เมื่อจางมู่ใส่มือของเขาลงในหลุมที่ขุด,เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่าแสงสีขาวเริ่มรุนแรงขึ้น

 

ไม่แน่ใจว่าแสงสว่างนั้นเป็นสิ่งนึกฝันของจินตนาการเขาหรือไม่ เขายังคงเอื้อมมือเข้าไปในหลุม.จางมู่สังเกตเห็นมือของเขาเริ่มชะลอตัวลงราวกับแสงนั้นจับต้องได้และหนืด.

 

“มีอะไรผิดพลาด? ทําไมมันจึงต่อต้าน?ดอกบัวรับรู้ถึงอันตรายหรือ?มันไม่ควรมีความสามารถในการบอกนักล่าจากเหยื่อ.ตราบเท่าที่มีอะไรดึงดูดมัน,ส่วนหนึ่งของพลังงานของเขาจะถูกดึงไปที่ดอกบัว”

 

จางมู่ขมวดคิ้วและรู้สึกสับสนมาก.ดอกบัวเลือดรู้ได้อย่างไรว่าจิตใจของเขาไม่ได้รับผลกระทบ?ไม่รู้ถึงจางมู่จริงๆแล้วดอกบัวสามารถแยกแยะว่าจางมู่ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของมันจึงพยายามที่จะหยุดเขาจากการใกล้ชิดกับมัน

 

มันมีจิตสํานึกเป็นของตัวเองหรือ?มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น มันเป็นเพียงวันที่สามและมันเป็นไปไม่ได้สําหรับพืชกลายพันธุ์ที่จะเปิดสติปัญญาของพวกมันเร็วเช่นนี้ แม้ว่าบัวเป็นพืชที่โตเร็วที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด,มันก็ยังเป็นไปไม่ได้

 

จางมู่รู้สึกกังวลใจว่าสิ่งที่ไม่รู้จักจะน่ากลัวที่สุด แม้ว่า เขาจะรู้ว่าเจ้าของดอกบัวได้หลีกเลี่ยงคิงคองกลายพันธุ์,ปกป้องตัวเองด้วยชุดเกราะทางวิญญาณ,และกลายเป็นเจ้านายของดอกบัวเลือดปีศาจมากกว่าน้ำเลี้ยงของมัน แต่โดยบังเอิญเจางมู่เคยได้ยินเรื่องนี้จากคนในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ใครจะรู้ว่ามันจริง?

 

อย่างไรก็ตาม,จางมู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการคว้าโอกาสให้อยู่หมัด เขาต้องการอะไรก็ตามที่สามารถให้พลังแก่เขาได้ เนื่องจากเขาไม่มีความสามารถในการวิวัฒนาการใด ๆ

 

จางมู่กัดฟันขณะที่เส้นเลือดของเขาบวมขึ้นเขาคํารามและผลักต่อสู้ต่อความต้านทานของแสงสีขาว.ในที่สุด,เขาก็สามารถสัมผัสดอกบัวเลือด

 

แม้ว่าเขาจะก้าวเข้ามาใกล้ความสําเร็จ เขาก็ไม่กล้าที่จะลดการป้องกันลง,เพราะเขารู้ว่าอันตรายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกําลังจะมาถึง.จางมู่จ้องมองที่ดอกบัวด้วยความสนใจของเขา. 

 

จางมู่ไม่รู้ว่ามันเป็นความผิดพลาดของเขาหรือไม่ แต่จริงๆ แล้วเขารู้สึกว่าดอกบัวเลือดสั่นสะเทือน

 

มันยังมีชีวิตอยู่หรือ?

 

เมื่อความคิดที่น่ากลัวโผล่ขึ้นมาในใจของเขา การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้น

 

จากพื้นผิวของดอกบัวเลือด,มีกิ่งก้านเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนที่โตขึ้นและติดอยู่บนแขนขวาของจางมู่เลือดของจางมู่ไหลเข้าสู่ดอกบัวเลือดด้วยความเร็วสูงมาก

 

จางมู่รู้สึกอันตราย ขณะที่เขารู้สึกว่าแขนขวาของเขาอ่อนแรงลง

 

เกิดอะไรขึ้น? เพราะความเร็วของเลือดที่หายไปอย่างรวดเร็ว,แขนทั้งท่อนของจางมู่เริ่มแห้ง

 

เขาเคยได้ยินมาว่า เมื่อคนที่ได้ครอบครองดอกบัวเลือดปีศาจเกือบจะดูดจนกลายเป็นมัมมี่ เขาได้พยายามที่จะตัดกิ่งก้านลง,แต่มันก็ไม่ได้ผล.ทันใดนั้น,คริสตัลและไส้ที่หลุดจากร่างกายของเขา ได้ดึงดูดความสนใจของดอกบัวเลือดโดยบังเอิญ

 

จางมู่รีบเอาคริสตัลทั้งหมดและไส้สัตว์เดรัจฉานออกจากแหวนพ่อค้าของเขาและใช้พวกมันในการห่อมือขวาของเขา 

 

ในทันทีทันใดนั้น ความอ่อนแอที่เขารู้สึกในอ้อมแขนของเขาหายไป.กิ่งก้านของดอกบัวเลือดได้ออกจากมือจางมู่ไปหาคริสตัลและไส้สัตว์เดรัจฉาน

 

คนที่บอกเรื่องราวนี้กับข้าไม่ได้หลอกลวงข้า! แม้ว่าเขาจะเมา,เขาก็พูดความจริงเข้าเดิมพันถูก!

 

คริสตัลและไส้สัตว์เหล่านี้หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

 

ดอกบัวเลือดสามารถใช้พลังงานจากคริสตัลและไส้สัตว์ได้โดยตรงตามที่คาดไว้

 

จางมู่ไม่เพียงแค่รออยู่เฉยๆเท่านั้น.เขาสอดแขนซ้ายลงไปในหลุมและจับกิ่งก้านสุดท้ายที่พยายามจะออกจากแขนขวาของเขาและปล่อยให้มันดูดเลือดอย่างต่อเนื่อง

 

แม้ว่าดอกบัวเลือดจะมีสติปัญญา แต่มันแค่มีสัญชาติญาณในการกินและปกป้องตัวเองเท่านั้น ราวกับว่ามันจะยอมแพ้ต่อพลังจํานวนมหาศาลที่มุ่งไปหามัน,ดอกบัวเลือดปล่อยให้จางมู่ทําในสิ่งที่เขาต้องการ

 

ในขณะนี้, จางมู่ไม่รู้สึกเวียนหัวจากการสูญเสียเลือดจํานวนมาก แต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้น

 

มันไร้เดียงสาเกินไป.สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาไม่สูงพอมีจุดอ่อนที่นําไปสู่ความตายะพวกมันไม่สามารถควบคุมความโลภ

 

ในความคิดเห็นของจางมู่เสิ่งมีชีวิตที่ถูกครอบงําด้วยสัญชาตญาณ ในที่สุดก็จะกลายเป็นหุ่นเชิดไม่ว่าจะมีพลังมากแค่ไหน

 

ดอกบัวกลายเป็นสีแดงเลือด เมื่อมันดูดเข้าไปในแขนของจางมู่แสงสีขาวบริสุทธิ์ได้รับเน่าเปื่อยลงจากเลือด 

 

นี่คือธรรมชาติที่แท้จริงของมันมันแค่แกล้งทําเป็นบริสุทธิ์มาก่อนหน้านี้

 

นี้เป็นความจริงของดอกบัวเลือดปีศาจ!

 

ดอกบัวยังคงดูดซับพลังงานจากคริสตัล.อย่างรวดเร็ว พวกมันจํานวนมากหมดลงและกลายเป็นผงเห็นอย่างนั้น,จางมู่รู้สึกเสียใจ.อย่างไรก็ตาม เป็นไปตามคําพูด,ไม่มีความเจ็บปวด,ไม่มีสมบัติ

เอาชนะความเจ็บปวดจากแขนของเขา,จางม่มุ่งเน้นไปที่การเปลี่ยนแปลงของดอกบัวเลือดปีศาจ.เมื่อเห็นว่ามันกําลังพยายามที่จะหนีหลังจากที่กินคริสตัลเพียงพอ, จางมู่หัวเราะเยาะ,”เจ้าต้องการที่จะหนีหลังจากกินเต็มที่หรือ?ฝันไปเถอะ!”

 

จางมู่จับกิ่งก้านพลังทั้งหมดของเขาและไม่ปล่อยให้มันไปไม่ว่ามันจะทําร้ายเขา

 

เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?เถ้าจางมู่ปล่อยดอกบัวเลือดปีศาจหนีไปเขาจะไม่มีคุณสมบัติเป็นนักธุรกิจ!

 

เมื่อปริมาณเลือดที่ดอกบัวดูดซึมได้ถึงระดับหนึ่ง,ดอกบัวจะยอมรับว่าเจ้าของเลือดเป็นนายของมัน.ดอกบัวเลือดปีศาจจําเป็นต้องใช้เลือดเพื่อเติมพลังงานและมันจะปล่อยเจ้านายของมันหลังจากที่มันดูดเหยื่อจนแห้งหรือหลังจากที่มันอิ่มแล้ว.

 

มีสองวิธีที่มันใช้ปล่อยเจ้านายมัน: ภาพหลอนหรือความรุนแรง.ทางเลือกขึ้นอยู่กับระดับของการควบคุมของมันที่มีต่อเหยื่อ

 

จางมู่ทําทั้งหมด เพื่อต้องการที่จะเป็นเจ้านายของมัน เมื่อเวลาผ่านไป,ดอกบัวเลือดปีศาจสูญเสียความสนใจในเลือดของจางมู่มันได้รับพลังงานเพียงพอจากคริสตัล

 

ในที่สุด,จางมู่ก็ปล่อยดอกบัวเลือดออกหลังจากที่แน่ใจว่ามัน “ไม่กิน” อีกต่อไป

 

รู้สึกถึงการเชื่อมต่อระหว่างตัวเขากับดอกบัว,จางมู่มีความสุขเหลือล้น.

 

พระเจ้าอวยพร,ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขา