“ ตอนนี้…” หวังปิงพ่นควันที่ออกมาจากปากกระบอกปืนที่เขาถืออยู่ชี้ไปที่เว่ยซ่งเยว่และพูดว่า“ ถึงตาแกแล้ว!”

“ พี่ใหญ่ ฉันขอร้องโปรดอย่าฆ่าฉัน!” เว่ยซ่งเยว่ ดุร้ายและกล้าหาญเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้เขาขี้อายเหมือนหนูที่ร้องไห้ด้วยความเมตตา “ พี่น้องโปรดเมตตาและยกโทษให้ฉันด้วย!”

หวังปิงไม่ได้มองไปที่เว่ยซ่งเยว่ที่หวาดกลัว แต่มองไปที่เฉินฟานแทน “ คุณคิดยังไงครับเจ้านาย”

“ อืม…” เฉินฟานที่ใบหน้าซีดเซียวราวกับแผ่นกระดาษสีขาวส่งคลื่นมือของเขาซึ่งหมายความว่าฉันต้องการเวลาสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะตัดสินใจ การได้เห็นสมองสีแดงและสีขาวที่กระเซ็นอยู่บนพื้นนั้นน่าตื่นเต้นกว่าครั้งแรกที่เขาเห็นวิดีโอโป๊เป็นร้อยเท่า

หวังปิงพูดอย่างน่าสงสาร“ นี่ ฉันขอโทษ…เจ้านายของฉันไม่ต้องการปล่อยคุณไป!”

“ ได้โปรดอย่าฆ่า…”

ปัง

ด้วยเสียง ‘ปัง’ เว่ยซ่งเยว่ ถูกยิงเข้าที่ศีรษะและถูกทิ้งโดย หวังปิง ก่อนที่เขาจะจบประโยค

“ นาย…” เฉินฟานชี้ไปที่หวังปิงและพูดว่า“ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือฉันอยากให้นายรอสักครู่เพื่อที่ฉันจะได้สงบสติอารมณ์ก่อนที่จะตัดสินใจ”

“ เฮ้มันไม่ได้สร้างความแตกต่างเลย!” หวังปิงเกาหัวของเขา “ ผู้ชายประเภทนี้เป็นตัวอันตราย จะดีกว่าที่จะฆ่าเขา นอกจากนี้จากการดูพฤติกรรมของเขา เขาดูเหมือนคนที่มีเลือดอยู่ในมือดังนั้นฉันจึงทำความดีด้วยการฆ่าเขา”

“ นายต้องมีประสบการณ์ในการฆ่าคนมากมาย!” เฉินฟานหันหน้าหนีและพยายามหลีกเลี่ยงการมองไปที่สมองและเลือดที่พื้น

“ ฮิฮิ ฉันมีประสบการณ์แบบนี้จริงๆ!” ในขณะที่เขาพูดเขาดึงนิตยสารห้าเล่มออกมาจากคนที่นอนอยู่บนพื้นและมอบปืนพกอัตโนมัติ American Luger ของเขาที่เอามาจากเฉินฟาน

“ แล้วนายปลดกุญแจมือยังไง? แล้วทำไมไม่ฆ่าพวกมันตอนอยู่ในรถล่ะ? ฉันเกือบจะคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย” เฉินฟานพูดขณะที่เขาหยิบปืนขึ้นมาและใส่กลับเข้าไปในซองหนังที่เอวของเขา

“ กุญแจมือปลดล็อคได้ง่าย!” หวังปิงหยิบหมุด U สองอันออกจากกระเป๋าของเขา “ ฉันได้รับการฝึกฝนให้เปิดสิ่งนี้ตราบใดที่ไม่ใช่ล็อคพิเศษ ทำไมฉันไม่ฆ่าพวกเขาในรถ? …เพราะง่ายต่อการถูกตำรวจในตัวเมือง ยิ่งไปกว่านั้นคุณไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของพวกเขาได้ดังนั้นการฆ่าพวกเขาจึงเสียเวลา!”

“ ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างนายเคยทำอะไรมาก่อน นายมาจากทีมที่ห้าหรือไม่”

“ ทีมที่ห้า? หน่วยนั้นเป็นแบบไหน?” หวังปิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย “ เท่าที่ฉันรู้เราไม่มีทีมประเภทนี้ในจีน!”

“ ฉันอ่านนิยายชื่อ ‘Bullet Mark’ และตามนั้นสมาชิกของทีมที่ 5 ต้องสามารถหลบหลีกได้สำเร็จดึงปืนออกมาและยิงใน 0.7 วินาทีเพื่อป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามคิดออก การเคลื่อนไหวของพวกเขา”

“ อืม…” หวังปิงเงยหน้าขึ้นครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า“ หนังสือเล่มนี้ถูกต้อง แต่ช่วงเวลา 0.7 วินาทีนั้นมีไว้สำหรับทหารทั่วไปเท่านั้น ในตอนที่คุณเปิดประตูฉันสามารถฆ่าเขาได้ภายใน 0.4 ถึง 0.5 วินาทีถ้าฉันมีปืน”

“ พล่าม ห้าวินาทียังไม่พอให้คุณกระพริบตา”

“ คุณจะรู้ได้อย่างไร?” หวังปิงกระตุกปากและพูดว่า“ คุณเคยเล่น CS มาก่อนหรือไม่? หากคุณเล่นบ่อยๆคุณจะพบว่าบางครั้งเมื่อคุณเผชิญหน้ากับศัตรูอย่างกะทันหันมือของคุณจะยิงภาพโดยอัตโนมัติโดยไม่ต้องรอให้ระบบประสาทสมองสั่งการและเวลาที่ใช้จะอยู่ภายใน 0.3 ถึง 0.4 วินาที ที่มากที่สุด.”

“ ฉันเคยเจอเหตุการณ์นี้มาแล้วสองสามครั้ง”

“ ถ้าคุณฝึกฝนปฏิกิริยาตอบสนองของการชักปืนยิงนัดและการหลบหลีกเป็นเวลาหลายปีคุณจะสามารถฆ่าคู่ต่อสู้ได้ในไม่กี่วินาที แน่นอนว่าคุณต้องเชี่ยวชาญในการเล็งด้วย!”

“ ก่อนหน้านี้คุณเคยอยู่ในกองทัพแบบไหน? เจ๋งมาก!” เฉินฟานเงยหน้าขึ้นและพูดว่า“ ฉันไม่เคยได้ยินการฝึกแบบนี้ในหน่วยรบพิเศษมาก่อนเลย”

“ อย่าถามฉันว่าฉันมาจากทีมไหนเพราะฉันจะไม่บอกคุณ เหมือนกับตอนที่ฉันถามคุณว่าคุณมีจะงอยปากของปลาหมึกยักษ์ได้อย่างไร คุณก็หลอกฉันเหมือนกันใช่ไหม?”

“ โอเค โอเค ถ้าเป็นอย่างนั้นอย่าถามฉันว่าฉันหาของมาจากทะเลได้ยังไง!” เฉินฟาน มองไปรอบ ๆ “ เราต้องหาวิธีที่จะทำให้เรือลำนี้จมไม่งั้นเราจะถึงวาระเมื่อตำรวจค้นพบ”

“ ตกลง ตกลง!” หวังปิงรัดปืนพกและตลับกระสุนไว้ด้านหลังหันกลับมาและพูดว่า“ มันง่ายมากที่จะทำให้มันจมลง เพียงแค่ดูว่าฉันทำอย่างไร”

หวังปิง มีวิธีง่ายๆในการแก้ปัญหานี้ ขั้นแรกเขาเทน้ำมันเบนซินมากกว่าหนึ่งโหลลงในห้องโดยสารแล้วใช้ไฟแช็กจุดไฟ “ มาเถอะเรือลำนี้จะจมในไม่ช้า” หวังปิงกระโดดขึ้นเรือสปีดโบ๊ทที่อยู่ใกล้ ๆ เรียกเฉินฟาน

“ จะได้ผลไหม? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเปลวไฟของเรือที่กำลังลุกไหม้ดึงดูดความสนใจของยามฝั่ง” การกระโดดขึ้นเรือเร็ว เฉินฟาน ยังคงกังวล

“ มั่นใจได้ฉันตรวจสอบแล้ว เรือไม่ได้ประกอบไปด้วยกระจกกันไฟที่เสริมแรงดังนั้นเมื่อน้ำมันเบนซินเผาเป็นรูขนาดใหญ่ในเรือ เรือจะเต็มไปด้วยน้ำและดับเปลวไฟโดยอัตโนมัติ”

“ เราควรรอดูว่ามันจะเป็นยังไงสักครู่? จะเป็นอย่างไรถ้ามันไม่จม”

“ แน่นอนว่ายังไงเราก็ไม่รีบอยู่แล้ว” หวังปิงกอดอกและนั่งดูมันไหม้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา…

เมื่อมองไปที่ด้านบนของเสาอากาศบนเรือที่ทิ้งไว้บนผิวน้ำในขณะที่ส่วนอื่น ๆ ของเรือจมลงสู่ก้นทะเล เฉินฟาน กล่าวว่า“ ไปกันเถอะ!”

“ตกลง!” หวังปิงเห็นด้วยและสตาร์ทเครื่องยนต์ของเรือเร็ว

พวกเขาใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมงเพื่อกลับไปที่ท่าเรือเล็ก ๆ ที่โทรม ๆ

ทันทีที่เขาขึ้นจากเรือเฉินฟานก็พูดกับหวังปิงว่า“ ไปหาหินก้อนใหญ่มาทำให้เรือลำนี้จมกันเถอะ”

“ ทำไมเราไม่เก็บไว้ล่ะ” หวังปิงไม่เต็มใจเล็กน้อย หวังปิงคิดว่าการกำจัดเรือเป็นเรื่องที่ชัดเจน แต่การรักษาเรือเร็วควรจะโอเค

“ ไม่!” เฉินฟานไม่สนใจเขาและยังคงทุบห้องโดยสารของเรือด้วยหินก้อนใหญ่

แม้ว่าเรือเร็วแปดที่นั่งจะทำจากเหล็กเคลือบสองชั้น แต่ก็ไม่สามารถต้านทานการทุบอย่างต่อเนื่องของชายที่แข็งแกร่งสองคนได้

หลังจากนั้นไม่นานเรือยอทช์ลำใหม่ก็มีหลุมขนาดใหญ่และน้ำทะเลก็เต็มเรือ

เมื่อเรือเกือบเต็มไปด้วยน้ำ หวังปิง ก็สตาร์ทเครื่องยนต์อีกครั้งและเรือเร็วก็มุ่งตรงไปยังมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

“ บอสเราทำลายของที่มีมูลค่าหลายล้านด้วยมือของเราเอง!”

เมื่อมองไปที่ทะเลซึ่งไม่สามารถเห็นร่องรอยของเรือได้อีกหวังปิงรู้สึกผิดหวังและถอนหายใจด้วยความเสียใจ

“ ไปเถอะเราไม่ควรคิดมากเกินไป”

เมื่อเขากลับมาถึงบ้านเฉินฟานรู้สึกเหนื่อยล้าราวกับคนเพิ่งวิ่งมาราธอนและเขารู้สึกว่าพลังงานทั้งหมดของเขาถูกระบายออกจากร่างกาย

ฉากบนเรือสำราญยังคงกระพริบอยู่ในความคิดของเขาเหมือนภาพนิ่งและเขาไม่สามารถหยุดคิดถึงเรื่องนี้ได้

“ ดูเหมือนว่าหัวใจของฉันจะไม่แข็งแรงพอ!” ด้วยการถอนหายใจยาวเฉินฟานก็อดทนต่อความเหนื่อยล้าของเขาและเปลี่ยนสติไปที่ปลาไหลไฟฟ้าอย่างรวดเร็ว

ปลาไหลไฟฟ้าได้มาถึงทะเลลึกแล้วเมื่อมันไล่ตามเรือเร็ว แม้ว่าร่างกายของมันจะยาวเกือบสิบเมตรและสามารถแข่งขันกับสัตว์น้ำส่วนใหญ่ในทะเลได้ แต่ เฉินฟาน ก็ไม่สามารถระมัดระวังได้ เขาควบคุมมันอย่างรวดเร็วให้ว่ายน้ำไปยังพื้นที่ตื้นเพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เลวร้ายใด ๆ