แม้ว่านินจาทุกคนที่พยายามฆ่า ไนโตะ จะถูก ไนโตะ ฆ่าเสียเอง แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่หยุดและยังมาอย่างต่อเนื่อง

อีกทั้งตอนนี้ สนามรบยังอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ดังนั้นการลอบสังหารจึงมีมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันส่งผลเสียต่อการฝึกซ้อมของ ไนโตะ

คาดว่าคงใช้เวลาอีกนานกว่าที่สถานการณ์จะดีขึ้น

หรือบางที ไนโตะ อาจจะต้องทำอะไรสักอย่างกับการลอบสังหารเหล่านี้ เขาอาจจะต้องทำให้โลกทั้งใบสั่นสะเทือนอีกครั้ง เพื่อไม่ให้ทุกคนมุ้งเป้ามาที่เขาอีก

“เกิดอะไรขึ้น?!”

ในที่สุด นินจาคนหนึ่งที่ได้ยินเสียงดังมาจากห้องของ ไนโตะ ก็มาถึง จากนั้นพวกเขาก็เหลือบไปเห็นร่างของ นักฆ่า ที่บนพื้น

ไนโตะ มองไปที่นินจาข้างหน้าเขา จากนั้นก็พูดว่า “ไม่มีอะไร มันเป็นแค่นักฆ่าอีกคนที่สามารถฝ่าแนวป้องกันของเราได้”

หลังจากที่ ไนโตะ พูดออกไป เม็ดเหงื่อเย็น ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของนินจาคนนั้น

“ขอโทษครับ ท่านไนโตะ…”

“มันยากจริง ๆ ที่ จะสามารถจับตาดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ายได้อย่างทั่วถึงในสถานการณ์แบบนี้ ในขณะที่ทุกคนออกไปทำภารกิจ…”

นินจาพยายามอธิบายสถานการณ์ด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

เมื่อได้ยินอย่างนี้แล้ว ไนโตะ ก็หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็ส่ายหัวแล้วโบกมือให้นินจาคนนั้น “ช่างมันเถอะ แค่ทำความสะอาดก็พอแล้ว”

“ครับ!”

นินจาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เริ่มทำความสะอาดทันที

และในขณะที่ ไนโตะ กำลังยืนรออยู่ ร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องของเขา

“ลอบสังหารอีกแล้วเหรอ?”

ไนโตะ จำเสียงได้ทันที คนที่เดินเข้ามาคือ ซึนาเดะ เธออาศัยอยู่ห้องข้าง ๆ ไนโตะ

“ใช้ครับ”

ไนโตะ พยักหน้าให้เธอแล้วพูดต่อว่า “คนพวกนี้ทำอะไรผมไม่ได้”

“แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะเป้นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ”

ซึนาเดะ รู้สึกเศร้าใจกับเขา เธอส่ายหัวขณะมองดูนินจาที่กำลังทำความสะอาด

มันน่ารำคาญจริง ๆ

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง นินจาคนนั้นก็ทำความสะอาดเสร็จ ทันใดนั้น ซึนาเดะ ก็มองไปที่ ไนโตะ และพูดว่า “ถ้าเธอไม่สบายใจ เธอย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับฉันก็ได้นะ พวกมันคงไม่กล้าโจมตีถ้ามี 2 คนอยู่ในห้อง”

ไนโตะ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้

ห้องของ ซึนาเดะ อยู่ติดกับเขา เธอไม่ได้บอกให้เขาทำประตูระหว่าง 2 ห้อง…แต่เธอบอกให้เขาไปอยู่กับเธอ

อะแฮม!

นี่เป็นสิ่งที่น่าอึดอัดใจเล็กน้อย

“พี่เป็น นินจาแพทย์ พี่ยุ่งตลอดเวลา พี่จะอยู่กับผมได้ยังไง?” ไนโตะ พูดขณะที่มองไปที่ ซึนาเดะ

ซึนาเดะ เป็น นินจาแพทย์ และเธอมักจะไปยังแนวหน้าเสมอ!

“งั้นเหรอ”

ดวงตาของ ซึนาเดะ ดูไม่พอใจเล็กน้อยแล้วเธอก็พูดว่า “งั้นถ้าเธออยากให้มีคนอยู่กับเธอตลอดเวลา ทำไมเธอไม่ลองไปถาม โอโรจิมารุ ดูละ ห้องเขาอยู่ถัดจากเธอไปนิดเดียวเอง ใช่ไหม?”

อ๊ากกกกก!!!

เมื่อ ไนโตะ ได้ยินคำเหล่านี้ เขาก็รู้สึกเหมือนอยากอาเจียนออกมา

การใช้ชีวิตอยู่กับ โอโรจิมารุ นั้นเป็นสิ่งที่ ซึนาเดะ กำลังคิดอยู่!

ให้ ไนโตะ ต้องเจอกับการลอบสังหาร 2 ครั้งทุกวัน ๆ ยังดีกว่าที่เขาจะต้องไปอยู่กับ โอโรจิมารุ

หลังจากที่ ซึนาเดะ พูดจบ เธอก็รู้สึกแบบเดียวกัน ไม่มีใครกล้าที่จะอยู่กับ โอโรจิมารุ เขาจะทำอย่างไรถ้าเขาตื่นขึ้นมาแล้วกลางดึกแล้วพบว่าตัวเองกำลังโดนผ่าอยู่

ขนลุกก!!

“ถ้าอย่างงั้น ฉันจะไปขอให้ ซาคุโมะ ช่วยเธอเรื่องนี้ละกัน”

เมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินออกจากห้องของ ไนโตะ ไป

ไนโตะ ส่ายหัว จากนั้นเขาก็มองไปที่นินจาคนนั้นที่ทำความสะอาดเสร็จแล้ว

“คุณไปได้แล้ว”

“ครับ”

นินจาพยักหน้าอย่างเคารพให้ ไนโตะ จากนั้นเขาก็ออกจากห้องไป นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะเคารพ ไนโตะ ทั้ง ๆ ที่ ไนโตะ ยังอายุน้อยอยู่

เพราะหากไม่ใช่เพราะ ไนโตะ พวกเขาคงจะไม่รู้สึกปลอดภัยแบบนี้ การมีอยู่ของเขาทำให้ทุกคนมีความหวัง และที่หมู่บ้านกำชัยในสงครามมาได้มากถึงขนาดนี้ก็เพราะมีเขาเป็นพวก

หลังจากทั้ง 2 คนออกไปจากห้อง ไนโตะ ก็เริ่มฝึกฝนอีกครั้ง

หลังจากที่ ซึนาเดะ ไปบอกเรื่องการลอบสังหารให้ ซาคุโมะ ฟัง ท้ายที่สุดเขาก็ส่งทีม หน่วยลับพิเศษ มาเฝ้าหน้าห้องของ ไนโตะ ตลอดเวลาที่เขาอยู่ในนั้น

แน่นอน เพราะห้องนี้อยู่ในสำนักงานใหญ่ ซาคุโมะ จึงสามารถส่งนินจามาเฝ้าได้อย่างง่ายดาย

นินจาเหล่านี้ อาจไม่มีกำลังพอที่จะหยุดนักฆ่าทุกคนได้ แต่นั้นก็มากเกินพอที่จะทำให้ศัตรูกลัว

หลังจากที่มีนินจามาเฝ้าหน้าห้องของ ไนโตะ จำนวนการลอบสังหารก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด

ท้ายที่สุด ห้องของ ไนโตะ ก็ได้รับการปกป้องเป็นอย่างดีและ ไนโตะ ก็ใช้เวลาทั้งหมดของเขาอยู่ในนั้น

หลังจากที่ หมู่บ้านอิวะ พ่ายแพ้ไป สงครามครั้งนี้จึงกลายเป็นสงครามของ 3 หมู่บ้าน

หมู่บ้านซึนะ , หมู่บ้านอาเมะ และ หมู่บ้านโคโนฮะ

ถือได้ว่า โคโนฮะ ได้ครอบครองความได้เปรียบเกือบทุก ๆ ด้านของสงครามไว้ในมือ ทำให้ตอนนี้ ซึนะ และ อาเมะ เลิกต่อสู้กัน และมุ่งเป้ามาที่ โคโนฮะ แทน

ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังไม่สามารถสร้างความเสียหายให้ โคโนฮะ ได้สักเท่าไร เนื่องจาก ฮันโซ ยังไม่ได้แสดงตัวออกมา และเมื่อเขาออกมาทิศทางของสงครามต้องเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน

แม้ว่า ซึนาเดะ จะสามารถทำถอนพิษได้ แต่ โคโนฮะ ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้

ในการ์ตูน ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งเพียงใด แต่จะเห็นได้ว่าเขาพยายามรักษาแคว้นของเขาจาก 3 แคว้นใหญ่ได้หลายครั้ง จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าชายผู้นี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!

ไม่อย่างงั้น ป่านนี้เขาคงตายไปแล้ว

เขาสร้างความปวดหัวให้กับทุกคน และถึงแม้ว่า ซาคุโมะ จะแข็งแกร่ง แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่ ซาคุโมะ จะวามารถเอาชนะเขาได้

ในขณะที่ โคโนฮะ กำลังคิดหาวิธีจัดการกับ ฮันโซ อยู่นั้น ในที่สุด การฝึกการควบคุม คาถาสายฟ้า ของ ไนโตะ ก็ดำเนินมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

ในห้องของ ไนโตะ

จิ๊ส ๆ!!

สายฟ้าไหลผ่านตัวของ ไนโตะ จากนั้นมันก็ไปรวมกันอยู่ที่มือของเขา ในขณะที่สายฟ้าเริ่มพุ่งออกมาจากปลายนิ้ว ทันใดนั้นสายฟ้าก็รวมตัวกันเป็นลูกบอล

แม้ว่าจะมีประจุระเบิดออกมาจาก ลูกบอลสายฟ้า บ้างเป็นครั้งคราว แต่มันก็ไม่ได้เสียรูปร่างหรือระเบิดออกทั้งหมด

“ในที่สุด มันก็เกือบจะสมบูรณ์แล้ว”

เมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ ไนโตะ ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นเขาก็ใช้พลังจาก บอลสายฟ้า และแผ่มันออกไปจนทั่วร่างกายของเขา และตอนนี้ร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยสายฟ้า

ไนโตะ ไม่ได้สวมเสื้อ มันทำให้เห็นผิวหนังของเขาเปลี่ยนเป็นสีบรอนซ์ แต่มันยังไม่เข้มเหมือนกับของ ไรคาเงะ รุ่นที่ 3 และ 4 ตอนนี้สีของมันยังจางอยู่

สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของ ไนโตะ มีความนุ่มนวลน้อยลงและมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

สายฟ้าไหลเวียนอยู่ในร่างกายของ ไนโตะ แต่คราวนี้มันถูกควบคุมอย่างสมบูรณ์ภายใต้ความแข็งแกร่งของ ไนโตะ และไม่มีท่าทีว่ามันจะระเบิดออกเพราะสภาพอากาศของ แคว้นแห่งฝน

สายฟ้ายังคงไหลเข้าสู่ร่างกายของ ไนโตะ และกระตุ้นเซลล์ร่างกายของเขาอยู่ตลอดเวลา

จริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นการกระตุ้นเซลล์ แต่มันเป็นการเพิ่มเซลล์ของจักระ เพื่อให้เซลล์ทุกส่วนในร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น