DND.720 – เนตรเงินล้างอสูร   “ข้าน่าจะช่วยเจ้าได้เจ้าลืมไปแล้วรึว่าทำไมลู่จุนถึงอยากได้ตัวข้านัก?” 　　 หยูโหรวสางผมของนางขณะที่พูดอย่างอ่อนโยน 　　 นางพูดต่อ 　　 “ข้ามีกายาหยินที่มีพลังอยู่มากข้ามีพลังหยินที่เทียบเท่าสตรีบริสุทธิ์ร้อยคน ถ้าเจ้าไม่อยากให้มีสตรีใดเสนอตัวมามากไปกว่านี้ เจ้าก็ไม่ควรจะลังเลอีก” 　　 ซือหยูคิดย้อนกลับไปลู่จุนจากพันธมิตรร้อยดินแดนได้ใช้เวลาร่วมสิบปีเพื่อจับตัวหยูโหรว นั่นก็เพราะว่านางมีกายาหยินที่มีพลังมหาศาล 　　 ซือหยูเลิกคิ้วเมื่อคิดได้ว่าหยูโหรวมีร่างกายเช่นนั้นจริงม่ออู๋ขมวดคิ้วขณะที่ซือหยูลังเล 　　 “ทำไมบุรุษอย่างเจ้าถึงตาขาวนัก?หลับตาแล้วหุบปากไปซะ” 　　 ซือหยูเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะโค้งคำนับให้แก่ทั้งคู่ 　　 “แม่นางบุญคุณต่อท่านยิ่งใหญ่เทียมฟ้า ต่อให้จะแก่เฒ่าฟันฟางหลุดร่อนก็มิอาจลืมเลือน” 　　 เขาพูดและหลับตาปล่อยให้หยูโหรวเป็นคนเริ่มไม่นานก็มีร่างอันเรียบเนียนและอบอุ่นเข้ามาหลอมรวมกับเขา เมื่อทั้งคู่ร่วมรักกันได้ครู่หนึ่งซือหยูก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แม้ว่าพลังหยินนี้จะไม่ได้อ่อนด้อย แต่มันก็เพียงเทียบเท่าหวูอู๋ยี่เท่านั้น 　　 เขาลืมตาช้าๆและพบว่าสตรีที่อยู่บนตัวของเขากลับเป็นคนอื่น! 　　 “ม่ออู๋!” 　　 ซือหยูตกตะลึงคนที่เข้ามาในอ้อมกอดของเขาเมื่อครู่มิใช่หยูโหรวแต่เป็นม่ออู๋! 　　 “อะไรกัน?เจ้ารังเกียจข้าขนาดนั้นเชียวรึ?” 　　 ม่ออู๋เลิกคิ้วและทำใบหน้าร้ายๆนางหน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุก 　　 หยูโหรวที่อยู่ข้างๆถอนหายใจเบาๆ 　　 “ม่อเอ๋อเจ้าไปได้แล้วล่ะ ถ้าไม่มีสิ่งใดติดค้างในใจเจ้า เจ้าก็บ่มเพาะอย่างสงบสุขได้แล้วล่ะ” 　　 นางถอดเสื้อผ้าขณะที่พูดและเข้าไปที่อ้อมกอดของซือหยู 　　 ลมหายใจของนางหอมหวานยิ่งนัก 　　 “ข้ากับศิษย์ข้าลงเอยต้องมอบร่างกายให้เจ้าในวันนี้” 　　 ผ่านไปอีกนานหยูโหรวได้ลงจากภูเขาไปทั้งที่แก้มยังแดงอยู่ และนางทำให้ซือหยูได้พลังหยินไปเป็นจำนวนมาก! 　　 พลังหยินของนางเป็นอย่างที่นางกล่าวไว้มันเหนือกว่าผู้หญิงธรรมดามากกว่าร้อยคน พลังหยินเข้าสู่จุดกำเนิดพลังของซือหยูราวกับน้ำหลาก มันปกปิดทุกระเบียดนิ้วจนหมด! 　　 ครู่ก่อนเขายังกังวลอยู่เลยว่าเขาจะได้พลังหยินมากพอหรือไม่ แต่ตอนนี้เขามีเกินพอแล้ว! ซือหยูดูดซับพลังหยินจนหมดเมื่อผ่านไปสามชั่วยาม 　　 ถ้าหากมีคนมองในร่างกายของเขาก็จะพบว่าจุดกำเนิดพลังที่เสียหายได้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังหยินที่หนาแน่นจนมองไม่เห็น 　　 “ข้าปิดมันด้วยพลังหยินเสร็จแล้ว!ต่อไปก็ต้องใช้วารีเทวะของราชาภูติ! ตอนนั้นพลังหยินก็จะหลายเป็นจุดกำเนิดพลังของจริง!” 　　 ซือหยูพลิกฝ่ามือเรียกขวดที่มีวารีหลายหยดข้างในออกมา 　　 มันคือวารีเทวะของราชาภูติที่เซี่ยนเอ๋อไม่คิดจะใช้เขาไม่รู้ว่ามันมีส่วนประกอบอย่างไรบ้าง แม้ว่าจะให้หวูอู๋ยี่ตรวจสอบมันอยู่นาน เขาก็ไม่ได้อะไรเลย 　　 สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือวารีเทวะนี้จะทำให้ฐานพลังของผู้ใช้เลื่อนไปอีกขั้นตามที่มันเขียนไว้ในขนนก มันยังมีพลังที่เหนือจินตนาการถ้าหากหลอมรวมกับธาตุหยิน 　　 ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดซือหยูไม่ลังเลอีก เขาใช้หยดวารีเทวะหนึ่งหยดทันที มันเข้าผ่านสายโลหิตของเขาไปยังพลังหยินที่ปกคลุมจุดกำเนิดพลัง 　　 เมื่อหยดวารีเทพเข้าสู่พลังหยินด้านนอกมันก็เข้าไปหลอมรวมกันราวกับน้ำมันหยดลงน้ำ พลังหยินได้ปั่นป่วนและปะทุออกมา มันกระจายไปทั่วจนแม้แต่วารีเทวะเองก็กำลังจะกระจายออก! 　　 พลังหยินที่ซือหยูก่อร่างด้วยความยากลำบากแทบจะแตกสลายในพริบตาเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากส่วนลึกที่สุดของดวงวิญญาณ มันเจ็บปวดจนทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว แม้แต่ในกระดูกก็เจ็บแปลบ! 　　 “อ๊ากกกกกกกก!” 　　 เสียงร้องของซือหยูที่ดังไปทั่วก้นบึ้งมังกรทำให้คนมากมายตกใจคนเหล่านั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น… 　　 “นั่นเสียงของเจ้าพันธมิตรซือรึ?เกิดอะไรขึ้น?” 　　 “เขาเจอกับอันตรายรึ?” 　　 เหล่าคนรีบพุ่งไปหาเขาด้วยความเป็นห่วงซือหยูล้มลงไปกองกับพื้นและกลิ้งไปมาเพื่อทนรับความเจ็บปวด 　　 แต่นอกจากความเจ็บปวดจะไม่ลดลงเขายังรู้อีกว่ามันเจ็บยิ่งกว่าเดิม! เขารู้สึกว่าท้องกำลังจะถูกฉีกกระชากออกมา! มันคือความเจ็บปวดแสนสาหัสที่รุนแรงเกินไป! 　　 “ข้าต้องทน!นี่คือขั้นสำคัญในการสร้างมันขึ้นมาใหม่ ทุกอย่างจะสูญเปล่าถ้ายอมแพ้ตอนนี้ การเสียสละของพวกนางจะไร้ค่าและจะไม่มีใครไปช่วยเซี่ยนเอ๋อได้อีกแล้ว” 　　 ซือหยูกัดฟันทน 　　 เมื่อเวลาผ่านไปครึ่งถ้วยชาความเจ็บปวดเริ่มลดลง ร่างของซือหยูอ่อนกำลังลงและอยู่ในสภาพอ่อนแอเมื่อความเจ็บปวดหายไปจนหมด ราวกับว่าความเจ็บปวดนั้นดึงเอาพลังของเขาไปจนหมด 　　 ซือหยูรอจนในท้องของเขากลับมาสงบลงก่อนจะมองดูจุดกำเนิดพลังเขาพบว่าจุดกำเนิดพลังเดิมที่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังหยินไปหายไป และจุดกำเนิดพลังใหม่ก็ได้ปรากฏขึ้นมาแทนที่ 　　 มันยังคงมีขนาดเท่ากำปั้นและดูเหมือนกับจุดกำเนิดพลังเก่าของเขาทุกประการแต่เมื่อเขามองเข้าไปที่ภายในก็พบสิ่งที่ทำให้ตกตะลึง 　　 แก้วพลังชีวิตสามดวงที่แตกสลายในจุดกำเนิดพลังเก่าได้เกิดขึ้นใหม่อีกครั้งด้วยวารีเทวะของราชาภูติและตอนนี้มันก็กลายเป็นแก้วที่เต็มจนล้น! นั่นหมายความว่าเขาจะกลายเป็นภูติเมื่อใดก็ได้! 　　 แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจที่สุดเห็นจะเป็นจุดกำเนิดพลังอีกจุดที่ขนาดเท่าครึ่งกำปั้นที่อยู่ระหว่างแก้วพลังชีวิตทั้งสามดวงดูเหมือนว่าจะมีจุดกำเนิดพลังอีกจุดที่เล็กกว่าเกิดขึ้นในจุดกำเนิดพลังใหม่ของเขา และมันก็มีแก้วพลังชีวิตอีกสามดวงที่เหมือนกันเป๊ะ! 　　 ปรากฏการณ์นี้ได้ถูกเขียนเอาไว้ในขนนกของราชาภูติมันเขียนว่าจุดกำเนิดพลังเล็กคือจุดกำเนิดพลังเดิมที่เสียหาย เป็นเพราะมันถูกบีบอัดและบังคับให้อยู่ในจุดกำเนิดพลังใหม่นั่นเอง! 　　 จุดกำเนิดพลังชั้นนอกจะเรียกว่าจุดกำเนิดสวรรค์ขณะที่จุดกำเนิดเล็กจะเรียกว่าจุดกำเนิดธรณี มันไม่ต่างกับซือหยูได้จุดกำเนิดพลังใหม่มาเฉยๆ! 　　 ซือในตอนนี้จะมีพลังชีวิตในปริมาณที่เหนือกว่าคนทั่วไปและถ้าหากใช้วิชาที่เคยใช้ในอดีต วิชาของเขาก็น่าจะมีพลังมากกว่าเดิมอย่างน้อยหนึ่งเท่าตัว แต่ก็น่าเสียดายที่เขาต้องใช้วารีเทวะของราชาภูติไปทั้งหมด นั่นหมายความว่าเขาจะสร้างจุดกำเนิดพลังเช่นนี้ให้กับคนอื่นไม่ได้แล้ว 　　 เขารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าเมื่อกำหมัดพลังนี้ทำให้เขามั่นใจขึ้นว่าจะช่วยเซี่ยนเอ๋อมาได้ แต่เขาก็รู้ว่าการได้พลังกลับมานั้นยังคงไม่เพียงพอ 　　 “ยี่เอ๋อเรียกผู้เฒ่าฉิวมาพบข้าหน่อย…” 　　 ซือหยูสั่ง 　　 หวูอู๋ยี่ที่อยู่หน้าภูเขายิ้มนางหน้าแดงราวกับกลีบกุหลาบ ใบหน้านางเปล่งประกายอย่างมีชีวิตชีวา นางกลายเป็นอีกคนที่แปลกไปหลังจากที่ได้สูญเสียความบริสุทธิ์ และดูเหมือนว่านางจะพอใจเสียด้วย อย่างน้อยก็บอกได้จากสีหน้าของนาง 　　 หวูอู๋ยี่เข้าไปหาผู้เฒ่าฉิวขณะนั้น ซือหยูก็ถือกระบี่ปราบมังกรด้วยมือซ้าย ขณะที่มุกเงินสีหม่นได้ปรากฏในมือขวา 　　 “เศษสมบัติภูติกับมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าขั้นต้น…” 　　 ซือหยูพูดเบาๆ 　　 เหตุที่มุกเงินเลี่ยงสายฟ้ายังคงอยู่ในขั้นต้นก็เพราะมันขาดคุณสมบัติวิญญาณเพื่อที่จะกลายเป็นมุกแบบสมบูรณ์สิ่งที่ขาดหายไปก็คือเศษสมบัติภูติ 　　 เศษสมบัติภูติเป็นของล้ำค่าตั้งแต่ครั้งโบราณที่ภูติมิอาจหาได้ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดจะทำลายภูติเพื่อสกัดเอาวัตถุดิบออกมาแน่นอน แต่ตอนนี้มันมีความหมายกับซือหยูมาก เขาจึงเลือกที่จะทำลายเศษสมบัติภูติ 　　 “หวูอู๋ยี่บอกว่าจะต้องใช้พลังจิตวิญญาณสกัดคุณสมบัติวิญญาณออกมาคนที่มีพรสวรรค์ในวิญญาณเท่านั้นถึงจะหลอมรวมคุณสมบัติวิญญาณในมุกเงินขั้นต้นได้ มันต้องเอาวิญญาณออกจากร่างเมื่อทำขั้นตอนนั้น ถึงมันจะยากอย่างมากสำหรับคนอื่น แต่กับข้านั้นง่ายดายนัก…” 　　 ซือหยูบ่มเพาะโอรสสวรรค์จ้องนภามานานเขาสามารถนำดวงวิญญาณออกจากร่างได้ง่ายๆ ตามปกติมันคือความสามารถที่มีแต่จ้าวเทวะเท่านั้นที่จะทำได้! 　　 ซือหยูเริ่มขยับมือไปมาวิญญาณของเขาได้ออกมาผ่านหน้าผาก จากนั้นจึงขยับมือไปยังกระบี่ปราบมังกร 　　 มือของเขาเข้าไปยังภายในของกระบี่เขาสัมผัสบางอย่างที่เยือกเย็นและลื่นราวกับโคลน 　　 เมื่อวัตถุดิบนั้นรู้สึกได้ถึงอันตรายมันเริ่มพยายามจะหนีจากการคว้าของซือหยู 　　 “อย่าเปลืองแรงเจ้าเลยน่า…” 　　 ซือหยูส่ายหน้า 　　 เขากำมือและกระชากมันออกมามันมีรูปร่างเหมือนมังกรที่ยาวหนึ่งศอก 　　 “มังกรรึ?” 　　 ซือหยูเลิกคิ้ว 　　 เขาไม่คิดว่าคุณสมบัติวิญญาณของกระบี่ปราบมังกรจะมาในรูปลักษณ์ของมังกร!ซือหยูลังเลก่อนจะวางมันลงในมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าขั้นต้น 　　 มุกเงินเลี่ยงสายฟ้าที่หม่นแสงเปล่งประกายขึ้นมาทันทีแสงของมันเปล่งประกายทั่วก้นบึ้งมังกร ซือหยูรู้สึกราวกับถือดวงอาทิตย์ไว้ในมือ มันให้ความรู้สึกลี้ลับ 　　 “มุกเงินเลี่ยงสายฟ้ารึ?” 　　 ผู้เฒ่าฉิวฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้วนางมาถึงที่นี่โดยหวูอู๋ยี่ต้องพยุงช่วง นางอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าในสภาพสมบูรณ์ 　　 มาอีกหลายคนทีมาที่นี่เพราะเสียงกรีดร้องของซือหยูก่อนหน้านี้… 　　 “ฐานพลังของเจ้าพันธมิตรซือกลับมาแล้วแต่ทำไมข้าถึงมองไม่เห็นเล่า? ดูเหมือนว่าเขาเป็นกึ่งภูติ แต่ก็ดูเหมือนเป็นภูติด้วย…” 　　 “ตราบที่ท่านเจ้าพันธมิตรซือฆ่าพวกภูติได้ในฝ่ามือเดียวใครจะสนเล่าว่าเขาจะเป็นภูติหรือกึ่งภูติ!” 　　 “เจ้าไม่ได้พูดผิดเลยพวกเราเชื่อว่าเจ้าพันธมิตรซือจะต้องชิงตัวภรรยาเขาคืนมาได้แน่!” 　　 ซือหยูที่อยู่บนยอดเขานั่งตรงข้ามกับผู้เฒ่าฉิว 　　 “ท่านผู้เฒ่าข้าขอโทษที่มิอาจปกป้องท่านได้ในวันนั้น…” 　　 ซือหยูมองแก้มที่ซูบลงของนางและกล่าวขออภัย 　　 ผู้เฒ่าฉิวโบกมืออย่างไม่ถือสา 　　 “เจ้าช่วยข้ามามากมายหลายครานักจะขอบคุณเจ้าอย่างไรก็คงไม่พอ ข้าจะมาโทษเจ้ากับเรื่องนั้นได้อย่างไร? แต่ค่อยคุยเรื่องนี้ทีหลังเถอะ” 　　 จากนั้นนางจึงถามออกมา 　　 “เจ้าตั้งใจจะบ่มเพาะเนตรเงินล้างอสูรจริงๆสินะ?” 　　 ซือหยูโบกมือวัตถุดิบทั้งสามชนิดได้ปรากฏตรงหน้านาง นั่นคือสมุนไพรบาดาล โลหิตมังกร และมุกเงินเลี่ยงสายฟ้า 　　 วัตถุดิบแต่ละอย่างนั้นเป็นของที่หายากอย่างที่สุดและมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรวบรวมทั้งหมดในคราเดียวแม้แต่ที่จิวโจว ซือหยูใช้เวลาอย่างยาวนานในการค้นหามันกว่าจะรวบรวมจนครบ 　　 “เรื่องที่ข้าจะทำต่อไปขึ้นอยู่กับว่าดวงตาของข้าจะกลับมามองเห็นอีกครั้งหรือไม่โปรดชี้แนะวิธีบ่มเพาะเนตรเงินล้างอสูรกับข้าด้วย” 　　 ซือหยูพูดอย่างจริงใจ 　　 ดวงตาของเขาเชื่อมโยงกับพลังเกือบทั้งหมดของหม้อเก้ามังกรซึ่งเขาไม่ได้ใช้พลังเหล่านั้นมานานดังนั้นเขาจะต้องนำการมองเห็นกลับมาให้ได้ 　　 ผู้เฒ่าฉิวพยักหน้า 　　 “ดีแต่ข้าจะต้องบอกเจ้าให้รู้ก่อน ในทีแรก ข้าคิดว่าเจ้าคงรวบรวมของเหล่านี้ไม่ได้ ข้าเลยไม่อธิบายไปมากกว่านั้น…” 　　 “เนตรเงินล้างอสูรเป็นแค่ม้วนคัมภีร์ไม่สมบูรณ์ที่ข้าได้มาโดยบังเอิญมันคือวิชาเนตรที่ลึกลับซับซ้อนที่มีเสี้ยวพลังโลกาพิโรธที่จะกำจัดสวรรค์พิโรธที่เหลือในดวงตาของเจ้าได้ แต่ปัญหาก็คือวิชานี้มาจากพวกแก่นแท้วิญญาณ พูดตรงๆก็คือไม่ใช่วิชาของมนุษย์” 　　 นางถอนหายใจ 　　 “ไม่มีใครรู้ว่าผลหลังจากที่มนุษย์บ่มเพาะแล้วจะเป็นอย่างไรไม่มีใครเคยทำมาก่อน อยู่ที่เจ้าว่าจะตัดสินใจอย่างไร” 　　 ซือหยูลืมตากว้างขึ้นมาเล็กน้อยเพราะแก่นแท้วิญญาณนั้นไร้เทียมทานอย่างมาก และสิ่งที่ติดตรึงใจของซือหยูก็คือเมื่อแก่นแท้วิญญาณตายในดินแดนพรสวรรค์ อสูรเนรมิตรหลายคนได้เข้าไปตามหามัน แต่ก็ไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาได้ 　　 และถ้าวิชานี้เป็นวิชาของแก่นแท้วิญญาณมันก็คงจะมีผลข้างเคียงอยู่มาก พวกมนุษย์มีวิญญาณที่แตกต่างกันอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่มีวิชาใดที่จะบ่มเพาะได้ทั้งสองเผ่าพันธุ์ 　　 และถ้าหากมีใครบ่มเพาะวิชาของอีกเผ่าพันธุ์สำเร็จมันก็จะส่งผลกับร่างกายอย่างมากแน่นอน แต่ซือหยูจำต้องเผชิญกับผลข้างเคียงเหล่านั้นเพื่อฟื้นพลังของหม้อเก้ามังกรกลับมา 　　 ซือหยูเงียบไปนานก่อนจะพยักหน้าด้วยความหนักแน่น 　　 “ข้าไม่มีทางเลือกหรอกท่านผู้เฒ่าข้าจะบ่มเพาะมัน” 　　 มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะได้พลังควบคุมมิติและเวลากลับมาเช่นเดียวกับฎีกาสวรรค์พิสุทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ที่ดวงตาของเขามองไม่เห็น หม้อเก้ามังกรได้หลั่งวารีออกมาหลายหยดแล้ว เขาสงสัยจริงๆว่าพลังที่ถูกผนึกเอาไว้ของเขาจะเป็นอย่างไร 　　 ไม่ว่าจะอย่างไรซือหยูก็ต้องเอาการมองเห็นกลับมา!  

DND.720 – เนตรเงินล้างอสูร

 

“ข้าน่าจะช่วยเจ้าได้เจ้าลืมไปแล้วรึว่าทำไมลู่จุนถึงอยากได้ตัวข้านัก?”

　　

หยูโหรวสางผมของนางขณะที่พูดอย่างอ่อนโยน

　　

นางพูดต่อ

　　

“ข้ามีกายาหยินที่มีพลังอยู่มากข้ามีพลังหยินที่เทียบเท่าสตรีบริสุทธิ์ร้อยคน ถ้าเจ้าไม่อยากให้มีสตรีใดเสนอตัวมามากไปกว่านี้ เจ้าก็ไม่ควรจะลังเลอีก”

　　

ซือหยูคิดย้อนกลับไปลู่จุนจากพันธมิตรร้อยดินแดนได้ใช้เวลาร่วมสิบปีเพื่อจับตัวหยูโหรว นั่นก็เพราะว่านางมีกายาหยินที่มีพลังมหาศาล

　　

ซือหยูเลิกคิ้วเมื่อคิดได้ว่าหยูโหรวมีร่างกายเช่นนั้นจริงม่ออู๋ขมวดคิ้วขณะที่ซือหยูลังเล

　　

“ทำไมบุรุษอย่างเจ้าถึงตาขาวนัก?หลับตาแล้วหุบปากไปซะ”

　　

ซือหยูเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะโค้งคำนับให้แก่ทั้งคู่

　　

“แม่นางบุญคุณต่อท่านยิ่งใหญ่เทียมฟ้า ต่อให้จะแก่เฒ่าฟันฟางหลุดร่อนก็มิอาจลืมเลือน”

　　

เขาพูดและหลับตาปล่อยให้หยูโหรวเป็นคนเริ่มไม่นานก็มีร่างอันเรียบเนียนและอบอุ่นเข้ามาหลอมรวมกับเขา เมื่อทั้งคู่ร่วมรักกันได้ครู่หนึ่งซือหยูก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แม้ว่าพลังหยินนี้จะไม่ได้อ่อนด้อย แต่มันก็เพียงเทียบเท่าหวูอู๋ยี่เท่านั้น

　　

เขาลืมตาช้าๆและพบว่าสตรีที่อยู่บนตัวของเขากลับเป็นคนอื่น!

　　

“ม่ออู๋!”

　　

ซือหยูตกตะลึงคนที่เข้ามาในอ้อมกอดของเขาเมื่อครู่มิใช่หยูโหรวแต่เป็นม่ออู๋!

　　

“อะไรกัน?เจ้ารังเกียจข้าขนาดนั้นเชียวรึ?”

　　

ม่ออู๋เลิกคิ้วและทำใบหน้าร้ายๆนางหน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุก

　　

หยูโหรวที่อยู่ข้างๆถอนหายใจเบาๆ

　　

“ม่อเอ๋อเจ้าไปได้แล้วล่ะ ถ้าไม่มีสิ่งใดติดค้างในใจเจ้า เจ้าก็บ่มเพาะอย่างสงบสุขได้แล้วล่ะ”

　　

นางถอดเสื้อผ้าขณะที่พูดและเข้าไปที่อ้อมกอดของซือหยู

　　

ลมหายใจของนางหอมหวานยิ่งนัก

　　

“ข้ากับศิษย์ข้าลงเอยต้องมอบร่างกายให้เจ้าในวันนี้”

　　

ผ่านไปอีกนานหยูโหรวได้ลงจากภูเขาไปทั้งที่แก้มยังแดงอยู่ และนางทำให้ซือหยูได้พลังหยินไปเป็นจำนวนมาก!

　　

พลังหยินของนางเป็นอย่างที่นางกล่าวไว้มันเหนือกว่าผู้หญิงธรรมดามากกว่าร้อยคน พลังหยินเข้าสู่จุดกำเนิดพลังของซือหยูราวกับน้ำหลาก มันปกปิดทุกระเบียดนิ้วจนหมด!

　　

ครู่ก่อนเขายังกังวลอยู่เลยว่าเขาจะได้พลังหยินมากพอหรือไม่ แต่ตอนนี้เขามีเกินพอแล้ว! ซือหยูดูดซับพลังหยินจนหมดเมื่อผ่านไปสามชั่วยาม

　　

ถ้าหากมีคนมองในร่างกายของเขาก็จะพบว่าจุดกำเนิดพลังที่เสียหายได้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังหยินที่หนาแน่นจนมองไม่เห็น

　　

“ข้าปิดมันด้วยพลังหยินเสร็จแล้ว!ต่อไปก็ต้องใช้วารีเทวะของราชาภูติ! ตอนนั้นพลังหยินก็จะหลายเป็นจุดกำเนิดพลังของจริง!”

　　

ซือหยูพลิกฝ่ามือเรียกขวดที่มีวารีหลายหยดข้างในออกมา

　　

มันคือวารีเทวะของราชาภูติที่เซี่ยนเอ๋อไม่คิดจะใช้เขาไม่รู้ว่ามันมีส่วนประกอบอย่างไรบ้าง แม้ว่าจะให้หวูอู๋ยี่ตรวจสอบมันอยู่นาน เขาก็ไม่ได้อะไรเลย

　　

สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือวารีเทวะนี้จะทำให้ฐานพลังของผู้ใช้เลื่อนไปอีกขั้นตามที่มันเขียนไว้ในขนนก มันยังมีพลังที่เหนือจินตนาการถ้าหากหลอมรวมกับธาตุหยิน

　　

ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดซือหยูไม่ลังเลอีก เขาใช้หยดวารีเทวะหนึ่งหยดทันที มันเข้าผ่านสายโลหิตของเขาไปยังพลังหยินที่ปกคลุมจุดกำเนิดพลัง

　　

เมื่อหยดวารีเทพเข้าสู่พลังหยินด้านนอกมันก็เข้าไปหลอมรวมกันราวกับน้ำมันหยดลงน้ำ พลังหยินได้ปั่นป่วนและปะทุออกมา มันกระจายไปทั่วจนแม้แต่วารีเทวะเองก็กำลังจะกระจายออก!

　　

พลังหยินที่ซือหยูก่อร่างด้วยความยากลำบากแทบจะแตกสลายในพริบตาเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากส่วนลึกที่สุดของดวงวิญญาณ มันเจ็บปวดจนทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว แม้แต่ในกระดูกก็เจ็บแปลบ!

　　

“อ๊ากกกกกกกก!”

　　

เสียงร้องของซือหยูที่ดังไปทั่วก้นบึ้งมังกรทำให้คนมากมายตกใจคนเหล่านั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…

　　

“นั่นเสียงของเจ้าพันธมิตรซือรึ?เกิดอะไรขึ้น?”

　　

“เขาเจอกับอันตรายรึ?”

　　

เหล่าคนรีบพุ่งไปหาเขาด้วยความเป็นห่วงซือหยูล้มลงไปกองกับพื้นและกลิ้งไปมาเพื่อทนรับความเจ็บปวด

　　

แต่นอกจากความเจ็บปวดจะไม่ลดลงเขายังรู้อีกว่ามันเจ็บยิ่งกว่าเดิม! เขารู้สึกว่าท้องกำลังจะถูกฉีกกระชากออกมา! มันคือความเจ็บปวดแสนสาหัสที่รุนแรงเกินไป!

　　

“ข้าต้องทน!นี่คือขั้นสำคัญในการสร้างมันขึ้นมาใหม่ ทุกอย่างจะสูญเปล่าถ้ายอมแพ้ตอนนี้ การเสียสละของพวกนางจะไร้ค่าและจะไม่มีใครไปช่วยเซี่ยนเอ๋อได้อีกแล้ว”

　　

ซือหยูกัดฟันทน

　　

เมื่อเวลาผ่านไปครึ่งถ้วยชาความเจ็บปวดเริ่มลดลง ร่างของซือหยูอ่อนกำลังลงและอยู่ในสภาพอ่อนแอเมื่อความเจ็บปวดหายไปจนหมด ราวกับว่าความเจ็บปวดนั้นดึงเอาพลังของเขาไปจนหมด

　　

ซือหยูรอจนในท้องของเขากลับมาสงบลงก่อนจะมองดูจุดกำเนิดพลังเขาพบว่าจุดกำเนิดพลังเดิมที่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังหยินไปหายไป และจุดกำเนิดพลังใหม่ก็ได้ปรากฏขึ้นมาแทนที่

　　

มันยังคงมีขนาดเท่ากำปั้นและดูเหมือนกับจุดกำเนิดพลังเก่าของเขาทุกประการแต่เมื่อเขามองเข้าไปที่ภายในก็พบสิ่งที่ทำให้ตกตะลึง

　　

แก้วพลังชีวิตสามดวงที่แตกสลายในจุดกำเนิดพลังเก่าได้เกิดขึ้นใหม่อีกครั้งด้วยวารีเทวะของราชาภูติและตอนนี้มันก็กลายเป็นแก้วที่เต็มจนล้น! นั่นหมายความว่าเขาจะกลายเป็นภูติเมื่อใดก็ได้!

　　

แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจที่สุดเห็นจะเป็นจุดกำเนิดพลังอีกจุดที่ขนาดเท่าครึ่งกำปั้นที่อยู่ระหว่างแก้วพลังชีวิตทั้งสามดวงดูเหมือนว่าจะมีจุดกำเนิดพลังอีกจุดที่เล็กกว่าเกิดขึ้นในจุดกำเนิดพลังใหม่ของเขา และมันก็มีแก้วพลังชีวิตอีกสามดวงที่เหมือนกันเป๊ะ!

　　

ปรากฏการณ์นี้ได้ถูกเขียนเอาไว้ในขนนกของราชาภูติมันเขียนว่าจุดกำเนิดพลังเล็กคือจุดกำเนิดพลังเดิมที่เสียหาย เป็นเพราะมันถูกบีบอัดและบังคับให้อยู่ในจุดกำเนิดพลังใหม่นั่นเอง!

　　

จุดกำเนิดพลังชั้นนอกจะเรียกว่าจุดกำเนิดสวรรค์ขณะที่จุดกำเนิดเล็กจะเรียกว่าจุดกำเนิดธรณี มันไม่ต่างกับซือหยูได้จุดกำเนิดพลังใหม่มาเฉยๆ!

　　

ซือในตอนนี้จะมีพลังชีวิตในปริมาณที่เหนือกว่าคนทั่วไปและถ้าหากใช้วิชาที่เคยใช้ในอดีต วิชาของเขาก็น่าจะมีพลังมากกว่าเดิมอย่างน้อยหนึ่งเท่าตัว แต่ก็น่าเสียดายที่เขาต้องใช้วารีเทวะของราชาภูติไปทั้งหมด นั่นหมายความว่าเขาจะสร้างจุดกำเนิดพลังเช่นนี้ให้กับคนอื่นไม่ได้แล้ว

　　

เขารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าเมื่อกำหมัดพลังนี้ทำให้เขามั่นใจขึ้นว่าจะช่วยเซี่ยนเอ๋อมาได้ แต่เขาก็รู้ว่าการได้พลังกลับมานั้นยังคงไม่เพียงพอ

　　

“ยี่เอ๋อเรียกผู้เฒ่าฉิวมาพบข้าหน่อย…”

　　

ซือหยูสั่ง

　　

หวูอู๋ยี่ที่อยู่หน้าภูเขายิ้มนางหน้าแดงราวกับกลีบกุหลาบ ใบหน้านางเปล่งประกายอย่างมีชีวิตชีวา นางกลายเป็นอีกคนที่แปลกไปหลังจากที่ได้สูญเสียความบริสุทธิ์ และดูเหมือนว่านางจะพอใจเสียด้วย อย่างน้อยก็บอกได้จากสีหน้าของนาง

　　

หวูอู๋ยี่เข้าไปหาผู้เฒ่าฉิวขณะนั้น ซือหยูก็ถือกระบี่ปราบมังกรด้วยมือซ้าย ขณะที่มุกเงินสีหม่นได้ปรากฏในมือขวา

　　

“เศษสมบัติภูติกับมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าขั้นต้น…”

　　

ซือหยูพูดเบาๆ

　　

เหตุที่มุกเงินเลี่ยงสายฟ้ายังคงอยู่ในขั้นต้นก็เพราะมันขาดคุณสมบัติวิญญาณเพื่อที่จะกลายเป็นมุกแบบสมบูรณ์สิ่งที่ขาดหายไปก็คือเศษสมบัติภูติ

　　

เศษสมบัติภูติเป็นของล้ำค่าตั้งแต่ครั้งโบราณที่ภูติมิอาจหาได้ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดจะทำลายภูติเพื่อสกัดเอาวัตถุดิบออกมาแน่นอน แต่ตอนนี้มันมีความหมายกับซือหยูมาก เขาจึงเลือกที่จะทำลายเศษสมบัติภูติ

　　

“หวูอู๋ยี่บอกว่าจะต้องใช้พลังจิตวิญญาณสกัดคุณสมบัติวิญญาณออกมาคนที่มีพรสวรรค์ในวิญญาณเท่านั้นถึงจะหลอมรวมคุณสมบัติวิญญาณในมุกเงินขั้นต้นได้ มันต้องเอาวิญญาณออกจากร่างเมื่อทำขั้นตอนนั้น ถึงมันจะยากอย่างมากสำหรับคนอื่น แต่กับข้านั้นง่ายดายนัก…”

　　

ซือหยูบ่มเพาะโอรสสวรรค์จ้องนภามานานเขาสามารถนำดวงวิญญาณออกจากร่างได้ง่ายๆ ตามปกติมันคือความสามารถที่มีแต่จ้าวเทวะเท่านั้นที่จะทำได้!

　　

ซือหยูเริ่มขยับมือไปมาวิญญาณของเขาได้ออกมาผ่านหน้าผาก จากนั้นจึงขยับมือไปยังกระบี่ปราบมังกร

　　

มือของเขาเข้าไปยังภายในของกระบี่เขาสัมผัสบางอย่างที่เยือกเย็นและลื่นราวกับโคลน

　　

เมื่อวัตถุดิบนั้นรู้สึกได้ถึงอันตรายมันเริ่มพยายามจะหนีจากการคว้าของซือหยู

　　

“อย่าเปลืองแรงเจ้าเลยน่า…”

　　

ซือหยูส่ายหน้า

　　

เขากำมือและกระชากมันออกมามันมีรูปร่างเหมือนมังกรที่ยาวหนึ่งศอก

　　

“มังกรรึ?”

　　

ซือหยูเลิกคิ้ว

　　

เขาไม่คิดว่าคุณสมบัติวิญญาณของกระบี่ปราบมังกรจะมาในรูปลักษณ์ของมังกร!ซือหยูลังเลก่อนจะวางมันลงในมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าขั้นต้น

　　

มุกเงินเลี่ยงสายฟ้าที่หม่นแสงเปล่งประกายขึ้นมาทันทีแสงของมันเปล่งประกายทั่วก้นบึ้งมังกร ซือหยูรู้สึกราวกับถือดวงอาทิตย์ไว้ในมือ มันให้ความรู้สึกลี้ลับ

　　

“มุกเงินเลี่ยงสายฟ้ารึ?”

　　

ผู้เฒ่าฉิวฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้วนางมาถึงที่นี่โดยหวูอู๋ยี่ต้องพยุงช่วง นางอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นมุกเงินเลี่ยงสายฟ้าในสภาพสมบูรณ์

　　

มาอีกหลายคนทีมาที่นี่เพราะเสียงกรีดร้องของซือหยูก่อนหน้านี้…

　　

“ฐานพลังของเจ้าพันธมิตรซือกลับมาแล้วแต่ทำไมข้าถึงมองไม่เห็นเล่า? ดูเหมือนว่าเขาเป็นกึ่งภูติ แต่ก็ดูเหมือนเป็นภูติด้วย…”

　　

“ตราบที่ท่านเจ้าพันธมิตรซือฆ่าพวกภูติได้ในฝ่ามือเดียวใครจะสนเล่าว่าเขาจะเป็นภูติหรือกึ่งภูติ!”

　　

“เจ้าไม่ได้พูดผิดเลยพวกเราเชื่อว่าเจ้าพันธมิตรซือจะต้องชิงตัวภรรยาเขาคืนมาได้แน่!”

　　

ซือหยูที่อยู่บนยอดเขานั่งตรงข้ามกับผู้เฒ่าฉิว

　　

“ท่านผู้เฒ่าข้าขอโทษที่มิอาจปกป้องท่านได้ในวันนั้น…”

　　

ซือหยูมองแก้มที่ซูบลงของนางและกล่าวขออภัย

　　

ผู้เฒ่าฉิวโบกมืออย่างไม่ถือสา

　　

“เจ้าช่วยข้ามามากมายหลายครานักจะขอบคุณเจ้าอย่างไรก็คงไม่พอ ข้าจะมาโทษเจ้ากับเรื่องนั้นได้อย่างไร? แต่ค่อยคุยเรื่องนี้ทีหลังเถอะ”

　　

จากนั้นนางจึงถามออกมา

　　

“เจ้าตั้งใจจะบ่มเพาะเนตรเงินล้างอสูรจริงๆสินะ?”

　　

ซือหยูโบกมือวัตถุดิบทั้งสามชนิดได้ปรากฏตรงหน้านาง นั่นคือสมุนไพรบาดาล โลหิตมังกร และมุกเงินเลี่ยงสายฟ้า

　　

วัตถุดิบแต่ละอย่างนั้นเป็นของที่หายากอย่างที่สุดและมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรวบรวมทั้งหมดในคราเดียวแม้แต่ที่จิวโจว ซือหยูใช้เวลาอย่างยาวนานในการค้นหามันกว่าจะรวบรวมจนครบ

　　

“เรื่องที่ข้าจะทำต่อไปขึ้นอยู่กับว่าดวงตาของข้าจะกลับมามองเห็นอีกครั้งหรือไม่โปรดชี้แนะวิธีบ่มเพาะเนตรเงินล้างอสูรกับข้าด้วย”

　　

ซือหยูพูดอย่างจริงใจ

　　

ดวงตาของเขาเชื่อมโยงกับพลังเกือบทั้งหมดของหม้อเก้ามังกรซึ่งเขาไม่ได้ใช้พลังเหล่านั้นมานานดังนั้นเขาจะต้องนำการมองเห็นกลับมาให้ได้

　　

ผู้เฒ่าฉิวพยักหน้า

　　

“ดีแต่ข้าจะต้องบอกเจ้าให้รู้ก่อน ในทีแรก ข้าคิดว่าเจ้าคงรวบรวมของเหล่านี้ไม่ได้ ข้าเลยไม่อธิบายไปมากกว่านั้น…”

　　

“เนตรเงินล้างอสูรเป็นแค่ม้วนคัมภีร์ไม่สมบูรณ์ที่ข้าได้มาโดยบังเอิญมันคือวิชาเนตรที่ลึกลับซับซ้อนที่มีเสี้ยวพลังโลกาพิโรธที่จะกำจัดสวรรค์พิโรธที่เหลือในดวงตาของเจ้าได้ แต่ปัญหาก็คือวิชานี้มาจากพวกแก่นแท้วิญญาณ พูดตรงๆก็คือไม่ใช่วิชาของมนุษย์”

　　

นางถอนหายใจ

　　

“ไม่มีใครรู้ว่าผลหลังจากที่มนุษย์บ่มเพาะแล้วจะเป็นอย่างไรไม่มีใครเคยทำมาก่อน อยู่ที่เจ้าว่าจะตัดสินใจอย่างไร”

　　

ซือหยูลืมตากว้างขึ้นมาเล็กน้อยเพราะแก่นแท้วิญญาณนั้นไร้เทียมทานอย่างมาก และสิ่งที่ติดตรึงใจของซือหยูก็คือเมื่อแก่นแท้วิญญาณตายในดินแดนพรสวรรค์ อสูรเนรมิตรหลายคนได้เข้าไปตามหามัน แต่ก็ไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาได้

　　

และถ้าวิชานี้เป็นวิชาของแก่นแท้วิญญาณมันก็คงจะมีผลข้างเคียงอยู่มาก พวกมนุษย์มีวิญญาณที่แตกต่างกันอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่มีวิชาใดที่จะบ่มเพาะได้ทั้งสองเผ่าพันธุ์

　　

และถ้าหากมีใครบ่มเพาะวิชาของอีกเผ่าพันธุ์สำเร็จมันก็จะส่งผลกับร่างกายอย่างมากแน่นอน แต่ซือหยูจำต้องเผชิญกับผลข้างเคียงเหล่านั้นเพื่อฟื้นพลังของหม้อเก้ามังกรกลับมา

　　

ซือหยูเงียบไปนานก่อนจะพยักหน้าด้วยความหนักแน่น

　　

“ข้าไม่มีทางเลือกหรอกท่านผู้เฒ่าข้าจะบ่มเพาะมัน”

　　

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะได้พลังควบคุมมิติและเวลากลับมาเช่นเดียวกับฎีกาสวรรค์พิสุทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ที่ดวงตาของเขามองไม่เห็น หม้อเก้ามังกรได้หลั่งวารีออกมาหลายหยดแล้ว เขาสงสัยจริงๆว่าพลังที่ถูกผนึกเอาไว้ของเขาจะเป็นอย่างไร

　　

ไม่ว่าจะอย่างไรซือหยูก็ต้องเอาการมองเห็นกลับมา!