ในเวลานี้ เพ็กกี้คิดว่ายานแม่ดาราทมิฬต้องมารับตัวเขาไป สำหรับเขา ดาราทมิฬนับว่าให้เกียรติเขามาก มันทำให้เขาถึงกับหลั่งน้ำตา

ยานอวกาศเข้ามาทางช่องเชื่อมต่อและกัปตันยานแม่ก็รอให้ทางเข้าเปิดด้วยกองกำลังพวกเขา แต่ขณะที่พวกเขากำลังจะระเบิดประตูเข้าไป เพ็กกี้ก็เปิดประตูและเดินออกมา เมื่อเห็นว่าทุกคนเป็นเลือดผสมโกโดร่า เพ็กกี้ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ในที่สุดเขาก็พบองค์กร!

ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพ็กกี้กล่าว”ผมรอพวกคุณมานานแล้ว”

นักรบดาราทมิฬตอนแรกมีสีหน้าเย็นชา แต่ตอนนี้ พวกเขากลับมองหน้ากันอย่างสับสน

มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นว่าเป้าหมายไม่ขัดขืน แต่ยังให้ความร่วมมือ ดูเหมือนคนเพิ่งเจอบ้าน ชายคนนี้ไม่กลัวความตายงั้นหรอ?

“อวดดี!”กัปตันพยักหน้าก่อนโบกมือ”จับพวกมัน!”

นักรบดาราทมิฬกรูกันเข้าไป จับเพ็กกี้กดลงกับพื้น ในหัวเขาคิดว่านี่เป็นพิธีต้อนรับของดาราทมิฬ เขาตะโกนอย่างมั่นใจ”เชิญเลย อย่าสงสัยความภักดีของผม ผมจะไม่ต่อต้านอย่างแน่นอน!”

“หัวหน้า ผมคิดว่าพวกเขาเอาจริง”หนึ่งในนั้นกล่าวด้วยหน้าเศร้า

เพ็กกี้เหลือบมองและตะโกน”หุบปาก!แกจะไปรู้อะไร?นี่คือวิธีทดสอบความภักดีของเรา!”

นักรบดาราทมิฬที่จับเพ็กกี้ได้ยินและถอนหายใจ”หากทุกคนให้ความร่วมมือเหมือนนาย มันคงช่วยเราได้มาก”

พวกกินซากถูกนำไปขังและมัดเข้ากับเสาโลหะดำ กัปตันเดินมาหาพวกเขาและพูดอย่างเยือกเย็น”ฉันอยากให้แกตอบคำถามฉันตามตรง ในบรรดาเผ่าเงินที่พวกแกจับ หนึ่งในนั้นมีของที่เราอยากได้ ลูกปัดดำ มันอยู่ไหน?”

แม้เอ็มเบอร์จะได้รับคำตอบไปแล้ว สไตล์ของดาราทมิฬก็ไม่เคยไว้ใจง่ายๆ การปล่อยที่เหลือไปง่ายๆไม่ใช่หลักปฏิบัติขององค์กรก่อการร้าย

หลังเอ็มเบอร์รายงานไปยังสำนักงานใหญ่ ยานดาราทมิฬที่อยู่ในสถานะเตรียมพร้อมก็กระโดดมาขวางเพ็กกี้ทันที เป้าหมายแรกพวกเขาคือบันทึกเส้นทางบินของเพ็กกี้ที่เผ่าเงินถูกโยน สองคือสอบปากคำเพ็กกี้ ดาราทมิฬเชื่อว่าการทรมานจะได้รับข้อมูลมากกว่าการถามปกติ ความเจ็บปวดย่อมทำให้เกิดการซื่อสัตย์

เพ็กกี้ตกตะลึง

“คุณถามผมไปแล้วไม่ใช่หรอ?”
“เราอยากให้แกบอกเราอีกครั้ง..”กัปตันตอบ ทันใดนั้นเขาก็หยุด และสีหน้าก็เปลี่ยนไป

เดี๋ยว!

เขาคิดว่าเพ็กกี้กำลังหมายถึงเอ็มเบอร์ แต่ด้วยความคิดบางอย่าง มันกลับไม่สมเหตุสมผล เอ็มเบอร์แสร้งเป็นทหารรับจ้าง แล้วทำไมเพ็กกี้ถึงจำได้ว่าเอ็มเบอร์คือสมาชิกดาราทมิฬ?

เอ็มเบอร์ผู้ฟังจากด้านข้างเบิกตากว้าง”ฉันถูกเปิดโปงได้ยังไง?ฉันยังไม่เปิดเผยข้อบกพร่องอะไรเลย!”

“แกรู้ได้ยังไงว่าคนที่ถามแกเป็นดาราทมิฬ!”กัปตันคว้าคอเพ็กกี้ ค่อยๆเพิ่มแรง หน้าของเพ็กกี้กลายเป็นสีม่วง เกือบขาดอากาศ

“คะ-คนถาม…อะ-อ้างว่าเป็นตัวแทน-ดาราทมิฬ แค่ก แค่ก แค่ก!”

เอ็มเบอร์ขมวดคิ้ว”กัปตันซาโรตะ ปล่อยเขา คุณกำลังบีบคอเขา ให้เขาเล่าให้จบ”

กัปตันซาโรตะถอยไป และเพ็กกี้ก็ไอเสียงดัง ราวกับว่าเขาจะพ่นปอดออกมา

ท้ายที่สุด เพ็กกี้ก็ตระหนักว่ามีบางสิ่งผิดปกติ และด้วยเสียงแหบ เขากล่าวอย่างสั่นเทา”ชายลึกลับอ้างว่าเป็นฑูตของดาราทมิฬมาพบผม เป้าหมายเขาคือลูกปัดดำเหมือนกัน ดังนั้นผมจึงบอกเขาไป ผมมักชื่นชมพวกคุณ ดังนั้นเมื่อเขาสัญญาว่าจะให้ผมเข้าร่วมดาราทมิฬตราบเท่าที่โกหกคนกลุ่มต่อไปที่จะมาถามถึงลูกปัด ผมจึงรีบตอบรับ ไม่นาน ทหารรับจ้างกา ผมทำตามคำสั่งที่ฑูตดาราทมิฬให้ผมไว้และกำจัดเขา…”

ทหารรับจ้าง?นั่นคือฉัน!เอ็มเบอร์ตระหนัก ใบหน้าเขาไม่พอใจและน้ำเสียงเขาก็เปลี่ยนไป’งั้นแกก็โกหกฉัน!”

สีหน้าของเพ็กกี้เปลี่ยนไป”ว่าไงนะ?คุณอ้างว่าตัวเองเป็นทหารรับจ้าง?พวกคุณกลับเป็นดาราทมิฬตัวจริง และฑูตดาราทมิฬนั่นก็เป็นตัวปลอม?!”

สีหน้าของซาโรตะและเอ็มเบอร์พลันเปลี่ยนไป

สถานการณ์ดูซับซ้อนขึ้น ดูเหมือนว่าจะมีอีกตัวตนกำลังหมายตาลูกปัดเหมือนกัน  และก็ใช้ชื่อดาราทมิฬมาหลอกคน พวกมันต้องเบื่อหน่ายชีวิตแน่!พวกมันกำลังยั่วยุดาราทมิฬโดยตรง!เมื่อพวกเขาพบตัวคนกระทำผิด พวกมันจะต้องร้องขอความตาย!

ปัญหาคือ…ตัวตนนั่นเป็นใคร?ทำไมถึงรู้เกี่ยวกับลูกปัดข้อความลับ?เป้าหมายพวกมันคือของภายในลูกปัดหรือทำลายแผนดาราทมิฬ?มีเงินขับเคลื่อนหรือเป็นศัตรูดาราทมิฬ?

เอ็มเบอร์มั่นใจว่าเขาไม่ได้เผยอะไร ดังนั้นเขาจึงงุนงง เขาทำผิดพลาดตรงไหน?

เขาคิดว่าตัวเองเป็นนักล่า แต่ในเงา มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องพวกเขา ลึกยิ่งกว่าดาราทมิฬ ทำให้ขนของเขาลุกชัน

ตัวตนลึกลับ และทุกสิ่งก็ยังซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ

ความคิดแรกคือมีคนทรยศในองค์กร ไม่งั้นพวกมันจะมีข้อมูลมากขนาดนี้ได้ยังไง?

“แล้วลูกปัดอยู่ที่ไหนกันแน่?”
“ผะ-ผมไม่รู้ ผมไม่ได้โยนมันไปในอวกาศแต่เก็บไว้กับตัว แต่มันหายไปในช่วงต่อสู้บนเกาะมังกร..”

เอ็มเบอร์หน้าชา ขุมพลังลึกลับนั่นอยากให้ดาราทมิฬเข้าใจผิด หากพวกเขาไม่อยากฆ่าเพ็กกี้จริงๆ พวกเขาคงติดกับไปแล้ว!

เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนถึงวิธีของขุมอำนาจลึกลับนั่น มันก็ทำให้พวกเขาระวังตัว ขุมกำลังนั่นรู้ตัวว่ากำลังแข่งขันกับดาราทมิฬ แต่ก็ยังกล้าตอแยดาราทมิฬ ซึ่งหมายความว่าพวกมันต้องเดาความคิดพวกเขาได้ ใช้จิตวิทยาเล่นงาน และในที่สุดก็เกือบทำสำเร็จ สิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์หวาดกลัวอย่างช่วยไม่ได้

พวกเขามาช้าไปนิดเดียว!

“เนื่องจากมันไม่ได้ถูกโยนไปในอวกาศ มันก็ง่ายขึ้น ไปและสืบสวนทุกกองกำลังที่ข้องเกี่ยวกับการปะทะนั่น”ซาโรตะสั่ง”ไม่ว่าจะวิธีการใด พยายามเปิดปากให้ได้ มันต้องมีพวกที่เอาลูกปัดไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีพยาน”

“มีอาชญากรออกเกาะมังกรกันไปแล้ว และพวกมันก็ต้องถูกสกัดโดยยานแม่”ความโกรธของการถูกบงการทำให้อ็มเบอร์แทบคลุ้มคลั่ง”ปล่อยให้ผมจัดการพวกเกาะมังกรเอง”

“ในช่วงการค้นหาลูกปัด สอบถามถึงข้อมูลของขุมกำลังลึกลับนั่นไปด้วย”ซาโรตะกล่าวเสริม

“ผมรู้”เอ็มเบอร์ขมวดคิ้ว แม้เขาจะเห็นด้วย แต่ก็ไม่มีเบาะแสอะไรมาก

“ละ-แล้วผมละ?’

เพ็กกี้ไม่ได้มีความมั่นใจเหมือนก่อน เขาตื่นตระหนก และก็รู้สึกว่าข้อมูลที่มอบให้จะช่วยให้ดาราทมิฬหาศัตรูได้ ซึ่งควรเป็นความดีความชอบ

ซาโรตะเหลือบมองเขาแล้วโบกมือ นักรบดาราทมิฬยกปืนพลังงานแสงขึ้นและเล็งไปยังเสา พวกกินซากทั้งหมดกลัว พวกเขาดิ้นรนขอความเมตตา

“อย่าฆ่าผม มันแค่การเข้าใจผิด ผมไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงคุณ!ดาราทมิฬคือไอดอลของผม ผมอยากสู้เพื่อเลือดผสมเสมอ ให้ผมเข้าร่วมกับพวกคุณเถอะ”เพ็กกี้สั่นสะท้าน

“แกอยากอุทิศให้ดาราทมิฬจริงๆงั้นหรอ?”ดวงตาของซาโรตะเป็นประกาย

“ใช่ ดาราทมิฬคือศรัทธาของผม!ผมจะทำทุกอย่าง”เพ็กกี้แสดงความภักดี

“ดี สำหรับเรา การตายของแกจะมีประโยชน์กว่า ดาราทมิฬขอซาบซึ้งกับการมีส่วนร่วมของแก”ซาโรตะเย้ยหยัน

การฆ่าครั้งนี้เป็นจุดประสงค์ของการเดินทาง ยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับลูกปัดจะยิ่งดี

ฮึม!

แสงไฟระเบิดจากปืนพลังงาน ละลายบาดแผลไปทีละคน เสียงกรีดร้องดังสนั่นก่อนจะเบาลงเมื่อพวกเขาหมดลมหายใจ

เลเซอร์ขยายในดวงตาเพ็กกี้และสายตาเขาก็กลายเป็นขาวโพลน เขาเบิกตากว้างและคำราม”ไม่!”

บาดแผลหนาแน่นทั่วร่าง หัวของเพ็กกี้ตกลงไปข้างๆพร้อมดวงตาเบิกกว้าง เขาตายตาไม่หลับ

เขาคิดว่าความฝันเขาจะเป็นจริง แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาตายด้วยเงื้อมมือของดาราทมิฬ