จางลี่เฉินพูดตรงเข้าประเด็นทุกอย่างที่กำลังเป็นปัญหาโดยไร้ซึ่งความปราณีใด ๆ คนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ในบ้านจ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทีพูดไม่ออก พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มที่ถูกกล่าวว่าได้รับความเสียหายทางสมองมาจะมีคำพูดที่เฉียบคมได้ขนาดนี้

 

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งฮาวเวิร์ดก็พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “แน่นอนว่ามันเป็นตามที่พระคัมภีร์กล่าวไว้ ความโลภเป็นรากฐานของความชั่วร้ายทั้งหมด เธอพูดถูกลี่เฉิน เราวางแผนที่จะทำเช่นนั้น แต่เมื่อสิ่งได้ต่าง ๆ ได้เปลี่ยนมาเป็นแบบนี้แล้วสิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้ก็คือการฟังเงื่อนไขของเธอ”

 

“เงื่อนไขของผม? ท่านนายก นี่คุณไม่รู้เลยหรอครับว่าผมได้รับความทุกข์ทรมานจากเรืออับปางมาอย่างน่ากลัวเมื่อเดือนก่อน ผมคิดว่าทนายของผมมิสเตอร์วิลส์และตัวแทนธุรกิจของผมมิสเตอร์ชาร์ลีย์ได้เจรจากับพวกคุณทุกคนอยู่ตลอดเวลาเสียอีก เงื่อนไขที่พวกเขาเสนอนั้นล้วนเป็นเงื่อนไขจากผมทั้งสิ้น”

 

“ไม่เอาน่าเด็กหนุ่ม เลิกพูดถึงชาวยิว 2 คนนั้นซะเถอะ เนื่องจากเธอตอบรับคำเชิญมาที่นี่ของพวกเรานั่นก็หมายความว่าเธอตั้งใจที่จะคืนดีกับพวกเราไม่ใช่หรือ? พวกเราจะยอมรับตามราคาที่เธอเสนอมาซึ่งก็คือ 50 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าหมู 150 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าวัว และ 40 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าแกะ คนในห้องนี้เป็นตัวแทนจากคนในหมู่บ้านนอกนิวยอร์กจากสหภาพเกษตรกรแห่งชาติ พวกเรายินดีที่จะทำการค้ากับเธอ แต่มีเงื่อนไขอยู่อย่าง ธุรกิจทั้งหมดภายใต้ชื่อของเธอจะต้องไม่ลงนามสัญญาการค้ากับฟาร์มแคลิฟอร์เนีย”

 

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้นจางลี่เฉินก็เดินไปยังเก้าอี้ที่ว่างเปล่าแห่งเดียวในบ้านไม้แคบ ๆ และนั่งลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านนายกฮาวเวิร์ด ผมเข้าใจว่าสหภาพเกษตรกรแห่งชาติมีความสำคัญในสังคมอเมริกัน แต่มีสุภาษิตโบราณจีนอยู่บทหนึ่ง ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะเคยได้ยินมันมาก่อนไหม”

 

“ลี่เฉิน จีนอยู่อีกฟากหนึ่งของโลกซึ่งห่างจากไคเซอร์แลนด์ทาวน์มาก เธอพอจะอธิบายให้มันง่ายขึ้นได้ไหม?” ฮาวเวิร์ดถามด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

 

“ได้แน่นอน! นั่นก็คือคนเราจะสามารถใช้ชีวิตเงียบง่ายได้ถ้าคนเราไม่มีความเห็นแก่ตัว ก็เหมือนอย่างผมที่มีความฝันคือการเป็นนักชีววิทยา ดังนั้นทุกสิ่งที่ผมทำอยู่ในตอนนี้ก็เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับอนาคตของผมในภายภาคหน้า ผมไม่ได้ต้องการเป็นนักการเมืองหรือคนร่ำรวยหรืออะไรอย่างอื่นในอนาคต สิ่งพวกนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่ว่าศักยภาพของคุณจะยิ่งใหญ่หรือจำนวนคนของคุณที่มาเป็นตัวแทนมีมากแค่ไหนผมก็ไม่สนใจอะไรพวกนั้นทั้งนั้น”

 

“งั้นเธอก็ได้รับการสนับสนุนจากเกษตรกรชาวแคลิฟอร์เนียแล้วเหมือนกับที่ฉันเคยพูดมาก่อน บอกเงื่อนไขของเธอมาเลยชายหนุ่ม เราสามารถต่อรองกันได้หากมันไม่มากจนเกินไป”

 

“ง่าย ๆ เลยครับ โรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่จะดำเนินการตามราคาก่อนหน้าเหมือนเดิม 50 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าหมู 150 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าวัว และ 40 ดอลลาร์สำหรับการฆ่าแกะ ผมจะให้ความสำคัญกับการให้บริการฆ่าสัตว์อัตโนมัติแก่สหภาพเกษตรกรแห่งชาติที่อยู่ใกล้กับนิวยอร์ก แต่มีเงื่อนไข 1 อย่าง ซึ่งเงื่อนไขนั้นก็คือคุณ ท่านนายกเทศมนตรีฮาวเวิร์ด คุณต้องแยกตัวออกจากสัญญาผมทั้งหมด”

 

เห็นได้ชัดว่าร่างกายของฮาวเวิร์ดแข็งทื่อไปชั่วขณะ “มิสเตอร์จางลี่เฉิน นี่คือการพยายามขับไล่ฉันออกจากคณะกรรมการของสหภาพเกษตรกรแห่งชาติไคเซอร์แลนด์ทาวน์ในรูปแบบเบื้องหลังอยู่ใช่หรือไม่?”

 

ราวกับว่าไม่ได้ยินคำถามของฮาวเวิร์ด จางลี่เฉินลุกขึ้นยืนเงียบ ๆ จากเก้าอี้ไม้แล้วเดินออกไปจากประตู แต่ก่อนที่เขาจะจากไปเขาหันกลับมาและหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ท่านนายกเทศมนตรีฮาวเวิร์ด ทุกคนต้องแบกรับผลที่ตามมาจากการกระทำของพวกเขากันเอง ไม่คิดเช่นนั้นหรอครับ? ตอนนี้…คุณถูกไล่ออก!”

 

…

 

สองวันต่อมาที่ชั้นบนสุดจากอาคารสองชั้นภายในโรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่ สำนักงานขนาดใหญ่ที่มีผนังสี่ด้านทำมาจากกระจกเสริมความโปร่งใส จางลี่เฉินได้ลงนามสัญญาโรงฆ่าสัตว์กับเมืองแคทเทิล เมืองสทัมพ์ เมืองเบย์ดุคและอีกมากมายรวม 47 หมู่บ้านและเมืองต่าง ๆ จากสหภาพเกษตรกรแห่งชาติภายใต้พยานทนายความจากทั้งสองฝ่าย

 

หลังจากลงนามในสัญญาเสร็จ วิลลี่และทิฟฟานี่สองสามีภรรยาจากโรงฆ่าสัตว์ LS ก็ได้รับเลื่อนตำแหน่งให้เป็นรองผู้จัดการฝ่ายกิจการภายในโรงฆ่าสัตว์ที่กำลังขยายตัวใหม่นี้ วิลลี่ผลักรถเข็นวางอาหารที่ทั้งใหญ่และแวววาวเข้ามายังด้านในห้องอย่างระมัดระวัง ด้านบนรถเข็นนั้นคือแก้วแชมเปญที่ถูกวางต่อ ๆ กันจนเป็น ‘ปิรามิดแก้ว’

 

จางลี่เฉินนำแชมเปญบลูเบอร์รี่คุณภาพสูงสองขวดออกมาจากตู้เย็นและขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ที่วิลลี่เตรียมมาให้ เขาหยิบแก้วแชมเปญบนยอดปิรามิดแก้วแล้วยกขึ้นสูงพร้อมพูดว่า “สุภาพบุรุษที่เคารพทุกท่าน ถึงแม้จะมีปัญหาและความไม่พอใจมากมายเกิดขึ้นระหว่างทางแต่ในที่สุดเราก็ได้เซ็นสัญญาที่สำคัญนี้ด้วยความเข้าใจและความปรารถนาดีซึ่งกันและกันได้ นับจากนี้เราต่างเป็นพันธมิตรผู้ทำงานร่วมกันและเพื่อนที่สามารถไว้วางใจซึ่งกันและกัน! มาดื่มแชมเปญนี้และร่วมรำลึกถึงช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมกันเถอะครับ! ไชโย!”

 

แน่นอนว่าคำพูดที่ดูเป็นธุรกิจจริงใจแบบนี้ไม่มีทางที่จางลี่เฉินจะเป็นคนคิดขึ้นมาเองได้ มันถูกเขียนโดยชาร์ลีย์ตัวแทนธุรกิจที่ทนายวิลส์เป็นคนจัดส่งมา

 

ชาร์ลีย์ผู้เขียนคำพูดอวยพรนี้แท้จริงแล้วก็ได้อยู่ในงานวันนี้ด้วยเช่นกัน เมื่อจางลี่เฉินพูดคำอวยพรที่เขาเขียนเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืนและส่งเสียงปรบมือให้อย่างอบอุ่น เขาคือคนที่สองที่มาหยิบแก้วแชมเปญและผสมโรงให้เข้ากับบรรยากาศโดยการพูดออกมาเสียงดัง “เป็นคำพูดที่จริงใจและน่าประทับใจมาก! มันช่างเหลือเชื่อจริง ๆ! มาเป็นกำลังใจให้กันและกันเถอะ!”

 

การประดิษฐ์อารมณ์ของชาร์ลีย์ทำจางลี่เฉินรู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวแทนและทนายความจากสหภาพเกษตรกรแห่งชาติซึ่งเคยขัดแย้งกันทางวาจาอย่างรุนแรงกับตัวแทนธุรกิจของโรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่จะยืนปรบมือเสียงดังอย่างกระตือรือร้นให้กับเขา ทีละคน ๆ พวกเขาชูแก้วแชมเปญในมือก่อนจะส่งเสียงเชียร์ “ขอให้มิตรภาพของพวกเรายั่งยืนตลอดไป ไชโย!”

 

จางลี่เฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลงจากเก้าอี้มายืนบนพื้นตามปกติ หลังจากได้ชนแก้วทีละคน ๆ กับคู่ค้าที่กระตือรือร้นในการชนแก้วกับเขาแล้วเขาก็ดื่มแชมเปญจนหมดแก้วในรวดเดียว

 

คนอื่น ๆ พากันส่งเสียงร้องจนคึกคัก จากนั้นก็มีชายชราผมขาวสวมชุดสีดำเดินเข้ามาจับมือกับจางลี่เฉินด้วยฝ่ามือที่หยาบกร้านของเขาแล้วพูดว่า “ชายหนุ่ม เนื่องจากเธอบอกว่าเราเป็นพันธมิตรผู้ร่วมมือและเพื่อนที่สามารถไว้วางใจซึ่งกันและกันได้ ฉันหวังอยากให้เธอเข้าร่วมสหภาพแห่งชาติเกษตรกรแห่งเมืองวิริเดียนและเป็นผู้อำนวยการของเรา”

 

“ถ้าคุณไม่มีแผนแฝงตัวเหมือนดั่งนายกฮาวเวิร์ดผมก็ต้องบอกว่านับเป็นเกียรติของผมมาก” จางลี่เฉินตกใจไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ

 

“คนที่คิดหลอกใช้เธอจะต้องถูกเล่นงานกลับในสักวัน! ฉันคิดว่าทุกคนในห้องนี้คงได้บทเรียนที่น่าจดจำกันเป็นอย่างดีแล้วล่ะว่าเธอปฏิบัติต่อคนที่เป็นศัตรูอย่างไร” ชายชราหัวเราะและชี้ไปที่วิลลี่และทิฟฟานี่ “และเราก็สามารถเห็นได้อีกเช่นกันว่าเธอปฏิบัติต่อลูกน้องที่ภักดีของเธออย่างไร”

 

“มิสเตอร์เกรดส์พูดถูก เราหวังจะได้เป็นเพื่อนกับคุณนะมิสเตอร์จางลี่เฉิน ในนามของสหภาพเกษตรกรแห่งชาติเมืองเอ็มเมลไลท์ ผมเองก็อยากเชิญคุณให้มาเป็นผู้อำนวยการของเราด้วยเช่นกัน”

 

“ในนามของเมืองบรอบ์ดิงแนก ผมเองก็อยากเชิญ…”

 

“ตัวแทนจากเมืองสทัมพ์…”

 

เช่นเดียวกับไข้หวัดที่โหมกระหน่ำ จากหนึ่งขึ้นเป็นสองเป็นสี่เป็นแปด … ภายในพริบตาจางลี่เฉินได้รับความเชิญจากทุกหมู่บ้านและสหภาพเกษตรกรแห่งชาติของเมืองให้เข้ามาเป็นผู้อำนวยการของพวกเขา

 

ในตอนนี้ขั้นตอนการลงนามสัญญาถูกลากต่ออย่างยาวนานจนสิ้นสุดในที่สุด หลังจากส่งตัวแทนและทนายความของสหภาพเกษตรกรแห่งชาติกลับไปจนหมด สัตว์กลุ่มแรกที่รออยู่ด้านนอกโรงงานก็ถูกส่งไปยังโรงฆ่าสัตว์ LS ใหม่ตามสัญญาในทันที

 

ในไม่ช้า จอมอนิเตอร์เฝ้าระวังบนผนังสำนักงานก็เริ่มกะพริบตัวเลข ครู่ต่อมาจำนวนเงินที่เข้าบัญชีจางลี่เฉินก็มีเกินกว่า 10,000

 

“โชคดีที่ความเร็วในการทำเงินของผมยังเร็วกว่าของคุณเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นผมคงไม่สามารถจ่ายค่าธรรมเนียมตามกฎหมายที่มีราคาแพงของคุณได้” จางลี่เฉินมองดูความมั่งคั่งที่สะสมอยู่บนหน้าจอก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะทำงานด้วยรอยยิ้มและออกเช็ค “20,000 ดอลลาร์ต่อชั่วโมง เป็นค่าใช้จ่ายที่สูงมากกับการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ ช่างน่าอิจฉามากจริงๆ!”

 

“มิสเตอร์จางลี่เฉิน มันอาจดูเหมือนว่าผมทำเงินได้ง่ายแต่การทำงานหนักที่ผมได้ทุ่มลงไปก่อนที่จะได้รับเงินจำนวนนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้เลยสำหรับคนธรรมดาทั่วไป ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากบริษัทที่ผมได้ลงทะเบียนให้คุณในต่างประเทศเริ่มดำเนินการ ภาษีประจำปีที่สามารถหลบเลี่ยงได้นั้นจะมากกว่าค่าจ้างที่คุณจ้างผมอีกหลายเท่า”

 

“ผมแค่ล้อเล่นไปเรื่อยน่ะคุณทนาย แน่นอนว่าผมเข้าใจถึงความเป็นมืออาชีพของคุณที่ได้ช่วยเหลือผมเอาไว้อย่างดีว่ามันมากมายแค่ไหน ผมรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณเช่นเดียวกับที่ผมรู้สึกขอบคุณมิสเตอร์ชาร์ลีย์ด้วยเช่นกัน” จางลี่เฉินเซ็นเช็คอีกครั้งให้กับชาร์ลีย์

 

“โอ้ ขอบคุณสำหรับของขวัญสุดพิเศษนะครับมิสเตอร์จาง มันคุ้มค่าอย่างยิ่งกับการอุทิศตนอย่างมืออาชีพของผม หวังว่าผมจะสามารถให้บริการคุณอีกครั้งได้ในอนาคต” หลังจากนั้นทั้งทนายความและตัวแทนธุรกิจชั่วคราวของจางลี่เฉินก็ได้รับค่าตอบแทนที่น่าพอใจ

 

“คุณวิลส์ คุณจะสามารถตอบคำถามผมฟรี ๆ สักข้อได้หรือเปล่าครับ? ผมไม่เข้าใจว่าทำไมตัวแทนสหภาพเกษตรกรแห่งชาติถึงได้เปลี่ยนทัศนคติของพวกเขาได้เร็วขนาดนั้น ผมก็นึกว่าสหภาพของพวกเขามีรากฐานทางประวัติศาสตร์ที่ยาวนานนับร้อยปีเสียอีก?”

 

“มิสเตอร์ลี่เฉิน จุดแข็งของสหภาพเกษตรกรแห่งชาติก็เป็นเหมือนกับสหภาพแรงงานนั่นแหละครับ มันขึ้นอยู่กับผู้คนจำนวนมากซึ่งคนเหล่านี้ก็คือคนในชาติเป็นหลัก คุณได้คว้าความสนใจร่วมกันของสมาชิกทั้งหมดแต่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับคุณได้ ในกรณีนี้คุณคาดหวังให้พวกเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน? อย่างไรก็ตามในขณะที่คุณกำลังได้คะแนนนำ คุณได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะถอยกลับและเลือกที่จะเซ็นสัญญาที่ทั้งสองฝ่ายพอใจซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมจริง ๆ คุณกำลังจะไม่ได้เป็นคนธรรมดาทั่วไปในอนาคต ไม่เพียงเท่านั้นสำหรับผู้มีอำนาจที่ต้องการมีอิทธิพลอย่างกว้างขวางในทุกด้านของสังคมมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องมีแนวคิดทางภูมิศาสตร์ คุณเกิดและอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก เมื่อคุณเลือกที่จะยืนเคียงข้างกับสหภาพแห่งชาติเกษตรกรแห่งนิวยอร์กแล้วมันก็จะดีสำหรับอนาคตของคุณเอง คำถามนี้ผมไม่คิดค่าบริการครับ ผมยังมีนัดในตอนเย็นต่อดังนั้นผมคงต้องขอตัวกลับก่อน ลาก่อนครับมิสเตอร์ลี่เฉิน” วิลล์แสดงความคิดเห็นที่น่าสนใจและกล่าวคำอำลาไปด้วยรอยยิ้ม

 

“ผมเองก็ต้องขอตัวด้วยเช่นกัน ลาก่อนครับมิสเตอร์ลี่เฉิน” ชาร์ลีย์โบกมือให้จางลี่เฉินก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับวิลส์

 

จางลี่เฉินถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวกับความงุนงงภายในสำนักงานอันกว้างขวางในขณะที่เขาจำคำพูดของทนายมาใส่ในความคิดของตัวเอง เขาลุกขึ้นยืนเดินไปที่กำแพงกระจกเพื่อดูรถบรรทุกที่กำลังเข้าคิวเป็นแถวยาวเพื่อรอเข้าไปยังโรงฆ่าสัตว์ก่อนจะพูดพึมพำกับตัวเอง “ดูเหมือนที่สุดแล้วโลกนี้ก็มักหมุนไปรอบ ๆ คำว่า “ความสนใจ ” อยู่ตลอด เหมือนว่าเราในตอนนี้จะเข้าใจเคล็ดลับในการทำธุรกิจขึ้นบ้างแล้ว แต่น่าเสียดายที่ทั้งอำนาจและความมั่งคั่งไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการมากที่สุด … ”

 

ขณะที่เขาพึมพำเขาก็ถอดเสื้อโค้ทออกและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเผยหน้าอกผอม ๆ ก่อนจะพ่นเลือดสีเข้มออกมาเต็มปากเต็มคำ จากนั้นอักษรจีนโบราญคำว่า “ลดความซับซ้อน” ก็แสดงอยู่บนหน้าอกของเขาโดยมีเลือดลอยอยู่กลางอากาศ