ตอนที่51:การตัดสินใจครั้งสําคัญ

ในขณะที่จางมู่กําลังแช่ในความสุขของเขาเลิตเติ้ลแบล็คได้กวาดล้างซอมบี้ที่เหลืออยู่ และมาหาจางมู่เพื่อเรียกร้องเครดิตของมัน

“ข้าทํางานได้ดีหรือไม่?”

เสียงอันไพเราะสะท้อนออกมาในจิตใจของจางมู่ จางมู่รู้สึกโกรธ,แต่ยังคงขบขัน ในขณะที่เขาไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์ความเย่อหยิ่งของลิตเติ้ลแบล็คได้ การโจมตีครั้งนี้เขาได้รับคําเตือนที่เป็นประโยชน์อย่างแท้จริง

เพราะฉะนั้นจางมู่จึงไม่ตบลิตเติ้ลแบล็ค และไม่แม้แต่จะหักล้างกับมันในตอนนี้ เขาพูดในขณะที่หัวเราะ, ทั้งหมดต้องขอบคุณเจ้า ข้าเป็นหนี้เจ้าในครั้งนี้ พรุ่งนี้ เจ้าจะได้รับสิ่งที่เจ้าต้องการ

แล้วจางมู่ก็บ่นว่า,” ลิตเติ้ลแบล็คไม่ได้เรียนรู้อะไรนอกจากการคุยโว.ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสัตว์กลายพันธุ์ซึ่งจะมีผลมาจากลักษณะของเจ้าของ หลังจากเซ็นสัญญาเลือด.โอ้,แต่,ข้าไม่ใช่คนแบบนั้น.”

ตั้งแต่จางมู่ปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเขาเป็นเหมือนกับลิตเติ้ลแบล็ค.เขาก็ปล่อยมันไปและพูดว่า,” เจ้าเลือกคริสตัลออกจากร่างเหล่านี้ก่อนและใส่ไว้ในกอง, ข้าจะรวบรวมพวกมันในภายหลัง มันจะต้องใช้เวลามากในการจัดเก็บทั้งหมด หากพวกมันยังคงอยู่ในร่าง

หลงใหลในสัญญาของจางมู่ แม้ว่าลิตเติ้ลแบล็ครู้ว่ามีศพอยู่ที่พื้นดินกว่า 1,500 ศพ,แต่มันก็ยังคงทํางานได้หนักโดยไม่มีการบ่นใดๆ ขณะที่บินไปถึงจุดสิ้นสุดของถนนและเริ่มเลือกคริสตัล

หลังจากทุกอย่าง สิ่งที่จางมู่สัญญากับลิตเติ้ลแบล็คนั้นยอดเยี่ยมมากจนสามารถช่วยให้มันถึงระดับสอง. ถ้าลิตเติ้ลแบล็คพึ่งพาตัวเองจะใช้เวลาสองเดือน ซึ่งอาจจะนานกว่านั้นเพื่อให้ได้ระดับสอง และจะต้องใช้ใส้สัตว์เดรัจฉานระดับท็อปจํานวนมาก มันจะยากที่จะวิวัฒนาการโดยปราศจากความช่วยเหลือของจางมู่

ในความเป็นจริง,จางมู่รู้ว่าไม่มีระบบใดที่จะทําให้เขาสามารถแลกกับไส้ที่มีลักษณะแตกต่างกันในร้านค้าแห่งยุคได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โกหก,เพราะหลังจากคิดเป็นครั้งที่สอง,เขาตัดสินใจที่จะให้สิ่งที่ดีขึ้นกับลิตเติ้ลแบล็ค – ขวดยาวิวัฒนาการระดับสอง!

มันเป็นยาสําหรับนักวิวัฒนาการระดับแรกที่สามารถเพิ่มอัตราความสําเร็จในการวิวัฒนาการได้ แต่มันก็ยังมีผลต่อสัตว์

ยาวิวัฒนาการระดับสองที่จางมู่ซื้อจากพ่อค้าแห่งยุคซึ่งเป็นที่ต้องการของนักวิวัฒนาการหลายคน เพราะมันเหมาะสําหรับทุกคน! กล่าวคือ,นักวิวัฒนาการทั้งหมดและแม้แต่ไม่ใช่มนุษย์ก็สามารถใช้มันเพื่อเพิ่มโอกาสที่จะวิวัฒนาการไปสู่ระดับสอง.นอกจากนี้ นักวิวัฒนาการที่มีความสามารถหลายอย่างยังคงสามารถใช้ยานี้ เพื่อส่งเสริมความสามารถของพวกเขา แม้ว่าผลจะถูกแบ่งออกระหว่างพลังที่แตกต่างกัน

ร้านค้าแห่งยุคจะเปิดการแลกเปลี่ยนไส้ของสัตว์เดรัจฉานในหนึ่งปีต่อมา แต่ในกรณีส่วนใหญ่. นักวิวัฒนาการในช่วงแรกๆของยุคใหม่ที่ไม่สามารถหาไส้ที่เหมาะสมจะปรับตัวเอง จะใช้วัตถุที่ไม่เหมาะสมแม้ว่าจะมีความเสี่ยงก็ตาม.

นักวิวัฒนาการมีความเสี่ยงต่อการตาย เพราะร่างกายของพวกเขาอ่อนแอเกินไป แต่พวกเขายังคงพยายาม และต้องการหาอัตราความสําเร็จ 30 เปอร์เซ็นต์ในการวิวัฒนาการโดยที่ไส้ที่เหมาะสม ซึ่งหายากจริงๆ

หลังจากทั้งหมดแล้ว,ระดับที่สูงขึ้นหมายถึงความสามารถที่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น อํานาจอันสูงส่ง และอิทธิพลซึ่งทุกสิ่งล้วนเป็นสิ่งล่อใจที่ยิ่งใหญ่ในโลกสุนัขกินสุนัขอย่างนี้

ในปีแรกของยุคใหม่,แม้ในสถานที่ชุมนุมขนาดใหญ่จํานวนไส้สัตว์เดรัจฉานระดับท็อปที่ปรากฏขึ้นสามารถตอบสนองความต้องการของนักวิวัฒนาการระดับท็อปเท่านั้น ที่กินเวลาจากร้านค้าแห่งยุคเริ่มขายไส้สัตว์เดรัจฉานจนไปยังร้านค้าย่อย

เมื่อคนพบว่าพ่อค้าย่อยมีการยาวิวัฒนาการ,พวกเขาเริ่มซื้อมันด้วยต้นทุนทั้งหมดและพยายามฆ่าพ่อค้าเพื่อขโมยมัน

ด้วยเหตุนี้พ่อค้าย่อยไม่เคยกล้าที่จะเปิดเผยขายยาวิวัฒนาการจนกว่าพวกเขาจะมีกําลังที่จะปกป้องตัวเอง

เพื่อที่จะแลกกับยาวิวัฒนาการ,จางมู่เกือบจะใช้เงินออมทั้งหมดของเขา อย่างไรก็ตาม เขาจะให้สมบัตินี้แก่ลิตเติ้ลแบล็ค เมื่อเขามั่นใจว่าเขาสามารถซื้อยาเพิ่มจากร้านค้าแห่งยุคในซีอานได้ในคืนนี้

จางมู่คิดว่าเขาสามารถส่งเสริมความแข็งแรงและความว่องไวของเขาได้ ก็ต่อเมื่อเขาให้ยานี้เพราะเขาไม่มีความสามารถในการกระตุ้น.มันเป็นความจริงที่เจ็บปวด

แต่ถ้าลิตเติ้ลแบล็คซึ่งได้มาถึงจุดสูงสุดของระดับแรกแล้วได้ดื่มยาตัวนี้, พร้อมกับไส้สัตว์เดรัจฉานต่างๆที่มันกินไป,อาจสามารถฝ่าทะลุถึงระดับสองได้

เป็นสิ่งที่ไม่เหมือนมนุษย์,ช่วงความก้าวหน้าของสัตว์กลายพันธุ์ไม่แน่นอน.จางมู่ต้องการลิตเติ้ลแบล็ค เพื่อปกป้องหยวนรุยและมองหาซอมบี้ ถ้าตอนนี้มันเริ่มกระบวนการวิวัฒนาการ,เขาไม่รู้ว่ามันจะประสบความสําเร็จเมื่อไร

ถ้าเขาสามารถทําข้อตกลงกับพ่อค้าแห่งยุคในเมืองซีอานได้สําเร็จ และได้รับสินค้าในยุคใหม่ๆ ที่สามารถเพิ่มพลังให้เขา,ลิตเติ้ลแบล็คสามารถก้าวไปข้างหน้าได้โดยไม่ต้องกังวลอะไร

ไม่ต้องคิดอะไรอีกต่อไป, จางมู่จับมือหยวนรุยด้วยแขน และเริ่มเก็บคริสตัลที่ลิตเติ้ลแบล็คกองไว้คริสตัลทั้งหมดถูกดูดกลืนเข้ากับแหวนพ่อค้าเมื่อเขาเอาแขนลง

นี่เป็นข้อได้เปรียบอีกประการหนึ่งในการเสริมสร้างแหวนพ่อค้า เวลาในการเปิดใช้ลดลงเป็นอย่างมาก

ลิตเติ้ลแบล็คหยิบคริสตัลออกมาด้วยความเร็วเดียวกับที่จางมู่รวบรวมพวกมันมันใช้เวลาแค่แปดนาทีเท่านั้นสําหรับจางมู่ เพื่อรวบรวมคริสตัลทั้งหมด ส่วนศพของซอมบี้ จางมู่ไม่เคยสนใจพวกมันเลย.

ตอนนี้ แม้แต่ลิตเติ้ลแบล็คก็มีความต้องการสูงเมื่อมาเจออาหาร.มันไม่กินซอมบี้ระดับแรก เพราะมันไม่ชอบกลิ่น ลิตเติ้ลแบล็คลืมไปแล้วอย่างสิ้นเชิงว่ามันเคยกินเนื้อและเลือดของซอมบี้ได้อย่างไร.ดอกบัวเลือดปีศาจของจางมู่พิถีพิถัน มันไม่แม้แต่ชําเลืองมองร่างพวกนี้ เนื่องด้วยโภชนาการต่ําและพลังงานที่ไม่สําคัญ

จางมู่มองย้อนกลับไปที่ห้างสรรพสินค้าที่วุ่นวายและมองไปที่แหวนที่เต็มไปด้วยของเต็มไปด้วยคริสตัลกว่าสองพันอัน และไส้ของลิงกลายพันธุ์หนึ่งพันอันที่เขารวบรวมไว้ก่อนหน้านี้, จางมู่มีความมั่นใจในการทําข้อตกลงกับพ่อค้าแห่งยุคอย่างประสบความสําเร็จ

“พ่อค้าแห่งยุคของซีอานหรือ? ข้าจะรอดูว่าข้อตกลงนี้สามารถกระตุ้นเจ้าได้หรือไม่”

อย่างไรก็ตาม,จางมู่ไม่รู้ว่าอยู่ในมุมที่ห่างไกลนั้นผู้คนได้เห็นการกระทําอะไรของเขาและหลบหนีด้วยความกลัว

ในโรงแรมที่สะดุดตา กลุ่มคนกําลังสูบบุหรี่

ไม่มีใครอื่นนอกจากหลินฮุยและเพื่อนร่วมงานของเขา.ชายที่แข็งแรงที่อยู่ถัดจากหลินฮุยลดบุหรี่ลงและพูดด้วยความใจร้อนว่า” ลูกพี่,พวกเราขอให้เฮาซีตามชายคนนั้น,มันเลยเวลามาแล้วหนึ่งชั่วโมง,ทําไมเขาถึงยังไม่กลับมาอีก? ”

เขาและหลินฮุยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน,แต่พวกเขาต่างกันมากในลักษณะ

หลินฮุยไม่ตอบเขา และยังคงสูบบุหรีในขณะที่เอนกายอยู่บนโซฟา

ทันใดนั้น,หลินฮุยเงยศีรษะและมองไปที่ประตูซึ่งทําให้คนอื่นกลัว, ขณะที่พวกเขาเล็งอาวุธไปที่ประตู

เพื่อนตัวเล็กๆที่เคยจ้องมองที่จางมู่สะดุดวิ่งไปทางหลินฮุย.เขาวิ่งเร็วมากจนเขาลื่นล้มบ่นว่า “ตายทั้งหมด, ตายไปหมดแล้ว”

ชายที่แข็งแรงถามว่า,” เฮาซี,เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า? ทําไมเจ้าถึงต้องกลัว?”

เพื่อนตัวเล็กที่เรียกว่าเฮาซีก็ยังคงบ่นอยู่ราวกับว่าเขาเสียสติ และไม่ได้ยินเสียงชายคนนั้นพูด

ญาติของหลินฮุยโกรธ.เขาตบหน้าเขาอย่างหนัก และตะโกนว่า “มีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า? ทําให้เจ้าเข้าใจตัวเองได้”

ความเจ็บปวดปลุกเฮาซีขึ้น.จ้องมองที่หลินฮุยขณะที่มือจับใบหน้าของเขา เขาพูดขณะที่ตัวสั่น,” พี่ชายหลิน,ซอมบี้นับพันถูกปัดกวาดด้วยชายคนนั้น! แม้กระทั่งคนบ้าที่ชอบตัดศีรษะของผู้คนก็ถูกเขาสังหารด้วย!”

หลังจากได้ยินเฮาซีพูด,ทุกคนก็อ้าปากค้าง ในเวลาเดียวกันที่พวกเขาคิดถึงสนามรบที่รุนแรง

ผู้ชายคนนั้นได้กวาดล้างซอมบี้นับพันในเวลาครึ่งชั่วโมงหรือ? เขาฆ่าสัตว์เดรัจฉานที่อยู่ในร่างมนุษย์ด้วยหรือ?

คราวนี้ แม้แต่คนที่มั่นคงเช่นหลินฮุย ก็รู้สึกกระวนกระวายใจ.