The Great Geneticist in Apocalypse 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ

Now you are reading The Great Geneticist in Apocalypse Chapter 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

The Great Geneticist in Apocalypse

 

ตอนที่ 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ

 

เมื่อความมืดมาเยือนโดยสมบูรณ์ เบลซและคนอื่นๆต่างก็ทํากิจกรรมต่างๆของตัวเอง อย่างเรย์ลินกับเซลินตอนนี้ก็ยังเดินจับมือหวานแหววกันอยู่

 

“ชูววววววว” เบลชอาบเดินเข้าห้องอาบน้ําเดี่ยวเข้าเตรียมแค่สบู่แชมพูเสื้อเปลี่ยนและผ้าเช็ดตัวส่วนพวกถังน้ํากับขันตักเขาไม่ต้องใช้เพราะว่าตัวเองเสกน้ําออกมาได้

 

“ชูววววววว” หลังจากขัดถูตัวทําความสะอาดเรียบร้อยแล้วเบลชก็อดไม่ได้ที่จะยืดแขนขาก่อนจะพูดออกมาอย่างผ่อนคลาย “สดชื่น-” หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็กลับมาที่ห้องนอน

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“ย้าฮูววววว” เพิ่งหยิ่งหยิงตะโกนเสียงดังก่อนจะปินอ่างแล้วก็กระโดดลงอ่างน้ําดัง “ตู้มมมมมมมม”

 

“เดี๋ยวเถอะนั้นมันน้ําที่ใช้ร่วมกันนะ” รินดุ

 

“พวกเธอก็มาแช่ด้วยกันสิสบายดีออก” เพิ่งหยิ่งหยิ่งไม่รู้สึกว่าตัวเองทําอะไรผิดแม้แต่น้อยแล้วโบกมือเรียกคนอื่นๆมาแช่ด้วย

 

“งั้นไม่เกรงใจหละนะ” ช่วยไม่ได้ยังไงในเมื่อเห็นอ่างแช่ข้างหน้าพวกผู้หญิงก็อดไม่ได้ที่จะลงไปแช่

 

“งั้นฉันด้วย” เอลลี่ตอบก่อนจะลงไปตาม

 

“ฉันด้วยค่ะ” เอมิเลียตามมาอีกคน

 

ตอนนี้ในอ่างมีสี่สาวกําลังแช่อยู่แต่เวลาถูสบู่สระผมก็จะลุกออกมาข้างนอกเพราะว่าไม่อยากให้น้ําสะอาดเปื้อนสบู่และแชมพูแล้วมันก็เปลืองด้วยที่จะเอาสบู่กับแชมพูลงไปตีฟองในน้ํา

 

“จะว่าไปวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงกันบ้างนะ” เมิ่งหยิงหยิงกล่าวตัวความกังวล

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่ามีหมอนั้นซะอย่าง” เอลลี่ตอบพลางเอามือตีหัวหยิ่งหยิ่งเบาๆ

 

“พวกเธออาบน้ํากันหมดแล้วหรอ? ไม่ชวนฉันเลย!” เซลินพูดด้วยท่าทางน้อยใจ

 

“ก็ไปสวีทกับเรย์ลิ่นไม่ใช่หรอ” เพิ่งหยิ่งหยิงตอบด้วยท่าทางหยอกๆพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

“ไม่ใช่ซะหน่อย!” เซลินทําท่าอึดอัดก่อนจะอายม้วนแล้วพูดต่อ

 

“จะว่าไปเอลลี่จ้า ช่วยสอนดาบให้ฉันหน่อยนะๆๆๆ” เซลินจับแขนเอลลี่แกว่งไปแกว่งมาพลางพูด

 

“ได้สิถ้าเธอมีดาบอีกเล่มนะ”

 

“ฉันไม่มีหรอกแต่ว่ามีดาบไม้ในอาคารผู้ฝึกสอนหละ” เซลินพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น

 

“งั้นไปด้วยก็ได้หยิงหยิงขอน้ําราดหัวหน่อย”

 

“ซูววววว” เมิ่งหยิ่งหยิงแบมือเหนือศีรษะของเอลลี่แล้วเสกสายน้ําออกมาจากฝ่ามือเหมือนก๊อกน้ํา

 

หลังจากเอลลี่ล้างผมเสร็จแล้วเธอก็แต่งตัวจากนั้นพวกเธอทั้งสองคนก็ไปอาคารผู้ฝึกสอน

 

ที่อาคารผู้ฝึกสอน

 

“สวบ สวบ สวบ” จางมู่กําลังฝึกยิงธนูพร้อมกันสามดอกอยู่ในขณะที่มีโฮมุนครูสนักธนูกําลังสอนเขาอยู่

 

“นายต้องยิงให้แม่นกว่านี้! ธนูนัดที่อยู่ตรงกลางดีแล้วแต่ลูกที่สองกับสามมันช่างโหลยโท่ย! เพิ่มความสมดุลของนิ้วเข้าไปแบบนี้แล้วนายเรียนของฉันฝันไปเถอะ!ของจริงมันต้องแบบนี้” โฮมุนครูสนักธนูกล่าวก่อนจะน้าวสายด้วยนิ้วโป้ง ชี้ กลางนางศรปราณทั้งสามปรากฏขึ้นและยิงออกไปศรปราณทั้งสามโดนตรงกลางเป้าทั้งหมดดูต่อไป

 

จางมู่ยังคงฝึกต่อไปด้วยความพยายามปนหัวร้อน

 

“แล้วก็อย่าลืมจ่ายค่าจ้างด้วยหละ”

 

“ค็อกคอก” จางมู่ที่กําลังพยายามถึงกับสตั้นจนสําลักน้ําลายถ้าเกิดว่ามีน้ําอยู่ในปากหละก็คงพ่นออกไปแล้ว

 

จากนั้นเอลลี่กับเซลินก็มาถึงอาคารฝึกสอน พวกเธอเดินไปหาโฮมุนครูสที่เป็นนักดาบมือเดียวที่ยืนอยู่ตรงลานหุ่นฟาง

 

“ พวกเจ้าต้องการเป็นนักดาบร?”

 

“ใช่แล้วค่ะ” เซลินตอบด้วยความกระตือรือร้น

 

“เสียใจด้วยเจ้ายังใช่ดาบไม่เป็นเลยไปฝึกก่อนไป”

 

“งั้นขอยืมลานฝึกหน่อยนะคะ”

 

“ได้สิชั่วโมงละ20เหรียญชีวิต แต่คงต้องไปหาก่อนหละนะ” โฮมุนครูสนักดาบตอบเนื่องจะถูกสร้างจากระบบพวกเขาสามารถเห็นเหรียญของผู้วิวัฒนาการได้แน่นอนว่าเซลินที่พึ่งดูดซับคริสตัลมาเมื่อกี้ยังไม่มีซักเหรียญ ถ้าหากเป็นพวกโฮมุนครูสพ่อค้าหละก็คงไล่ตะเพิดกลับไปแล้ว

 

“งั้นฉันให้ยืมก่อนละกันนะ” เอลลี่พูดแล้วหันไปพูดกับโฮมุนครูสนักดาบ “ใช้เหรียญของฉันแทนก็ได้ค่ะ”

 

“ได้สิ” โฮมุนครูสตอบแล้วเหรียญชีวิต20เหรียญก็ถูกหักไปจากหน้าจอระบบของเอลลี

 

“ขอบใจนะ”

 

“จ่ะ”

 

“นี่เธอหนะมีแววใช้ได้หนิ” โฮมุนครูสนักดาบพูดกับเอลลีก่อนจะเสนอ “เธออยากลองเรียนทักษะไหมหาก ว่าเธอผ่านนอกจากจะได้ทักษะแล้วยังจะได้เข้าใจความลึกซึ้งของดาบเพิ่มด้วยนะไม่แน่อาจจะได้เลื่อนจากนักดาบฝึกหัดเป็นนักดาบก็ได้”

 

“ไม่เป็นไรค่ะขอสอนเพื่อนก่อน” เอลลี่พูดแล้วก็เข้าไปในลานฝึกกับเซลิน

 

“ถ้าว่างๆ ก็ค่อยมาก็ได้นะ” โฮมุนครูสนักดาบพูดก่อนจะกลับไปซ้อมดาบเหมือนเดิม

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“เจ้าดาบน้อยจะเป็นยังไงบ้างนะไปดูดีกว่า” เบลซคิดก่อนจะตัดสินใจออกไปดู

 

“กลายเป็นไข่อีกละ” เบลซมองไปที่ไข่สีส้มอมแดงขนาดเท่ากับโต๊ะทํางานซักตัวเข้าไม่รู้ว่าครั้งนี้มันจะวิวัฒนาการเป็นตัวอะไรแต่คิดว่ามันน่าจะบินได้เพราะว่าตรงแขนมันมีขนนกคล้ายๆกับปีกแต่ว่ามันเล็กไปเลยทําให้บินไม่ได้แล้วก็ยังมีหลายทฤษฎีที่คาดว่าไดโนเสาร์วิวัฒนาการเป็นนกแต่ว่าถ้าเอาระบบในยุคนี้มาคิดด้วยอะไรก็ได้แล้วหละ

 

“มันอาจจะวิวัฒนาการเป็นนกยักษ์ไม่ก็ไดโนเสาร์ตัวใหญ่ๆมั้งจะเป็นตัวอะไรนะ?” เบลซคิดแต่ว่าคิดไปก็เท่านั้นตอนนี้เขาก็ไม่มีอะไรทํา

 

“ไปดูที่อาคารผู้สอน ร้านปรุงยาแล้วก็ร้านตีเหล็กดีกว่า”เบลซคิดแล้วก็ไปเลยในทันทีโดยเริ่มจากร้านปรุงยาก่อน

 

“คุณลูกค้าเชิญๆ ไม่ทราบว่าต้องการอะไร” ทันทีที่เข้ามาเบลซก็เจอกับโฮมุนครูสชายแก่สวมผ้าคลุมยาวถึงพื้นแน่นอนว่าเขาเป็นนักปรุงยาและเขาก็สัมผัสได้ถึงเงินจํานวนหนึ่งของเบลซได้ในทันทีจึงต้อนรับเขาเหมือนลูกค้ารายสําคัญ

 

“ผมอยากจะดูสินค้าหน่อยหนะครับ”

 

“เนื่องจากว่านี้เป็นช่วงแรกๆเรามีน้ํายาฟื้นฟูจิตวิญญาณขนาดเล็กและน้ํายาฟื้นฟูขนาดเล็กขวดละ25เหรียญชีวิตไม่ทราบว่าต้องการเท่าไหร่?”

 

“เอิ่มมม เอาอย่างละขวดครับ”

 

“ได้เลย” โฮม็นครูสยืนขวดแก้วขนาดเล็กที่เขาสามารถดื่มน้ําจากในนั้นหมดได้ในสองสามอีก ขวดหนึ่งเป็นน้ํายาสีแดงอีกขวดเป็นสีฟ้าแล้วเหรีญชีวิต50เหรียญก็ถูกหักจากหน้าจอระบบของเบลซ

 

“ประเมิน

 

“น้ํายาฟื้นฟูระดับ5(ขาว) ฟื้นฟู Stamina5หน่วยทันทีที่ดื่มหมดขวดและรักษาอาการบาดเจ็บทางกายภาพเล็กน้อย”

 

“น้ํายาจิตวิญญาณระดับ5(ขาว) ฟื้นฟูSpirituality 5แต้มทันทีที่ดื่มหมดขวด”

 

“ขอบคุณครับ” เบลซพูดก่อนออกจากร้านไปและตรงไปยังร้านตีเหล็กที่อยู่ข้างๆ

 

“แล้วมาอีกน่ะ” โฮมุนครูสนักปรุงยากล่าวทิ้งท้าย

 

เบลชมาถึงที่ร้านตีเหล็กเมื่อเห็นว่าใต้ถุนบ้านที่เปิดโล่งไม่มีใครอยู่เบลชจึงเดินขึ้นไปบนชั้นสอง

 

“แอ๊ดด” ทันทีที่เปิดเข้ามาเบลซก็เจอกับชายมีเคราคนหนึ่งกําลังนั่งดื่มเบียซึ่งไม่รู้ว่าเอามาจากไหนเขาเดินเข้ามาถามเบลซว่า “นายอยากอะไรหรอเดินดูก่อนได้” แล้วก็ชี้ไปที่ผนังทั้งสองฝั่งที่เต็มไปด้วยอาวุธต่างๆไม่ว่าจะเป็นดาบหอกขวานและของใช้ทั่วๆไปอย่างเข็ม พลั่ว อีเต้อ พลั่วขุดเหมือง) ค้อนตอกตะปูตะปู ฯลฯ ก็มีขายเช่นกันแต่บอกได้เลยว่าโคตรแพง เข็มเล่มละ1เหรียญชีวิต ดาบเหล็กเล่มละ180เหรียญชีวิตแพงเกิน

 

“คือว่าผมอยากให้ปรับปรุงไอนี้ให้หน่อยหนะครับ”เบลซหยิบง้าวกรีดนภาและเปลือกของหิงห้อยประกายเพลิงออกมา

 

“ของดีนะเนี่ย! เธออยากให้ฉันหลอมพวกมันเข้าด้วยกันใช่ไหม?”

 

“ครับ”

 

“งั้นฝากไว้ได้เลยเดี๋ยวมารับพรุ่งนี้เช้า ราคา150เหรียญชีวิต”

 

“ฝากด้วยนะครับ” แล้วเหรียญชีวิตของเบลซก็ลอยหายไป อีก150เหรียญ

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

The Great Geneticist in Apocalypse 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ

Now you are reading The Great Geneticist in Apocalypse Chapter 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

The Great Geneticist in Apocalypse

 

ตอนที่ 53 กลางคืนว่างๆแล้วสิ

 

เมื่อความมืดมาเยือนโดยสมบูรณ์ เบลซและคนอื่นๆต่างก็ทํากิจกรรมต่างๆของตัวเอง อย่างเรย์ลินกับเซลินตอนนี้ก็ยังเดินจับมือหวานแหววกันอยู่

 

“ชูววววววว” เบลชอาบเดินเข้าห้องอาบน้ําเดี่ยวเข้าเตรียมแค่สบู่แชมพูเสื้อเปลี่ยนและผ้าเช็ดตัวส่วนพวกถังน้ํากับขันตักเขาไม่ต้องใช้เพราะว่าตัวเองเสกน้ําออกมาได้

 

“ชูววววววว” หลังจากขัดถูตัวทําความสะอาดเรียบร้อยแล้วเบลชก็อดไม่ได้ที่จะยืดแขนขาก่อนจะพูดออกมาอย่างผ่อนคลาย “สดชื่น-” หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็กลับมาที่ห้องนอน

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“ย้าฮูววววว” เพิ่งหยิ่งหยิงตะโกนเสียงดังก่อนจะปินอ่างแล้วก็กระโดดลงอ่างน้ําดัง “ตู้มมมมมมมม”

 

“เดี๋ยวเถอะนั้นมันน้ําที่ใช้ร่วมกันนะ” รินดุ

 

“พวกเธอก็มาแช่ด้วยกันสิสบายดีออก” เพิ่งหยิ่งหยิ่งไม่รู้สึกว่าตัวเองทําอะไรผิดแม้แต่น้อยแล้วโบกมือเรียกคนอื่นๆมาแช่ด้วย

 

“งั้นไม่เกรงใจหละนะ” ช่วยไม่ได้ยังไงในเมื่อเห็นอ่างแช่ข้างหน้าพวกผู้หญิงก็อดไม่ได้ที่จะลงไปแช่

 

“งั้นฉันด้วย” เอลลี่ตอบก่อนจะลงไปตาม

 

“ฉันด้วยค่ะ” เอมิเลียตามมาอีกคน

 

ตอนนี้ในอ่างมีสี่สาวกําลังแช่อยู่แต่เวลาถูสบู่สระผมก็จะลุกออกมาข้างนอกเพราะว่าไม่อยากให้น้ําสะอาดเปื้อนสบู่และแชมพูแล้วมันก็เปลืองด้วยที่จะเอาสบู่กับแชมพูลงไปตีฟองในน้ํา

 

“จะว่าไปวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงกันบ้างนะ” เมิ่งหยิงหยิงกล่าวตัวความกังวล

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่ามีหมอนั้นซะอย่าง” เอลลี่ตอบพลางเอามือตีหัวหยิ่งหยิ่งเบาๆ

 

“พวกเธออาบน้ํากันหมดแล้วหรอ? ไม่ชวนฉันเลย!” เซลินพูดด้วยท่าทางน้อยใจ

 

“ก็ไปสวีทกับเรย์ลิ่นไม่ใช่หรอ” เพิ่งหยิ่งหยิงตอบด้วยท่าทางหยอกๆพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

“ไม่ใช่ซะหน่อย!” เซลินทําท่าอึดอัดก่อนจะอายม้วนแล้วพูดต่อ

 

“จะว่าไปเอลลี่จ้า ช่วยสอนดาบให้ฉันหน่อยนะๆๆๆ” เซลินจับแขนเอลลี่แกว่งไปแกว่งมาพลางพูด

 

“ได้สิถ้าเธอมีดาบอีกเล่มนะ”

 

“ฉันไม่มีหรอกแต่ว่ามีดาบไม้ในอาคารผู้ฝึกสอนหละ” เซลินพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น

 

“งั้นไปด้วยก็ได้หยิงหยิงขอน้ําราดหัวหน่อย”

 

“ซูววววว” เมิ่งหยิ่งหยิงแบมือเหนือศีรษะของเอลลี่แล้วเสกสายน้ําออกมาจากฝ่ามือเหมือนก๊อกน้ํา

 

หลังจากเอลลี่ล้างผมเสร็จแล้วเธอก็แต่งตัวจากนั้นพวกเธอทั้งสองคนก็ไปอาคารผู้ฝึกสอน

 

ที่อาคารผู้ฝึกสอน

 

“สวบ สวบ สวบ” จางมู่กําลังฝึกยิงธนูพร้อมกันสามดอกอยู่ในขณะที่มีโฮมุนครูสนักธนูกําลังสอนเขาอยู่

 

“นายต้องยิงให้แม่นกว่านี้! ธนูนัดที่อยู่ตรงกลางดีแล้วแต่ลูกที่สองกับสามมันช่างโหลยโท่ย! เพิ่มความสมดุลของนิ้วเข้าไปแบบนี้แล้วนายเรียนของฉันฝันไปเถอะ!ของจริงมันต้องแบบนี้” โฮมุนครูสนักธนูกล่าวก่อนจะน้าวสายด้วยนิ้วโป้ง ชี้ กลางนางศรปราณทั้งสามปรากฏขึ้นและยิงออกไปศรปราณทั้งสามโดนตรงกลางเป้าทั้งหมดดูต่อไป

 

จางมู่ยังคงฝึกต่อไปด้วยความพยายามปนหัวร้อน

 

“แล้วก็อย่าลืมจ่ายค่าจ้างด้วยหละ”

 

“ค็อกคอก” จางมู่ที่กําลังพยายามถึงกับสตั้นจนสําลักน้ําลายถ้าเกิดว่ามีน้ําอยู่ในปากหละก็คงพ่นออกไปแล้ว

 

จากนั้นเอลลี่กับเซลินก็มาถึงอาคารฝึกสอน พวกเธอเดินไปหาโฮมุนครูสที่เป็นนักดาบมือเดียวที่ยืนอยู่ตรงลานหุ่นฟาง

 

“ พวกเจ้าต้องการเป็นนักดาบร?”

 

“ใช่แล้วค่ะ” เซลินตอบด้วยความกระตือรือร้น

 

“เสียใจด้วยเจ้ายังใช่ดาบไม่เป็นเลยไปฝึกก่อนไป”

 

“งั้นขอยืมลานฝึกหน่อยนะคะ”

 

“ได้สิชั่วโมงละ20เหรียญชีวิต แต่คงต้องไปหาก่อนหละนะ” โฮมุนครูสนักดาบตอบเนื่องจะถูกสร้างจากระบบพวกเขาสามารถเห็นเหรียญของผู้วิวัฒนาการได้แน่นอนว่าเซลินที่พึ่งดูดซับคริสตัลมาเมื่อกี้ยังไม่มีซักเหรียญ ถ้าหากเป็นพวกโฮมุนครูสพ่อค้าหละก็คงไล่ตะเพิดกลับไปแล้ว

 

“งั้นฉันให้ยืมก่อนละกันนะ” เอลลี่พูดแล้วหันไปพูดกับโฮมุนครูสนักดาบ “ใช้เหรียญของฉันแทนก็ได้ค่ะ”

 

“ได้สิ” โฮมุนครูสตอบแล้วเหรียญชีวิต20เหรียญก็ถูกหักไปจากหน้าจอระบบของเอลลี

 

“ขอบใจนะ”

 

“จ่ะ”

 

“นี่เธอหนะมีแววใช้ได้หนิ” โฮมุนครูสนักดาบพูดกับเอลลีก่อนจะเสนอ “เธออยากลองเรียนทักษะไหมหาก ว่าเธอผ่านนอกจากจะได้ทักษะแล้วยังจะได้เข้าใจความลึกซึ้งของดาบเพิ่มด้วยนะไม่แน่อาจจะได้เลื่อนจากนักดาบฝึกหัดเป็นนักดาบก็ได้”

 

“ไม่เป็นไรค่ะขอสอนเพื่อนก่อน” เอลลี่พูดแล้วก็เข้าไปในลานฝึกกับเซลิน

 

“ถ้าว่างๆ ก็ค่อยมาก็ได้นะ” โฮมุนครูสนักดาบพูดก่อนจะกลับไปซ้อมดาบเหมือนเดิม

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“เจ้าดาบน้อยจะเป็นยังไงบ้างนะไปดูดีกว่า” เบลซคิดก่อนจะตัดสินใจออกไปดู

 

“กลายเป็นไข่อีกละ” เบลซมองไปที่ไข่สีส้มอมแดงขนาดเท่ากับโต๊ะทํางานซักตัวเข้าไม่รู้ว่าครั้งนี้มันจะวิวัฒนาการเป็นตัวอะไรแต่คิดว่ามันน่าจะบินได้เพราะว่าตรงแขนมันมีขนนกคล้ายๆกับปีกแต่ว่ามันเล็กไปเลยทําให้บินไม่ได้แล้วก็ยังมีหลายทฤษฎีที่คาดว่าไดโนเสาร์วิวัฒนาการเป็นนกแต่ว่าถ้าเอาระบบในยุคนี้มาคิดด้วยอะไรก็ได้แล้วหละ

 

“มันอาจจะวิวัฒนาการเป็นนกยักษ์ไม่ก็ไดโนเสาร์ตัวใหญ่ๆมั้งจะเป็นตัวอะไรนะ?” เบลซคิดแต่ว่าคิดไปก็เท่านั้นตอนนี้เขาก็ไม่มีอะไรทํา

 

“ไปดูที่อาคารผู้สอน ร้านปรุงยาแล้วก็ร้านตีเหล็กดีกว่า”เบลซคิดแล้วก็ไปเลยในทันทีโดยเริ่มจากร้านปรุงยาก่อน

 

“คุณลูกค้าเชิญๆ ไม่ทราบว่าต้องการอะไร” ทันทีที่เข้ามาเบลซก็เจอกับโฮมุนครูสชายแก่สวมผ้าคลุมยาวถึงพื้นแน่นอนว่าเขาเป็นนักปรุงยาและเขาก็สัมผัสได้ถึงเงินจํานวนหนึ่งของเบลซได้ในทันทีจึงต้อนรับเขาเหมือนลูกค้ารายสําคัญ

 

“ผมอยากจะดูสินค้าหน่อยหนะครับ”

 

“เนื่องจากว่านี้เป็นช่วงแรกๆเรามีน้ํายาฟื้นฟูจิตวิญญาณขนาดเล็กและน้ํายาฟื้นฟูขนาดเล็กขวดละ25เหรียญชีวิตไม่ทราบว่าต้องการเท่าไหร่?”

 

“เอิ่มมม เอาอย่างละขวดครับ”

 

“ได้เลย” โฮม็นครูสยืนขวดแก้วขนาดเล็กที่เขาสามารถดื่มน้ําจากในนั้นหมดได้ในสองสามอีก ขวดหนึ่งเป็นน้ํายาสีแดงอีกขวดเป็นสีฟ้าแล้วเหรีญชีวิต50เหรียญก็ถูกหักจากหน้าจอระบบของเบลซ

 

“ประเมิน

 

“น้ํายาฟื้นฟูระดับ5(ขาว) ฟื้นฟู Stamina5หน่วยทันทีที่ดื่มหมดขวดและรักษาอาการบาดเจ็บทางกายภาพเล็กน้อย”

 

“น้ํายาจิตวิญญาณระดับ5(ขาว) ฟื้นฟูSpirituality 5แต้มทันทีที่ดื่มหมดขวด”

 

“ขอบคุณครับ” เบลซพูดก่อนออกจากร้านไปและตรงไปยังร้านตีเหล็กที่อยู่ข้างๆ

 

“แล้วมาอีกน่ะ” โฮมุนครูสนักปรุงยากล่าวทิ้งท้าย

 

เบลชมาถึงที่ร้านตีเหล็กเมื่อเห็นว่าใต้ถุนบ้านที่เปิดโล่งไม่มีใครอยู่เบลชจึงเดินขึ้นไปบนชั้นสอง

 

“แอ๊ดด” ทันทีที่เปิดเข้ามาเบลซก็เจอกับชายมีเคราคนหนึ่งกําลังนั่งดื่มเบียซึ่งไม่รู้ว่าเอามาจากไหนเขาเดินเข้ามาถามเบลซว่า “นายอยากอะไรหรอเดินดูก่อนได้” แล้วก็ชี้ไปที่ผนังทั้งสองฝั่งที่เต็มไปด้วยอาวุธต่างๆไม่ว่าจะเป็นดาบหอกขวานและของใช้ทั่วๆไปอย่างเข็ม พลั่ว อีเต้อ พลั่วขุดเหมือง) ค้อนตอกตะปูตะปู ฯลฯ ก็มีขายเช่นกันแต่บอกได้เลยว่าโคตรแพง เข็มเล่มละ1เหรียญชีวิต ดาบเหล็กเล่มละ180เหรียญชีวิตแพงเกิน

 

“คือว่าผมอยากให้ปรับปรุงไอนี้ให้หน่อยหนะครับ”เบลซหยิบง้าวกรีดนภาและเปลือกของหิงห้อยประกายเพลิงออกมา

 

“ของดีนะเนี่ย! เธออยากให้ฉันหลอมพวกมันเข้าด้วยกันใช่ไหม?”

 

“ครับ”

 

“งั้นฝากไว้ได้เลยเดี๋ยวมารับพรุ่งนี้เช้า ราคา150เหรียญชีวิต”

 

“ฝากด้วยนะครับ” แล้วเหรียญชีวิตของเบลซก็ลอยหายไป อีก150เหรียญ

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+