ไป่ฉีเหลือบมองและเห็นว่าเลือดที่ฝ่ามือซือหยูยังไม่หยุดไหล ซือหยูกำลังบาดเจ็บหนัก

 

แต่ซือหยูก็เยือกเย็นอย่างแปลกประหลาด

 

“หึหึ เจ้าจะฆ่าข้าได้หรือไม่ก็ไม่รู้ มันก็เป็นได้ทั้งสองทาง แต่ลูกชายสุดที่รักของเจ้าจะต้องตายด้วยมือข้าในวันนี้!”

 

เมื่อซือหยูพูดจบ เขาสั่งการเบาๆ

 

“ไปซะ!”

 

กระบี ่ทองสามเล่มที่ถูกไป่ฉีชิงไปกลับมาเป็นอิสระจากการระเบิดของพลังชีวิต ซือหยูได้อัดพลังชีวิตเข้าไปอีกเพื่อป้องกันไม่ให้กระบี่ถูกชิงไป ตอนนี้เขาจะโจมตีแบบที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวได้แล้ว!

 

ไป่หยีเจี้ยนชักสีหน้า เขาจ้องซือหยูด้วยความโกรธแค้น เขาระเบิดเสียง

 

“ไม่นะ!”

 

เขาตะโกน

 

ไป่ฉีใบหน้ามัวหมอง ระยะระหว่างเขากับกระบี่นั้นใกล้เกินกว่าที่เขาจะมีเวลาได้ใช้ม่านพลังป้องกัน!

 

ฉั่วะ!

 

หัวใจของไป่ฉีถูกแทงทะลุ จากนั้นแสงสีทองอีกสายก็พุ่งมาที่ใกล้ลำคอ มันแล่นวนรอบคอและบั่นมันออกมา!

 

กระบี่เล่มสุดท้ายแทงทะลุกะโหลกของไป่ฉีที่กลิ้งอยู่กับพื้น ไป่ฉีตายแล้ว ไม่มีใครช่วยเขาได้อีกแล้ว!

 

“ลูกข้า! ลูกฉี!”

 

ไป่หยีเจี้ยนตะโกนคลั่ง จิตสังหารแล่นออกจากดวงตา ราวกับว่าเขากลายเป็นวิญญาณแค้น!

 

“ข้าจะฉีกเจ้าให้เป็นชิ้นๆ!”

 

ไป่หยีเจี้ยนร้องคำรามราวกับสัตว์ป่าฃ

 

ซือหยูตอบกลับอย่างเย็นชา

 

“เจ้าไม่โศกเศร้าตอนที่สังหารผู้อื่นอย่างไร้ปรานี แต่พอถึงตาลูกชายเจ้าถูกสังหารบ้างเจ้าก็กลับทำเช่นนั้น เจ้าคิดว่าตัวเองสมควรที่จะโกรธได้รึ?”

 

“ข้าไม่สน ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

 

ไป่หยีเจี้ยนร้องคำรามอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงดังยิ่งกว่าครั้งไหน

 

กระบี่สายฟ้าปรากฏในมือซือหยู มันมีสายฟ้ามีมรกตที่ปล่อยพลังอันน่ากลัว!

 

กบแก้วเพลิงเนตรขาวระดับภูติในลาวาใต้ดินถูกสังหารโดยกระบี่สายฟ้าเล่มนี้! แม้ว่าพลังชีวิตที่เขามีจะทำให้เขาใช้พลังของกระบี่ได้ไม่มาก เขาก็ยังมีแก้วพลังชีวิตอยู่หนึ่งดวง พลังที่ได้จะยังคงสูงอยู่!

 

“ระวังด้วย!”

 

ราชาปีศาจเตือนไป่หยีเจี้ยนที่ดูจะเสียสติไปแล้ว

 

แต่ตามที่ซือหยูคำนวนไว้ก็ไม่สนใจว่าไป่หยีเจี้ยนจะเสียสติหรือไม่ ต่อให้เขาไม่เสียสติไปก็มิอาจหลบกระบี่นี้ได้อยู่ดี! ซือหยูอัดพลังชีวิตลงในกระบี่สายฟ้าและวาดมันเหนือศีรษะ!

 

ครืน…

 

ราวกับว่าสายฟ้าพุ่งผ่านลงมา! ในเวลาเดียวกันก็มีแสงสว่างของคลื่นพลังกระบี่ตัดผ่านมิติ!

 

ไป่หยีเจี้ยนป้องกันตัวเองไม่ทันขณะที่พลังกระบี่ถึงตัวเขา เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อกของเขาถูกฟันจนเปิดออก เลือดเนื้อพุ่งกระจายไปทุกทิศทาง ทั้งร่างของเขาถูกความร้อนสูงของสายฟ้าไหม้เกรียม

 

แค่กระบี่เดียวก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส! แต่ไป่หยีเจี้ยนที่บาดเจ็บก็หยิบเอาโอสถรักษาใส่ปากได้ทันท่วงที

 

ร่างกายของเขารีบฟื้นฟูด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ชัด พริบตาเดียวเขาก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม!

 

นอกจากสภาพจิตใจที่ปวดร้าวที่เขาสัมผัสก็ไม่มีทางที่จะบอกได้เลยว่าเขาเพียงต้องคมกระบี่สายฟ้าไป! ผลของโอสถรักษานั้นเทียบได้กับโอสถฟื้นฟูกายาจากทวีปเฉินหลง

 

ความต่างเดียวก็คือโอสถนี้ส่งผลแทบจะทันที ดังนั้นระดับของมันจึงเหนือกว่าโอสถฟื้นฟูกายาอย่างมาก!

 

ซือหยูตกใจในทีแรก แต่ไม่นานเขาก็โล่งใจราวกับได้เข้าใจบางสิ่ง…

 

เขารู้ว่าลูกหลานของผู้เฝ้าสมบัติได้ขโมยสมบัติมาเป็นจำนวนมาก ซือหยูกลัวว่าโอสถจะถูกเอาไปใช้หมดแล้ว แต่ตามระดับพลังของเทียนจี่จื้อ การทิ้งโอสถระดับนี้เอาไว้ไม่ใช่สิ่งที่น่าแปลกใจนัก

 

ถ้าเช่นนั้น สถานการณ์ตอนนี้ก็ซับซ้อนขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง เพราะไม่มีทางที่จะทำให้ศัตรูบาดเจ็บรุนแรงถึงตายได้ในระยะสั้นๆ ยากกว่าเดิมมากที่จะสังหารได้อย่างเด็ดขาด!

 

แต่พวกเขาก็ไม่ได้ผลีพลามทำอะไรซือหยูในตอนนี้ ซือหยูถือกระบี่สายฟ้าขณะที่เหยียบอยู่บนมุกสีคราม ในตอนนี้เขาทำได้ทั้งโจมตีและป้องกันไปพร้อมๆกัน!