แม้ว่า ซาคุโมะ จะออกคำสั่งให้ นินจาโคโนฮะ ป้องกันคลื่นทรายเหล่านั้นในทันที แต่ นินจาโคโนฮะ บางส่วนก็ยังถูกคลื่นทรายพัดออกไปอยู่ดี

ดวงตาของ 1 หาง เปล่งประกายด้วยความดุร้ายราวกับว่าเขาพร้อมที่จะยิงระเบิดทรายและฝังมนุษย์เหล่านี้ลงดินได้ทุกเมื่อ

ทันใดนั้น โจนิน 6 คน ก็พุ่งเข้าไปล้อม 1 หางเอาไว้ทั้ง 6 ทิศ

“คาถานินจากำแพงควัน 6 ทิศ!”

นินจาทั้ง 6 ตะโกนออกมาพร้อมกัน ทันใดนั้นม่านพลังสีม่วงก็ยกตัวขึ้นมาจากร่างกายของพวกเขาและเชื่อมต่อซึ่งกันและกันจนกลายเป็นม่านพลัง 6 เหลี่ยมที่ขัง 1 หางไว้ด้านใน

คาถานี้เป็นคาถาที่พัฒนามาจาก คาถานินจากำแพงควัน 4 ทิศ ซึ่งในการ์ตูนมันสามารถกักขังนินจาระดับ คาเงะ เอาไว้ได้ แต่อย่างไรก็ตาม กำแพงควัน 4 ทิศ ก็เล็กเกินไปที่จะจับศัตรูตัวใหญ่อย่าง 1 หาง เอาไว้ได้ ดังนั้น ซาคุโมะ จึงเลือกนินจา 6 คน ในการใช้วิชานี้

ม่านพลังนี้ได้แบ่งแยก นินจาซึนะ ออกจาก 1 หาง และสกัดคลื่นทรายเอาไว้ได้

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น นินจาโคโนฮะ ก็จ้องมองด้วยความตกตะลึงในตอนแรก จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกโล่งใจ

“มันใช้ได้!”

“เราจับสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้แล้ว!”

“เยี่ยมมาก ตอนนี้เราก็สามารถจัดการกับ นินจาซึนะ ได้แล้ว!”

จากนั้นการแสดงออกของ นินจาโคโนฮะ ก็ค่อย ๆ เยือกเย็นลงและดุดันขึ้น ในไม่ใช่พวกเขาก็มีหวังที ในไม่ช้าอัตราการชนะของพวกเขาในสนามรบก็เปลี่ยนไป

เดิมทีจำนวน นินจาซึนะ ก็น้อยกว่า นินจาโคโนฮะ อยู่แล้ว และในตอนนี้สถานการณ์ก็เข้าข้าง นินจาโคโนฮะ ทำให้ นินจาโคโนฮะ กดดัน นินจาซึนะ กลับได้จนทำให้ กองทัพซึนะ เกือบจะแตกพ่ายเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกัน เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก็ดังออกมาจากในม่ายพลัง และดึงดูดความสนใจของทุกคนไป

1 หาง มองไปที่ม่านพลังที่กักขังเขาอยู่ จากนั้นเขาก็เริ่มทุบมันด้วยร่างอันใหญ่โตของเขา

“ม่านพลังกระจอก ๆ แบบนี้ คิดว่าจะหยุดข้าได้งั้นเหรอ พวกแกคิดว่าข้าเป็นใครกัน!” 1 หาง หัวเราเสียงดังจนทำให้ทุกคนรู้สักหวาดกลัว

ทันใดนั้นเขาก็จ้องมองมาที่ นินจาโคโนฮะ ทั้ง 6 ที่เป็นผู้ที่สร้างม่านพลังขึ้นมาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“แกคงไม่รู้สินะว่าความสามารถพิเศษของข้าคืออะไร? วิชาผนึกไงละ!”

ทันใดนั้น 1 หาง ก็ตะปบมือของเขาพร้อมกับจักระจำนวนมหาศาล และกระแทกเข้าไปที่กำแพงหลายต่อหลายครั้งด้วยคาถาลม

“ถ้าอยากจะหยุดฉัน พวกแกคงต้องใช้วิชาผนึกที่แข็งแกร่งกว่านี้!”

ตู้ม!!!

รอยแตกเริ่มปรากฏขึ้นบนกำแพงม่านพลัง และหลังจากที่ 1 หาง โจมตีอีกไม่กี่ครั้ง ม่านพลังก็พังทลาย!

เว้นแต่ว่าพวกเขาจะผนึก 1 หาง กลับไปใน พลังสถิตร่าง ของเขา แม้แต่ กำแพงควัน 4 ทิศ ที่ถูกพัฒนาขึ้นเป็น กำแพงควัน 6 ทิศ ก็ไม่สามารถหยุด สัตว์หาง ได้!

ม่านพลังทั้งหมดระเบิดออกในทันทีจนนินจาทั้ง 6 ไม่สามารถตอบสนองได้ทัน พวกเขาถูกคาถาลมของ 1 หางเข้าไปอย่างจังและเสียชีวิตในทันที!

โคโนฮะ เพิ่งเริ่มได้เปรียบได้ไม่กี่นาที แต่พวกเขาก็ถูกบดขยี้อีกครั้ง นั้นทำให้ขวัญและกำลังใจของพวกเขาลดลงอีกครั้ง

“กำแพงควัน 6 ทิศ…ถูกทำลายแล้ว!”

“มันมีพลังมากเกินไป! เราไม่สามารถชนะมันได้แน่!”

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องราวในครั้งนั้น เหตุการณ์ตอนที่เกิดอุบัติเหตุของ 9 หางและตอนนั้นพวกเขาก็รู้สึกหมดหนทางต่อสู้เหมือนอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

แม้ว่าพลังของ 1 หาง จะมีพลังน้อยกว่า 9 หางอยู่มาก แต่พวกเขาก็ยังอ่อนแอกว่า 1 หางมาก และพวกเขาก็จะโดนบดขยี้อีกครั้ง!

แม้แต่การแสดงออกของ ซาคุโมะ ก็เต็มไปด้วยความมืดมน เขากัดฟันแน่นโดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอะไรต่อไปดี เขาไม่คิดว่า 1 หาง จะสามารถทำลายกำแพงม่านพลังออกได้อย่างง่ายดายแบบนี้

เห็นได้ชัดว่าการคาดการณ์สถานการณ์ของเขานั้นผิด!

“ถอยก่อน!”

ซาคุโมะ ออกคำสั่งให้ กองทัพโคโนฮะ ล่าถอยในทันทีอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

1 หาง หลุดออกมาแล้วและพวกเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะในการต่อสู้ครั้งนี้เลย ดังนั้นทางเลือกเดียของพวกเขาก็คือ…หนี

เขาเรียนรู้จากการต่อสู้ในครั้งก่อนว่าเมื่อ 1 หาง ถูกปล่อยออกมา มันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะป้องกันเอาไว้ได้ การดันทุรังต่อสู้ต่อไปจะหมายถึงการบาดเจ็บและล้มตายมากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับ 1 หาง พวกเขาก็ต้องหนีเท่านั้น

“ไอ้พวกมนุษย์ คิดว่าข้าจะปล่อยให้พวกแกหนีไปได้งั้นเหรอ?!!”

เห็นได้ชัดว่า 1 หาง ก็ต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้มาหลายต่อหลายครั้ง และด้วยความโกรธแค้นของเขา เขาจึงใช้คาถาลมออกมา

“คาถาลม : กระสุนอากาศต่อเนื่อง!”

กระสุนอากาศที่ความน่าสะพรึงกลัวพุ่งอย่างต่อเนื่องตรงเข้าหา นินจาโคโนฮะ ที่กำลังวิ่งหนี มีเพียงแค่นินจาระดับโจนินเท่านั้นที่สามารถใช้คาถานินจาเพื่อป้องกันกระสุนอากาศพวกนั้นเอาไว้ได้ ส่วนนินจาระดับ จูนิน และ เกะนิน นั้นไม่สามารถต้านทานมันได้เลย

พวกเขายืนนิ่งและมองไปที่กระสุนอากาศที่กำลังพุ่งตรงมาหาพวกเขา พวกเขาหมดสิ้นความหวังที่จะหนีแล้ว แต่ทันใดนั้น เขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะ ก็พุ่งเข้ามาขวางกระสุนอากาศเหล่านั้นเอาไว้และใช้คาถานินจาทำลายมันจนหมด

“หนีไป!”

เขาต้องการที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เขาจะต่อสู้กับ 1 หาง เป็นเวลาหลายชั่วโมง เขาก็ไม่มีโอกาสชนะได้เลย!

นินจาที่เหลือถอยห่างออกไปภายใต้การคุ้มกันของ ซาคุโมะ ไม่มีใครคิดที่จะหยุดและสนับสนุน ซาคุโมะ เพราะในความคิดของพวกเขาแล้ว ยิ่งออกห่างจากสัตว์ประหลาดนั้นเท่าไรก็จะยิ่งปลอดภัยเท่านั้น

สิ่งหนึ่งที่พวกเขาไม่กล้าทำก็คือมองย้อนกลับไปข้างหลัง

อย่างไรก็ตาม บางอย่างก็ทำให้พวกเขาต้องหยุดและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“นั้นมัน…”

“มัน! มันเป็นไปไม่ได้!”

เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนั้นบนท้องฟ้า พวกเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป พวกเขาบางคนถึงกับมือไม้อ่อนจนทำอาวุธหลุดมือลงพื้นเลยทีเดียว

สิ่งที่อยู่บนท้องฟ้านั้นมีขนาดมหึมามากและมันก็ขยับได้ และแน่ใจได้เลยว่ามันกำลังบินอยู่เพราะมันมีปีก สิ่งนั้นก็คือ…7 หาง!

“ทำไม 7 หาง ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละ?!”

คราวนี้แม้แต่ ซาคุโมะ ก็ไม่ไม่สามารถซ่อนใบหน้าที่ตกใจของเขาได้เลย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น แม้แต่โอกาสที่เขาจะหลบหนีเขาก็ไม่สามารถทำได้อีกต่อไป!

และสิ่งที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านั้นก็คือ 7 หาง กำลังบินลงมาขวางอยู่ด้านหน้า นินจาโคโนฮะ ที่กำลังวิ่งหนี และตอนนี้พวกเขาก็ต้องตกอยู่ระหว่าง สัตว์หาง 2 ตัว!

“นี่คือ…จุดจบ…งั้นเหรอ?!”

นินจาโคโนฮะ สิ้นหวังในทันที แม้แต่ความคิดที่จะหลบหนีก็หมดไป ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำได้อีกแล้ว เพราะความตายได้ไล่ล่าพวกเขามาจากทุกทิศทางแล้ว

ซาคุโมะ กัดฟันแน่น และทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาติดสินใจในวินาทีสุดท้ายแล้วว่าเขาจะต้องต่อสู้และช่วยให้กองทัพของเขาหนีรอดไปให้ได้มากที่สุด

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจนทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง

“เมื่อก่อนท่านแข็งแกร่งกว่านี้นะครับ! ทำไมตอนนี้ท่านถึงเลือกที่จะหนี 1 หาง ละครับ?”

นินจาโคโนฮะ ทุกคนได้ยินเสียงนั้นดังมาจาก 7 หาง

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่พวกเขาจะเห็นว่ามีใครบางคนยืนอยู่ด้านหลังของ 7 หาง และจริง ๆ แล้ว พวกเขาก็คุ้นเคยกับใบหน้านั้นเป็นอย่างมาก!

 

ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild