จางตี๋เก้อที่ติดอยู่ในท้องมังกรสายฟ้าทั้งตกใจและโกรธแค้น

 

“เป็นไปไม่ได้! เจ้ารู้ได้ยังไงว่าซัวหลี่อยู่ฝั่งเดียวกับข้า?”

 

สีหน้าซัวหลี่ซีดเซียว เขาพูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

 

“มัน…มันไม่ใช่ข้า! ข้าไม่เคยเผยตัวตน!”

 

สีหน้าของอสุราไป่ลั่วเปลี่ยนไปอย่างมาก มันบินไปที่หน้าจางตี๋เก้อ

 

“หน้าดำ ปกป้องท่านภูติสวรรค์!”

 

เฮ่ยลั่วนั้นภักดีอย่างมาก มันบินไปที่ข้างหน้าขาว ทั้งสองเป็นกึ่งเทพที่ทรงพลัง ทั้งสองยืนอยู่ที่ซ้ายขวาของจางตี๋เก้อเพื่อปกป้องให้นางได้ยื้อเวลาออกจากมังกรสายฟ้า

 

อ๊าก—

 

แต่ในตอนนั้นอสุราขาวก็กรีดร้องออกมา! หอกได้ทะลวงคอของมันและบั่นหัวของมันในคราเดียว! ร่างของมันร่วงลงกับพื้นเสียงดัง!

 

จางตี๋เก้อใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

 

“เฮ่ยลั่ว! เจ้าทรยศข้า!”

 

เฮ่าลั่วถือหอกชุ่มโลหิตในมือ ไม่มีใครคาดคิดว่าเฮ่ยลั่วที่รับใช้นางมาตลอดจะทรยศ!

 

เฮ่ยลั่วมองจางตี๋เก้ออย่างไร้อารมณ์

 

“ท่านภูติสวรรค์ก็ควรจะคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ความฝันและอารมณ์ที่ท่านมองนภาจรัสแสง…ท่านทำได้ยังไงกัน? ข้าไม่รู้ ข้าไม่เข้าใจ ทำทั้งหมดนี่ลงไปเพื่อโลกภายนอกงั้นรึ? แล้วท่านจะทิ้งตระกูลกุยไปงั้นรึ?”

 

จางตี๋เก้อกัดฟัน

 

“เจ้าต้องตาย!”

 

นางจัดสินใจควบคุมเฮ่ยลั่วด้วยวิชาภูติสวรรค์บงการแต่มังกรสายฟ้าก็มีชั้นพลังที่ขัดขวางนางทำให้นางยังทำอะไรไม่ได้

 

“ท่านภูติสวรรค์ ไร้ประโยชน์ยิ่งนัก”

 

เฮ่ยลั่วพูดต่อ

 

“นี่เป็นเวทย์ผนึกที่เตรียมไว้เพื่อท่านโดยเฉพาะ มันจะพันธนาการท่านได้ในเวลาหนึ่งก้านธูป และเวลาก้านธูปเดียวนี้ก็มากเกินพอให้เล่ยมู่ใช้กระบี่สายฟ้าสังหารท่าน!”

 

จางตี๋เก้อเบิกตากว้าง ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความชิงชังไร้ขอบเขต

 

“ซัวหลี่ ซือหยู หยินหยู! ช่วยข้ายื้อเวลาที!”

 

แม้นางจะเกือบทำแผนสำเร็จ แต่นางก็มิอาจเอาตัวเองออกจากอันตรายนี้ได้!

 

ซัวหลี่ลังเล แม้ว่าเขายอมจำนน เล่ยมู่ก็คงไม่มีวันอภัยให้เขา เขาทำให้แค่หวังอยู่กับจางตี๋เก้อ เขาตะโกนเบาๆและหยิบพระพุทรรูปทองคำออกมา!

 

เล่ยมู่ตกใจ

 

“เจ้ายังมีพระพุทธรูปอยู่อีกเรอะ? อสุรา! หยุดมันเร็ว!”

 

เฮ่ยลั่วจ้องมองซัวหลี่และรวบรวมพลังภูติในหอก เขาซัดหอกและสร้างใบหน้าภูติผีที่มีขนาดสามสิบศอกพุ่งออกไป

 

ซัวหลี่เตรียมตัวในครั้งนี้มานานแล้ว แสงสีทองอันงดงามเปล่งประกาย มันมีอักษรสันสกฤตอยู่ในพระพุทธรูป! หลังจากที่ซัวหลี่ทุบมัน เสียงของอรหันต์ก็ดังเข้ามา พลังอรหันต์เปล่งประกายฉาบทุกสิ่งอย่าง! ใบหน้าภูติผีส่งเสียงร้องและสลายไปเพราะพลังอรหันต์

 

พระพุทธรูปแตก พลังอรหันต์ล้อมรอบกายซือหยูและคนอื่นๆ

 

ฟึ่บ–

 

ในตอนนั้น เสียงแหลมดังในความเงียบ เฮ่ยลั่วมที่มีหอกในมือโจมตีชั้นพลังอรหันต์นั้นด้วยความรุนแรงที่ทำให้ผืนดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!

 

พลังภูติมหาศาลอยู่ในการโจมตีนี้ แสงสีทองสั่นสะเทือนและรับการโจมตีนี้ไว้ได้

 

ซือหยูประทับใจ การป้องกันของพลังอรหันต์นั้นทรงพลังโดยแท้ แม้จะเป็นเฮ่ยลั่วที่มีพลังกึ่งเทพก็ทำอะไรมันไม่ได้!

 

ปั้ง–

 

เฮ่ยลั่วแกว่งหอกอีกครั้ง เขาใช้พลังมหาศาลสร้างเมฆาอสรพิษ เขี้ยวของพวกมันเปล่งแสงหม่นออกมา

 

แสงสีทองเริ่มมืดหม่นลง

 

“ไม่นะ!”

 

“เวลาจะเหลือไม่ถึงก้านธูปเดียวแล้วถ้ายังเป็นเช่นนี้!”

 

จางตี๋เก้อสั่ง

 

“ซัวหลี่ ซือหยู ยี่หยู! พวกเจ้าสามคนถ่วงเวลาอสุราไว้! ยื้อเวลาให้ข้า!”

 

ทั้งสามออกจากชั้นม่านพลังอย่างไม่ลังเล

 

ซือหยูหัวเราะอย่างขมขื่นในใจ เขาจะทำอะไรได้กัน? การยอมจำนนต่อเล่ยมู่ก็ไม่ใช่ทางเลือก เขาไม่มีวันอภัยให้กับเล่ยมู่ และยี่หยูก็ยังอยู่ในการควบคุมของจางตี๋เก้อ ชะตาพลิกผันเช่นนี้ เขากับยี่หยูทำได้แค่ต้องเลี่ยงภัยร้ายเมื่อภูติสวรรค์หลุดจากพันธนาการ

 

ส่วนเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปและวิธีหนีจากภูติสวรรค์ เมื่อถึงเวลาแล้วค่อยคิดอ่านใหม่

 

ซือหยูแสร้งทำเป็นรับคำสั่งและโจมตีเคียงข้างยี่หยู ซัวหลี่ที่ลังเลฝืนตัวเองไปอยู่ตำแหน่งข้างซือหยู ทั้งสามรวมพลังอันโจมตีอสุรา

 

ซัวหลี่อยู่ในระดับราชามนุษย์ แต่ซือหยูกับยี่หยูนั้นมีพลังที่ต่อกรได้กับกึ่งเทพ

 

“เฮ่ยลั่ว! ฆ่าพวกมันเดี๋ยวนี้!”

 

เล่ยมู่ตะโกนร้อง

 

“อย่าให้พวกนั้นมารบกวนข้า…ข้าต้องควบคุมกระบี่สายฟ้าอีกครั้ง ข้าขอเวลาแค่ครึ่งก้านธูป!”

 

เฮ่ยลั่วพยักหน้า

 

“รู้แล้ว”

 

ฟิ้ว ฟิ้ว—

 

หอกในมือเฮ่ยลั่วเกิดเสียงประหลาด พลังภูตินั้นพุ่งเข้าใส่หอกอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาแกว่งหอก ทั้งนภาก็เต็มไปด้วยพลังภูติ

 

ซัวหลี่หยิบคทาที่ยาวเท่าดัชนีขึ้นมา หลังจากที่เขาใส่พลังวิญญาณเข้าไปมันก็ขยายใหญ่ขึ้น มันยาวสิบศอกในพริบตา

 

ซือหยูหยุดนิ่งไปเล็กน้อย นั่นมันสมบัติเทพอะไรกัน?

 

“เอาเลย!”

 

ซัวหลี่ตะโกน

 

“ข้าจะเป็นคนโจมตี พวกเจ้าสองคนถ่วงเวลาเอาไว้”

 

ชุดของเขาสั่นสะเทือน เขายื่นมือไปยังนภาด้วยคทา!

 

ซือหยูกับเซี่ยจิงหยูบินไปอีกด้านเพื่อโจมตีจากคนละทิศทาง

 

“ดัชนีพันสายฟ้า!”

 

ซือหยูผสานมือ วงแหวนอัสนีม่วงขนาดสิบศอกล้อมรอบแขน รัศมีเปล่งประกายของมันนั้นดั่งภาพลวง พลังของสายฟ้าพันสายกักเก็บอยู่ในวงแหวนเดียว

 

ซือหยูเพิ่งจะรู้ตัว ดัชนีพันสายฟ้า…มันไปถึงระดับสองขั้นสูงแล้ว! ในทีแรกมันมีพลังเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อจางตี๋เก้อใส่พลังในร่างเขา ดัชนีพันสายฟ้าก็ก้าวกระโดดขึ้นไปสู่ระดับสูง! วิชาในขอบเขตภูตินั้นน่าตกตะลึงยิ่งนัก!

 

ซือหยูดีใจ เขามั่นใจยิ่งขึ้น เขาตะโกนเสียงดังและควบคุมเหล่าวงแหวนและโจมตี

 

ซัวหลี่มีความหวังอีกครั้ง

 

“วิชาอัสนี!”

 

“ดีล่ะ! เราอาจจะมีหวังรับมือกับมันได้ถึงหนึ่งก้านธูป!”

 

ส่วนเซี่ยจิงหยู นางกู่ร้องและอ้าปากคายพลังออกมา หมอกหนาปรากฏขึ้น วารีจากจักรวาลปรากฏขึ้นที่ร่างของซือหยูกับซัวหลี่

 

‘วิชาระดับตำนานระดับสาม!“

 

ซัวหลี่อ้าปากค้าง

 

ซือหยูตัวแข็งทื่อ นางบ่มเพาะวิชาระดับอำมฤตจนถึงระดับนี้ได้เชียวรึ?

 

“หืม…”

 

เฮ่ยลั่วส่งเสียง เขาแกว่งหอกที่เต็มไปด้วยพลังภูติอีกครั้ง

 

สายลมโดยรอบก่อตัวขึ้นจากพลังวิญญาณ ซือหยูมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมั่นใจ

 

ปั้ง–

 

คทาของซัวหลี่ที่มีพลังอรหันต์กระเด็นลอยไปจากมือ พลังทมิฬแล่นผ่านคทาและโจมตีลำตัวของซัวหลี่! เขาถูกช่วยเอาไว้โดยคลื่นวารีของเซี่ยจิงหยูที่หายไปจากท่าที่สังหารได้แน่นอนนั้น

 

พลังที่หลงเหลือเข้าถึงตัวซัวหลี่ทำให้เขาถอยไปหลายก้าว โลหิตสองสายไหลออกมาจากมุมปากทั้งสองด้าน

 

ใบหน้าซัวหลี่ซีดเผือด เขารับรู้ได้ถึงความตายที่ใกล้ตัวเขาจากกระบวนท่านั้น

 

“ขอบคุณจ้าวยี่หยู…”

 

ส่วนเซี่ยจิงหยู ไอวารีที่ร่างนางนั้นหายไปเพราะพลังของเฮ่ยลั่ว นางใช้สิ่งที่สร้างจากวารีขึ้นมาเพื่อหลบการโจมตีนั้น

 

ส่วนวงแหวนอัสนีทั้งสามของซือหยู วงแหวนแรกนั้นระเบิดหายไป ส่วนวงแหวนที่สองหยุดอยู่เล็กน้อยก่อนจะหายไปเพราะหอก ส่วนวงแหวนที่สาม มันระเบิดและทำให้พลังภูติกว่าครึ่งของหอกหายไป!

 

สายฟ้าแล่นไปถึงตัวเฮ่ยลั่วผ่านหอก เขาตัวสั่นเมื่อสายฟ้าไหลทั่วร่าง ขนสีขาวติดไฟและกำลังไหม้!

 

ใบหน้าที่เคยเยือกเย็นเปลี่ยนไป เขาสะบัดตัวอย่างรวดเร็วเพื่อทำให้เพลิงดับมอดลง

 

เฮ่ยลั่วมองซือหยูอีกครั้งไม่ใช่เพราะความไม่เชื่อสายตา…แต่เป็นเพราะความกลัว

 

“ฮื่ม!”

 

อสุราหน้าดำถอนหายใจแรง ความกลัวของเขาเปลี่ยนเป็นความโกรธอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็มไปด้วยจิตสังหาร

 

“พวกเจ้าต้องตาย!”