เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ไป่หยีเจี้ยนโกรธเกรี้ยวจนตะโกนออกมา

 

“บัดซบ กล้าดียังไงมาพังแผนการของข้า?”

 

“ราชาปีศาจ ช่วยข้าจับกิเลนนั่นเร็ว!”

 

ราชาปีศาจลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจไล่ตามกิเลนน้อยไป

 

ที่นี่คือสถานที่ปิดตาย แม้วว่ากิเลนน้อยจะเก่งกาจในการหลบหนี มันก็ไม่มีทางหนีไปจากตำหนักกระดูกได้ ดังนั้นในท้ายสุด พวกเขาจะจับมันได้!

 

เมื่อเห็นว่ามีสองคนกำลังร่วมมือกันไล่ตามมัน กิเลนน้อยสะบัดหางและชูคออย่างหยิ่งผยอง มันขยับตัวอย่างรื่นเริงไปที่เหนือหัวสัตว์อสูร จากนั้นจึงรวบรวมพลังชีวิตเป็นก้อนกลมและเป่าลงในขลุ่ยไผ่แปดทิศ!

 

ดวงตาของสัตว์อสูรปล่อยลำแสงออกมา! ไป่หยีเจี้ยนกับราชาปีศาจต้องรีบหลบเอาชีวิตรอด! เคราะห์ดีที่กิเลนน้อยยังมิอาจควบคุมขลุ่ยได้อย่างสมบูรณ์ ลำแสงนั้นจึงเบนทิศไปเล็กน้อยจากนั้นจึงพุ่งเข้าใส่เหนือหัวสัตว์อสูร!

 

ปั้ง!

 

เกิดรูใหญ่ขึ้นมา รูนั้นกว้างพอจะให้คนหนึ่งคนหนีไปได้!

 

การทำลายล้างสร้างเสียงอันน่ากลัวจนกิเลนน้อยหดคอลง มันกลืนขลุ่ยไผ่แปดทิศเข้าไปอย่างขี้ขลาดและเตรียมจะหนี

 

แต่ก่อนที่มันจะได้หนีมันก็กระโดดเข้าไปในปากสัตว์อสูรและเข้ากลืนกินมุกบาดาล! มุกบาดาลนั้นมีเสี้ยววิญญาณของหัวสัตว์อสูรอยู่ ถ้าหากมันถูกกลืนเข้าไป หัวสัตว์อสูรก็จะไม่มีทางกลับมาใช้การได้อีกแล้ว!

 

“หยุดนะ!”

 

ไป่หยีเจี้ยนโกรธจนถึงขีดสุด หัวสัตว์อสูรคือกุญแจสำคัญที่เขาจะใช้ปลดผนึกกระโจมเทพสวรรค์!

 

กิเลนน้อยไม่สนใจ มันมองเขาด้วยความเหยียดเหยามและกัดมุกบาดาลขึ้นมา มันชูคอเล็กน้อยก่อนจะกลืนด้วยความรวดเร็ว! จากนั้นมันก็กลายเป็นหมอกสีชมพูในทันทีก่อนจะหายไป!

 

พริบตานั้นเองที่ไป่หยีเจี้ยนกับราชาปีศาจมาถึง ซือหยูกับเซี่ยจิงหยูเองก็บินขึ้นไปยังเหนือตำหนักกระดูกเมื่อทั้งสองกำลังไล่ตามกิเลนน้อย เซี่ยจิงหยูใกล้กับทางออกมากที่สุด คนที่เหลืออยู่ในตำหนักกระดูกจึงเป็นซือหยู!

 

“คิดจะหนีเรอะ? หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!”

 

ไป่หยีเจี้ยนถึงกับคลั่ง ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาตะโกนเสียงดังและไล่ตามทั้งสอง!

 

เขาอยากจะดึงเซี่ยจิงหยูออกมาจากทางหนี แต่ซือหยูก็ใช้พลังชีวิตผลักนางออกไปก่อนที่เขาจะทำได้

 

“จิงหยู หนีไปให้เร็ว ข้าจะหาทางไปเจอกับเจ้าข้างนอก!”

 

ซือหยูพูด

 

เขากลัวว่าเซี่ยจิงหยูจะทำอะไรที่บุ่มบ่ามอย่างการกระโดดลงมาในตำหนักกระดูกอีกครั้งจึงเรียกมุกลำดับออกมาเพื่อปิดทางเข้าออก! ไป่หยีเจี้ยนช้าไปเสี้ยววินาที นั่นทำให้เขาทั้งโกรธและไม่พอใจอย่างมาก!

 

แผนที่ทางไว้อย่างดีเกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว แต่ซือหยูกับกิเลนน้อยได้ทำให้ทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด!

 

“เกียรติยศของตระกูลข้าถูกเจ้ากับไอ้กิเลนบัดซบนั่นพังไม่เหลือชิ้นดี! เจ้าอย่าได้คิดจะหนีไปไหน!”

 

ไป่หยีเจี้ยนตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

 

ซือหยูสายตาเย็นชาลง ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ตื่นตระหนก เขายังปล่อยจิตสังหารออกมาพร้อมกับความโกรธแค้น

 

“ข้าทนเจ้ามามากพอแล้ว! ถ้าไม่มีจิงหยูที่นี่ ข้าจะใช้พลังเต็มที่ของข้าได้!”

 

ปั้ง!

 

ในตอนนั้นเอง มุกสีครามที่เขาใช้ปิดทางออกปรากฏที่หน้าซือหยูในพริบตาเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอัดพลังชีวิตลงในมุกสีคราม! ก่อนหน้านี้เขามักจะควบคุมมันด้วยพลังวิญญาณอยู่ตลอด

 

มุกครามทรงกลมปล่อยแสงที่สว่างไสวกว่าเคย ไป่หยีเจี้ยนตะโกนออกมา

 

“ราชาปีศาจ ช่วยกันกับข้า ไอ้นี่มันแปลกๆ!”

 

หลังจากที่ได้เห็นวิชาระดับตำนานของซือหยู ไป่หยีเจี้ยนก็เริ่มระวังตัวเป็นอย่างมาก

 

ดูเหมือนว่าราชาปีศาจจะลำบากในการตัดสินใจ เขากัดฟันและพุ่งเข้าไป!

 

“ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่วิชาระดับตำนานอีกรอบโดยไม่คิดอะไๅรหรอก!”

 

ราชาปีศาจเหลือบมองแขนขวาของซือหยูในขณะที่พูด