เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1893 ช่วยเซี่ยหลินอีกครั้ง

 

แสงสีขาวนําฟางหยวนมายังเกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง

 

“ข้ามาที่นี่อีกครั้ง” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มบาง

 

เขารับภารกิจรวบรวมน้ํามันดิบในร่องลึกใต้สมุทรที่อยู่ใกล้ๆเกาะแห่งนี้

 

นี้เป็นภารกิจที่เขาเคยทําในชีวิตก่อนหน้า เขาคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างมาก

 

“มีการเปลี่ยนแปลงมากมายเกี่ยวกับถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้าเมื่อเปรียบเทียบกับชีวิตก่อนหน้า”

 

“ไม่เพียงตําแหน่งของวาฬมังกรฟ้าที่เปลี่ยนแปลงไปแต่ยังมีผู้อมตะมาที่นี่มากขึ้นและมีภารกิจเพิ่มขึ้น”

 

“ภารกิจรวบรวมน้ํามันดิบปรากฏขึ้นหลังจากที่ข้าทําภารกิจไปแล้วสิบภารกิจ”

 

ชีวิตก่อนหน้าเขาเคยใช้ภารกิจนี้ช่วยนางเงือกสาวเซี่ยหลิน ด้วยการใช้นางเป็นตัวหมาก นางกลายเป็นเทพธิดาเงือกและทําให้ฟางหยวนสามารถเข้าไปในทะเลปีศาจราไห้และได้รับวิญญาณความเสียใจ

 

การจัดเตรียมของเทพอมตะสวรรค์พิภพยังส่งเขาไปยังเกาะบัวหินในสายธารแห่งกาลเวลา และทําให้เขาได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง

 

หลังจากกําเนิดใหม่ฟางหยวนวางแผนที่เหมาะสมที่สุดสําหรับตนเองเอาไว้แล้ว

 

การต่อสู้ในสายธารแห่งกาลเวลาครั้งก่อน ฟางหยวนเอาชนะวังสวรรค์ เขาทําลายคฤหาสน์วิญญาณอมตะหกหลังและค่ายกลวิญญาณอมตะผนึกบัวหิน

 

เกาะบัวหินถูกทําลายเช่นกัน

 

หากปราศจากเกาะบัวหิน การจัดเตรียมของเทพอมตะสวรรค์พิภพจะไม่ทํางาน นี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนการของฟางหยวน

 

เกาะชาวประมงแห่งนี้อยู่ภายใต้การตรวจสอบของเขา ไม่มีความลับใดถูกเก็บซ่อนจากเขา

 

มันเป็นเกาะที่ค่อนข้างธรรมดา มีทรัพยากรไม่มาก มีหมู่บ้านชาวประมงและน้ําพุจิตวิญญาณธรรมชาติระดับต่า มีผู้ใช้วิญญาณระดับสองและสามไม่กี่คน ส่วนใหญ่เป็นมนุษย์ธรรมดา

 

ฟางหยวนไม่ได้เข้าไปในหมู่บ้านชาวประมงแต่ลงไปใต้ทะเล

 

ในทะเลเขาพบแมงมุมทอผ้าและฝูงฉลามเปลือกหอย แต่เขาไม่ต้องการต่อสู้กับพวกมัน เขาปกปิดตนเอง และมุ่งหน้าไปยังร่องลึกใต้สมุทรโดยตรง

 

น้ํามันดิบใต้สมุทรราวกับอสรพิษสีดําขนาดใหญ่ที่กําลังนอนหลับ แต่หากสังเกตอย่างถี่ถ้วนจะเห็นได้ว่ามันกําลังเคลื่อนที่อย่างช้าๆ

 

ฟางหยวนใช้วิธีการของเขาและทําให้น้ํามันดิบกระจัดกระจายออกไป

 

“ข้าจําได้ว่ามันคือที่นี่” ฟางหยวนแยกน้ํามันดิบบางส่วนออกจากกันแต่เขาไม่พบนางเงือกเกล็ดฟ้าเซี่ยหลิน

 

หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลง

 

มีความเป็นไปได้ที่การเกิดใหม่ของเขาจะทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเซี่ยหลิน นางอาจไม่มาที่นี่

 

“บางทีนางอาจอยู่ใกล้ๆแถวนี้ ข้าอาจมาเร็วเกินไป” ฟางหยวนคิด เขายังไม่ยอมแพ้และเริ่มตรวจสอบน้ํามันดิบในบริเวณใกล้เคียง

 

หลังจากชั่วครู่ ฟางหยวนก็พบนางเงือกเกล็ดฟ้าเซียหลินหมดสติอยู่ในกลุ่มน้ํามันดิบ

 

ใบหน้าของนางไม่เหมือนเซี่ยฮันโม่แต่นิสัยของพวกนางคล้ายกันมาก

 

ฟางหยวนลอบถอนหายใจและช่วยชีวิตเสี่ยหลินเอาไว้อีกครั้ง

 

เมื่อนางตื่นขึ้น นางตระหนักว่าตนเองกําลังนอนอยู่ในแอ่งน้ําแห่งหนึ่ง

 

ท้องฟ้าสว่างสดใส แสงแดดสาดส่อง เงาของต้นไม้ปกคลุมร่างกายของนางเอาไว้ สายลมอ่อนราวกับสัมผัสจากมืออันอ่อนโยนของคนรักและทําให้เซียหลินรู้สึกอบอุ่น

 

“ไม่ใช่ว่าข้าถูกน้ํามันดิบกลืนกินขณะเก็บรวบรวมพวกมันงั้นหรือ?” ความทรงจําของเซียหลินค่อยๆกลับมา “ถูกต้อง ดูเหมือนข้าจะได้รับการช่วยชีวิต ข้าเห็นเงาสีขาวที่คลุมเครือท่ามกลางความมืด”

 

ร่างกายของนางยังอ่อนแอ นางแทบไม่สามารถขยับร่างกาย นางทําได้เพียงมองไปรอบๆแต่ยังไม่เห็นผู้ใด

 

“ผู้ใดช่วยข่าไว้” นางเริ่มสับสนและมองไปยังแอ่งน้ําที่นางนอนอยู่

 

มันเป็นแอ่งน้ําที่ใสสะอาดราวกับคริสตัล หางปลาสีฟ้าของนางสะท้อนแสงอยู่ในน้ํา

 

“นี่คือการจัดเตรียมของผู้มีพระคุณของข้างั้นหรือ?” เซียหลินคิดและรู้สึกอบอุ่นใจ นี่ไม่ใช่น้ําทะเลแต่เป็นน้ําชนิดพิเศษที่เหมาะสมสําหรับการพักฟื้นของมนุษย์เงือก

 

“เจ้าตื่นแล้ว” เป็นเพียงเวลานี้ที่พุ่มไม้ด้านข้างถูกเปิดออกขณะที่ฟางหยวนเดินเข้ามา

 

“ท่านช่วยข้าไว้เช่นนั้นหรือ?” เซี่ยหลินมองฟางหยวนในชุดคลุมขาวและรู้สึกคุ้นเคย

 

“เจ้าโชคดีมาก ข้าบังเอิญพบเจ้าที่นั่น” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มบาง

 

เซี่ยหลินรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก นางกําลังจะลุกขึ้นเพื่อแสดงความขอบคุณแต่ถูกฟางหยวนหยุดไว้

 

“ร่างกายของเจ้ายังอ่อนแอ กินสิ่งนี้” ฟางหยวนปลดปล่อยสายลมสีเขียวออกไป มันนําผลไม้ที่คล้ายมะพร้าวส่งให้กับเซียหลิน

 

ลมสีเขียวบินไปตรงหน้าเซี่ยหินและเริ่มปลอกเปลือกผลไม้ออกให้เห็นเนื้อสีแดงฉ่าที่อยู่ภายใน

 

เซี่ยหลินหยิบผลไม้ชิ้นเล็กๆเข้าไปในปาก เนื้อผลไม้ที่ชุ่มฉ่าค่อยๆไหลลงสู่ล่าคอและท้องของนาง

 

อร่อยมาก!

 

ดวงตาของเซี่ยหลินส่องประกายขึ้นทันที ตอนนี้นางหิวมาก นางเร่งหยิบผลไม้ชิ้นที่สองและสามเข้าไปในปาก และกลืนพวกมันลงท้องอย่างรวดเร็ว

 

“อร่อย!” นางอุทานออกมาแต่เมื่อนางเห็นฟางหยวนกําลังจ้องมองอยู่ ใบหน้าของนางก็กลายเป็นสีแดงก่า

 

นางกล่าวด้วยเสียงตะกุกตะกัก “ข้าขอถามชื่อผู้มีพระคุณได้หรือไม่? ข้าจะตอบแทนบุญคุณครั้งนี้อย่างแน่นอน”

 

ฟางหยวนหัวเราะ “มันเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ เจ้าไม่จําเป็นต้องทําสิ่งใด ในอนาคตอยู่ให้ห่างจากน้ํามันดิบ ที่นั่นอันตรายมาก ครั้งนี้เจ้าโชคดีที่พบข้า”

 

การแสดงออกของเซี่ยหลินเปลี่ยนเป็นมืดมน

 

นางติดหนี้ก้อนโตเนื่องจากการจัดงานศพให้ปู่ของนาง นางต้องเสี่ยงชีวิตเดินทางมาเก็บรวบรวมน้ํามันดิบ เพื่อนําเงินไปชําระหนี้ แต่ผู้ใดจะคิดว่านอกจากนางจะไม่สามารถเก็บน้ํามันดิบ นางยังเกือบเสียชีวิตที่นี่

 

แม้ข้าจะรอดชีวิตแต่ข้าก็ถูกน้ํามันดิบกัดกร่อนและต้องตายในไม่ช้า เห้อ..ข้าจะตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณได้อย่างไร? เชียหลินเป็นคนจิตใจดี นางรู้สึกกังวล

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงอันอ่อนโยนของฟางหยวนดังขึ้น “ถูกต้อง เจ้าเคยถูกน้ํามันดิบกัดกร่อน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ข้ารักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดของเจ้าแล้ว มันจะไม่มีผลกระทบใดๆตามมา”

 

“อา…” เซียหลินตกตะลึง

 

ผู้ใช้วิญญาณที่อยู่ด้านหน้านางสามารถรักษาปัญหาที่เกิดจากการกัดกร่อนของน้ํามันดิบ นี่เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

 

ฟางหยวนพยักหน้า “สาวน้อย เจ้ายังเด็ก อย่าคิดมาก เจ้ายังมีชีวิตอีกนาน กินซะ หลังจากที่เจ้าฟื้นตัวขึ้น ไปหาข้า”

 

“อา…” เซี่ยหลินมีนงง

 

ฟางหยวนเผยรอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป

 

เซียหลินมองฟางหยวนเดินหายไปจากสายตาก่อนจะสามารถตอบสนองและเริ่มกินผลไม้ต่อไป

 

ผลไม้อร่อยมาก สายลมอ่อนพัดผ่านใบหน้าของนางขณะที่นางนอนอยู่ในน้ําบริสุทธิ์ หัวใจของนางเต็มไปด้วยความอบอุ่นและสุขสงบ

 

“นี่เป็นความฝันหรือไม่?” นางกินผลไม้ขณะที่น้ําตาไหลออกมาจากดวงตาของนางอย่างเงียบๆ

 

นางเป็นเพียงนางเงือกที่น่าสงสาร โลกใบนี้โหดร้ายกับนางมาก ก่อนหน้านี้ความอบอุ่นเดียวในชีวิตของนางมีเพียงปู่ของนางเท่านั้น

 

ตามธรรมเนียมปฏิบัติของเผ่ามนุษย์เงือก การฝังศพในน้ําเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายที่จะนําคนตายไปสู่สุคติ แต่การฝังศพในน้ํามีราคาแพงมาก เซียหลนต้องจ่ายด้วยราคามหาศาล

 

เซียหลินสะอื้นไห้ขณะกินผลไม้

 

ฟางหยวนยืนอยู่นอกป่าและมองไปยังท้องทะเล เขารู้สถานการณ์ของนางเป็นอย่างดีแต่เขาไม่ได้ยื่นมือเข้าไป เขาให้เวลานางเงือกสาวปรับอารมณ์ด้วยตัวของนางเอง

 

ในชีวิตนี้เขามีแผนการใหญ่สําหรับสวรรค์วาฬมังกรฟ้า

 

ภารกิจเกี่ยวกับเซี่ยหลินไม่ใช่สิ่งสําคัญที่สุด

 

เพื่อให้ได้รับวิญญาณความเสียใจ ฟางหยวนต้องเข้าไปยังทะเลปีศาจร่าไห้ ย้อนกลับไปเขาใช้ประโยชน์จากเซียหลินเพื่อไปที่นั่น แต่นอกเหนือจากวิธีนี้ เขายังมีวิธีอื่น

 

ในชีวิตก่อนหน้า ฟางหยวนให้ความสําคัญกับวิญญาณความเสียใจ ขณะที่เมียวหมิงเฉินและคนอื่นๆทําภารกิจอื่น ยิ่งท่ามากเท่าใด พวกเขาก็ค้นพบความลึกลับของมันมากเท่านั้น พวกเขาแบ่งปันข้อมูลแก่กัน การค้นพบของพวกเขากลายเป็นความมั่งคั่งในปัจจุบันของฟางหยวน

 

ดังนั้นฟางหยวนจึงค่อนข้างเข้าใจถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้า

 

ภารกิจของเซียหลินถูกสร้างขึ้นโดยฟางหยวนเอง มันต้องใช้โชคและเวลาค่อนข้างมาก ความจริงก็คือหลัง จากผ่านไประยะหนึ่ง เมื่อภารกิจระดับกลางปรากฏขึ้น ภารกิจสองสามภารกิจจะนําไปสู่ทะเลปีศาจร่ําไห้

 

ในชีวิตก่อนหน้า เมื่อภารกิจเหล่านี้ปรากฏขึ้น ฟางหยวนก็มีเซี่ยหลินเป็นตัวหมากแล้ว นอกจากนั้นกลุ่มของเสี่ยวหมิงเฉินยังแสดงเจตจํานงที่จะรับภารกิจดังกล่าว ดังนั้นฟางหยวนจึงไม่ได้แย่งชิงกับพวกเขา

 

“แต่เมื่อข้าพบเซี่ยหลิน นั่นก็หมายความว่าข้าสามารถใช้นางได้อีกครั้ง

 

“นางมีประโยชน์มาก ตราบเท่าที่ข้าจําลองความสําเร็จของชีวิตก่อนหน้า ข้าจะสามารถควบคุมเมืองเงือกศักดิ์สิทธิ์ทางอ้อม

 

“การควบคุมกองกําลังนี้จะเป็นประโยชน์ต่อแผนการในอนาคตของข้า”

 

ฟางหยวนคิดกับตนเอง

 

“ผู้มีพระคุณ ข้าให้ท่านรอแล้ว” ครู่ต่อมาเซี่ยหลินก็ลอยออกมาจากป่า นางฟื้นตัวขึ้นบ้างแล้วและไม่ต้องการให้ฟางหยวนรอนาน

 

เมฆสีขาวรองรับร่างกายส่วนล่างของนางเอาไว้ มันช่วยให้นางสามารถเคลื่อนที่บนบก

 

“อย่าเรียกข้าว่าผู้มีพระคุณ ข้าชื่อชูอิง” ฟางหยวนยิ้ม

 

“ท่านช” เซี่ยหลินกล่าว

 

“อืม ไปกันเถอะ” ฟางหยวนพาเซียหลินไปยังหมู่บ้านชาวประมง