บทที่ 1740 เคลื่อนกรรม

 

“ท่านหลี่ฮวง!”

 

“โอ้ สวรรค์ เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?”

 

“ทําได้ดีมาก!”

 

ศพของหลี่ฮวงร่วงหล่นลงจากอากาศและทําให้ทุกคนตกตะลึง

 

ฟางหยวนหัวเราะและเคลื่อนที่ต่อไป “ผู้ใดกล้าขวางทางข้าต้องพบจุดจบเดียวกันนี้”

 

การปรากฏตัวขึ้นของปีศาจที่น่าเกรงขามทําให้ขวัญกําลังใจของผู้อมตะภาคกลางลดลงเป็นอย่างมาก ดวงตาของวุหยงส่องประกายเย็นเยียบ ขณะที่กลุ่มของเหยากวงตกตะลึงไปอย่างสมบูรณ์

 

การแสดงออกของชูค่อนข้างซับซ้อน ย้อนกลับไปฟางหยวนระดับหกยังพบกับความยากลําบากในการเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ ชูตู๋ต้องช่วยฟางหยวน แต่ผู้ใดจะคิดว่าเพียงไม่กี่ปีฟางหยวนจะกลายเป็นบุคคลที่ชต์ต้องจับตามอง

 

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าใช้ท่าไม้ตายอมตะหมื่นภูตมังกรจนถึงครั้งนี้รวมกับท่าไม้ตายอมตะดาบภูต มังกรหมื่นตัวตน ข้าใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณไปแล้วประมาณหนึ่งหมื่นร่องรอย!”

 

ฟางหยวนประเมินอยู่ในใจ

 

การกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะหมื่นภูตมังกร แต่ละครั้งทําให้ฟางหยวนสูญเสียร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณสี่พันร่องรอย หลังจากสังหารหลี่ฮวง เขาเสียงร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณไปแล้วหนึ่งหมื่นร่องรอย

 

ฟางหยวนสามารถทําลายเสื้อคลุมเพลิงสุริยันและสังหารหลี่ฮวง แต่ค่าใช้จ่ายของเขาก็ไม่น้อย

 

ร่องรอยของพลังงานแห่งเต่มีความสําคัญกับผู้อมตะ

 

การใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าเป็นการลดรากฐานของพวกเขาโดยตรง

 

นอกจากนี้ท่าไม้ตายอมตะดาบภูตมังกรหมื่นตัวตนก็ยังมีข้อบกพร่อง มันมีความเร็วไม่มาก และสามารถหลบได้ง่าย

 

ฟางหยวนรู้ว่าหลี่ฮวงต้องการปกป้องแดนศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่ติ เขาจะไม่หลบการโจมตี ดังนั้นฟางหยวนจึงสามารถใช้ท่าไม้ตายนี้

 

“ภูเขาขนดก

 

มองไปยังภูเขาขนดก ฟางหยวนต้องถอนหายใจออกมา ผู้ใดจะคิดว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่ติจะอยู่บนภูเขาขนดก มองจากภายนอก ภูเขาขนดกไม่มีสิ่งใดโดดเด่น

 

แต่ความจริงก็คือมันเป็นสถานที่สําคัญที่สุดสําหรับวังสวรรค์ในการฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรม และตอนนี้มันกลายเป็นสถานที่ตัดสินการต่อสู้ที่ยากลําบากครั้งนี้

 

“ฟางหยวน!” ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นกีดขวางเส้นทางของฟางหยวน

 

เขาคือเฉินอี้

 

“วหยงไม่ได้ฆ่าเจ้า เช่นนั้นให้ข้าจบชีวิตของเจ้า!” ฟางหยวนเตรียมดาบภูตมังกรอีกครั้ง

 

ใบหน้าของเฉินอี้กลายเป็นเคร่งขรึม

 

กระทั่งหลี่ฮวงยังเสียชีวิต เฉินอี้ไม่มีความมั่นใจที่จะต่อต้านดาบภูตมังกรของฟางหยวน

 

“หือ? นี่คือ?” ในช่วงเวลาสําคัญ เฉินอี้รู้สึกราวกับหน้าอกถูกเหล็กร้อนกดดับ

 

พลังงานลึกลับไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา

 

หลังจากนั้นภาพวาดของต้นไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นก็บนหน้าอกของเขา

 

“อา…” เฉินอี้ตกใจ “มันเป็นภาพวาดที่สลักอยู่บนร่างกายของข้าเมื่อข้าได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะบัวสวรรค์

 

ในเวลาเดียวกันข้อมูลบางอย่างก็ถูกส่งเข้าสู่จิตใจของเขา

 

“นี่คือการจัดเตรียมของเทพอมตะบัวสวรรค์!”

 

เฉินอี้ประหลาดใจและมีความสุขมาก เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะตามคําแนะนําจากข้อมูลดังกล่าวทันที

 

ท่าไม้ตายอมตะต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรม!

 

ควันสีเขียวลอยขึ้นเหนือศีรษะของเฉินอี้และกลายเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีผลไม้รูปร่างแปลกประหลาดหลายสิบลูกอยู่บนกิ่งไม้

 

พลังงานลึกลับจากภาพวาดบนหน้าอกของเขาถูกถ่านโอนไปยังต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แแห่งชะตากรรม

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เฉินอี้ได้ยินเสียงของเทพอมตะบัวสวรรค์ “ดูให้ดี นี่คือท่าไม้ตายต่อเนื่องจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรม ชื่อของมันคือท่าไม้ตายอมตะเคลื่อนกรรม!”

 

เมื่อท่าไม้ตายถูกใช้งาน สายลมกรรโชกแรงพัดมาทําให้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมสั่นไหว

 

ดาบภูตมังกรที่พุ่งมาหาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งโชะตากรรมกหายไปอย่างกะทันหัน

 

“หือ!?” ฟางหยวนตะลึง

 

เขาตระหนักว่าการเชื่อมต่อระหว่างเขากับดาบภูตมังกรอ่อนแอลง มันเหมือนดาบภูตมังกรอยู่ห่างจากเขาคนละซีกโลก

 

“ดูเหมือนมันจะเป็นวิธีขนส่งบางอย่าง” ฟางหยวนหรี่ตามอง

 

ความสามารถในการขนส่งของมันทรงพลังมาก

 

เนื่องจากท่าไม้ตายอมตะดาบภูตมังกรหมื่นตัวตนของฟางหยวนใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าของเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถรักษาการเชื่อมต่อเอาไว้แม้มันจะอยู่ไกลกว่าหมื่นลี้

 

อย่างไรก็ตามหากเกินระยะนี้อีกเพียงเล็กน้อย ท่าไม้ตายของเขาจะพังทลายลง

 

หากสิ่งนี้เกิดขึ้น ฟางหยวนจะได้รับผลกระทบย้อนกลับ อย่างน้อยเขาก็จะกระอักเลือดออกมา

 

“มันสามารถเคลื่อนย้ายท่าไม้ตายอมตะงั้นหรือ?” วูหยงได้รับข้อมูลจากฟางหยวน “เช่นนั้น ข้าจะดูว่าเจ้าจะกําจัดท่าไม้ตายอมตะอําลาสหายของข้าได้หรือไม่?”

 

รูหยงเย้ยหยัน

 

ร่างของเขาปรากฏขึ้นด้านหลังเฉินอี้

 

ท่าไม้ตายอมตะอําลาสหาย!

 

แต่เพียงเมื่อวหยงสัมผัสไหล่ของเฉินอี้ วิสัยทัศน์ของเขาก็เปลี่ยนแปลงไป

 

ในเสี้ยวพริบตา เขาถูกเคลื่อนย้ายกลับไปยังภาคใต้

 

“นี่!?” จูหยงตกตะลึงขณะยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง

 

ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดครึ้ม เขารีบส่งข้อมูลกลับไป

 

“กระทั่งผู้อมตะระดับแปดยังถูกเคลื่อนย้ายงั้นหรือ?”

 

“มันเป็นท่าไม้ตายชนิดใด?”

 

“ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมมีความสามารถลึกลับเช่นนี้อยู่จริงๆ”

 

หัวใจของผู้อมตะภาคใต้และภาคเหนือสั่นสะท้านขณะที่ขวัญกําลังใจของผู้อมตะภาคกลางพึ่งสูงขึ้น

 

“สู้ต่อไป!” เฉินอี้รู้สึกยินดีแต่เสียงของฟางหยวนทําให้การแสดงออกของเขากลายเป็นมืดครึมอีกครั้ง

 

ฟางหยวนตะโกน “ข้าพบแล้ว ความสามารถในการเคลื่อนย้ายของมันอาจดูอัศจรรย์ แต่มันมีขีดจํากัดด้านจํานวนครั้งในการใช้งาน หลังจากเคลื่อนย้ายสองครั้ง ผลไม้สองลูกหายไป”

 

“มันถูกค้นพบอย่างรวดเร็ว” เฉินอี้รู้สึกขมขื่น “ให้ข้าลองดู!” จักรพรรดิสวรรค์ไปส่งร่างแยกจํานวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกไป นี่คือกลยุทธ์พื้นฐานที่สุดบนเส้นทางแห่งทาส

 

ผลไม้ลูกหนึ่งหายไปขณะที่ร่างหลักของจักรพรรดิสวรรค์ไปซูถูกส่งไปยังทะเลตะวันออก

 

ฟางหยวนคิด “ร่างหลักของจักรพรรดิสวรรค์ไปซูถูกส่งออกไปโดยตรง กลยุทธ์บนเส้นทางแห่งทาสล้มเหลว ตามตรรกะไม่ใช่ว่ามันควรจะเคลื่อนย้ายร่างแยกงั้นหรือ?”

 

กลุ่มของเหยากวงบุกเข้าไป

 

“ช้าก่อน! พี่ชู ท่านโจมตีเป็นคนแรก” ฟางหยวนออกคําสั่ง

 

ชต์โจมตีจากระยะไกลแต่เขายังหายตัวไปเช่นกัน

 

เขาถูกส่งกลับไปที่แดนน้ําแข็งของภาคเหนือ

 

หลังจากนั้นผู้อมตะคนอื่นๆก็ถูกส่งออกไปอย่างต่อเนื่อง

 

ฟางหยวนตระหนักถึงบางสิ่ง ดูเหมือนข้าจะไม่ได้รับอิทธิพลจากท่าไม้ตายนี้เพราะข้าเป็นปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์?”

 

แม้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมจะไม่ส่งอิทธิพลต่อเขาแต่มันสามารถขนส่งท่าไม้ตายของเขา

 

ท่าไม้ตายของฟางหยวนถูกส่งออกไปทั้งหมด บางครั้งถูกส่งไปมุมหนึ่งของภาคกลาง บางครั้งถูกส่งไปยังภูมิภาคอื่นหรือกระทั่งสวรรค์สีขาวและสวรรค์สีดํา

 

แต่เฉินอี้ก็ไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดีนัก

 

เลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ดของเขา ใบหน้าของเขากลายเป็นซีดขาว

 

ชัดเจนว่าเขาต้องแบกรับภาระในการรักษาท่าไม้ตายนี้เอาไว้

 

“บัดซบ! แดนศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่ติอยู่ตรงหน้าแต่เราไม่สามารถเข้าไปเพราะเฉินอี้ เพียงคนเดียว…” เหยากวงกัดฟันแน่น

 

กลุ่มของชิงเย่เริ่มต่อสู้กับผู้อมตะภาคเหนือและภาคใต้

 

ฟางหยวนส่งหมื่นภูตมังกรออกไปโจมตีเฉินอี้

 

พวกมันถูกต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมส่งออกไปอย่างต่อเนื่อง

 

ฟางหยวนรู้สึกถึงปัญหา

 

“ท่าไม้ตายอมตะที่อ่อนแอไม่ส่งผลกระทบต่อการใช้ผลไม้ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรม มีเพียงท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังเท่านั้นจึงจะทําให้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมสูญเสียผลไม้หนึ่งลูก นอกจากนั้นข้ายังมีโอกาสได้รับผลกระทบย้อนกลับหากข้าโชคร้าย”

 

ฟางหยวนไม่กล้าใช้ท่าไม้ตายอมตะดาบภูตมังกรหมื่นตัวตน

 

ปัจจุบันเขาไม่สามารถใช้เสื้อคลุมฤดูหนาวและเกราะหวนคืน วิธีป้องกันอื่นๆของเขาด้อยกว่าหลีฮวง หากท่าไม้ตายอมตะดาบภูตมังกรหมื่นตัวตนล้มเหลว เขาจะได้รับผลกระทบย้อนกลับที่รุนแรง โชคดีที่ดาบภูตมังกรก่อนหน้านี้ถูกส่งออกไปไม่ไกลนักทําให้เขาไม่พบกับฟันเฟืองของความล้มเหลว

 

“ข้าควรทําอย่างไร?” ฟางหยวนรู้สึกกังวล

 

ปิงชายฉวนส่งข่าวมาหาฟางหยวน เขาบอกว่าการฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรมเริ่มขึ้นอีกครั้ง

 

“นี่เป็นวิธีบนเส้นทางแห่งไม้ ข้าไม่มีความสําเร็จบนเส้นทางสายนี้และไม่สามารถถอดรหัสมันได้ในระยะเวลาอันสั้น

 

“ดูเหมือนข้าต้องต่อสู้กับมันโดยตรงเท่านั้น ข้าต้องส่งกลุ่มของไปหนิงปิงออกไป!”

 

ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

 

ไปหนิงปิงและคนอื่นๆถูกต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมส่งออกไปแต่มันก็สูญเสียผลไม้ไปเช่นกัน

 

“ฟางหยวนพบวิธีรับมือที่ดีที่สุดรวดเร็วจริงๆ” ดวงตาของเฉินอี้เต็มไปด้วยเลือด เขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก

 

ผู้อมตะระดับเจ็ดจํานวนมากถูกเคลื่อนย้ายสถานที่ขณะที่ผลไม้ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมถูกใช้ไปอย่างต่อเนื่อง

 

ในที่สุดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมก็เลือนหายไปตามสายลม

 

เฉินอี้ก้มศีรษะลง ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมาก

 

“เจ้ากล้าขวางทางข้า ตายซะ!” ฟางหยวนพุ่งเข้าไปอย่างดุเดือด

Related

/