บทที่ 1889 เข้าสู่ถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้า

 

“เหตุใดพวกเขาถึงอยู่ที่นี่?” ฮวาตี้อ้าปากค้าง

 

“หากไม่ใช่เพราะสถานการณ์อันตราย หากข้าไม่รู้สึกถึงความผิดปกติเล็กๆนี้ ข้าคงไม่พบพวกเขา รีบไปกันเถอะ!” เจิ้งถั่วซื้อกล่าวด้วยความกังวล

 

“มีคนทรยศ เราต้องแยกกลุ่ม!” เสี่ยวหมิงเฉินกล่าวด้วยใบหน้ามืดครึม เขามองไปยังถูเทาเทา ตงฮัว เจิ้งถั่วซื้อ และหยุดสายตาที่ฟางหยวน

 

เห็นได้ชัดว่าเขาสงสัยชอิงมากที่สุดเพราะเขาไม่รู้ภูมิหลังของคนผู้นี้

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า เดิมที่ข้าจะลอบตามพวกเจ้าเข้าไปในถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้า แต่เมื่อพวกเจ้ารู้แล้วก็ไม่มีผู้ใดสามารถหลบหนี” เฉินกงเจ๋งกล่าวและส่งคลื่นเสียงกระจายออกไป

 

เสี่ยวหมิงเฉินและคนอื่นๆถูกคลื่นเสียงปิดล้อม ความเร็วของพวกเขาลดลงอย่างมาก

 

เฉินกงเจิ้งผิวปากขณะที่ฮวาตี้ถูกคลื่นเสียงพันธนาการเอาไว้และลากดึงเข้าไปหาเฉินกงเลิ้ง

 

“ฮวา!” เฟิงเจียงตะโกนด้วยความโกรธ เขาต้องการช่วยนางแต่เขาอ่อนแอเกินไป เฉินกงเจ๋งจับตัวเขาได้เช่นกัน

 

เฉินกงเจิ้งเป็นผู้อมตะระดับแปดบนเส้นทางแห่งเสียง มันเป็นเรื่องง่ายสําหรับเขาในการจับคนอ่อนแอเช่นฮวาตี้และเฟิงเจียง

 

“ปล่อย!” เฟิงเจียงตะโกนเสียงดัง

 

แต่ในไม่ช้เฉินกงเจิ้งก็คว้าคอของเฟิงเจียงและทําให้เขาหมดสติลงทันที

 

เฉินกงเจ๋งกล่าวเสียงเย็น “โจมตี!”

 

ผู้อมตะตระกูลเฉินรวมถึงเหรินซิ่วผิงทะยานร่างออกไปอย่างรวดเร็ว

 

พวกเขาพูดคุยกันมาก่อนแล้วว่าผู้ใดจะต่อสู้กับผู้ใด

 

คนที่โจมตีฟางหยวนคือผู้อมตะตระกูลเฉิน เฉินตัน เขาเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งวารทั่วไป

 

เขายิงวงแหวนวารีขนาดเท่าถังน้ําไปที่ศีรษะของฟางหยวน

 

ฟางหยวนไม่ต้องการต่อสู้ เขาเปลี่ยนร่างเป็นบ้านตัวเล็กที่มีร่างกายขนาดเท่าฝ่ามือมนุษย์และหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

 

การโจมตีของเฉินตันพลาดเป้า เขาตกใจก่อนจะส่งวงแหวนวารสามวงออกไปอีกครั้ง

 

ฟางหยวนสามารถหลบวงแหลมวารีทั้งสามวงได้อย่างง่ายดาย

 

การแสดงออกของเฉินตันเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด เขาเรียกเหรินซิ่วผิง “ขอยืมมือหน่อย!”

 

เหรินซิ่วผิงกําลังโจมตีตงฮัวด้วยฉลามที่ดุร้ายสองตัว เมื่อเขาได้ยินค่ากล่าวของเฉินตัน เขาพยักหน้าตอบ “ได้”

 

ฉลามที่กําลังโจมตีตงฮัวหันหลังกลับและว่ายเข้าไปหาฟางหยวน

 

ฟางหยวนมองไปรอบๆและพบว่าหากเขาผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ เขาจะกลายเป็นผู้นํากลุ่ม

 

เขาหยุดและแสร้งว่าถูกฉลามกีดขวาง

 

เฉินตันหัวเราะเสียงดังและส่งวงแหวนวารีสี่วงพุ่งเข้าปิดกั้นฟางหยวน “ตอนนี้เจ้าจะวิ่งไปที่ใดได้อีก”

 

เขาไม่รู้ว่าตนเองกําลังกีดขวางผู้ใด หากเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของชูอิง ตอนนี้เขาคงหวาดกลัวมาก

 

ฟางหยวนแสงติดกับและเฝ้าสังเกตพันธมิตรของเขาอย่างอดทน

 

ดูเทาเทาถูกกีดขวางเช่นกัน ในฐานะผู้บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งปฐพี ความเร็วของเขาไม่เร็วนักและยิ่งเลวร้ายในน้ํา

 

ตงฮัวกําลังยุ่งอยู่กับฉลามชั่วร้ายสองตัวของเหรินซิ่วผิง

 

เจิ้งถั่วซื้อเคลื่อนไหวไปรอบๆราวกับภูตผี เขากําลังแข่งขันกับเฉินฉีด้านความเร็ว

 

กุ้ยฉีเยีและเสี่ยวหมิงเฉินเคลื่อนที่ไปด้วยกัน เมื่อสองผู้อมตะของตระกูลเฉินเข้ามาใกล้ กุ้ยฉีเย่ตะโกน “นายท่าน ไปเร็ว ข้าจะหยุดพวกเขา”

 

เขาหยุดและผลักฝ่ามือออกไป

 

หมอกสีด่ากระจายออกมาปกคลุมพื้นที่เอาไว้ทั้งหมด

 

“กู้ยฉีเย่ ระวังตัวด้วย!” เสี่ยวหมิงเฉินตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ เขาหลังนําตาขณะหลบหนี

 

เฉินกงเจิ้งหัวเราะเย้ยหยัน “เจ้าจะไปที่ใด?”

 

หลังกล่าวจบคํา คลื่นเสียงก็พุ่งเข้าไปหาเมียวหมิงเฉิน

 

ปลายผมของเมี่ยวหมิงเฉินตั้งชันขึ้น เขาคํารามและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งห้วงมิติ

 

เขาหายตัวไปจากจุดนั้นและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งห่างออกไปหนึ่งร้อยก้าว ในเวลาต่อมาเขาก็หายตัวไปอีกครั้ง และปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปอีกหนึ่งร้อยก้าว

 

เมี่ยวหมิงเฉินพุ่งขึ้นจากทะเล

 

เฉินกงเจิ้งอ้าปากค้างเบาๆด้วยความประหลาดใจ

 

เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะระดับแปดแต่เมียวหมิงเฉินกลับสามารถหลบหนี มันค่อนข้างน่าประทับใจ

 

เสี่ยวหมิงเฉินเป็นคนสําคัญที่สุด เฉินกงเจิ้งไม่สนใจฮวาหรือเฟิงเจียง เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเก็บคนทั้งสองเข้าไปในมิติช่องว่างและโยนพวกเขาทิ้งไปก่อนจะเริ่มไล่ล่าเมี่ยวหมิงเฉิน

 

เสี่ยวหมิงเฉินบินอยู่เหนือผิวน้ําด้วยเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผาก

 

“ท่าไม้ตายของข้าสามารถนําข้าเคลื่อนที่ไปได้หนึ่งร้อยล์ในครั้งเดียว แต่ต่อหน้าเฉินกงเจิ้ง ข้าสามารถเคลื่อนที่ได้เพียงหนึ่งร้อยก้าว นี่คือพลังของผู้อมตะระดับแปดงั้นหรือ?

 

ทันใดนั้นเฉินกงเจิ้งก็โผล่ขึ้นมาจากทะเล

 

ร่างของเสี่ยวหมิงเฉินสั่นสะท้านขึ้น ความเร็วของเขาลดลงอย่างกะทันหัน

 

เสี่ยวหมิงเฉินดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงกรีดร้องดังขึ้น

 

วิหคเพลิงสายฟ้าแรกกําเนิดบินเข้ามาและโจมตีเฉินกงเจิ้งโดยไม่คาดคิด

 

การแสดงออกของเฉินกงเจิ้งเปลี่ยนแปลงไป เขาไม่กล้าประมาท เขาต้องปล่อยเมียวหมิงเฉินไปและเผชิญหน้ากับวิหคเพลิ้งสายฟ้าแรกกําเนิด

 

เฉินกงเจิ้งบินลงไปในทะเลอีกครั้งและสร้างคลื่นยักษ์ขึ้น

 

เสี่ยวหมิงเฉินฉวยโอกาสหลบหนีด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่ออันเย็นเยียบ

 

เขากวาดตามองสภาพแวดล้อมและพบว่าพายุกําลังโหมกระหน่า สายฟ้าแลบลั่น ทะเลปั่นป่วน คลื่นสูงนับพันเมตรกําลังสาดซัด

 

ฝูงนกจํานวนมากกําลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด พวกมันกําลังถูกไล่ล่าโดยวิหคเพลิงสายฟ้าแรกกําเนิด

 

สถานการณ์วุ่นวายและอันตรายมาก

 

“ข้าอยู่ที่ใดบนโลกใบนี้!” เสี่ยวหมิงเฉินสูดหายใจลึกด้วยความตกใจ

 

“จับพวกเขา!” ในจังหวะนี้เสียงของเฉินดันดังขึ้นอีกครั้งจากด้านหลังเดี่ยวหมิงเฉิน

 

ก่อนหน้านี้เฉินตันต้องรับเชลยสองคนที่เฉินกงเจิ้งโยนให้เขา ฟางหยวนฉวยโอกาสทําลายวงแหวนวารีและยังสามารถช่วยคนอื่นๆ

 

ดงฮัว เจิ้งถั่วซื้อ และฟางหยวนบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

“อย่าคิดหนี!” เฉินฉี เฉินตัน และเหรินชิวฝั่งไล่ล่าพวกเขา

 

ในเวลาเดียวกันสายฟ้าก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

 

กลุ่มผู้อมตะเร่งป้องกันตัว

 

อินทรีย์ฝูงหนึ่งบินลงมาและสร้างความวุ่นวายในสนารบ

 

“พวกเจ้าทั้งหมด ไปตายซะ!” คลื่นเสียงระเบิดขึ้นมาจากส่วนลึกของมหาสมุทร

 

จากนั้นเฉินกงเจิ้งก็บินตามมาและโบกมือทั้งสองข้างส่งคลื่นเสียงสองสายออกไปรอบๆ

 

ท่าไม้ตายอมตะดาบเสียง!

 

ไม่ว่าดาบเสียงจะเคลื่อนที่ไปที่ใด อินทรีย์หรือสายฟ้าจะถูกตัดเป็นสองท่อน กระทั่งวิหคเพลิงสายฟ้าแรกกําเนิดยังได้รับบาดเจ็บ

 

ดาบเสียงพุ่งผ่านตงฮั่วไปอย่างฉิวเฉียด แต่มันตัดลําคอของเจิ้งลัวชื่อออกจากร่างอย่างแม่นยํา

 

ดาบเสียงพุ่งต่อมาถึงฟางหยวน

 

ฟางหยวนถอนหายใจกับตนเอง เขาหมุนตัวและพุ่งเข้าไปหาวิหคเพลิ้งสายฟ้าแรกก่าเนิด

 

ในเวลาต่อมาร่างของเขาก็ถูกสายฟ้าเผาจนไหม้เกรียม เขาเสียชีวิตทันที

 

เฉินกงเจ๋งไม่ได้มองแม้แต่ซากศพของฟางหยวน เขารีบไล่ล่าเมี่ยวหมิงเฉิน

 

ภายใดถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้า

 

บนเกาะแห่งหนึ่ง

 

ฟางหยวนเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ

 

“ข้ามาถึงที่นี่แล้ว เขายืนขึ้นและมองไปรอบๆ

 

ทะเลสีฟ้า คลื่นสีขาว หาดทรายสีทอง อากาศอบอุ่นกําลังดี ที่นี่เป็นสถานที่ที่เงียบสงบ

 

“หือ?” ฟางหยวนเห็นเจิ้งลัวซื้ออยู่ที่นี่เช่นกัน

 

เขาถูกสังหารโดยท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งเสียงของเฉินกงเจิ้ง เขาถูกตัดศีรษะแต่เขายังถูกส่งเข้ามาที่นี่ด้วยศีรษะที่ยังติดอยู่กับร่างกาย

 

“ดังคาด” ฟางหยวนไม่แปลกใจ ภาพลวงตาเริ่มขึ้นนานแล้ว ภายในภาพลวงตาไม่ว่าผู้ใดจะตายหรือตายด้วยวิธีใด พวกเขาก็ยังถูกส่งเข้ามาที่นี่

 

ฟางหยวนถูกสังหารโดยวิหคเพลิงสายฟ้าแรกกําเนิดและมาถึงที่นี้หลังจากเจิ้งลั่วซื้อถูกเฉินกงเจิ้งสังหาร

 

เทพอมตะสวรรค์พิภพสร้างสมรภูมิกลับชาติมาเกิดในภาคกลางที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันนี้ สิบนิกายโบราณของภาคกลางยึดครองสถานที่แห่งนั้นและส่งผู้อมตะเข้าไปต่อสู้กันที่นั่น ไม่ว่าผู้ใดจะเสียชีวิต พวกเขาจะไม่ตา ยจริงๆ

 

ดังนั้นฟางหยวนจึงไม่ลงมือทําสิ่งใดก่อนหน้านี้ แม้เขาจะสังหารเฉินกงเจิ้ง แต่ฝ่ายหลังอาจไม่ตายและถูกส่งตัวเข้ามาที่นี่ ขณะเดียวกันฟางหยวนยังต้องเปิดเผยตัวตน

 

ฟางหยวนโบกมือส่งปราณดาบพุ่งเข้าไปหาเจ๋งลั่วซื้อที่นอนหมดสติอยู่บนพื้นโดยไร้การป้องกัน แต่ปราณดาบกลับหายไปก่อนที่มันจะสังหารฝ่ายตรงข้าม

 

ฟางหยวนไม่แปลกใจ เขาก่นเสียงเย็นและจากไปทันที

 

เมื่อเวลาผ่านไป เฉินกงเลิ้งค่อยๆตื่นขึ้น เขารู้สึกมึนงงแต่ยังได้ยินเสียงดังมาจากด้านข้าง “ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่ง ในที่สุดท่านก็ตื่น!”

 

ต่อมาเขาก็เห็นเฉินฉี เหรินซิ่วผิง เสี่ยวหมิงเฉินฮัว เฟิงเจียง ตงฮัว และคนอื่นๆ

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น? ข้าไม่ตายงั้นหรือ?” เฉินกงเจิ้งลอบตกใจอยู่ภายใน

 

ในฐานะผู้อมตะระดับแปด เขามีชีวิตอยู่นานที่สุดในภาพลวงตา เขาเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง

 

“ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่ง นี่น่าจะเป็นการจัดเตรียมของเทพอมตะสวรรค์พิภพ มันคล้ายกลับสมรภูมิกลับชาติมาเกิดของภาคกลาง” เฉินตันกล่าว

 

เฉินกงเจ๋งสงบจิตใจลงและพยักหน้า “มันสมควรเป็นการจัดเตรียมของเทพอมตะสวรรค์พิภพ”

 

ในเวลาต่อมาดวงตาของเขาก็ส่องประกายแหลมคมเมื่อเขาเห็นเมียวหมิงเฉินและคนอื่นๆ เขาถาม “พวกเจ้าตื่นมานานเท่าใดแล้ว?”

 

“เราพึ่งตื่นเช่นกัน” เฉินฉีตอบ

 

เฉินกงเจิ้งพยักหน้าขณะมองไปยังเสี่ยวหมิงเฉินฮวา เฟิงเจียง และเจิ้งลั่วซื้อ

 

คนเหล่านี้ถูกจับหรือถูกสังหารโดยเขาแต่ตอนนี้ทุกคนยังมีชีวิตอยู่ เขารู้สึกว่าวิธีการของเทพอมตะสวรรค์พิภพยากที่สิ่งที่จะหยั่งถึงอย่างแท้จริง