Supreme Uprising 31: สู้ก่อนคุยกันทีหลัง

Now you are reading Supreme Uprising Chapter 31: สู้ก่อนคุยกันทีหลัง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลิวหยุนหยางยังคงตั้งใจฝึกอย่างต่อเนื่อง แต่น่าเสียดายที่ท้องของเขาเริ่มดังกึกก้องไปด้วยความหิว

 

 

ทำไมถึงไม่มีเนื้องูเหลือมเกล็ดเหล็กที่เขาได้สั่งล่ะ?  หลิวหยุนหยางหันไปหาคอมพิวเตอร์ของเขาทันที

 

 

“กรุณาเยี่ยมชมบ้านแห่งอาหารเลิศรสเพื่อทานอาหาร! “

 

 

ในขณะที่เขาอ่านบรรทัดนี้ หลิวหยุนหยางอดไม่ได้ที่จะหยุดฝึกฝน  ความหิวโหยของเขามันโหดร้ายเกินไป

 

 

เขาตั้งค่าคุณสมบัติของเขากลับเป็นปกติทันที

 

พลังงาน: 9.9

ความเร็ว: 3.3

จิตใจ: 1.8

ร่างกาย: 10

 

 

เมื่อหลิวหยุนหยางเห็นความเร็วของเขาบนแผงปรับเขาก็ตกใจ  การฝึกฝนการจู่โจมทั้งเจ็ดของวานรได้ยกระดับคุณสมบัติความเร็วของเขาขึ้น 1.3 คะแนน

 

 

แม้ว่านี่จะไม่มากก็เถอะ …

 

 

ไม่สิ มันมีมาก แต่เขาได้ลดความเร็วของเขาลงเหลือ 3.0 ดังนั้นเขาจึงเสียความพยายามทั้งหมดไป

 

 

หลิวหยุนหยางบ่นกับตัวเอง ขณะที่เขารีบไปบ้านแห่งอาหารเลิศรส  เมื่อเขาคิดถึงเนื้องูหลามเกล็ดเหล็กที่เขาสั่งเขาก็เริ่มน้ำลายไหลทันที  เขาก้าวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

 

 

“เจ้าใช่หลิวหยุนหยางหรือเปล่า”  ก่อนที่หลิวหยุนหยางจะไปถึงบ้านแห่งอาหารเลิศราเขาก็ถูกกลุ่มคนหนุ่มสาวหยุดเอาไว้

 

 

พวกเขาแต่งตัวเรียบร้อย และการตัดสินจากท่าทางของพวกเขา อาจจะมีลำดับชั้นบางอย่างในหมู่พวกเขา  ชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสีขาวซึ่งให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนคนอื่น ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นำของกลุ่ม

 

 

เขาไม่ได้พูดอะไร  เขายืนนิ่ง ๆ อยู่ข้างๆ

 

 

ชายหนุ่มผู้ที่ถามใส่กางเกงขายาวสีดำ  เขามีไข่มุกอยู่ในมือของเขา และผมของเขาถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่ทำให้เขาดูน่าหงุดหงิด  ทันใดนั้นก็พอจะบอกได้ว่าเขาเป็นคนขี้อวด

 

 

หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา

 

 

นี่เป็น ปฏิกิริยาแรกของเขาเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มทั้งสาม  เขามีชื่อเสียงในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลากับคนเขลาเหล่านี้

 

 

“มีอะไร?  พูดเร็วๆ ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูด! “หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา และพวกเขาไม่ได้สร้างความประทับใจครั้งแรกให้กับเขา ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงค่อนข้างเข้ม

 

 

“หลิวหยุนหยางนี่คือท่านพี่เตอ  เจ้าช่างโชคดีจริงๆ  ท่านพี่เตอเชื่อมั่นในตัวเจ้ามาก  ขอแสดงความยินดีด้วย!  จากนี้ไปเจ้าจะเป็นหนึ่งในพวกเรา”

 

 

ชายหนุ่มผู้ถือเชือกไข่มุกหัวเราะอย่างเต็มที่ “เชื่อฟังท่านพี่เตอ และข้าสัญญาว่าเจ้าจะไม่มีภัยในชีวิตของเจ้า!  นอกจากนี้ท่านพี่เตอจะให้ประโยชน์มากมายแก่เจ้า  ฮ่าฮ่าฮ่า!  ท่านพี่เตอขี้จุกจิกมาก เมื่อต้องยอมรับน้องชายคนใหม่! “่

 

 

ไม่มีอะไรฟรีในโลก  ชายหนุ่มเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย  พวกเขาต้องซ่อนอะไรซักอย่างแน่  นอกจากนี้หลิวหยุนหยางยังหิวมากเขาจึงไม่อยากเสียเวลาพูดคุยกับพวกเขาอีก  เขาไม่ได้ตอบ  เขามุ่งหน้าไปในบ้านแห่งอาหารเลิศรสในทันที

 

 

“เฮ้ หลิวหยุนหยาง!  เจ้าควรจะมีไหวพริบมากขึ้นในอนาคตนะ  อย่าเพิกเฉยต่อเรา เว้นแต่เจ้าต้องการภัยที่ตามมา!  ชื่อของราชาผู้มาใหม่นั้นมอบให้แก่คนผิด!  ชื่อนี้เป็นของท่านพี่เตอ!  เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มการเงินพันล้านมั้ย?  พี่เตอเป็นทายาทของกลุ่มการเงินพันล้าน  เขาสามารถส่งเจ้าไปสู่สวรรค์ด้วยนิ้วมือของเขา  เขายังสามารถส่งเจ้าลงไปในนรกได้อย่างง่ายดาย  เจ้าควรเรียนรู้ที่จะชื่นชมอย่างสุภาพดีกว่านะ “

 

 

ชายหนุ่มที่ถือไข่มุกเม็ดหนึ่งโกรธมากเมื่อหลิวหยุนหยางไม่ได้สนใจเขา  เขาชี้ไปที่หลิวหยุนหยางอย่างสนุกสนาน

 

 

ชายหนุ่มในชุดสีขาวไม่ตอบสนอง แต่มีความกระวนกระวายเล็ก ๆ ของแววตาของเขา

 

 

หลิวหยุนหยางไม่เคยได้ยินกลุ่มการเงินพันล้าน แต่เขาเข้าใจความตั้งใจของชายหนุ่ม  กลับกลายเป็นว่าพวกเขาอยู่ภายใต้ชื่อของราชาผู้มาใหม่

 

 

หลิวหยุนหยางอาจไม่สนใจชื่ออื่น ๆ ที่มีชื่อเสียง แต่ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวที่เขาจะไม่ยอมสละ

 

 

ส่ว นลด 70% มีประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา

 

 

ไม่มีใครสามารถแย่งตำแหน่งราชาผู้มาใหม่ของเขาได้

 

 

คนพวกนี้พูดมาก แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการคือได้รับตำแหน่งของราชาผู้มาใหม่ด้วยตัวเอง

 

 

“พวกเจ้าไม่ได้มาจากฉางอันเหรอ? ” หลิวหยุนหยางถามชายหนุ่มชุดขาว

 

 

หน้าตาของชายหนุ่มที่หมดความอดทน ทำให้ลูกน้องของเขารู้ว่าเขาไม่พอใจอย่างมาก

 

 

“พวกเรามาจากโมตู  เจ้าเคยได้ยินโมตูบ้างไหม?  มันเป็นเมืองอันดับหนึ่งในบรรดา 13 เมืองทางตะวันออก!  ตอนนี้จงเป็นเด็กชายที่ดี และขออภัยต่อท่านพี่เตอ  ท่านพี่เตอเป็นคนใจกว้าง  เขามีความรู้ไม่เหมือนกับเจ้า! “

 

 

โมตูซึ่งเป็นเมืองอันดับหนึ่งใน 13 เมืองทางตะวันออกถือเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของภาคตะวันออก

 

 

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้หลิวหยุนหยางมีอิทธิพล

 

 

“พวกเจ้าไม่มีความสุขเพราะข้าได้เป็นราชาผู้มาใหม่งั้นเหรอ? “เขาถามอย่างเฉยเมย

 

 

ชายหนุ่มผู้ขมวดคิ้วขมวดเล็กน้อย และเหลือบไปที่ชายหนุ่มมีไข่มุกอย่างเงียบ ๆ

 

 

ชายหนุ่มที่สวมกางเกงขายาวสีดำซึ่งกลัวชายหนุ่มในชุดขาว “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเร็วมากหลิวหยุนหยาง!  เจ้าคิดว่าเพียงเพราะเจ้าเร็ว เจ้าก็จะได้ชื่อว่าราชาผู้มาใหม่เหรอ?  มาเลย ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วให้เจ้าโจมตีข้า  เรามาดูกันว่าเจ้าจะแตะข้าได้ไหม!  หากเจ้าไม่สามารถโจมตีข้าได้ เจ้าควรมอบตำแหน่งให้กับคนที่ดีกว่า  ตำแหน่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถครอบครองได้! “

 

 

ในขณะที่ชายหนุ่มในกางเกงขายาวสีดำพูดขึ้น หลิวหยุนหยางได้เพิ่มความเร็วของเขาเป็น 7 และใช้การจู่โจมทั้ งเจ็ดของวานรภายในไม่ถึงสามวินาที

 

 

เสียงดังที่ฟังเหมือนพลุประทัดก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็วและก็หายไปอย่างรวดเร็ว  จากนั้นมีตัวเลขปรากฏห่างจากกลุ่มชายหนุ่มประมาณ 10 เมตร

 

 

ชายหนุ่มที่ใส่กางเกงสีดำจับใบหน้าของเขา  แม้ว่าเขาจะเตรียมตัวมาแล้ว แต่ความเร็วของหลิวหยุนหยางก็เร็วมากจนเขาไม่มีเวลาตอบสนองเลย  ตบของหลิวหยุนหยางเพิ่งจะลงจอดบนใบหน้าของเขา

 

 

“พี่เตอ ขะ…เขากล้าตบข้า!”  ชายหนุ่มในกางเกงสีดำบ่นอย่างรู้สึกละอายใจอย่างสมบูรณ์

ก่อนที่เขาจะสามารถพูดให้จบได้  แม้แต่ท่านพี่เตอที่เขาเชิดชูมากก็ยังกุมมือไว้ที่ใบหน้าของเขาไว้แน่น

มีรอยประทับที่ชัดเจนบนใบหน้าที่ไร้ที่ติของเขา!

 

 

“จะ…เจ้ากล้าโจมตีข้าจริงเหรอ”  เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มผิวขาวไม่เคยรู้สึกอับอายมาก่อน  เขาคิดเสมอว่าโลกทั้งโลกหมุนรอบตัวเขา

 

 

“ก็เจ้าร้องขอข้าเอง! ” หลิวหยุนหยางตอบอย่างหยาบคายด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเจ้าไม่สามารถยอมรับได้ เจ้าสามารถลองอีกครั้งได้นะ”

 

 

ชายหนุ่มในชุดขาวอยากจะรีบไปหาเขา แต่เขาถูกจับอย่างแน่นหนาโดยน้องชายของเขา  ไม่มีใครเห็นได้ชัดว่าหลิวหยุนหยางทำสิ่งนี้ได้อย่างไร แต่พวกเขารู้ว่าถ้าพวกเขายังคงต่อสู้ต่อไปผลลัพธ์ที่ได้จะโชคร้าย

 

 

“นี่มันยังไม่จบนะ หลิวหยุนหยาง!”  ท่านพี่เตออุทาน ขณะที่เขาถูกลากออกไป

 

 

ใบหน้าขาวไร้ที่ติของเขาถูกตบอย่างหนักอีกครั้ง

 

 

ต อนนี้ใบหน้าของเขามีเครื่องหมายสองอันทับซ้อนกัน

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Supreme Uprising 31: สู้ก่อนคุยกันทีหลัง

Now you are reading Supreme Uprising Chapter 31: สู้ก่อนคุยกันทีหลัง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลิวหยุนหยางยังคงตั้งใจฝึกอย่างต่อเนื่อง แต่น่าเสียดายที่ท้องของเขาเริ่มดังกึกก้องไปด้วยความหิว

 

 

ทำไมถึงไม่มีเนื้องูเหลือมเกล็ดเหล็กที่เขาได้สั่งล่ะ?  หลิวหยุนหยางหันไปหาคอมพิวเตอร์ของเขาทันที

 

 

“กรุณาเยี่ยมชมบ้านแห่งอาหารเลิศรสเพื่อทานอาหาร! “

 

 

ในขณะที่เขาอ่านบรรทัดนี้ หลิวหยุนหยางอดไม่ได้ที่จะหยุดฝึกฝน  ความหิวโหยของเขามันโหดร้ายเกินไป

 

 

เขาตั้งค่าคุณสมบัติของเขากลับเป็นปกติทันที

 

พลังงาน: 9.9

ความเร็ว: 3.3

จิตใจ: 1.8

ร่างกาย: 10

 

 

เมื่อหลิวหยุนหยางเห็นความเร็วของเขาบนแผงปรับเขาก็ตกใจ  การฝึกฝนการจู่โจมทั้งเจ็ดของวานรได้ยกระดับคุณสมบัติความเร็วของเขาขึ้น 1.3 คะแนน

 

 

แม้ว่านี่จะไม่มากก็เถอะ …

 

 

ไม่สิ มันมีมาก แต่เขาได้ลดความเร็วของเขาลงเหลือ 3.0 ดังนั้นเขาจึงเสียความพยายามทั้งหมดไป

 

 

หลิวหยุนหยางบ่นกับตัวเอง ขณะที่เขารีบไปบ้านแห่งอาหารเลิศรส  เมื่อเขาคิดถึงเนื้องูหลามเกล็ดเหล็กที่เขาสั่งเขาก็เริ่มน้ำลายไหลทันที  เขาก้าวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

 

 

“เจ้าใช่หลิวหยุนหยางหรือเปล่า”  ก่อนที่หลิวหยุนหยางจะไปถึงบ้านแห่งอาหารเลิศราเขาก็ถูกกลุ่มคนหนุ่มสาวหยุดเอาไว้

 

 

พวกเขาแต่งตัวเรียบร้อย และการตัดสินจากท่าทางของพวกเขา อาจจะมีลำดับชั้นบางอย่างในหมู่พวกเขา  ชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสีขาวซึ่งให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนคนอื่น ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นำของกลุ่ม

 

 

เขาไม่ได้พูดอะไร  เขายืนนิ่ง ๆ อยู่ข้างๆ

 

 

ชายหนุ่มผู้ที่ถามใส่กางเกงขายาวสีดำ  เขามีไข่มุกอยู่ในมือของเขา และผมของเขาถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่ทำให้เขาดูน่าหงุดหงิด  ทันใดนั้นก็พอจะบอกได้ว่าเขาเป็นคนขี้อวด

 

 

หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา

 

 

นี่เป็น ปฏิกิริยาแรกของเขาเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มทั้งสาม  เขามีชื่อเสียงในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลากับคนเขลาเหล่านี้

 

 

“มีอะไร?  พูดเร็วๆ ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูด! “หลิวหยุนหยางไม่รู้จักพวกเขา และพวกเขาไม่ได้สร้างความประทับใจครั้งแรกให้กับเขา ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงค่อนข้างเข้ม

 

 

“หลิวหยุนหยางนี่คือท่านพี่เตอ  เจ้าช่างโชคดีจริงๆ  ท่านพี่เตอเชื่อมั่นในตัวเจ้ามาก  ขอแสดงความยินดีด้วย!  จากนี้ไปเจ้าจะเป็นหนึ่งในพวกเรา”

 

 

ชายหนุ่มผู้ถือเชือกไข่มุกหัวเราะอย่างเต็มที่ “เชื่อฟังท่านพี่เตอ และข้าสัญญาว่าเจ้าจะไม่มีภัยในชีวิตของเจ้า!  นอกจากนี้ท่านพี่เตอจะให้ประโยชน์มากมายแก่เจ้า  ฮ่าฮ่าฮ่า!  ท่านพี่เตอขี้จุกจิกมาก เมื่อต้องยอมรับน้องชายคนใหม่! “่

 

 

ไม่มีอะไรฟรีในโลก  ชายหนุ่มเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย  พวกเขาต้องซ่อนอะไรซักอย่างแน่  นอกจากนี้หลิวหยุนหยางยังหิวมากเขาจึงไม่อยากเสียเวลาพูดคุยกับพวกเขาอีก  เขาไม่ได้ตอบ  เขามุ่งหน้าไปในบ้านแห่งอาหารเลิศรสในทันที

 

 

“เฮ้ หลิวหยุนหยาง!  เจ้าควรจะมีไหวพริบมากขึ้นในอนาคตนะ  อย่าเพิกเฉยต่อเรา เว้นแต่เจ้าต้องการภัยที่ตามมา!  ชื่อของราชาผู้มาใหม่นั้นมอบให้แก่คนผิด!  ชื่อนี้เป็นของท่านพี่เตอ!  เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มการเงินพันล้านมั้ย?  พี่เตอเป็นทายาทของกลุ่มการเงินพันล้าน  เขาสามารถส่งเจ้าไปสู่สวรรค์ด้วยนิ้วมือของเขา  เขายังสามารถส่งเจ้าลงไปในนรกได้อย่างง่ายดาย  เจ้าควรเรียนรู้ที่จะชื่นชมอย่างสุภาพดีกว่านะ “

 

 

ชายหนุ่มที่ถือไข่มุกเม็ดหนึ่งโกรธมากเมื่อหลิวหยุนหยางไม่ได้สนใจเขา  เขาชี้ไปที่หลิวหยุนหยางอย่างสนุกสนาน

 

 

ชายหนุ่มในชุดสีขาวไม่ตอบสนอง แต่มีความกระวนกระวายเล็ก ๆ ของแววตาของเขา

 

 

หลิวหยุนหยางไม่เคยได้ยินกลุ่มการเงินพันล้าน แต่เขาเข้าใจความตั้งใจของชายหนุ่ม  กลับกลายเป็นว่าพวกเขาอยู่ภายใต้ชื่อของราชาผู้มาใหม่

 

 

หลิวหยุนหยางอาจไม่สนใจชื่ออื่น ๆ ที่มีชื่อเสียง แต่ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวที่เขาจะไม่ยอมสละ

 

 

ส่ว นลด 70% มีประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา

 

 

ไม่มีใครสามารถแย่งตำแหน่งราชาผู้มาใหม่ของเขาได้

 

 

คนพวกนี้พูดมาก แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการคือได้รับตำแหน่งของราชาผู้มาใหม่ด้วยตัวเอง

 

 

“พวกเจ้าไม่ได้มาจากฉางอันเหรอ? ” หลิวหยุนหยางถามชายหนุ่มชุดขาว

 

 

หน้าตาของชายหนุ่มที่หมดความอดทน ทำให้ลูกน้องของเขารู้ว่าเขาไม่พอใจอย่างมาก

 

 

“พวกเรามาจากโมตู  เจ้าเคยได้ยินโมตูบ้างไหม?  มันเป็นเมืองอันดับหนึ่งในบรรดา 13 เมืองทางตะวันออก!  ตอนนี้จงเป็นเด็กชายที่ดี และขออภัยต่อท่านพี่เตอ  ท่านพี่เตอเป็นคนใจกว้าง  เขามีความรู้ไม่เหมือนกับเจ้า! “

 

 

โมตูซึ่งเป็นเมืองอันดับหนึ่งใน 13 เมืองทางตะวันออกถือเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของภาคตะวันออก

 

 

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้หลิวหยุนหยางมีอิทธิพล

 

 

“พวกเจ้าไม่มีความสุขเพราะข้าได้เป็นราชาผู้มาใหม่งั้นเหรอ? “เขาถามอย่างเฉยเมย

 

 

ชายหนุ่มผู้ขมวดคิ้วขมวดเล็กน้อย และเหลือบไปที่ชายหนุ่มมีไข่มุกอย่างเงียบ ๆ

 

 

ชายหนุ่มที่สวมกางเกงขายาวสีดำซึ่งกลัวชายหนุ่มในชุดขาว “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเร็วมากหลิวหยุนหยาง!  เจ้าคิดว่าเพียงเพราะเจ้าเร็ว เจ้าก็จะได้ชื่อว่าราชาผู้มาใหม่เหรอ?  มาเลย ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วให้เจ้าโจมตีข้า  เรามาดูกันว่าเจ้าจะแตะข้าได้ไหม!  หากเจ้าไม่สามารถโจมตีข้าได้ เจ้าควรมอบตำแหน่งให้กับคนที่ดีกว่า  ตำแหน่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถครอบครองได้! “

 

 

ในขณะที่ชายหนุ่มในกางเกงขายาวสีดำพูดขึ้น หลิวหยุนหยางได้เพิ่มความเร็วของเขาเป็น 7 และใช้การจู่โจมทั้ งเจ็ดของวานรภายในไม่ถึงสามวินาที

 

 

เสียงดังที่ฟังเหมือนพลุประทัดก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็วและก็หายไปอย่างรวดเร็ว  จากนั้นมีตัวเลขปรากฏห่างจากกลุ่มชายหนุ่มประมาณ 10 เมตร

 

 

ชายหนุ่มที่ใส่กางเกงสีดำจับใบหน้าของเขา  แม้ว่าเขาจะเตรียมตัวมาแล้ว แต่ความเร็วของหลิวหยุนหยางก็เร็วมากจนเขาไม่มีเวลาตอบสนองเลย  ตบของหลิวหยุนหยางเพิ่งจะลงจอดบนใบหน้าของเขา

 

 

“พี่เตอ ขะ…เขากล้าตบข้า!”  ชายหนุ่มในกางเกงสีดำบ่นอย่างรู้สึกละอายใจอย่างสมบูรณ์

ก่อนที่เขาจะสามารถพูดให้จบได้  แม้แต่ท่านพี่เตอที่เขาเชิดชูมากก็ยังกุมมือไว้ที่ใบหน้าของเขาไว้แน่น

มีรอยประทับที่ชัดเจนบนใบหน้าที่ไร้ที่ติของเขา!

 

 

“จะ…เจ้ากล้าโจมตีข้าจริงเหรอ”  เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มผิวขาวไม่เคยรู้สึกอับอายมาก่อน  เขาคิดเสมอว่าโลกทั้งโลกหมุนรอบตัวเขา

 

 

“ก็เจ้าร้องขอข้าเอง! ” หลิวหยุนหยางตอบอย่างหยาบคายด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเจ้าไม่สามารถยอมรับได้ เจ้าสามารถลองอีกครั้งได้นะ”

 

 

ชายหนุ่มในชุดขาวอยากจะรีบไปหาเขา แต่เขาถูกจับอย่างแน่นหนาโดยน้องชายของเขา  ไม่มีใครเห็นได้ชัดว่าหลิวหยุนหยางทำสิ่งนี้ได้อย่างไร แต่พวกเขารู้ว่าถ้าพวกเขายังคงต่อสู้ต่อไปผลลัพธ์ที่ได้จะโชคร้าย

 

 

“นี่มันยังไม่จบนะ หลิวหยุนหยาง!”  ท่านพี่เตออุทาน ขณะที่เขาถูกลากออกไป

 

 

ใบหน้าขาวไร้ที่ติของเขาถูกตบอย่างหนักอีกครั้ง

 

 

ต อนนี้ใบหน้าของเขามีเครื่องหมายสองอันทับซ้อนกัน

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+