ระหว่างทางกลับไปที่คลังสินค้า,จางมู่ได้เห็นกลุ่มคนที่เพิ่งทิ้งหวังเหลียง.พวกเขาถูกตามล่าโดยซอมบี้และมีเพียงไม่กี่คนที่หลบหนีได้.
มันสายเกินไปแล้วที่จะช่วยพวกเขา.นอกจากนี้,เขาไม่ต้องการที่จะช่วยพวกเขา.
เคยมีคนมากกว่าหนึ่งโหล,แต่ตอนนี้เหลือเพียงสองคนเท่านั้น.จางมู่ส่ายหน้าด้วยความรังเกียจ.
พวกเขาโง่เกินไป.ถ้าพวกเขาอยู่กับหวังเหลียง,ด้วยความช่วยเหลือของเขา.พวกเขาก็สามารถที่จะมีชีวิตรอดในโลกนี้ได้ง่ายขึ้น.
นักวิวัฒนาการที่ดีใจและเที่ยงธรรมต้องการที่จะช่วยพวกเขา,แต่ในความเป็นจริงพวกเขากับทิ้งเขา.พวกเขาโง่ขนาดนี้ได้อย่างไร!
เมื่อพวกเขาทิ้งเพื่อนของพวกเขา,พวกเขาควรจะรู้ว่าพวกเขาจะถูกทอดทิ้งเช่นกันสักวัน!
คนส่วนใหญ่ในชีวิตที่ผ่านมาของจางมู่ทำแบบนี้,แต่จางมู่ไม่ยอมเป็นหนึ่งในพวกเขา.ในฐานะพ่อค้า,เขาชอบคริสตัล,แต่มีบางสิ่งที่สำคัญกว่าคริสตัล.ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา แม้ว่าการจบการค้นหาของเขาเพียงลำพังซึ่งอันตราย,เขาก็ยังคงปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับกองกำลังใด ๆ.เขาไม่เชื่อในมนุษย์คนอื่น.พวกปีศาจยังตรงไปตรงมา,พวกมันไม่เคยซ่อนความตั้งใจที่จะกินเขา.อย่างไรก็ตาม,เขาไม่สามารถมองเห็นใบหน้ายิ้มของมนุษย์ได้.มันจะไม่น่าแปลกใจที่จะถูกทำร้ายโดยคนที่เพิ่งประกาศว่าคุณเป็นเพื่อนของเขา.
เมื่อจางมู่กลับมาที่คลังสินค้า,มันก็ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว.
เขาเคาะประตู.หยวนรุยเปิดประตูและดึงเขาเข้าไปในห้อง.เธอยิ้มให้เขา,แล้วบ่นว่า,”ลุง,ทำไมคุณลุงไม่บอกฉัน ว่าคุณลุงจะออกไปข้างนอก? ฉันคิดว่าคุณลุงได้ทิ้งฉันไปแล้ว! ถ้าคุณลุงไม่ได้กลับมาฉันจะไปตามถนนเพื่อหาคุณลุง! “
เสียงของหยวนรุยกลายเป็นโศกเศร้า.
จางมู่เอาด้วงออบซิเดี้ยนออกมาทันทีเพื่อดึงดูดความสนใจเธอ,”ข้าไม่ต้องการจะรบกวนเวลานอนหลับของเจ้า,แล้วข้าต้องการออกไปเดินเล่น. ข้าเห็นบางคนที่กำลังมองหาอาหารและข้าได้พูดคุยกับพวกเขาเมื่อไม่นานมานี้.ถ้าข้าจากไป,ข้าจะบอกเจ้า!”
ในตอนนี้,ด้วงออบซิเดี้ยนรู้สึกว่าความนับถือของมันได้หายไป.
เป็นปีศาจ,ไม่,เป็นด้วงออบซิเดี้ยนและสัตว์กลายพันธุ์ระดับแรก,มันถูกใช้เป็นของเล่นโดยเจ้าของของเขาเพื่อเอาใจสาวน้อย!
มันมองมาที่จางมู่ด้วยความขมขื่น,แต่จางมู่เบิกเฉยการเรียกร้องความสนใจของมัน.กลับกัน,เขาใช้พันธจิตรระหว่างพวกเขาและติดสินบนมัน,”ให้ดีและข้าจะให้คริสตัลเจ้า!”
“ไม่,ให้คริสตัลข้าสองอัน!”
จางมู่กัดฟันของเขา,”ตกลง!”
เมื่อเจ้าด้วงน้อยกลายเป็นขี้เหนียว?!จางมู่สาปแช่งในใจ.
หลังจากได้รับสัญญาจากจางมู่,เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนก็เริ่มเล่น.มันบินไปที่หยวนรุยอย่างช้าๆและเต้นในอากาศ.ปีกของมันกระพือและส่านตูดของมันซึ่งมันน่าหัวเราะทีเดียว.หยวนรุยยิ้มผ่านน้ำตาของเธอ.
จางมู่รู้สึกโล่งอกและยกนิ้วโป้งให้เจ้าลิตเติ้ลแบล็ค.
มันคุ้มค่ากับคริสตัลทั้งสองอันของเขา!
หยวนรุยสำลักเสียงสะอื้นและถามว่า,”ลุง,คุณเห็นคนอื่นหรือ? ยังมีปีศาจอยู่เยอะไหม?ทำไมคนเหล่านั้นจึงออกจากบ้านของพวกเขา? เป็นเพราะพวกเขาทั้งหมดแข็งแรงเท่าคุณหรือ? “
จางมู่แตะจมูกของเขาและยิ้มว่า,”จะมีใครแข็งแกร่งเท่าข้าได้อย่างไร?บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขาหิวเกินไป.พวกเขาต้องไปที่ถนนเพื่อหาอาหาร.ข้าเห็นผู้คนกว่าสิบคน,แต่มีเพียงผู้ชายคนเดียวที่มีพลังเช่นเดียวกับข้า.อย่างไรก็ตาม,เขาไม่แข็งแกร่งมาก.พวกเขาถูกล้อมด้วยซอมบี้และมีเพียงสองคนที่รอดชีวิตมาได้.”
“ลุง,ทำไมคุณไม่ช่วยพวกเขา?”
“ข้าไม่ใช่พระเจ้า,ข้าไม่สามารถช่วยทุกคนได้! “จางมู่ยักไหล่ของเขา.เขาโกหก.เขาสามารถช่วยพวกเขาได้,แต่เขาก็ไม่ต้องการ.อย่างไรก็ตาม,เขาไม่ต้องการให้หยวนรุยรู้ความจริง.
“โอ้”หยวนรุยพูด,แล้วก็ตกอยู่ในความเงียบ.จางมู่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงใจดี,แต่เขาต้องปล่อยให้เธอรู้ถึงธรรมชาติที่โหดร้ายของโลก.เขาบอกเธอถึงสิ่งที่เกิดขึ้น,แน่นอน,มันไม่รวมถึงการพูดคุยกับหวังเหลียง.
“พวกเขาทำอย่างนั้นได้อย่างไร! พวกเขาทิ้งหินลงไปใส่ชายผู้ที่ตกลงไปในบ่อน้ำ! พวกเขามีหัวใจหรือไม่? “
“มนุษย์เห็นแก่ตัว.เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่,พวกเขาสามารถทำอะไรได้.ดังนั้น,เจ้าต้องเข้าใจถึงความสำคัญของการตื่นตัวและลืมตาของเจ้าไว้? อย่าสงสารคนเหล่านี้.พวกเขาสมควรได้รับความตาย.”
“ใช่,พวกเขาเป็นคนเลวทั้งหมด.ลุง,คุณเป็นคนดี.ฉันโชคดีมากใช่ไหม? “จู่ๆหยวนรุยก็กระพริบตามาที่จางมู่.
จางมู่กระแอมด้วยความลำบากใจ.เขามองไปที่หยวนรุยและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง.”ข้าจะออกจากเมืองหลัวหยางพรุ่งนี้.แผนของเจ้าคืออะไร?เจ้าต้องการที่จะไปกับข้าหรืออยู่ที่นี่?ข้าจะทิ้งอาหารและน้ำที่เพียงพอสำหรับเจ้า.สถานที่ที่ข้าจะไปมันอันตรายมาก.อย่าเสี่ยงชีวิตของเจ้า.”
จางมู่รู้ว่าหลังจากวันพรุ่งนี้,ช่วงเวลาในการแก้ไขจุดบกพร่องจะจบลง.ในตอนนั้น,ร่างกายของซอมบี้ทั้งหมดจะกลับสู่ปกติ.อย่างไรก็ตาม,พวกมันจะได้รับการปลดปล่อยจากกฎของ”ซอมบี้ไม่สามารถล่ามนุษย์นอกระยะการล่าได้”.ดังนั้น,บ้านจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป.ผู้รอดชีวิตทั้งหมดจะต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้น.
จางมู่ไม่ได้เป็นห่วงพวกเขา.อย่างไรก็ตาม,มันจะกลายเป็นเรื่องที่ลำบาก ถ้าบริเวณนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยพวกมัน.เขาต้องการไปที่สถานที่ห่างไกลก่อนที่เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น.บางทีเขาอาจจะต้องต่อสู้กับสัตว์ที่กลายพันธุ์บางตัวบนท้องถนน,แต่ก็ยังคงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า.
สำหรับซอมบี้ระดับต่ำในเมือง…จางมู่จะทิ้งพวกมันไว้สำหรับหวังเหลียงและนักวิวัฒนาการคนอื่นๆ.มันไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีอีกต่อไปสำหรับการล่าซอมบี้ในเมือง.เขาควรจะเข้าถึงร้านค้าของร้านค้ายุคถัดไปภายในหนึ่งเดือน.
หยวนรุยรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของเขา.เธอช็อคไปชั่วขณะ,แล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงสับสนว่า,”ลุง,ทำไมคุณถึงอยากออกไป? ที่นี่มันไม่ปลอดภัยหรือ? “
“ข้ารู้,แต่ … ข้าต้องการทราบว่าใครทำให้เกิดหายนะทั้งหมดนี้.เจ้าไม่คิดว่าหายนะนี้มันแปลกมากหรือ?ต้องมีคนที่ควบคุมมัน! “
จางมู่กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม.
เขาซ่อนบางส่วนของความจริง,แต่ก็เป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดว่าทำไมจางมู่ได้กระทำทั้งหมดนี้.
ตอนนี้,เขากำลังรอคำตอบของหยวนรุย.