The Great Merchant in the Cataclysm 4:ฆาตกรรมหมู่เปื้อนเลือด

Now you are reading The Great Merchant in the Cataclysm Chapter 4:ฆาตกรรมหมู่เปื้อนเลือด at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

จางมู่เดินเตร่ไปบนถนนและซื้อของจำนวนมาก. เขาเดินไปยังสถานที่เงียบสงบและตรวจดูนาฬิกาควอตซ์ที่เขาเพิ่งซื้อมาจากร้านนาฬิกามือสอง .

นาฬิกานั้นเป็นรูปแบบโบราณ ,แต่ว่าราคานั้นถูกมาก .นอกจากนี้ ,ยังดูแข็งแรงมาก.หลังจากการเจรจาต่อรองกับเจ้าของร้าน เขาใช้เงินเพียง 100 หยวน เพื่อซื้อ มัน.

“ 19.34 มีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงกับอีกสองนาที.ยังพอมีเวลาอยู่.ข้าซื้อบิสกิตบีบอัดได้สิบห้าแพ็คและซื้อน้ำแร่ได้ห้าแพ็ค ,ไส้กรอกแฮมยี่สิบอัน ,เทียนสองเล่มและไฟฉายสองอัน.ถ้าข้าไม่เสียมันไป ,มันจะเพียงพอในช่วงสามวัน .”

จางมู่ยังจะซื้อรองเท้ากีฬาอันแสนสบาย ,ชุดสูทราคาถูกและกระเป๋าขนาดใหญ่.พวกมันแทบจะได้เงินทั้งหมดของเขา .

ถึงรองเท้าของจางมู่จะแพงที่สุดของสินค้าที่เขาซื้อมา ,แต่มันใช้งานได้ดี . เขาไม่สนใจว่าอาหารจะรสชาติแย่ ,แต่เขาไม่อาจะเสี่ยงต่อการทำร้ายเท้าของเขาได้.ถ้าเขาวิ่งไม่เร็วพอ ,เขาอาจจะตายก่อนบรรลุวัตถุประสงค์.

จางมู่รู้สึก ประสบความสำเร็จเล็กน้อย ในขณะที่เขามองกระเป๋าเป้สะพายหลัง .

แม้ว่าเวลาจะหมดไปแล้ว ,เพื่อที่จะรักษาตัวเองให้อยู่ในสภาพที่ดี ,จางมู่ก็ยังคงนั่งอยู่กับผนังเพื่อพักผ่อน .

หลังจากนั้นสิบนาที ,พลังของจางมู่ก็ค่อยๆฟื้นตัว  เขาลุกขึ้นยืนและจัดเก็บฝักดาบแทงค์ไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลัง มีแค่ตัวดาบเท่านั้นที่เขาถือไว้ในมืออย่างเปิดเผย .

เขาวิ่งไปอย่างบ้าคลั่งและในที่สุดเขาก็มาถึงสถานีสุดท้ายของความสนุกในการช้อปปิ้ง: ตลาดอาหารเล็ก ๆ .

มันเกี่ยวกับเวลาปิดร้าน.เจ้าของร้านหลายคนเริ่มทำความสะอาดร้านของพวกเขา.จางมู่วิ่งเข้าไปในตลาด ,หลังจากนั้นสิบนาทีเขาก็มีถุงขยะสีดำอยู่ในมือ แล้วเขาก็เดินออกจากตลาดด้วยความพึงพอใจ .

จางมู่ก้มศีรษะและมองไปที่นาฬิกาอีกครั้ง.เขายังคงมีเวลาอีกสิบห้านาที. เขาถอนหายใจอย่างหนักและการแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็ค่อยๆกลับสู่สภาวะปกติ .

หลังจากรู้ว่ายังมีเวลาเหลืออยู่ ,เขาก็ค่อยๆเดินไปยังปลายทางสุดท้ายของเขา: จัตุรัสประชาชน .

จางมู่เดินผ่านฝูงชนและตรงไปยังจุดที่สูงที่สุดในสนามหญ้า. เขาสะบัดไหล่และทิ้งกระเป๋าเป้สะพายหลังที่หนักอึ้ง ,พิงไปที่ต้นโลคัสที่ใหญ่และเก่าแก่และนั่งลงบนสนามหญ้าทันที .

เขานั่งอย่างสงบบนสนามหญ้าที่มีก้านหญ้าโผล่มาจากกอของพวกมัน ,จ้องมองผู้คนที่กำลังผ่านถนนที่ดูวุ่นวายและมีแสงอาทิตย์สาดส่องมาที่สนามหญ้า ,จางมู่เข้าใจถึงสิ่งนั้นว่าเหลือเวลาเพียงห้านาทีสำหรับที่นี้ ,แต่ในตอนนี้ ,หัวใจของเขาได้ผ่อนคลายลงเรียบร้อย .

เขาทำทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำได้ ,และตอนนี้ ,เขาแค่ต้องรอความหายนะมาเยือนเท่านั้น.

“ตี๊ด…ตี๊ด…ตี๊ด ”

นาฬิกาควอตซ์บนมือของเขาเริ่มสั่นสะเทือน.เวลาได้หมดลงแล้ว.

จางมู่รีบเงยศีรษะจ้องมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน .

เป็นไปอย่างที่เขาคาดการณ์ ,มันเริ่มขึ้นในเวลาเดิม.ทันใดนั้น คลื่นที่มองเห็นได้ชัดก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและแผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทาง .

คลื่นนั้นหมายความว่า…การวิวัฒนาการได้เริ่มขึ้นแล้ว !

“ดิ้ง !”

หลังจากที่ได้ยินเสียงแปลกๆ ,แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคย ,เลือดของจางมู่ก็เดือดดาลและเต็มไปด้วยศรัทธาที่แรงกล้า.

ขณะที่คลื่นพัดผ่านทั่วทั้งโลก ,จางมู่ถูกทำให้แข็ง ,เช่นเดียวกับผู้คนบนถนน. พวกเขายังคงรักษาท่าทางของพวกเขาในช่วงก่อนหน้านี้.ด้านหน้าของจางมู่ ,นกกำลังกางปีกบิน ,และยังคงรักษาท่าทางการบินขึ้นไปบนฟ้า .

ดูเหมือนเวลาจะหยุดลงในตอนนี้.

ในขณะที่คลื่นกำลังกระจายทั่วร่างของเขา ,เขายิ้มอย่างพิรี้พิไรอยู่ในใจ.

เขาไม่รู้สึกว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในร่างกายของเขา เขาไม่ได้รู้สึกถึงความรู้สึกที่นักวิวัฒนาการบอกเขามาในอดีต .

มันดูเหมือนว่าเขาคาดหวังมากเกินไป.มันทำให้เขาต้องรักษาอาชีพเดิมไว้ .

หลังจากครึ่งปีที่หายนะมาถึง ,ผู้คนก็รู้ว่าคลื่นนั้นเป็นจุดที่ทำให้เกิดการวิวัฒนาการ. ผู้คนที่มีคลื่นซ่อนเร้นอยู่จะรู้สึกว่าวิญญาณของพวกเขากำลังถูกเผาไหม้ในตอนนี้.

แม้ว่าจางมู่จะรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ,เขารีบปรับความคิดและรอคอยสิ่งต่อไปที่เขารู้ว่าจะเกิดขึ้น.

สามวินาทีต่อมา ,ความหนาวเย็น ,เสียงกลปรากฏตัวขึ้นในสมองของทุกคน ,สั่นคลอนจิตใจของพวกเขาเช่นเดียวกับที่จางมู่ได้คาดหวังไว้ .

“สนามทดสอบหมายเลขยี่สิบเจ็ดได้เริ่มขึ้น.หลังจากนี้อีกสามวัน ,จะเป็นการแก้ไขจุดบกพร่องของสนามทดสอบใหม่. ค่าสัมประสิทธิ์อันตรายเพิ่มขึ้นถึงสามเท่าอันตรายกว่าปกติ.รหัสของยุคใหม่: พาราไดซ์ “

เสียงกลหยุดชั่วคราวอยู่ครู่หนึ่ง ,จากนั้นก็เปลี่ยนโทนเสียงของมัน ,กลายเป็นคำกระแทกกระทั้นเล็กน้อย .

“สิบวินาทีต่อไป ,ข้าจะสุ่มเลือกหมูตะเภาตัวแรก.พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องคนที่มีโชคร้าย.โปรดจำไว้ว่าอย่าออกจากบ้านของเจ้าในระหว่างเวลาแก้ไขจุดบกพร่อง … ถึงแม้ว่าข้าจะไม่คิดว่าพวกเจ้าจะมีความคิดนี้ในใจอยู่แล้ว. ฮ่า ๆ ๆ ๆ…”

ในระหว่างเสียงหัวเราะอันน่าขนลุก ,ฝูงชนก็พบว่าพวกเขาสามารถควบคุมร่างกายได้อีกครั้ง . ต่างจากคนอื่นที่มองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ ,ความกลัวและความตกใจในสายตาของพวกเขา ,สายตาของจางมูแค่เต็มไปด้วยความเศร้าเท่านั้น.

แต่อย่างไรก็ตาม ,นี้เป็นประสบการณ์ครั้งที่สองของเขา.

“หนูตะเภา” , “สนามทดสอบจำนวนสี่สิบเจ็ด” และ “เวลาแก้จุดบกพร่อง” คำเหล่านี้กระแทกกระทั้นหัวใจของจางมู่ราวกับค้อน .

ในอดีตที่ผ่านมาของเขา ,เขาโชคดีที่เป็นพ่อค้าแห่งยุคคนสุดท้ายในเมืองหลัวหยาง.เขาดิ้นรนเพื่อชีวิตการทำงานภายใต้คนอื่นและรอดชีวิตมาได้สิบปี  โดยอาศัยดุลยพินิจและเครือข่ายขนาดใหญ่ของเขา .

อย่างไรก็ตาม,เมื่อ “สวรรค์” มาถึงจุดจบของมัน ,ผู้คนที่แข็งแกร่งมากกว่าเขาหลายพันเท่าก็อ่อนแอราวกับมดที่อยู่ในพายุ .

มันอาจเป็นโชคชะตาของพวกเขาที่ผลักดันโดย “การปรากฏตัวครั้งนั้น” ?

สิ่งนั้น … มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ ,แต่มันต้องเป็นข้อบกพร่องในระบบทั้งหมด .

ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้า ,จางมู่ ,จะไม่เป็นหนูตะเภาอีกต่อไป!

ในที่สุด,จางมู่ก็เอาชนะความโทสะของเขาและสงบลง .

ในตอนนี้ ,เด็กสาวก็กรี๊ดดังขึ้นในฝูงชนราวกับว่าเธอได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลก .

คนมองย้อนกลับไปและพบว่าเป็นหญิงสาวที่เพิ่งกรีดร้อง.เธอกุมปากด้วยมือทั้งสองข้างและขาที่สั่นระริก.กระเป๋าของเธอทิ้งลงบนพื้นดินและผักที่เธอเพิ่งซื้อมากระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นดิน .

ทันใดนั้นชายวัยกลางคนผู้สาปแช่งเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมดก็กระโจนลงบนวัยรุ่นร่างบาง.ใบหน้าของชายคนนั้นดูดุร้ายมาก ๆประกอบกับมีเส้นเลือดแดงที่ไหลทั่วบนผิวหนัง ของเขา.

ชายวัยกลางคนจับเด็กวัยรุ่นไว้ที่พื้นและฟันของเขาจมดิ่งลงสู่ลำคอของวัยรุ่นอย่างดุเดือดและรุนแรงฉีกชิ้นเนื้อออกทีละชิ้น .

เส้นเลือดใหญ่ของเด็กหนุ่มฉีกขาดและดวงตาของเขาเปิดกว้าง.เห็นได้ชัด ,ว่าเขาเสียชีวิต.เลือดสีแดงฉานของเขากระจายทั่วเสื้อแดงชายวัยกลางคน ,แต่เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและยังคงกัดชิ้นเนื้อของเด็กหนุ่มอย่างโหดร้าย .

ไม่ ,มันไม่ได้กัด.มันกำลังกิน .

ผู้ชายคนนั้นได้ยินเสียงหญิงสาวที่กรี๊ดร้อง.เขา ,หรือมันมองกลับไปที่เด็กหญิงด้วยดวงตาอันโหดร้าย ,มันทำให้สติของเธอหลุดและถึงกับล้มลงกับพื้น.ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะให้เนื้อหลุดจากปากของเขา.เขาหันหลังกลับและซัดศพอีกครั้ง .

อย่างไรก็ตาม ,ผู้คนพบว่าพวกเขาไม่ได้มีเวลาให้ความสนใจกับหญิงสาว ,เพราะในเวลาเดียวเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นทุกที่. ประมาณ 30% ของคนกลายเป็นปีศาจร้ายกระหายเลือดและโจมตีผู้คนรอบตัวพวกเขา .

“วิ่ง !”

จู่ๆก็มีคนตะโกนและทำให้ฝูงชนตื่นขึ้น.พวกเขาไม่ได้สนใจว่ามีคนที่ขวางอยู่ตรงหน้ากี่คนหรือมีคนที่ถูกโจมตีกี่คน.พวกเขาเพียง ตะเกียกตะกาย สำหรับการมีชีวิตรอดโดยปราศจากการดูแลผู้อื่น .

ยุคใหม่ถูกประกาศด้วยเลือดและความตาย.

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด