เจ้าของร้านปิดประตูทันทีที่อยู่ข้างหลังเฉินฟานจากนั้นก็เทน้ำลงในชามใบเล็ก เขาส่องไฟผ่านด้านล่างและเขย่าชามเบา ๆ ในขณะนั้น เฉินฟาน รู้สึกหลาย ๆ อย่างในครั้งเดียว

“ราวกับความฝัน. เหมือนอยู่ในความฝัน!” เฉินฟานไม่สามารถหาคำอื่นใดมาอธิบายฉากตรงหน้าได้ ภายใต้แสงไฟฉายแรงกระเพื่อมที่สั่นไหวเบา ๆ ในชามได้ปล่อยวงกลมของลายคลื่นที่พุ่งพล่านออกมาผสมผสานกับภาพวาดผีเสื้อ ภาพดังกล่าวถูกฉายบนร่างของ เฉินฟาน และร่างของเจ้าของราวกับภาพวาดทิวทัศน์จีนที่หรูหราและสวยงาม

เมื่อมองไปที่ เฉินฟาน ผู้โง่เขลาเจ้าของก็กลืนน้ำลายและพูดว่า “ชายหนุ่มฉันจะซื่อสัตย์กับนาย ฉันเดาว่านายไม่ต้องการให้ฉันอธิบายว่าทำไมถึงเรียกว่าเครื่องลายครามเปลือกไข่ ฉันอยากจะบอกนายเกี่ยวกับเครื่องลายครามเปลือกไข่ทั้งหมดที่ผลิตในเมือง จินจี ในประวัติศาสตร์ราชวงศ์ซ่งที่ผลิตในช่วงปี เฉิงฮัว มีผลงานที่ดีที่สุด แม้ว่าฝีมือของการสร้างสรรค์สมัยใหม่จะพัฒนาขึ้น แต่ก็ยังใหม่เกินไป นายรู้จักของเก่า! มันต้องเก่าและชามเล็ก ๆ ของนายก็ดูดีเหมือนใหม่!” เจ้าของดูเสียใจ เขาตำหนิความตื่นเต้นของเขาที่ได้แสดงออกต่อหน้ามือใหม่คนนี้ เยี่ยมมากตอนนี้แม้แต่คนงี่เง่าคนนี้ก็รู้ว่าชามมีค่ามาก แต่แล้วผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ดูเหมือนคนงี่เง่าด้วยการแสดงออกที่เห็นแก่เงินของเขา

“ เนื่องจากพวกมันมีค่ามากฉันเดาว่านายต้องชอบพวกมันมากแน่ ๆ !” หลังจากหายจากอาการตกใจเฉินฟานก็ยิ้มกว้างจากหูถึงหู“ ตั้งราคาของคุณ ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาและเข้ากับคนง่าย ฉันจะไม่พูดอะไรอีกตราบเท่าที่ราคาสมเหตุสมผล “

“ ชายหนุ่มสำหรับสองชิ้นนี้ฉันจะให้นายมากขนาดนี้” หลังจากพิจารณาแล้วเจ้าของก็ชูสองนิ้วใส่ เฉินฟาน

“ 2 ล้านหยวน?” เฉินฟานเบิกตากว้างเมื่อเห็นนิ้วของเจ้าของและตะโกน

“ อา…ไม่ไม่!” เจ้าของตกใจกับปฏิกิริยาของ เฉินฟาน และเกือบจะทิ้งเครื่องลายครามในมือ เขาอยากจะตัดนิ้วออกตอนนี้ ทำไมฉันถึงยกนิ้วขึ้น? 2 ล้าน? นายอาจจะฆ่าฉันก็ได้เช่นกัน!

“ ท – สองแสน!” เจ้าของพูดเบา ๆ เช็ดเหงื่อออกจากคิ้วของเขาและมองไปที่การจ้องมองอย่างกระหายของ เฉินฟาน เฉินฟานขมวดคิ้วและชี้ไปที่ชามกระเบื้องเคลือบเปลือกไข่ขนาดเล็ก

“คุณแน่ใจไหม? ของเก่าที่ชำรุดทางทีวีสามารถประมูลได้ง่ายๆในราคาไม่กี่ล้านหยวน! ดูที่ของฉัน ชิ้นสวย ๆ ราคาไม่กี่ล้านหยวนเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นจานสีแดงเข้มก็มาพร้อมกับสิ่งนี้ พวกเขาควรจะมากกว่าหนึ่งล้านหยวนได้อย่างง่ายดาย!”

“ พี่ชายครับ ผู้ที่ประมูลทั้งหมดมาจากเตาเผาของรัฐบาล!” เจ้าของเกาหัวและเกือบจะร้องว่า“ ถ้าของสองชิ้นนี้เป็นของรัฐบาลจะมีคนมากมายต่อสู้เพื่อให้ได้มาในราคาห้าล้านหรือสิบล้านหยวนนับประสาสองล้าน! ผู้คนในสังคมของเก่าในปัจจุบันให้ความสำคัญกับสถานะ ในการประมูลครั้งหนึ่งแจกันเคลือบรูปโคมไฟจากเฉียนหลงถูกขายในราคาสูงเสียดฟ้าถึงแปดสิบล้านหยวน”

“ แย่มากถ้าสองชิ้นนี้เป็นชามและจานที่ อู๋เจ๋อเทียน ใช้เป็นอาหารของเธอฉันจะไม่อยู่ที่นี่!” เฉินฟานเงยหน้าขึ้นและตัดคำพูดของเจ้าของออก“ แต่มาเถอะเพิ่มอีกไม่กี่แสน!”

เฉินฟาน ได้ค้นคว้าทางอินเทอร์เน็ตแล้วถึงความแตกต่างระหว่างของรัฐบาลและเตาเผาทั่วไป นับตั้งแต่สิ้นสุดราชวงศ์หยวนได้มีการจารึกเครื่องหมายพิเศษไว้ที่ด้านล่างของชิ้นส่วนราชการ แม้ว่าเครื่องลายครามดินเผาทั้งสองชิ้นนี้จะสวยงาม แต่ก็ไม่มีป้าย “รัฐบาล” มีความแตกต่างกันมากระหว่างราคาของรัฐบาลกับชิ้นงานทั่วไป มันเหมือนกับความแตกต่างของราคาระหว่าง ออตโต และ อูดี้ แม้ว่าชื่อของพวกเขาจะฟังดูแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย

“ พี่ชาย นายคิดว่าฉันจ่ายเป็นเงินดองเวียดนามเหรอ? เพิ่มอีกไม่กี่แสน?” หลังจากได้ยินคำพูดของ เฉินฟาน เจ้าของก็ยิงกลับด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง“ อย่างมากที่สุดฉันสามารถเพิ่มได้อีก 2,000 หยวนเท่านั้น!”

“ 2,000? มาเลย 250,000 หยวนไม่งั้นฉันจะไป!”

“ ฉันทำธุรกิจเล็ก ๆ เท่านั้น!” เจ้าของมองอย่างน่าสงสาร“ แล้ว…ฉันเพิ่มอีก 500 ได้ไหม”

“ 250,000!” เฉินฟาน ยังคงยืนกราน

“ พี่ชายมันเป็นไปไม่ได้จริงๆ!”

ทันทีที่เสียงของเจ้าของเริ่มจางหายไปเฉินฟานก็เก็บสมบัติทั้งสองกลับเข้าไปในกระเป๋าและทิ้งเขาไว้ เขาโยนว่า “ฉันจะไปหาผู้ซื้อรายอื่น!” ไหล่ของเขาก่อนออกจากร้าน

“ นาย…นาย…” เจ้าของคำพูดของเขากลั้นไว้ เขาไม่ได้ให้ราคาต่ำตั้งแต่แรก เป็นเรื่องดีมากที่ได้รับมากกว่า 10,000 หยวนสำหรับเครื่องลายครามดินเผาสองชิ้น แม้ว่าเครื่องลายครามเปลือกไข่จะไม่ใช่เรื่องธรรมดา แต่ก็ไม่ได้หายากมากนัก ในบรรดาพันธุ์ดั้งเดิมที่มีชื่อเสียงของเมือง จินจี เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์งานฝีมือพิเศษที่มีชื่อเสียงมายาวนาน

เมื่อมองไปที่ เฉินฟาน จากไปหัวใจของเจ้าของก็ปวดร้าว“ อา…ชายหนุ่มฉัน…ฉันไม่ได้ทำกำไรมากนัก!”

เอ๊ะ? เขาควรจะไล่ฉันออกไปเพื่อตกลงราคาของฉัน! เฉินฟานเดินออกไปข้างนอกไม่กี่ก้าวและรู้สึกหดหู่เล็กน้อยเมื่อเขาหันศีรษะไปและเห็นว่าเจ้าของไม่ได้ไล่เขาออกไป ราคาที่ฉันระบุไว้สูงเกินไปหรือไม่?

เจ้าของรู้สึกกังวลกับตัวเองที่ไม่เพิ่มอีกเล็กน้อยและได้รับน้อยลงเล็กน้อย แต่ เฉินฟาน กลับมาไม่ถึงสิบวินาทีต่อมา “ เจ้านาย ฉันจะขายให้คุณในราคา 210,000 หยวน!”

“อา!” เจ้าของหมดความหวังไปแล้ว แต่เมื่อเขารู้ว่าสิ่งต่าง ๆ พลิกผันไปในทางที่ดีขึ้นเขาก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้“ ได้สิไปนั่งดื่มชาก่อน ฉันจะไปรับเงินทันที”

“ อืมโปรดเร็วเข้า!” เฉินฟานทุบเสียงดังบนโต๊ะไม้ซีดาร์ข้างตัวเขาไขว่ห้างรินถ้วยชาจากกาน้ำชาอี้ชิงข้างๆเขาและเริ่มดื่มคำโตจากมัน เขาเปิดเผยมาก

เงินทำให้โลกหมุน. ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีเจ้าของที่พอใจก็วิ่งเข้ามาพร้อมถุงพลาสติกสีดำ “ ที่นั่นฉันเพิ่งถอนออกจากธนาคาร นับมัน 210,000 หยวนเป๊ะ ๆ ” เจ้าของผลักถุงพลาสติกให้เฉินฟานก่อนที่เขาจะหมดลมหายใจ เมื่อมองไปที่ธนบัตรสีแดง 100 หยวนจำนวน 20 ปึกบนโต๊ะหัวของ เฉินฟาน รู้สึกเบา

“ ไม่จำเป็น!” หลังจากเหลือบมองเงินอย่างคร่าวๆเฉินฟานก็ยัดมันลงในกระเป๋าเป้ด้วยมือที่สั่นเทา เขาทิ้งสมบัติทั้งสองไว้ข้างหลังและเดินซิกแซกออกจากร้าน

“ ลาลาลา ฉันเป็นลาตัวน้อยที่มีความสุข!” เฉินฟาน เพิ่งร่ำรวยขึ้นในชั่วข้ามคืน เมื่อวันก่อนเขายังคงเป็นคนน่าสงสารที่มีเงินน้อยกว่า 100 หยวน แต่ตอนนี้เขามีเงินมากพอที่จะซื้อบ้านขนาด 120 ตร.ม. ในราคานี้มันจะไม่ได้อยู่ในทำเลที่เหมาะ แต่เขาก็คาดการณ์ว่าเงินก้อนใหญ่เหล่านี้จะปรากฏบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“ ที่รักนายอยู่กับฉันมาสามปีแล้ว แต่วันนี้ฉันจะบอกลา!” เฉินฟานตบเบาะจักรยานที่ทรุดโทรมของเขาและชื่นชมยินดีในจินตนาการของชีวิตที่ดีกว่าในอนาคตอันใกล้ เมื่อเขากลับถึงบ้านเขาก็วางกองกระดาษโน้ตไปทั่วห้องนั่งเล่นทันทีและม้วนเก็บไว้ด้านบน ถ้าเขาไม่กลัวว่าจะรบกวนเพื่อนบ้านเขาคงจะร้องดัง ๆ เพื่อแสดงความตื่นเต้น

“ ความงาม รถยนต์ คฤหาสน์ นาฬิกา เรือยอทช์ บอดี้การ์ด พี่เลี้ยง…อืมฉันต้องมีให้ครบ!” เฉินฟานกำลังม้วนตัวอยู่บนกองโน้ตยกมือขึ้นตรงหน้าเขาและเริ่มนับการซื้อที่วางแผนไว้ทีละนิ้ว