ทั้งสองขี่ม้าเดินทางต่อไปด้วยคอที่แห้งผาก และเนื่องจากพวกเขาอยู่ในป่าล่ามังกรเวลากลางคืน ดังนั้นจึงมิต้องกังวลเรื่องการเปิดเผยตัวตน หลินมู่อวี่พลันใช้ทักษะกระบี่ธาตุไฟส่งเปลวเพลิงออกไปเปิดเส้นทาง ก่อนจะนำหน้าฉินอินไปอย่างรวดเร็ว สามชั่วโมงต่อมาก็ถึงลุ่มแม่น้ำแห่งหนึ่ง

…

สายลมพัดเอื่อยพร้อมกลิ่นน้ำโชยมา

หลินมู่อวี่และฉินอินขี่ม้าตามริมแม่น้ำมองเห็นวัชพืชงอกขึ้นใหม่ ซึ่งหมายความว่าฤดูใบไม้ผลิกำลังใกล้เข้ามา และเหมันตฤดูที่หนาวเหน็บกำลังผันผ่านไป

ต้าวเจียงเป็นแม่น้ำสายหลักของลุ่มแม่น้ำในจักรวรรดิซึ่งเกิดจากการละลายของหิมะบนภูเขาบริเวณชายแดนทางตอนเหนือของมณฑลชีไห่ แม่น้ำสายนี้ไหลผ่านมณฑลชีไห่ มณฑลหลิงเป่ย มณฑลชางหนาน และมณฑลเทียนชู่ ดูเหมือนว่ามนุษยชาติบนแผ่นดินใหญ่จะถือกำเนิดรอบหุบเขาต้าวเจียง และก่อเกิดเป็นอารยธรรมของมนุษย์จนถึงปัจจุบัน

ในที่สุดทั้งสองก็เข้าสู่ดินแดนของเขตอวิ้นจง แม่น้ำต้าวเจียงตรงหน้าเป็นเพียงสายเล็กที่มีความกว้างหนึ่งพันเมตรซึ่งแยกออกจากแม่น้ำต้าวเจียงสายหลัก เป็นไปได้ว่าแม่น้ำต้าวเจียงสายหลักคงจะงดงามเป็นอย่างมาก

ต้นไม้สูงยืนตระหง่านอยู่ริมแม่น้ำ หลินมู่อวี่ชี้นิ้วออกไปและพูดด้วยรอยยิ้ม “คืนนี้เราพักกันที่ใต้ต้นไม้ดีหรือไม่?”

“อื้ม” ฉินอินพยักหน้าและหัวเราะ “ดีเลย อีกทั้งยังสะดวกในการตวงน้ำด้วย เราไม่ต้องไปไหนไกลเพื่อเตรียมน้ำสำหรับวันรุ่งขึ้น”

“อืม”

ทั้งสองตั้งกระโจมริมแม่น้ำต้าวเจียง ดูเหมือนว่าความชื้นในอากาศจะมีมากขึ้น แต่ก็อุ่นกว่าในป่าล่ามังกรมาก

…

กองไฟถูกก่อขึ้น หลินมู่อวี่นอนพิงหมอนมองไปยังแม่น้ำต้าวเจียง จู่ๆ ก็เอ่ยถาม “เสี่ยวอิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดจึงไม่มีเรือสัญจรผ่านแม่น้ำต้าวเจียงเลย?”

“นั่น…”

ฉินอินครุ่นคิด “ข้าเคยอ่านเจอเกี่ยวกับแม่น้ำต้าวเจียง ดูเหมือนว่า…จะมีอสูรธาราอาศัยอยู่ในหุบเขาต้าวเจียงแห่งนี้… ในราบลุ่มแม่น้ำมีเพียงเรือประมงน้ำตื้นและเรือรบแห่งจักรวรรดิบางลำเท่านั้นที่กล้าแล่นผ่านแม่น้ำต้าวเจียง”

“เช่นนี้เอง…”

“อืม ข้าเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง แต่ไม่รู้ว่ามีอสูรธาราจริงหรือไม่”

“เอาล่ะ เข้านอนแต่หัววันเถิด แล้วปล่อยหมาป่าวาโยสีทองคุ้มกันด้านนอก”

…

หลินมู่อวี่ดึงผ้าห่มคลุมตัวและเข้านอน ลมหายใจฉินอินสม่ำเสมอ ดูเหมือนว่านางจะคุ้นเคยกับการนอนกอดแขนหลินมู่อวี่แล้ว

หลินมู่อวี่แอบยิ้มและไม่ได้พูดอะไร การมีหมาป่าวาโยสีทองอายุสามพันปีเฝ้าอยู่ด้านนอกทำให้รู้สึกปลอดภัย ทักษะเชื่อมจิตเป็นวิชาที่มีประโยชน์อย่างแท้จริง ด้วยความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของฉินอินทำให้หมาป่าวาโยสีทองอายุสามพันปีเชื่องได้ แล้วจิตวิญญาณของหลินมู่อวี่ล่ะ…อาจเป็นไปได้ที่จะทำให้สัตว์วิญญาณอายุกว่าห้าพันปีเชื่อง?

เมื่อนึกได้เช่นนั้นหลินมู่อวี่ก็รู้สึกตื่นเต้น

ฉินอินตื่นขึ้นมาตั้งแต่เวลาเช้าตรู่ ก่อนจะเดินไปตวงน้ำมาทำอาหาร

กระนั้นหลินมู่อวี่ก็รู้สึกกังวลจึงมาที่แม่น้ำกับฉินอิน เขาเห็นกระแสน้ำเชี่ยวกรากและคลื่นขนาดใหญ่สูงหลายเมตรตรงกลางแม่น้ำ

“ข้าจะไปทำอาหาร ครานี้คงต้องใส่เกลือให้น้อยลง” ฉินอินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“อืม ไปเถิด!”

หลินมู่อวี่ยังคงอยู่ที่ริมน้ำและทอดสายตาออกไประยะไกล มีกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ราวแปดแห่งที่กลางแม่น้ำต้าวเจียง เมื่อเห็นเช่นนั้นก็ทำให้หลินมู่อวี่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ทักษะชีพจรวิญญาณตรวจจับได้ถึงพลังงานผันผวน ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำลึก…หรือจะมีอสูรธาราตามที่ฉินอินกล่าว?

‘ซู่…’

หนึ่งในกระแสน้ำวนขนาดใหญ่เหล่านั้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อยหนึ่งร้อยเมตร มีน้ำแข็งลอยตัวขึ้นจากตรงกลางก่อนจะกระจายหายไปอย่างรวดเร็วในสายลมอุ่น หลินมู่อวี่สัมผัสได้ถึงพลังงานใต้กระแสน้ำนั่น!

นั่นมันบ้าอะไรกัน?

หลินมู่อวี่ไม่มั่นใจ ทว่าก็ไม่กล้าโยนกระบี่ลงไป อีกทั้งทักษะการว่ายน้ำของเขาไม่ดีนัก หากมีอสูรธาราอยู่จริง มันคงฆ่าเขาแน่

‘กรร…’

หมาป่าวาโยสีทองนอนลงที่ริมแม่น้ำราวกับหมาตัวใหญ่พร้อมขู่ใส่แม่น้ำ ซึ่งทำให้หลินมู่อวี่แน่ใจว่ามีบางสิ่งอยู่ด้านใต้นั่น

หลินมู่อวี่ลูบหัวหมาป่าวาโยสีทองก่อนจะพูดว่า “เจ้าหมาป่าตัวน้อย กลับไปเถิด อย่าอยู่ริมแม่น้ำเลย”

‘บรู้ว…’

หมาป่าวาโยสีทองวาดหางไปมาและเดินกลับพร้อมหลินมู่อวี่

“เจออะไรหรือไม่?” ฉินอินทำซุปเกือบเสร็จแล้ว

“ไม่”

หลินมู่อวี่ส่ายหัว “รีบทานอาหารกันเถิด เราจะออกเดินทางทันที และอย่าเดินริมแม่น้ำ เนื่องจากสายน้ำเชี่ยวกรากมาก”

“มันมีอสูรอยู่จริงหรือ?”

“ข้ายังไม่แน่ใจ…”

“อืม เช่นนั้นรีบกินเถิด เสี่ยวอินจะตักซุปให้”

…

หลินมู่อวี่ถือถ้วยขนาดใหญ่และกลืนซุปลงไปก่อนที่ร่างกายจะอุ่นขึ้นทันที ช่างเป็นความพึงพอใจที่เกินจะพรรณนา แต่ทันใดนั้น! หมาป่าวาโยสีทองก็ร้องโหยหวนอย่างหวาดกลัวจากในแม่น้ำ

“บัดซบ! เจ้าหมาป่าโง่ลงไปได้อย่างไร!?”

หลินมู่อวี่วางถ้วยลง ‘ชิ้ง!’ เขารีบชักกระบี่วิญญาณมังกรพร้อมเรียกวิญญาณยุทธ์น้ำเต้าขณะที่วิ่งออกไป ฉินอินเองก็รีบวิ่งตามหลินมู่อวี่ไปที่ริมแม่น้ำ

คลื่นซัดริมน้ำอย่างรุนแรงขณะที่หมาป่าวาโยสีทองส่งเสียงครวญครางอย่างน่าเวทนา ร่างกายของหมาป่าถูกแขนประหลาดที่มีหนามปกคลุมโอบรัดไว้และดึงลงไป

หลินมู่อวี่พลันยกมือและตะโกน “พันธนาการ!”

เถาวัลย์น้ำเต้าสีทองจำนวนหนึ่งพุ่งขึ้นจากพื้นก่อนจะคว้าร่างหมาป่าที่กำลังจมพร้อมดึงมันอยู่บริเวณริมฝั่ง ทว่ามันต้องขึ้นจากน้ำมิเช่นนั้นอาจจะยังไม่ปลอดภัย ในที่สุดหมาป่าวาโยสีทองก็ตะเกียกตะกายขึ้นมาพร้อมอสูรธาราที่มีหัวเหมือน ‘ไฮดรา’

‘โฮก…’

อสูรธาราคำรามลั่น ทว่าเมื่อมองใกล้ๆ ก็พบว่าหัวที่แท้จริงมีเพียงหัวที่อยู่ตรงกลาง รูปร่างของมันดูเหมือนมังกรผสมงูและมีสีน้ำเงินเข้มตลอดทั้งตัว อีกแปดหัวที่เหลือเป็นแขนที่เต็มไปด้วยหนามและคมราวกับใบดาบ แม้หมาป่าวาโยสีทองจะมีเกราะเพลิงปกคลุมร่างกาย ทว่าก็ยังบาดเจ็บจนอาบไปด้วยเลือด

ฉินอินรู้สึกกังวลมาก ก่อนจะปล่อยพลังลำแสงสีทองกระแทกใส่อสูรร้ายจนทำให้มันโกรธ สัตว์ร้ายก้าวเท้าทั้งสี่ลงบนโคลนริมฝั่ง ในที่สุดก็เห็นรูปลักษณ์เต็มตัว มันเป็นมังกรที่มีเขาแหลมและอาศัยอยู่ใต้แม่น้ำ อีกทั้งเป็นสัตว์วิญญาณน้ำแข็ง บนหัวอสูรร้ายมีเส้นสีทองห้าเส้นบ่งบอกว่าเป็นสัตว์วิญญาณอายุห้าพันปี! รูปลักษณ์ของสัตว์ร้ายมิได้เหมือนมังกร ทว่าเหมือนสัตว์ประหลาดน่ารังเกียจตัวสั่นเทิ้มด้วยร่างกายที่เปียกชุ่ม

“มันคือมังกรเกราะน้ำแข็ง!”

ดวงตาฉินอินเปลี่ยนเป็นเย็นชา “พี่อาอวี่ระวัง! มังกรเกราะน้ำแข็งมีความสามารถในการหนีบที่รุนแรงมาก หากถูกแขนดาบของมันรัดคงทำให้ตายทันที!”

“ข้ารู้”

เป็นไปได้ว่าท่าทางแปลกประหลาดของหมาป่าวาโยสีทองก่อนหน้า คงมาจากสัตว์วิญญาณอายุห้าพันปีตัวนี้!

‘วิ้ง!’

กระบี่วิญญาณมังกรหมุนคว้างอย่างรวดเร็วพร้อมเปลวเพลิงลุกโชน ทันใดนั้น! หลินมู่อวี่เรียกกำแพงน้ำเต้าขึ้นมาป้องกันแขนดาบของสัตว์ร้าย ก่อนจะส่งหมัดเสียงปีศาจออกไปอย่างรุนแรงจนระเบิดขึ้น!

‘เปรี้ยง!

ร่างของอสูรร้ายสั่นเล็กน้อยทว่าไม่ถึงตาย ในทางกลับกันมันเหวี่ยงแขนออกไปอย่างบ้าคลั่งหมายแทงร่างหลินมู่อวี่ แขนดาบของมันจ้วงแทงราวกับหอกและมีพลังทำลายล้างที่น่าทึ่ง! เพียงพริบตาเดียวก็ทิ้งรอยลึกมากมายบนกำแพงน้ำเต้าขณะที่หลินมู่อวี่รู้สึกชาไปทั้งตัว

ขณะเดียวกันหลินมู่อวี่ก็ตวัดกระบี่วิญญาณมังกรออกไปสามครั้งติด จนทำให้แขนทั้งสามของมังกรเกราะน้ำแข็งขาดออกทันที! พร้อมเลือดสีเขียวสาดกระจายทั่วบริเวณอย่างน่ารังเกียจ!

‘โฮก…’

สิ้นเสียงคำราม มังกรเกราะน้ำแข็งพุ่งตัวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น! ท้องของมันเปิดออกกว้าง แท้จริงแล้วคือปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมขย้ำร่างหลินมู่อวี่ทันที! ‘กร้วม!’

“พี่อาอวี่!!”

ฉินอินหวาดกลัวจนน้ำตาคลอเบ้า หลินมู่อวี่ถูกสัตว์ร้ายเขมือบลงไปทำให้นางไม่กล้าใช้โซ่เทวะโจมตี เนื่องจากอาจทำให้หลินมู่อวี่บาดเจ็บไปด้วย

ทันใดนั้น! ก็มีแสงสีทองสว่างวาบออกมา กระบี่วิญญาณมังกรทะลวงผ่าช่องท้องมังกรเกราะน้ำแข็ง!

หลินมู่อวี่ถูกห่อหุ้มด้วยเกราะปราณยุทธ์ เขาไม่มีทางถูกสัตว์ร้ายอายุห้าพันปีฆ่าตายอย่างแน่นอน! หลินมู่อวี่พลันยืนขึ้นอย่างสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายลม ก่อนจะผายมือออกไปทางแม่น้ำ ทันใดนั้น! น้ำบริเวณนั้นก็ลอยขึ้นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นดาบจำนวนนับไม่ถ้วน พร้อมพุ่งใส่อสูรร้ายและระเบิดออกมาอย่างรุนแรง!

‘ตูม ตูม ตูม!’ มังกรเกราะน้ำแข็งถูกดาบทะลวงจนร่างเป็นรูพรุนขณะที่กรีดร้องไม่สิ้นสุด ทว่าด้วยพลังที่แข็งแกร่งของมัน สัตว์ร้ายกระเสือกกระสนไปที่แม่น้ำอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่ามันกำลังจะหนี?

“ต้องการจะหนีรึ?!”

หลินมู่อวี่เลือดขึ้นหน้า เขาไม่สามารถปล่อยให้มันหนีรอดไปได้ ทันใดนั้น! กระบี่ก็ร่วงลงจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว!

‘ฉัวะ!’

กระบี่ตัดแขนดาบทั้งสองทันทีจนกลายเป็นไฮดราสี่หัว

…

ขณะเดียวกันฉินอินชักกระบี่ฟันออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว ‘เปรี้ยง!’ พลังโซ่เทวะแตกกระจายออกไปทั่วทุกทิศพร้อมเสียงคำรามดังขึ้น มันคือมังกรเกราะน้ำแข็งอีกตัวที่พยายามโจมตีหลินมู่อวี่!

ทักษะชีพจรวิญญาณตรวจจับได้ถึงพลังงานมหาศาลจากก้นแม่น้ำ หัวใจหลินมู่อวี่พลันเย็นเฉียบ ก่อนจะโอบเอวฉินอินพร้อมใช้ฝีเท้าดาวตกหนีออกจากริมแม่น้ำทันที “หนีเร็ว! ท่าไม่ดีแล้ว!”

ฉินอินผงะและมองไปรอบบริเวณ ก่อนจะพบหัวสีน้ำเงินเข้มจำนวนนับไม่ถ้วนโผล่พ้นผิวน้ำ ฉินอินพลันชาไปทั้งตัว ไม่มีใครคาดคิดว่ามังกรเกราะน้ำแข็งจะอาศัยอยู่ก้นแม่น้ำต้าวเจียงมากมายถึงเพียงนี้!

“ย…เยอะมาก…”

“วิ่งให้สุดชีวิต!”

“อื้ม!”

โชคดีที่กระโจมอยู่ห่างจากแม่น้ำราวห้าสิบเมตร มังกรเกราะน้ำแข็งพวกนี้ไล่ตามทั้งสองเพียงร้อยเมตรก่อนจะถอยกลับ เมื่อมองย้อนไปก็พบฝูงสัตว์ร้ายจำนวนมหาศาลที่ชายฝั่ง

“ม…มากกว่าร้อยตัว…”

ฉินอินพูดด้วยเสียงสั่นเทา “พวกมันส่วนใหญ่อายุระหว่างสองพันถึงสี่พันปี มันน่ากลัวมาก! นี่คงเป็นเหตุผลที่เหล่าเสนาบดีออกคำสั่งไม่ให้ชาวประมงตกปลาในแม่น้ำต้าวเจียงแห่งนี้…”

หลินมู่อวี่พลันกล่าวขึ้น “แม่น้ำแห่งนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง รีบเก็บกระโจมแล้วออกจากที่นี่เถิด”

“อื้ม”

…

มังกรเกราะน้ำแข็งเหล่านั้นแข็งแกร่งจนน่าเกรงขาม หลินมู่อวี่เชื่อว่าหากกระโดดลงแม่น้ำไปต่อสู้ คงทำให้เขาไม่มีเหลือแม้แต่กระดูกเป็นแน่!

……………………