หลังจาก นินจาอิวะบางคน สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะมา พวกเขาก็ต้องการที่จะเตือนพวกของเขาทุกคน แต่มันก็สายเกินไป

การโจมตีครั้งต่อไปของ ไนโตะ ใกล้เข้ามาแล้ว

แต่ครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง ในครั้งนี้มันไม่ใช่แค่พลังสั่นสะเทือนธรรมดา ๆ อีกต่อไป…ครั้งนี้มันเป็นพลังที่มหาศาล!

ไนโตะ ลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาฟัน ดาบคุซานางิ ออกไปอย่างแรง ทำให้พื้นที่รอบ ๆ เขาแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

จากนั้นคลื่นกระแทกก็ถูกส่งไปยังก้อนหินก้อนนั้น

ตู้ม!!

ก้อนหินก้อนใหญ่แตกออก เศษหินแตกกระจัดกระจายและตกลงมา เหมือนกันหยดน้ำตกลงบนทะเลสาบ

หลังจาก คลื่นทำลายล้าง ปะทะเข้ากับก้อนหิน ไนโตะ ก็ไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น เข้าส่งพลังสั่นสะเทือนสูงสุดเข้าไปในดาบและฟันมันออกไปอีกครั้ง

ดาบคุซานางิ เป็นศิลปวัตถุที่เก่าแก่ มันสามารถทนต่อแรงสั่นสะเทือนได้อย่างง่ายดายโดยที่มันไม่แตกสลาย!

ไนโตะ กำลังถือดาบของเขา ในขณะที่ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความมั่นใจของเขา ในวินาทีต่อมา พลังอันรุนแรงก็ระเบิดออก

“คาถาแผ่นดินไหว : เฉือนแกนโลก!”

การโจมตีครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนมาก

การโจมตีนี้ ไม่ส่งผลใด ๆ กับอากาศโดยรอบ มันไม่ได้ทำลายอะไรเลย มันแค่พุ่งตรงไปยังก้อนหิน และตัดก้อนหินออกเป็น 2 ส่วน เหมือนกับตัดผลไม้ มันตัดผ่านไปเร็วมากและคมกริบจนไม่สามารถมองเห็นได้

แคร๊ก! แคร๊ก!! แคร๊ก!!!

เสียงแตกดังสนั่นไปทั่วสนามรบ ทำให้ทุกคนต้องหันมาจ้องมองไปที่ก้อนหินก้อนนั้น ด้วยความเงียบ

นินจาอิวะ ที่อยู่ใต้ก้อนหินขนาดใหญ่ ทุกคนต่างหยุดเคลื่อนไหว

ในฝ่ายโคโนฮะ นินจาบางคนดูตกใจเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

สิ่งที่พวกเขาเห็นคือ ไนโตะ เพิ่งฟันดาบออกไปอีกครั้ง ซึ่งเหมือนกับก่อนหน้านี้และผลลัพธ์ก็คงจะเหมือนเดิม

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ทำไม พวกอิวะ หยุดเคลื่อนไหว มันเกิดอะไรขึ้น?”

“มีบางอย่างแปลก ๆ…”

ความสงสัยนี้เริ่มแพร่กระจายไปทั่ว กองทัพโคโนฮะ แต่แล้วพวกเขาก็หยุดทันที

นินจาโคโนฮะ ทั้งหมดเบิกตากว้าง ด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก

ตรงหน้า นินจาโคโนฮะ นินจาอิวะ ตกตะลึงและไม่เคลื่อนไหวได้ราวกับว่าพวกเขากลายเป็นหิน

ความเงียบ

เหตุผลของความเงียบของพวกเขาก็คือ เมื่อพวกเขามองไปที่ก้อนหิน พวกเขาก็เห็นมันถูกตัดออกเป็น 2 ส่วน

แต่ไม่ใช่แค่นั้น

ในวินาทีต่อมา สายเลือดก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของ นินจาอิวะบางคน ที่อยู่ในรัศมีของการโจมตีของ ไนโตะ และทันใดนั้นพวกเขาก็ผ่าออกเป็น 2 ซีก!

นินจาอิวะคนอื่น ๆ ไม่สังเกตเห็นด้วยซ้ำว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง ดวงตาของพวกเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ก้อนหิน และจิตใจของพวกเขาก็จมอยู่ในความกลัว

ความเงียบ

ในไม่ช้า ก้อนหินขนาดมหึมาเหนือ นินจาอิวะ ซึ่งมีรอยแตกอยู่แล้ว ไม่กี่นาที มันก็ถูกตัดเป็น 2 ส่วน

ทันใดนั้น ภายใต้สายตาของผู้คนทั้งหมดในสนามรบ ก้อนหินขนาดใหญ่ที่แข็งแกร่ง…ได้ถูกทำลายลงแล้ว!!

มันถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วนและแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ เช่นเดียวกับ นินจาอิวะ หลายคนที่อยู่ด้านล่าง

ภาพนี้ มันเป็นความงามที่อธิบายไม่ได้ มันไม่ได้รุนแรงและดุดันเหมือนการโจมตีครั้งก่อน แต่มันก็สงบและสวยงาม

เลือดที่นองบนพื้นดินเหมือนกับเป็นดอกไม้แห่งนรก ภาพที่สวยงามนี้ ทำให้จิตใจของ กองทัพอิวะ จมอยู่ในความกลัว มันมีความเย็นยะเยือกบนไหล่ของพวกเขา มันเป็นความหน่วยเย็นจากความตาย

ไนโตะ ได้เปลี่ยนสนามรบให้กลายเป็นทะเลเลือด

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง แม้กระทั่ง โอโนกิ และ ซาคุโมะ เองก็ตาม

“นี้มัน…”

โอโนกิ ดูสับสนเมื่อเขามองไปที่สนามรบ ในขณะที่ ซาคุโมะ รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็สับสนด้วยเช่นกัน

การโจมตีที่ ไนโตะ เพิ่งใช้ออกมา…มันอาจไม่แข็งแกร่งเท่า วิชาดาบจักระแสงสีขาว ของ ซาคุโมะ

แต่ระยะการโจมตีและวิถีทำลายล้างนั้นแข็งแกร่งกว่ามาก!

ที่จริงแล้ว ระดับของ ไนโตะ ไม่สูงเท่ากับ ซาคุโมะ แต่ในสนามรบ ไนโตะ มีบทบาทสำคัญกว่า ซาคุโมะ !

ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ไนโตะ ก็เหมือนกับเป็น ยมทูต ที่คอยเก็บวิญญาณของผู้คน

“เด็กน้อย…เธอทำได้จริง ๆ”

ในที่สุด ซากุโมะ ก็หายใจเข้าลึก ๆ ขณะมองไปที่ ไนโตะ หลังจากที่เขาพูดประโยคนี้จบ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะทำลายการป้องกันและสามารถจัดการศัตรูได้เพียงแค่ 10 คนเท่านั้น แต่นี้ก็คือจุดจบ

หมู่บ้านโคโนฮะ ได้รับชัยชนะ

ในที่สุด ไนโตะ ก็ยุติสงครามครั้งนี้ได้ด้วยตัวเอง!

ด้วยใบหน้าที่สงสัย โอโนกิ มองไปที่ ไนโตะ ที่ลอยอยู่บนฟ้าและกำลังถือ ดาบคุซานางิ ไว้ในมือ ใบหน้าของ โอโนกิ แสดงให้เห็นร่องรอยของความหวาดกลัว

แม้แต่ โจนินอิวะ ก็ยังมีสีหน้าที่น่ากลัวเช่นกัน!

ไนโตะ ไม่ได้ตัวใหญ่ จริง ๆ แล้วเขาดูตัวเล็กกว่าคนอื่น ๆ ด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้ เขาดูเหมือนยักษ์ที่จะทุบศัตรูทั้งหมดด้วยมือเปล่าของเขาได้!

ในเวลานั้น ในที่สุด นินจาโคโนฮะ ก็ตั้งสติได้ และไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเขาก็ได้รับกำลังใจจาก ไนโตะ และในขณะเดียวกัน พวกเขาก็กลัว ไนโตะ ด้วยเช่นกัน

กำลังใจและจิตวิญญาณของพวกเขาอยู่ในจุดสูงสุด !!

“ฆ่าพวกมัน!!”

“ทำลายพวกมันทั้งหมด!”

“ย้า!!!”

ในไม่ช้า กองทัพโคโนฮะทั้งหมด ก็วิ่งตรงไปหา กองทัพอิวะ ที่เหลืออยู่อย่างรวดเร็ว

กำลังใจของ กองทัพอิวะ ได้ถูก ไนโตะ บดขยี้ไปจนหมดสิ้นแล้ว อาจพูดได้ว่าสงครามครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว ด้วยสถานการณ์แบบนี้ แม้ว่า ไนโตะ จะออกจากสนามรบ แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเหมือนเดิม

หัวหน้านินจาอิวะบางคน ยังคงตกอยู่ภายใต้ความกลัวและความสยองขวัญ พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป

แต่ในวินาทีต่อมา

นินจาอิวะ บางคนเห็นร่างของ ไนโตะ กำลังตกลงมาจากฟ้า และในไม่ช้า ไนโตะ ก็ลงมาถึงพื้นดิน ในมือของเขายังคงถือ ดาบคุซานางิ เอาไว้ แต่ นินจาอิวะ บางคนก็ไม่เห็น ไนโตะ จนกระทั่งเขาลงมาอยู่บนพื้นเรียบร้อยแล้ว

และทันใดนั้น ไนโตะ ก็เริ่มทำการเก็บเกี่ยววิญญาณของพวกเขา!

ไนโตะ เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วจนเหมือนแสงไฟที่กระพริบ

เลือดสาดทางนู้น เลือดสาดทางนี้ ร่างถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน ตรงนู้นที ตรงนี้ที กระพริบจากศัตรูคนหนึ่งไปที่ศัตรูอีกคนหนึ่ง นินจาอิวะ ได้แต่มองดูเพื่อนถูกฆ่าทีละคนอย่างสิ้นหวัง

ฉับ!! ฉับ!! ฉับ!!

ในสนามรบแห่งนี้ ไม่มีใครสามารถเผชิญหน้ากับ ไนโตะ ได้!

จนถึงขณะนี้ ไม่มีใครรู่ว่า ไนโตะ ฆ่าศัตรูไปทั้งหมดกี่คนแล้ว แต่สิ่งเดียวที่ทุกคนในสนามรบนี้มั่นใจก็คือ เขาจะฆ่าต้อไปเรื่อย ๆ จนกว่าศัตรูของเขาจะหายไปหมด

ในบรรดานินจาที่เขาฆ่าไป มีทั้ง จูนิน และ โจนิน แม้กระทั่ง นินจาระดับสูง และ หน่วยลับ ก็ถูกฆ่าตายด้วยมือของเขา!

การนองเลือดนี้ ไม่ใช่สงครามอีกต่อไป มันกลายเป็นการสังหารหมู่!

ในที่สุด กองทัพอิวะ ก็ถูกทำลาย

ในช่วงเวลาสั้น ๆ พวกเขาต้องพ่ายแพ้ให้กับ กองทัพโคโนฮะ ที่นำโดย ไนโตะ

แม้ว่า ไนโตะ จะเป็นเพียงแค่หัวหน้าหน่วยชั่วคราว และมีหัวหน้าหน่วยคนอื่น ๆ กับกองทัพที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะได้รับชัยชนะในวันนี้หรือไม่ หากขาด ไนโตะ

ผู้นำที่แท้จริงของสงครามครั้งนี้ ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ไนโตะ!

เพราะกำลังใจและแรงผลักดันที่ กองทัพโคโนฮะ ได้รับ มาจากความน่าทึ่งในพลังของ ไนโตะ!

ในสนามรบนี้ ไนโตะ ได้สร้างชื่อของเขาในโลกนินจาแห่งนี้

นินจาผู้เป็นเทพเจ้าแห่งความตาย

ภายใต้การสังหารในครั้งนี้ หมู่บ้านอิวะ…พ่ายแพ้ไปอย่างสมบูรณ์!