ดาราเขาสั้น

เมื่อหานเซี่ยวออกไป เรย์เร็นก็สับสน พวกเขาไม่แม้แต่จะวางนิ้วลงบนโลกได้ แต่หานเซี่ยวกลับทำได้ง่ายๆโดยไม่ต้องเสียเหงื่อ สำหรับหกประเทศ ยังมีสิ่งลี้ลับมากมายบนจักรวาล และพวกเขาก็มีแค่อุปกรณ์สื่อสารที่ถูกลดระดับ ดังนั้นพวกเขาจึงติดต่อได้แค่อารยธรรมโกโดร่าและไม่อาจใช้งานอื่นๆได้

มันถือเป็นการข่มอย่างสิ้นเชิงด้านอารยธรรม ดังนั้นหกประเทศจึงสั่นกลัว

พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของตัวแทนท่องกาแล็กซี่และไม่รู้ว่าหานเซี่ยวทำได้ยังไง ในสายตาพวกเขา พวกเขารู้สึกว่ายานอวกาศนั่นเป็นกองหนุนของหานเซี่ยว ชายผู้นี้มักลึกลับเสมอ

ในฐานะอำนาจทางการเมืองหลัก การมีบุคคลที่มีพันธมิตรทรงพลังอย่างนั้น มันย่อมทำให้พวกเขาหวาดกลัว

เรย์เร็นเป็นฝ่ายที่เริ่มรุกรานหานเซี่ยว แต่แรงกดดันกลับไร้ความหมาย ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังเผยความลับที่พวกเขามียานอวกาศ พวกเขาต้องประสบกับความสูญเสียสองเท่า

มันคือความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงและความคาดหวัง ราวกับนักเรียนกำลังพยายามเอาชนะหานเซี่ยวในข้อสอบ แต่จากนั้นก็ตระหนักว่าเขาได้ไปมหาวิทยาลัยชั้นนำแล้ว เรย์เร็นรู้สึกผิดหวัง

…

ผ่านห้องโดยสารทรงกล่อง โลกกลายเป็นเล็กลงและเล็กลง ท้องฟ้าค่อยๆมืด เครื่องต้านแรงโน้มถ่วงทำงานเงียบๆ พวกเขามุ่งหน้าไปยังจักรวาลมืดมิด ทันใดนั้น ห้องโดยสารก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเมื่อพวกเขาพยายามออกจากชั้นบรรยากาศ ก่อนพวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาก็มาอยู่ในอวกาศแล้ว

อความารีนเต็มไปด้วยสีน้ำเงินของมหาสมุทร พร้อมดินแดนอุดมสมบูรณ์และมีจุดสีเหลือง จากด้านบน ใครก็สามารถเห็นรายละเอีดดทั่วดาวได้ และหานเซี่ยวก็เห็นว่าแอนเดรียนั้นถูกปกคลุมด้วยสีดำ แสดงให้เห็นว่าสงครามและการระเบิดของนิวเคลียร์มีผลเสียหายมากแค่ไหน

ประสบการณ์เขาบนอความารีนฉายผ่านในดวงตา เขาเริ่มต้นจากการไม่มีอะไร จากนั้นเขาก็สะสมทรัพยากรพอจนเริ่มมีชื่อเสียง และตอนนี้ เขาก็ก้าวขึ้นสูงกว่านั้น เขารู้สึกเศร้าที่ต้องทิ้งเพื่อนไว้ ดังนั้นเขาจึงยังรู้สึกคิดถึงดาวเคราะห์อความารีน เมื่อเขาออกดาว หัวใจส่วนหนึ่งเขายังอยู่ในบ้านเขา

ถึงแม้เขาจะไม่ได้สนิทกับคนเช่นเบนเน็ต ฮีล่าและออโรร่ามากนัก แต่พวกเขาก็มีศักยภาพยอดเยี่ยม นับจากแค่มุมมองผลประโยชน์ หานเซี่ยวหวังว่าจะได้เห็นฮีล่าและน้องสาวเธอเติบโตขึ้นและให้ความช่วยเหลือได้

หลังเหม่อมองดาวเคราะห์ที่ค่อยๆอยู่ห่าง เขาก็พึมพำ”ฉันจะกลับมา”

อึดใจต่อมา หานเซี่ยวก็ละสายตาและตรงไปยังโถงทางเดดินในยานอวกาศ

ซวบ!

ประตูโลหะที่เชื่อมต่อห้องโดยสารรูปกล่องบนยานอวกาศหลักแบ่งเป็น4เหลี่ยมและหกเข้าไปในกำแพง ผ่านประตูคือโถงทางเดินที่ยื่นออกไปข้างหน้า แสงด้านข้างประตูเปลี่ยนจากสีแดงเป็นเขียว แสดงให้เห็นว่าผู้โดยสารควรเดินไปตามทาง

“มาเลย ฉันอยากดื่มแล้ว”เคอล็อดกระตุ้น

“ทำไมนายต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย?เงินนายอยู่กับฉัน”

หานเซี่ยวโบกมือ และผู้เล่นมืออาชีพก็หยุดคุยกันและผลักของไปด้านหน้า

ครึ่งทางผ่านทางเดินเป็นประตูโค้งเชิงกลพร้อมจอมอนิเตอร์ด้านข้าง มันถูกใช้เพื่อตรวจสภาพร่างกายยและระบุสายพันธ์ของผู้โดยสารเพื่อเตรียมการให้เหมาะสม กลุ่มเดินผ่านประตู และจอภาพก็แสดงว่าทุกอย่างปกติ ทันใดนั้น พื้นก็เปิดขึ้นและภาชนะใสก็โผล่ขึ้นมา ภายใต้ภาชนะคือตัวแปลภาษาสำหรับผู้ใช้

หานเซี่ยวและคนอื่นสวมอุปกรณ์แปลภาษา และจอภาพก็พูดด้วยเสียงหุ่นยนต์หญิง

“ยินดีต้อนรับสู่ตัวแทนท่องเที่ยวดาราเขาสั้น ท่านได้จองที่นั่งไว้50ที่ แต่เราตรวจพบคนมากกว่านั้น โปรชำระค่าธรรมเนียมเพิ่มเติม…”

ด้วยคนที่เพิ่มขึ้น หานเซี่ยวจึงต้องทำตาม บัญชียังมีเงินเหลืออีกกว่า70อีนาส จากนั้นเสียงก็กล่าว”การชำระเสร็จสิ้น ชั้น:ประหยัด เปิดใช้การเก็บสัมภาระส่วนตัว โปรดจัดเก็บสัมภาระท่านและเดินหน้าต่อไป”

กำแพงด้านข้างเปิด และภายในก็เป็นสายพานลำเลียงที่ขนย้ายสัมภาระไปคลัง หลังจากวางกล่องลง กลุ่มก็เดินหน้าต่อไป

ท้ายที่สุด พวกเขาก็มาถึงจุดสิ้นสุดของทางเดิน มันเป็นลิฟต์ขนาดใหญ่ ลิฟต์ขยับขึ้นลง แต่ยังขยับไปด้านข้างด้วย ยานอวกาศเชิงพาณิชย์ไม่ได้บังคับให้ผู้โดยสารอยู่ในที่เดียว มันเหมือนกับเรือที่มีสถานบันเทิงและจุดพักผ่อน ส่วนต่างๆของยานมีสภาพแวดล้อมต่างกันเพื่อรองรับรูปแบบชีวิตต่างๆ ตัวอย่างเช่นสายพันธ์ที่คล้ายมนุษย์ซึ่งต้องการออกซิเจนและแรงโน้มถ่วงต่ำ สายพันธ์ที่ต้องการาอยู่ในสภาพแวดล้อมพิเศษก็เลือกส่วนของตน เช่นสิ่งมีชีวิตในน้ำและสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช้ออกซิเจน

ลิฟต์หยุดกะทันหัน ประตูเปิดออกและบรรยากาศก็ระเบิดใส่หน้า

ตรงหน้าพวกเขาเป็นพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ ล็อบบี้สำหรับชั้นประหยัด มันกว้างและเปิดกว้างพร้อมความบันเทิงทุกประเภทเช่นสถานที่ที่มีส่วนผสมของบาร์ ห้องบอลรูม และห้องปาร์ตี้รวมถึงพื้นที่พักผ่อนและห้องส่วนตัว อีกด้านของล็อบบี้คือหน้าต่างขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นจักรวาลสวยงามซึ่งประดับประดาด้วยดวงดาว

สิ่งมีชีวิตทุกประเภทเดินผ่านพวกเขา พวกเขาเห็นนกกำลังคุยกับสิงโตที่สวมชุดสูท นอกจากนี้ยังมีคนแคระที่ไว้หนวดเคราใหญ่โต กำลังดื่มเบียร์กับสัตว์ร้ายฟันแหลมคม ทุกคนมีกลิ่นและเสียงแตกต่างกัน และก็อยู่ร่วมกัน ซึ่งทำให้ผู้เล่นรู้สึกแปลก เหมือนการติดต่อครั้งแรกกับมนุษย์ต่างดาว

“นั่นเป็นเผ่าพันธ์อะไรกัน?หัวพวกเขาดูเหมือนค้อน”เจ้าชายลำดับ2กล่าวอย่างแปลกใจ

“นายก็ด้วย”มะเขืออาทิตย์หัวเราะ

“อย่ารังแกเขามากไป”พลเรือเอกกล่าว”มีแค่ฉันเท่านั้นถึงมีสิทธิ์แกล้งเขา.

เจ้าชายลำดับ2ชูนิ้วกลางให้ทั้งคู่

น้ำฝนคิมยืนอยู่ข้างหน้าต่างเหมือนสาวสวยเงียบๆ เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ ข้าวผัดค่อยๆเดินมาหาเธอ และเมื่อเขาต้องการจะจีบ ห่าวเทียนก็ดึงเขากลับ

ห่าวเทียนลากฤดูหนาวขี้เซาและข้าวผัดมาและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง”ต่อไป เราจะหาโอกาสดูว่าเราจะสามารถกระตุ้นภารกิจอะไรได้บ้าง….ข้าวผัด ทำไมนายถึงดูขมขื่นนัก?”
ผู้เล่นทุกคนเหมือนได้เปิดตาและคุยกันถึงโลกใหม่ แต่ทว่า หานเซี่ยวกลับไม่แปลกใจ

เขาเคยเห็นเผ่าพันธ์มามาก พนักงานหญิงในเครื่องแบบเดินมาหาพวกเขา เธอมีผิวสีแดงอ่อน รูปทรงแบบมนุษย์

พนักงานหญิงกวาดตามองทั้งกลุ่ม จากนั้นก็เดินไปหาเคอล็อดและกล่าวอย่างกระตือรือร้น”ชาวโกโดร่าที่น่าเคารพ ห้องของท่านพร้อมแล้วค่ะ”

ในกลุ่มดาวโคลตัน ชาวโกโดร่าถือเป็นเผ่าพันธ์ที่มีชื่อเสียง ตัวแทนท่องเที่ยวถือเป็นการขนส่งสาธารณะในอวกาศเพราะมันเป็นวิธีเดินทางที่ถูกสุด ดังนั้น มันจึงยากที่จะเห็นชาวโกโดร่า

พนักงานสันนิษฐานว่าเคอล็อดเป็นผู้นำและกไม่สนใจหานเซี่ยวกับคนอื่น

เคอล็อดแปลกใจเล็กน้อยและมองหานเซี่ยว จากนั้นก็ตอบ”ฉันเข้าใจแล้ว”

พนักงานให้หมายเลขห้องและสิทธิ์กับเคอล็อดด จากนั้นเธอก็ขยิบตาให้เขาก่อนจากไป เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจเขา ชาวโกโดร่านับเป็นเผ่าพันธ์ชั้นนำในหมู่ดาว และผู้หยิงผู้เป็นเผ่าอัคแวกก็ไม่รังเกียจหากมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเคอล็อดและเธอ เผ่าพันธ์บางชิดนสามารถมีลูกผสมได้ บางเผ่าอาจใช้การผสมเทียม ความสัมพันธ์ระหว่างเผ่าพันธ์ต่างๆในอวกาศเป็นแบบเปิดกว้าง

อย่างไรก็ตาม เคอล็อดกลับยืนยันถึงการเป็นเลือดบริสุทธิ์ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจผู้หญิงจากเผ่าอื่น เขามอบทุกอย่างให้หานเซี่ยว

หานเซี่ยวเอาของเขาไป เขาพบว่ามันตลกที่ชาวโกโดร่าถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้นำ

“เราอยู่บนยานและทำธุรกรรมเสร็จแล้ว”เคอล็อดกล่าว”ฉันจะติดต่อศูนย์ใหญ่ได้ตอนไหน?”

“ไม่ต้องห่วง ที่ศูนย์จูเบอรี่ นายจะสามารถไปไหนก็ได้ตอนใจชอบ ฉันจะไม่หยุดนาย”

“ดี”เคอล็อดถูมิและกล่าว”ฉันอยากดื่ม แล้ว…”

“ฉันมีอยู่เยอะ เอาไปสิ”หานเซี่ยวให้เขาสิบอีนาส หานเซี่ยวคิดว่าตัวเองเป็นคนใจดีที่ให้เงินค่าขนมแก่คนที่ถูกเขาหลอก

หลังได้รับเงิน เคอล็อดก็ไปบาร์ เขาใช้เงินส่วนใหญ่เขาไปกับการดื่ม

หานเซี่ยวพาทุกคนไปห้องพวกเขาและสีหน้าผู้เล่นก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ขนมปังสุนัขบันทึกทุกอย่าง บางครั้ง สายพันธ์อื่นได้มองกลุ่ม แต่พวกเขาก็ต้องถอนสายตาไปอย่างรวดเร็วเพราะมนุษย์อวกาศถือเป็นเรื่องทั่วไป มีเผ่าพันธ์มนุษย์มากมายในล็อบบี้ชั้นประหยัด

หลังมาถึงประตูห้อง หานเซี่ยวก็คิดสักพักและหันไปหากลุ่ม”พวกคุณอยากทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ นอกจากนี้ พยายามหาข้อมูลจากผู้โดยสารคนอื่นด้วย”

ผู้เล่นไม่อาจยับยั้งความอยากรู้ได้อีกต่อไป หลังได้ยิน ทุกคนก็กระจายไปทั่ว  ผู้เล่นมีประโยชน์ในการรวบรวมข้อมูล ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่เขาต้องลงมืด้วยตัวเอง นอกจากนี้ ผู้เล่นยังสามารถได้รับภารกิจจากผู้โดยสารคนอื่นและได้รับอีนาส และเขายังสามารถใช้วิธีแลกเปลี่ยนของกับผู้เล่นได้ ท้ายที่สุด ผู้เล่นก็จะทำเงินให้หานเซี่ยว

หานเซี่ยวยิ้ม ฉันเดาว่ามันเป็นครั้งแรกที่ผู้โดยสารจะได้พบกับกลุ่มคนที่หลงใหลเช่นนั้น