ยุงได้กลายเป็นผุยผงแล้ว!

 

หลิวหยุนหยางเห็นว่ามันเกิดขึ้นอย่างชัดเจนในจิตใจ แต่เขาก็ไม่มีเวลาที่จะรับรู้

 

หัวของเขากำลังเจ็บ  มันเจ็บปวดมากจนหลิวหยุนหยางต้องการคร่ำครวญ  เขาอาจใช้พลังจิตมากเกินไป

 

ข้าควรลดคุณสมบัติจิตใจของข้า  ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้าข้ากู้คืนทุกสิ่งสู่ระดับปกติ!

 

ในขณะที่เขาพูดในใจของเขา คุณสมบัติทั้งสี่ของหลิวหยุนหยางกลับสู่ภาวะปกติ และกะโหลกศีรษะของเขาก็ไม่เจ็บอีกต่อไป

 

เมื่อคุณสมบัติจิตใจของเขาอยู่ที่ 3.5 เขาสามารถฆ่ายุงได้จากระยะสี่เมตร  เขานึกภาพไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณสมบัติจิตใจของเขาถึงระดับ 10

 

ในขณะที่เขาคาดเดา เขาก็รู้สึกว่าคลื่นความเหนื่อยล้าอันมหึมาปกคลุมเขาไว้  และเขาก็หลับไปทันที

 

“ท่านแม่ ข้ากำลังจะไปโรงเรียนเพื่อลงทะเบียน!  ข้าจะสามารถทำการทดสอบการเลือกนักสู้ในสามวัน! ” เมื่อหลิวหยุนหยางตื่นขึ้นมาเขารู้สึกผ่อนคลายมาก  ทันใดนั้นท้องของเขาก็เริ่มดังกึกก้องไปด้วยความหิว

 

หลังจากกินเสร็จ เขาก็วิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

 

แม้ว่าบาร์พลังงานระดับหนึ่งจะมีสิ่งที่แย่กว่านั้นเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเขาก็จะได้กิน และเก็บอาหารกลับบ้านให้กับแม่และน้องสาว

 

เมื่อเฉินหยุนหยิงมองข้างหลังของลูกชายของเธอไกลออกไป และไกลขึ้นเธอก็รู้สึกปลื้มใจ  ลูกชายของเธอช่างเป็นเด็กดีจริงๆ

 

“การเคลื่อนไหวของเมื่อวานนี้มันเท่ห์จริงๆนะหยุนหยาง! ” หลิวหยุนหยางปรากฏตัวแทบไม่ทันที่สนามฝึก เมื่อเฉินยู่หลางกำลังซุ่มโจมตี

 

“ฮะฮ่า…เจ้ารู้หรือไม่ว่าใบหน้าของเหลียนยูบินั้น บวมเหมือนขนมปังนึ่งเลย “

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้นึกถึงเหลียนยูบิอีกต่อไปแล้ว  เขาได้มาถึงมาตรฐานของการต่อสู้ และสามารถก้าวเข้าสู่อันดับของนักเรียนชั้นยอดได้  ทำไมเขาจะต้องสนใจว่าเจ้านั่นกัน?

 

“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา  เจ้าสัญญาว่าจะไปตกปลากับข้า  เจ้าลืมมันแล้วเหรอสหาย หรือว่าตอนนี้ว่าเจ้ามีสาวแล้ว? “

 

เฉินยู่หลางยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเขาสร้างความสนุกสนานให้กับหลิวหยุนหยาง

 

หลิวหยุนหยางเพิ่งจะจำได้ว่าเขาตกลงร่วมเดินทางไปกับเฉินยู่หลางเพื่อไปตกปลา  เขามัวแต่ยุ่งอยู่กับการศึกษาพิมพ์เขียวของมังกรวานรดังนั้นเขาจึงลืมมันไป

 

“พูดมากน่า! ” หลิวหยุนหยางสแกนสภาพแวดล้อมของเขา แต่เขาไม่เห็นหลิวชางเลย  ปกติแล้วเธอจะอยู่ใกล้ ๆ แต่ตอนนี้มองไปตรงไหนก็ไม่เห็นเธอเลย

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

“ทุกคนหยุดอยู่ตรงนั้น! ” เสียงอันเยือกเย็นตะโกนออกมา  เชียงเฉินชานเดินไปพร้อมกับชายสองสามคนที่ดูเหมือนจะอายุ 30 และ 40

 

หลิวหยุนหยางยอมรับว่าส่วนใหญ่ของพวกเขา  พวกเขาเป็นบุคคลที่มีอำนาจในเมืองตงลู

 

ตัวอย่างเช่นชายหัวล้านอ้วนที่ดูไม่เป็นอันตราย แต่แท้จริงคือผู้กำกับการตำรวจที่เหล่าร้ายทั้งหมดในเมืองกลัว

 

ชายที่มีจมูกคล้ายนกอินทรีได้ครอบครองเส้นทางเศรษฐกิจของเมืองไว้ในมือของเขา  เขาเป็นหัวหน้าตระกูลเหลียน เห ลียนฉางเฟิง!

 

อย่างไรก็ตามยังมีชายคนหนึ่งในกลุ่มที่ดูเหมือนจะอยู่ในอายุ20  นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวหยุนหยางเห็นชายหนุ่มรูปงามคนนี้

 

เมื่อมีคนดูผู้กำกับอ้วนหรือเหลียนฉางเฟิงก่อนที่จะมองชายหนุ่ม คนหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเคารพ

 

“วันนี้เราจะเริ่มสอบเพื่อสำเร็จการศึกษา  ด้วยวิธีนี้นักเรียนที่สำเร็จการศึกษาจะสามารถเริ่มวางแผนได้เร็วขึ้น! ” เชียงเฉินชานประกาศเสียงดัง หลังจากชำเลืองมองเหลียวฉางเฟิง

 

นักเรียนที่เริ่มออกกำลังกายตอนเช้ามีชีวิตชีวาทันที  นักเรียนที่จะจบการศึกษาเริ่มพูดเสียงดัง

 

พวกเขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับการสอบจบการศึกษา  ผลลัพธ์ได้รับการแก้ไขแล้วหลังจากทั้งหมด

 

ตามประกาศของโรงเรียนเมื่อวันก่อน การสอบเพื่อจบการศึกษาควรจะเกิดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ต่อมา

 

“พวกเขากำลังพยายามก่อกวนเจ้า หยุนหยาง! ” ดวงตาเล็ก ๆ ของเฉินยู่หลางนั้นเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองเมื่อเขาสบถ “ไอ้คนพวกนี้ มันไร้ยางอายจริงๆ! “

 

หลิวหยุนหยางสงบสติอารมณ์  เมื่อเขามองไปที่ตัวควบคุมคุณมบัติจิตใจ เขาก็ยิ้มเบา ๆ “ชีวิตมันไม่ได้เป็นไปตามที่วางแผนไว้เสมอ! “

 

“เอาล่ะ  นักเรียนที่จบการศึกษาทุกคนจะต้องทดสอบความแข็งแรงของพวกเขา  ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะได้รับการแนะนำกับโรงเรียนต่อสู้ชีเทียน! “

 

เชียงเฉินชางชำเลืองมองอย่างระมัดระวังไปที่เหลียนชางเฟิงก่อนที่เขาจะประกาศว่า “เวลาเป็นสิ่งสำคัญ  การสอบจะเริ่มขึ้นในขณะนี้  ทั้งหกคลาสที่สำเร็จการศึกษาจะได้รับการประเมินอย่างต่อเนื่อง  ทุกคนที่ทำพลาดจะถูกเพิกถอนสิทธิ์ในการสำเร็จการศึกษาของพวกเขา! “

 

ในขณะที่เขาพูดแบบนั้นเชียงเฉินชานก็จ้องมองไปที่หลิวหยุนหยาง

 

แม้ว่านักเรียนของเขาจะถูกตีด้วยฝุ่นตามการตัดสินใจของเขาเอง เชียงเฉินชานก็ไม่รู้สึกถึงความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย

 

เหยื่อจะแข็งแกร่งเมื่ออ่อนแอ  มันเป็นอย่างนั้นเสมอ

 

ถ้าหลิวหยุนหยางต้องการที่จะตำหนิใครสักคน คนนั้นก็ไม่สามารถเป็นเชียงเฉินชานได้  มันแย่มากที่เขาไม่มีพ่อที่น่านับถือ!

 

ในขณะที่เขามองเขา หลิวหยุนหยางมองขึ้นไปที่เชียงเฉินชาน

 

หลิวหยุนหยางดูสงบ  ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกกลัวเลย

 

เหลียนฉางเฟิงจู่ ๆ ก็สังเกตเห็นเขา  ภาพลักษณ์ที่เขามอบให้หลิวหยุนหยางนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

 

ชายหนุ่มคนนี้ขัดขวางเส้นทางของลูกชายของเขา แต่เหลียนจางเฟิงก็ไม่พบว่าเขาดูน่ากลัว

 

สิ่งที่ต้องทำคือการกระทำที่ง่ายสำหรับเขาที่จะเอาชนะความฝันที่ชายหนุ่มมี

 

“เฉินยู่หลาง ตาเจ้าก่อน! “

 

แม้ว่าเฉินยู่หลางจะไม่พอใจ ในขณะที่เชียงเฉินชานมองดูเขา สิ่งที่เขาทำได้ก็คือเดินไปข้างหน้า

 

“เฉินยู่หลาง, 177 กิโลกรัม  ผ่าน! ” เมื่อหมัดอ้วนของเฉินยู่หลางลงบนเป้าฝึกซ้อม เครื่องก็ส่งเสียงอีกครั้ง

 

นักเรียนทีละคนเดินไปที่เครื่อง พวกเขาเริ่มรวบรวมความแข็งแรงของร่างกายของพวกเขา และต่อยเป้าซ้อม

 

“เฉินเสี่ยวหมิง 133.5 กิโลกรัม  ต่ำกว่ามาตรฐาน! “

 

“จางหมิง 157 กิโลกรัม  ผ่าน! “

 

เสียงยังดังอยู่เรื่อย ๆ จนกระทั่งในที่สุดก็ถึงตาเหลียนยูบิ  ชายหนุ่มสวมเสื้อรัดรูปสีฟ้าที่ทำให้เขาดูสูงและแข็งแรง

 

อย่างไรก็ตามรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขายังไม่จางหายไป  เมื่อทุกคนเห็นเขาพวกเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

 

“มาดูกันว่าเจ้าจะยิ้มหลังจากนี้หรือไม่ หลิวหยุนหยาง  หากเจ้าต้องการต่อสู้กับข้า เจ้ายังต้องรอไปอีกนาน! “

 

คำพูดของเหลียนยูบินั้นยังไม่หยุด เมื่อเขาโบกมือไปที่หลิวหยุนหยาง

 

“ฮาฮ่า!  ข้าไม่ได้เห็นบิน้อยมาสองสัปดาห์ แต่เขาก็กลายเป็นคนซุกซนในเวลาเดียวกัน! ” ผู้กำกับอ้วนหัวเราะ

 

เหลียนฉางเฟิงหัวเราะเบา ๆ “มันยากที่จะป้องกันเด็ก ๆ จากการแสดงความซุกซนเล็กน้อย  ในฐานะลุงของเขา เจ้าจะต้องเข้มงวดกับคำแนะนำของเจ้า! “

 

“แน่นอน ข้าจะทำ  เวลานี้บิน้อยจะทำให้ทุกคนประหลาดใจอย่างแน่นอน! ” ผู้กำกับอ้วนกวัดแกว่งมือที่มีไขมันของเขาไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาพูด

 

เหลียนชางเฟิงหัวเราะ “ขอบคุณคำแนะนำของผู้กำกับเชียง”

 

เนื้อแขนของเชียงเฉินชานเต้นเร็วขึ้นราวกับว่าเขาต้องการลดความน่าเชื่อถือ  ในขณะเดียวกัน เด็กนักเรียนก็ส่ายหัว

 

เหลียนยูบิซึ่งมาถึงเป้าหมายการฝึกฝนได้รวบรวมพลังงานของเขาโดยไม่รีบร้อน และชกหมัดของเขาเข้าไปในเป้า หมาย

 

เสียงฉีกผ่านอากาศในขณะที่เขาต่อย

 

“ เหลียน ยูบิ, 400.5 กิโลกรัม  โดดเด่น! “

 

ทันทีที่ได้ยินเสียงของเครื่องผู้กำกับอ้วนก็เริ่มปรบมือ  เชียงเฉินชานเลียนแบบเขา และตบมือดังขึ้น

 

“น่าประทับใจ!  กำลังของเขาพุ่งสูงถึง 400 กิโลกรัมก่อนที่เขาจะสำเร็จการศึกษา  ยูบิเป็นแบบอย่างที่ดีในหมู่นักเรียนที่จบการศึกษา! “

 

“นี่คือความสามารถที่โดดเด่นของโรงเรียนต่อ สู้ชีเทียนหลังจากนี้! ” ผู้กำกับอ้วนคร่ำครวญ

 

“จุดแข็งของเหลียนยูบินั้นโดดเด่นที่สุดในเมืองตงลู  โรงเรียนต่อสู้ชีเทียนเป็นของเขา! “

 

เชียงเฉินชานกล่าวเพิ่มเติมว่า “โรงเรียนยังคงมีกฎอยู่  เราต้องให้นักเรียนคนอื่นยอมรับผล”

 

เมื่อเขาพูดถึงนักเรียนคนอื่น เชียงเฉินชานมองลงไปที่หลิวหยุนหยางอีกครั้ง

 

หลิวหยุนหยางมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา  รอยยิ้มของเขาชัดเจนมาก  ทันใดนั้นมีคนพูดคำที่เหมือนชื่นชอบมากที่สุดที่หลิวหยุนหยางได้ยินมาทั้งเช้า

 

“อย่าเสียเวลา  เร็วเข้าและออกไป! “

 

มันเป็นชายหนุ่มที่พูด  ความไม่พอใจบางอย่างสามารถตรวจพบได้ในน้ำเสียงของเขา

 

แม้จะมีน้ำเสียงของเขาแม้ว่าเชียงเฉินชานก็ไม่ได้โกรธ  เขายิ้มขอโทษและพูดว่า “เอาล่ะเรามาต่อกันเลย”

 

เหลียนยูบิและนักเรียนคนอื่น ๆ ในสนามฝึกซ้อมหันไปหาหลิวหยุนหยางซึ่งกำลังจะก้าวไปข้างหน้า

 

หลิวหยุนหยางได้รับการชื่นชมจากหลาย ๆ คนที่นั่น

 

เขามาจากครอบครัวที่ยากจนเช่นเดียวกับพวกเขา ดังนั้นเขาจึงเป็นต้นแบบที่พวกเขามุ่งมั่นที่จะเป็น

 

อย่างไรก็ตามแบบอย่างของพวกเขากำลังถูกทำให้อับอาย

 

ความโกรธเติบโตในใจของนักเรียนจำนวนมากที่เชื่อว่าสวรรค์ไม่ยุติธรรม  พวกเขารู้สึกราวกับว่ากำลังสำลัก

 

“อย่ายอมแพ้หยุนหยาง  เพียงแค่มุ่งเน้นการทำให้ดีที่สุด แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนการต่อสู้ชีเทียนได้ แต่เจ้าก็ยังสามารถเข้าสู่โรงเรียนที่ดีขึ้นได้” เฉินยู่หลางปลอบโยน  แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนสนิทของเขากำลังประสบอยู่ แต่เขาก็รู้สึกว่าช่วยหลิวหยุนหยางไม่ได้

 

เขาปรารถนาอย่างหนักสำหรับปาฏิหาริย์ที่จะเกิดขึ้น

 

“ไม่เป็นไร  เจ้าเพียงแค่รอดูอย่างใกล้ชิด!”  ขณะที่เขาพูดกับหลิวหยงหยาง เขาชี้ไปที่ชายหนุ่มคนนั้นแล้วถามว่า  “เขาเป็นใคร เขาดูแข็งแกร่งมาก! “

 

“ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นตัวแทนกองทัพมังกรตื่นในเมืองของเรา! ” เฉินยู่หลางพูดด้วยความชื่นชม ” มีเพียงนักเรียนระดับหัวกะทิเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมกองทัพมังกรตื่นได้ “

 

หลิวหยุนหยางอดไม่ได้ที่จะนึกถึงตำนานที่เขาได้ยินเกี่ยวกับกองทัพมังกร

 

ชาวดาวอังคารเหล่านั้นฆ่าสัตว์ร้าย และต่อสู้อย่างรุนแรงรอบๆตัว  พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นชนชั้นสูงที่ปกป้องพันธมิตรทั้งหมดของดาพันธมิตร

 

“หลิวหยุนหยางนี่เป็นตาเจ้าแล้ว!”  เสียงของเชียงเฉินชานดังขึ้นถัดจากหูของหลิวหยุนหยาง

 

หลิวหยุนหยางได้พบกับการจ้องมองเย็นชาของเชียงเฉินชาน และก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น  ตอนแรกเขาวางแผนไว้เพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งของเขา แต่ตอนนี้เขามีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะแสดงด้านที่น่าทึ่งที่สุดของเขา

 

โดยการทำให้กองทัพมังกรตื่นรับทราบเขาจะสามารถได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่กว่านี้!

 

เขาเปิดตัวควบคุมคุณสมบัติจิตใจของเขา และยกระดับพลังของเขาซึ่งเดิมเป็น 1 ไป 2  แม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้ร่างกาย จิตใจและความเร็วของเขาลดลงความแตกต่างก็ไม่ชัดเจนเกินไป

 

“ทำการทดสอบหลิวหยุนหยาง  อย่าลืมใช้กำลังทั้งหมดที่เจ้าได้รับจากการดื่มนมแม่ล่ะ!”  เหลียนยูบิเย้ยหยันหลิว หยุนหยาง

 

เขาอาจจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาต้องการให้เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์ในการดิ้นรน

 

เหลียนยูบิเป็นคนพิเศษ

 

หลิวหยุนหยางยิ้มกว้าง และก้าวไปข้างหน้าเป้าหมายการฝึกซ้อม  จากนั้นเขาก็ปล่อยหมัด