองอยู่ข้างหลังนาง นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหันหลังกลับและปกป้องตนเองอย่างสิ้นหวัง

 

เย่หลิวเกาหัวเราะ ท่าไม้ตายของเขาไม่ง่ายที่จะป้องกัน

 

แต่ในเวลาต่อมารอยยิ้มของเขากลับแข็งค้าง

 

เขาเห็นลําแสงสีทองถูกดูดเข้าไปในปากของผู้อมตะบางคน

 

ผู้อมตะที่กลืนกินลําแสงสีทองของเย่หลิวเกาตบหน้าท้องของตนเอง “ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะได้กินทันทีหลังจากตื่นนอน”

 

ผู้อมตะของวังสวรรค์ผู้นี้ค่อนข้างอ้วน เขาเผยรอยยิ้มพึงพอใจ

 

“เจ้าคือผู้ใด?” เย่หลิวเกามองด้วยสายตาเย็นชา

 

“จ้าวชานเหอ” ชายร่างอ้วนยิ้ม “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าสังหารผู้อมตะสายรักษาของเรา”

 

เย่หลิวเกาไม่ตอบโต้แต่เริ่มเตรียมท่าไม้ตายอมตะ

 

หวังจื่อหงพึมพําด้วยความโกรธ “ข้าไม่ใช่ผู้อมตะสายรักษา!”

 

อีกด้านหนึ่ง ผู้อมตะหลายคนได้รับคําสั่งจากเทพธิดาจื่อเว่ยให้โจมตีแท่นบูชาแห่งโชค

 

ราชันมังกรนอนอยู่บนพื้นรู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ดี ดูเหมือนจื่อเว่ยจะสามารถอนุมานท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอดีตแล้ว นางกําลังรวบรวมกําลังรบเพื่อโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค”

 

เมื่อเห็นกลุ่มผู้อมตะของวังสวรรค์พุ่งเข้ามาหาแท่นบูชาแห่งโชค ชิงช่ายฉวนกันเสียงเย็น “ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอดีตทรงพลังแต่มันใช้ได้ครั้งเดียว หากวังสวรรค์ทําลายมันเราจะไม่สามารถใช้ได้เป็นครั้งที่สอง อย่างไรก็ตามข้าเก็บบางคนไว้จัดการพวกเจ้าแล้ว”

 

ผู้อมตะภาคเหนือหลายคนบินออกมาและปิดกั้นกลุ่มผู้อมตะวังสวรรค์

 

เทพธิดาจอเว่ยถอนหายใจ “โชคดีที่ยิงช่ายฉวนไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา สถานการณ์เริ่มเกิดเสถียรภาพแล้ว”

 

เทพธิดาจ่อเว่ยเลือกกลยุทธ์ที่เหมาะสมที่สุด

 

แม้ฝ่ายของวังสวรรค์จะอ่อนแอกว่า แต่เทพธิดาจื่อเว่ยยังเต็มใจที่จะรวบรวมกําลังรบเพื่อโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค

 

ด้วยวิธีนี้ฝายของถ้ําสวรรค์นิรันดรจะต้องรวบรวผู้คนเพื่อปกป้องแท่นบูชาแห่งโชค

 

นี่ทําให้ผู้อมตะของวังสวรรค์มีเวลากอบกู้สถานการณ์

 

หากพวกเขาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาจะล่าถอยเข้าไปในกําแพงปราณเพื่อพักฟื้น

 

“บีม”

 

ท่าไม้ตายอมตะของไห่ฟานและกู้หลิวรู่ปะทะกันก่อนที่กู้หลิวรู่จะกระอักเลือดออกมาและรีบล่าถอยไปยังกําแพงปราณ

 

ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน “ตายซะ!”

 

กู้หลิวรุ่อยู่ห่างกําแพงปราณเพียงไม่กี่นิ้วแต่เขากลับล้มลงบนพื้นและเสียชีวิต ณ จุดนั้น

 

ผู้โจมตีคือหลิวหลิวจากเผ่าหลิวของภาคเหนือ

 

หลิวหลิวเป็นความอัปยศของภาคเหนือ เขาไม่เคยต่อสู้อย่างเปิดเผย เขารังแกคนอ่อนแอและชอบใช้วิธีลอบโจมตี ศัตรูของเขามักพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่แต่พวกเขากลับไม่แม้แต่จะสามารถมองเห็นใบหน้าของหลิวหลิว

 

ความตายของกู้หลิวรู่ส่งผลกระทบอย่างมากต่อผู้อมตะของทั้งสองฝ่าย

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้อมตะของวังสวรรค์เสียชีวิต

 

หลังจากทั้งหมดกู้หลิวรูไม่มีวิญญาณอมตะของเขา

 

จากนั้นเย่หลิวเกาก็ประสบความสําเร็จในการสังหารหวังจื่อหง แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของจ้าวซานเหอ

 

ฝายภาคเหนือ ไห่ฟานเสียชีวิต

 

เขาและกู้หลวคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด สิ่งสําคัญก็คือเขาขาดท่าไม้ตายอมตะสายป้องกันที่ดีเขาถูกโจมตีโดยผู้อมตะของวังสวรรค์หลายครั้งและไม่สามารถอดทน

 

อย่างไรก็ตามการสูญเสียของวังสวรรค์ยังมากกว่า

 

“บัดซบ!”

 

“ผู้อมตะเหล่านี้เป็นรากฐานของวังสวรรค์ของข้า!”

 

“มันไม่คุ้มเลย!”

 

เทพธิดาจื่อเว่ยถอนหายใจ

 

ผู้อมตะภาคเหนือไม่ได้ถูกอัญเชิญมาด้วยร่างกายที่แท้จริงของพวกเขา แต่ผู้อมตะของวังสวรรค์เป็นผู้อมตะที่มีชีวิตอยู่จริงๆ

 

“เทพปีศจบัวแดงบัดซบ! เขาเลวทรามเกินไป เขาโจมตีจุดอ่อนของวังสวรรค์โดยตรง!” เทพธิดาจอเว่ยเต็มไปด้วยความโกรธ

 

แต่การแสดงออกของปีงช่ายฉวนนก็น่าเกลียดเช่นกัน

 

เมื่อเวลาผ่านไปเขาพบว่าผู้อมตะภาคเหนือตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

 

ในไม่ช้าเทพธิดาจื่อเว่ยก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกัน

 

“ข้าเข้าใจแล้ว มันเป็นเพราะวิญญาณชะตากรรมฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว” ดวงตาของเทพธิดาจื่อเว่ยปรากฏร่องรอยแห่งความหวัง นางมีความสุขมาก “แม้ท่าไม้ตายอมตะของเทพปีศาจบัวแดงจะทรงพลัง แต่มันใช้สายธารแห่งกาลเวลาเพื่อจัดการประวัติศาสตร์ สิ่งนี้ขัดแย้งกับชะตากรรมเมื่อวิญญาณชะตากรรมฟื้นตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ท่าไม้ตายนี้จะสูญเสียประสิทธิภาพของมัน”

 

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน 1719 ต่อสู้จนตาย

Now you are reading Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน Chapter 1719 ต่อสู้จนตาย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1719 ต่อสู้จนตาย

 

“อัญเชิญอดีต สนับสนุนอนาคต มันมีความคล้ายคลึงกับท่าไม้ตายอมตะตัวตนในอนาคตมันสามารถเรียกบางคนมาจากสายธารแห่งกาลเวลาในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง

 

“ถูกต้อง ผู้อมตะภาคเหนือเหล่านี้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด พวกเขามีวิญญาณอมตะทั้งหมด

 

“เพื่อคลี่คลายท่าไม้ตายนี้ มันควรใช้วิธีคล้ายคลึงกับที่ข้าเคยใช้จัดการท่าไม้ตายอม ตะสนับสนุนอนาคตในเวลานั้นเราต้องขัดจังหวะคนที่ใช้ท่าไม้ตายนี้หากเราสามารถทําลายแท่นบูชาแห่งโชค ราจะสามารถหยุดท่าไม้ตายอัญเชิญอดีต”

 

การคาดเดาของราชันมังกรไม่ผิด โชคไม่ดีที่เขาถูกผนึกไว้โดยท่าไม้ตายอมตะระดับเก้าเขาไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นๆ

 

“โอ้ ช่างเป็นภาพที่งดงามนัก!” อีกคนเดินออกมาจากสายธารแห่งกาลเวลา เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาและดูเป็นสุภาพบุรุษ

 

เขากางแขนออกและถอนหายใจ “ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ของข้า ตงฟางอ!”

 

“ฮีม เดรัจฉานภาคเหนือ เหตุใดต้องเสแสร้งเป็นสุภาพบุรุษ สู้กับข้า!” ผู้อมตะของวังสวรรค์ที่พึ่งได้รับวิญญาณอมตะกลับคืนพุ่งเข้าโจมตีตงฟางอวี่

 

เขาอยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กชาย เขามีเส้นผมสีดํา ศีรษะของเขาเหมือนลูกท้อที่ดูน่ารักแต่กลิ่นอายของเขากลับน่ากลัว นี่ทําให้การแสดงออกของตงฟางอวเปลี่ยนแปลงไป

 

ตงฟางอวีหลบการโจมตีของเด็กชาย เมื่อเห็นสภาพที่น่าสมเพชของตงฟางอวี่ เขาหัว เราะ“เจ้ารู้จักพลังของทารกมิติพิศดารหรือยัง”

 

ตงฟางอวีโกรธมาก “ธรรมชาติที่ร่าเริงของข้าเป็นของจริง แต่เจ้าเป็นเพียงเจ้าแก่น่ารังเกียจที่แสร้งทําตัวเป็นเด็กน้อย น่าขยะแขยง!”

 

รอยยิ้มของทารกมิติพิศดารจางหายไป เขาพุ่งเข้าโจมตีตงฟางอวีด้วยความโกรธ

 

ตงฟางอวไม่สามารถหลบหนีแต่เขายังตอบโต้อย่างดุเดือด

 

“บึม!”

 

ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง

 

กระแสลมกรรโชกแรงมาถึงผู้อมตะภาคเหนืออีกคนที่พึ่งะปรากฏตัวขึ้น

 

“ลมแรงมาก มันเกือบทําให้ข้าตาบอด” ผู้อมตะภาคเหนือผู้นี้เป็นชายชรา กางเกงของเขาถูกม้วนขึ้นและเผยให้เห็นขาที่เต็มไปด้วยโคลน หลังของเขาโค้งงอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นปากของเขากําลังดูดยาสูบ

 

“เห้อ…” ชาวนาเฒ่าไม่มีเจตนาสังหาร เขาถอนหายใจกล่าว “ข้าเหนียงเอ๋อตงผู้บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งปฐพี สิ่งที่ข้าเชียวชาญที่สุดคือการจัดการมิติช่องว่าง”

 

เหนียงเอ๋อตงฟูอาจไม่ใช่ผู้อมตะระดับแปดที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของเผ่าเหนียงเอ๋อแต่เขาสร้างประโยชน์ให้กับเผ่าเหนียงเอ๋อมากที่สุด

 

เขามีทักษะในการจัดการมิติช่องว่าง แม้อาณาเขตของเผ่าเหนียงเอ๋อจะไม่ขยายใหญ่ขึ้นแต่ทรัพยากรของพวกเขาเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า

 

“เยู่เฉียวจื่อทักทายสหายเหนียงเอ๋อ” เป็นเพียงเวลานี้ที่ผู้อมตะชราของวังสวรรค์ปรา

กฏตัวขึ้น

 

“เจ้ารู้จักข้างั้นหรือ?” เหนียงเอ๋อตงฝถาม

 

ผู้อมตะวังสวรรค์ยิ้ม “ข้าบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งไม้ ข้ามีทักษะในการจัดการทรัพยากรเช่นกันเมื่อข้ายังเยาว์ สหายเหนียงเอ๋อตงฟูเป็นหนึ่งในเป้าหมายของข้า”

 

“เป็นเช่นนั้น” เหนียงเอ๋อตงฟูยิ้ม

 

ทั้งสองพูดคุยกันด้วยน้ําเสียงที่เป็นมิตรแต่การต่อสู้เริ่มต้นไปแล้ว พวกเขากระทั่งดุร้ายกว่าผู้อมตะคนอื่นๆ

 

ดวงแสงสีแดงบินไปรอบๆ การแสดงออกของนูเอ๋อเปาซ่งกลายเป็นเคร่งขรึม เขายังส่งระเบิดสายฟ้าออกไปอย่างต่อเนื่อง

 

ดวงแสงขยายตัวก่อนจะแยกออกเป็นแปดดวงและพุ่งเข้าโจมตีงูเอ๋อเปาซ่งจากทิศทางที่แตกต่าง

 

นี่เอ๋อเปาซ่งกันเสียงเย็น เขาสูดหายใจลึกและสร้างใยแมงมุมสายฟ้าขึ้นปกป้องตนเอง

 

“ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม”

 

ดวงแดงเจ็ดดวงปะทะใยแมงมุมสายฟ้าและเกิดการระเบิดที่รุนแรง ดวงแสงสีแดงที่เหลือคือร่างหลักของจูชิวเอ๋อ

 

“ต่อไปเป็นคราวของข้า” นูเอ๋อเปาซ่งลูบเคราของเขา

“ไป”เคราของเขาพุ่งออกมาราวกับสายฝนก่อนจะที่พวกมันจะกลายเป็นหอกสายฟ้าพุ่งเข้าโจมตีจูชิวเอ๋อ

 

จูชิวเอ๋อกรีดร้อง ดวงแสงสีแสงกลายเป็นสีรุ้งและปลดปล่อยความร้อนออกมา

 

เมื่อเห็นคนทั้งสองใช้ท่าไม้ตายอมตะ ผู้อมตะที่อยู่รอบๆก็กระจัดกระจายกันออกไป

 

บนพื้น หวังจื่อหงเงยหน้าขึ้นและลอบสาปแช่ง บัดซบ! ข้าขาดวิญญาณอมตะ ตอนนี้ข้าไม่เหลือวิธีโจมตีอีกแล้ว ผู้ใดจะคิดว่าวันหนึ่งข้าจะกลายเป็นผู้อมตะสายรักษา คือ?”

 

หวังจือหงรู้สึกสังหรณ์ร้าย รูม่านตาของนางหดเล็กลง นางกลายเป็นกลีบดอกไม้จํานวนนับไม่ถ้วนและหายไปจากจุดนั้นทันที

 

ในเวลาต่อมาแสงสีทองก็พุ่งมายังตําแหน่งเดิมของนาง

 

เย่หลิวเกาปรากฏตัวขึ้นบนพื้นและกันเสียงเย็น “ผู้อมตะของวังสวรรค์ต่างเป็นตัวตนชั้นสูงอย่างแท้จริง การโจมตีของข้าพลาดถึงสองครั้ง แต่เจ้าไม่สามารถหลบหนี!”

 

เขาชี้นิ้วไปยังที่ว่าง

 

แสงสีทองพุ่งออกไปจากปลายนิ้วของเขาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

 

“เขาค้นพบตําแหน่งของข้าแล้ว!” หวังจื่อหงต้องการล่าถอยแต่มันสายเกินไป

 

แสงสีทองอยู่ข้างหลังนาง นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหันหลังกลับและปกป้องตนเองอย่างสิ้นหวัง

 

เย่หลิวเกาหัวเราะ ท่าไม้ตายของเขาไม่ง่ายที่จะป้องกัน

 

แต่ในเวลาต่อมารอยยิ้มของเขากลับแข็งค้าง

 

เขาเห็นลําแสงสีทองถูกดูดเข้าไปในปากของผู้อมตะบางคน

 

ผู้อมตะที่กลืนกินลําแสงสีทองของเย่หลิวเกาตบหน้าท้องของตนเอง “ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะได้กินทันทีหลังจากตื่นนอน”

 

ผู้อมตะของวังสวรรค์ผู้นี้ค่อนข้างอ้วน เขาเผยรอยยิ้มพึงพอใจ

 

“เจ้าคือผู้ใด?” เย่หลิวเกามองด้วยสายตาเย็นชา

 

“จ้าวชานเหอ” ชายร่างอ้วนยิ้ม “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าสังหารผู้อมตะสายรักษาของเรา”

 

เย่หลิวเกาไม่ตอบโต้แต่เริ่มเตรียมท่าไม้ตายอมตะ

 

หวังจื่อหงพึมพําด้วยความโกรธ “ข้าไม่ใช่ผู้อมตะสายรักษา!”

 

อีกด้านหนึ่ง ผู้อมตะหลายคนได้รับคําสั่งจากเทพธิดาจื่อเว่ยให้โจมตีแท่นบูชาแห่งโชค

 

ราชันมังกรนอนอยู่บนพื้นรู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ดี ดูเหมือนจื่อเว่ยจะสามารถอนุมานท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอดีตแล้ว นางกําลังรวบรวมกําลังรบเพื่อโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค”

 

เมื่อเห็นกลุ่มผู้อมตะของวังสวรรค์พุ่งเข้ามาหาแท่นบูชาแห่งโชค ชิงช่ายฉวนกันเสียงเย็น “ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอดีตทรงพลังแต่มันใช้ได้ครั้งเดียว หากวังสวรรค์ทําลายมันเราจะไม่สามารถใช้ได้เป็นครั้งที่สอง อย่างไรก็ตามข้าเก็บบางคนไว้จัดการพวกเจ้าแล้ว”

 

ผู้อมตะภาคเหนือหลายคนบินออกมาและปิดกั้นกลุ่มผู้อมตะวังสวรรค์

 

เทพธิดาจอเว่ยถอนหายใจ “โชคดีที่ยิงช่ายฉวนไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา สถานการณ์เริ่มเกิดเสถียรภาพแล้ว”

 

เทพธิดาจ่อเว่ยเลือกกลยุทธ์ที่เหมาะสมที่สุด

 

แม้ฝ่ายของวังสวรรค์จะอ่อนแอกว่า แต่เทพธิดาจื่อเว่ยยังเต็มใจที่จะรวบรวมกําลังรบเพื่อโจมตีแท่นบูชาแห่งโชค

 

ด้วยวิธีนี้ฝายของถ้ําสวรรค์นิรันดรจะต้องรวบรวผู้คนเพื่อปกป้องแท่นบูชาแห่งโชค

 

นี่ทําให้ผู้อมตะของวังสวรรค์มีเวลากอบกู้สถานการณ์

 

หากพวกเขาได้รับบาดเจ็บ พวกเขาจะล่าถอยเข้าไปในกําแพงปราณเพื่อพักฟื้น

 

“บีม”

 

ท่าไม้ตายอมตะของไห่ฟานและกู้หลิวรู่ปะทะกันก่อนที่กู้หลิวรู่จะกระอักเลือดออกมาและรีบล่าถอยไปยังกําแพงปราณ

 

ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน “ตายซะ!”

 

กู้หลิวรุ่อยู่ห่างกําแพงปราณเพียงไม่กี่นิ้วแต่เขากลับล้มลงบนพื้นและเสียชีวิต ณ จุดนั้น

 

ผู้โจมตีคือหลิวหลิวจากเผ่าหลิวของภาคเหนือ

 

หลิวหลิวเป็นความอัปยศของภาคเหนือ เขาไม่เคยต่อสู้อย่างเปิดเผย เขารังแกคนอ่อนแอและชอบใช้วิธีลอบโจมตี ศัตรูของเขามักพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่แต่พวกเขากลับไม่แม้แต่จะสามารถมองเห็นใบหน้าของหลิวหลิว

 

ความตายของกู้หลิวรู่ส่งผลกระทบอย่างมากต่อผู้อมตะของทั้งสองฝ่าย

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้อมตะของวังสวรรค์เสียชีวิต

 

หลังจากทั้งหมดกู้หลิวรูไม่มีวิญญาณอมตะของเขา

 

จากนั้นเย่หลิวเกาก็ประสบความสําเร็จในการสังหารหวังจื่อหง แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของจ้าวซานเหอ

 

ฝายภาคเหนือ ไห่ฟานเสียชีวิต

 

เขาและกู้หลวคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด สิ่งสําคัญก็คือเขาขาดท่าไม้ตายอมตะสายป้องกันที่ดีเขาถูกโจมตีโดยผู้อมตะของวังสวรรค์หลายครั้งและไม่สามารถอดทน

 

อย่างไรก็ตามการสูญเสียของวังสวรรค์ยังมากกว่า

 

“บัดซบ!”

 

“ผู้อมตะเหล่านี้เป็นรากฐานของวังสวรรค์ของข้า!”

 

“มันไม่คุ้มเลย!”

 

เทพธิดาจื่อเว่ยถอนหายใจ

 

ผู้อมตะภาคเหนือไม่ได้ถูกอัญเชิญมาด้วยร่างกายที่แท้จริงของพวกเขา แต่ผู้อมตะของวังสวรรค์เป็นผู้อมตะที่มีชีวิตอยู่จริงๆ

 

“เทพปีศจบัวแดงบัดซบ! เขาเลวทรามเกินไป เขาโจมตีจุดอ่อนของวังสวรรค์โดยตรง!” เทพธิดาจอเว่ยเต็มไปด้วยความโกรธ

 

แต่การแสดงออกของปีงช่ายฉวนนก็น่าเกลียดเช่นกัน

 

เมื่อเวลาผ่านไปเขาพบว่าผู้อมตะภาคเหนือตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

 

ในไม่ช้าเทพธิดาจื่อเว่ยก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกัน

 

“ข้าเข้าใจแล้ว มันเป็นเพราะวิญญาณชะตากรรมฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว” ดวงตาของเทพธิดาจื่อเว่ยปรากฏร่องรอยแห่งความหวัง นางมีความสุขมาก “แม้ท่าไม้ตายอมตะของเทพปีศาจบัวแดงจะทรงพลัง แต่มันใช้สายธารแห่งกาลเวลาเพื่อจัดการประวัติศาสตร์ สิ่งนี้ขัดแย้งกับชะตากรรมเมื่อวิญญาณชะตากรรมฟื้นตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ท่าไม้ตายนี้จะสูญเสียประสิทธิภาพของมัน”

 

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+